Βινίτσιο Καποσέλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Βινίτσιο Καποσέλα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Vinicio Capossela (Ιταλικά)
Γέννηση14  Δεκεμβρίου 1965
Αννόβερο
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδιστής-τραγουδοποιός
συγγραφέας
συνθέτης
Περίοδος ακμής1990
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςAmbrogino d'oro
Targa Tenco
Βραβείο Premio Tenco
Premio Lunezia
Ιστότοπος
www.viniciocapossela.it
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βινίτσιο Καποσέλα (ιταλικά: Vinicio Capossela‎‎, Ανόβερο[2], 1965) είναι Ιταλός τραγουδοποιός, ποιητής, συγγραφέας και φαντασμαγορικός διασκεδαστής πρωτοεμφανίστηκε το 1990 με το άλμπουμ All'una e trentacinque circa, το οποίο του χάρισε το Targa Tenco, βραβείο που θα του απονεμηθεί άλλες τέσσερις φορές τα επόμενα χρόνια. Αν οι πρώτοι «προ-βιογραφικοί» δίσκοι του, όπως το Modì[3] (1991) και το Camera a sud [4](1994), επιβεβαίωσαν το ταλέντο του στην Ιταλία και στο εξωτερικό –το 1995 η συναυλία του στο Theatre de la Ville[5] στο Παρίσι έγινε sold out– με το Il ballo di San Vito[6] (1996) εκτροχιάζεται μουσικά για πρώτη φορά: βορειομακεδονικές φανφάρες και η κιθάρα του Μαρκ Ρίμποτ γίνονται ένα σε μια μουσική που βρίθει από ευφάνταστες και ταυτόχρονα πιο προσωπικές αναφορές και παραπομπές: «κολικοί της φαντασίας», τις αποκαλεί ο ίδιος ο Καποσέλα. Το 1998, κυκλοφορεί το πρώτο του live άλμπουμ με τίτλο Liveinvolvo[7], με τη συμμετοχή του Neat Veliov και της Kocani Orkestar.

Σε αυτή την πρώτη φάση της καριέρας του, σημαντική είναι επίσης η παρουσία του στον κόσμο του θεάτρου και της τηλεόρασης, όπου συνεργάζεται με την ομάδα του Paolo Rossi και υπογράφει το τραγούδι των τίτλων της εκπομπής «Scatafascio» (1998).

Από το άλμπουμ Canzoni a manovella[8] (2000) κι έπειτα, ο Καποσέλα στρέφει την προσοχή του σε πιο οικουμενικά θέματα, συχνά εμπνευσμένα από τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μέλβιλ μέχρι τον Σελίν, από τον Δάντη μέχρι τον Όμηρο, ενώ η συναυλιακή του δραστηριότητα, τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό, τείνει όλο και περισσότερο να παρουσιάζεται με τη μορφή σόου και να εδραιώνεται ως μια σειρά παραστάσεων που όμοιές τους δεν έχουν υπάρξει ποτέ. Δεν λείπουν ωστόσο τα σταθερά ραντεβού, όπως οι Εορταστικές Συναυλίες που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο από το 1998 έως το 2013, και στη συνέχεια από το 2017 έως σήμερα, τις ημέρες των Χριστουγέννων στο Fuori Orario στο Τανέτο ντι Γκατάτικο (Ρέτζο Εμίλια)[9]. Το πάθος του για τον ορθόδοξο πρόγονο του Santa Klaus, δηλαδή τον Άγιο Βασίλη, και τον μύθο των Χριστουγέννων οδήγησε τον Καποσέλα στη δημιουργία τεσσάρων ραδιοφωνικών ιστοριών με χριστουγεννιάτικο θέμα.

Το 2003 παρουσιάζεται το L'indispensabile[10], η πρώτη συλλογή των επιτυχιών του, που περιέχει επίσης την πρώτη του διασκευή, το «Si è spento il sole» του Adriano Celentano. Οι επόμενες δουλειές του, Ovunque Proteggi [11](2006), Da Solo[12] (2008) και Marinai Profeti e Balene[13] (2011), εκτός του ότι γίνονται εξαιρετικά επιτυχημένες παραστάσεις, αποτελούν επίσης αφορμή να γυριστεί ένα ντοκιμαντέρ, όπως συμβαίνει επίσης και με τις δύο ζωντανές παραστάσεις Nel niente sotto il sole[14] (2007) και Solo show[15] (2009).

Παράλληλα με τα δισκογραφικά του σχέδια, ο Καποσέλα εργάζεται επίσης πάνω σε καινούριες ιδέες, σαν αυτή που υλοποίησε το 2007 μαζί με τον τσελίστα Mario Brunello, με αφορμή τις εκδηλώσεις «Genio Fiorentino»[16], αφιερωμένο στις Ρίμες του Μιχαήλ Άγγελου με τίτλο Fuggite, amanti, amor.

Το ραδιόφωνο, η συγγραφή και ο κινηματογράφος συγκλίνουν συχνά στην καλλιτεχνική πορεία του Βινίτσιο Καποσέλα. Το 2004 δημοσιεύεται το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Non si muore tutte le mattine[17], στο οποίο βασίστηκε μια παράσταση θεάτρου σκιών και το ραδιοφωνικό πρόγραμμα Radiocapitolazioni[18] που μεταδόθηκε στο Radio 3. Το 2009 δημοσιεύεται το βιβλίο του In clandestinità[19], που έγραψε μαζί με τον φίλο του ποιητή Vincenzo Costantino Cinaski. Στην Ελλάδα και το ρεμπέτικο, «κάτι παραπάνω από μουσική, έναν τρόπο ζωής», αφιερώνει το άλμπουμ του Rebetiko Gymnastas[20] (2012), την ταινία Indebito[21] (2013), που γύρισε μαζί με τον σκηνοθέτη Andrea Segre και η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του[22] Λοκάρνο και προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες, κερδίζοντας τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών, καθώς και το Τεφτέρι. Το βιβλίο των εκκρεμών λογαριασμών[23] (2013), που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Το 2013 εμφανίζεται για πρώτη φορά ως μουσικός παραγωγός με την κυκλοφορία του Primo Ballo[24] του συγκροτήματος Banda della Posta, ένα άλμπουμ με μουσική για γάμους, χάρη στο οποίο οργάνωσε περιοδεία με περισσότερες από πενήντα εμφανίσεις.[25] Το θέμα του γάμου απασχολεί την πρώτη έκδοση (2013) ενός φεστιβάλ που βασίστηκε σε δική του ιδέα και του οποίου εξακολουθεί να είναι καλλιτεχνικός διευθυντής. Σήμερα το Calitri Sponz Fest διανύει την ενδέκατη έκδοσή του.[26]

Τον Απρίλιο του 2015, ο εκδοτικός οίκος Feltrinelli εκδίδει το τρίτο του βιβλίο με τίτλο Il paese dei Coppoloni[27], το οποίο είναι υποψήφιο για το βραβείο Strega. Τον Ιούνιο του 2015, βραβεύεται από τους κύκλους ανάγνωσης της ιταλικής και ξένης επιτροπής της Società Dante Alighieri. Στις 29 Αυγούστου, στο πλαίσιο του Sponz Fest, γιορτάζει την Ασημένια Νύχτα για τα 25 χρόνια του στη μουσική: μια μεγάλη συναυλία με εκλεκτούς καλεσμένους, διάρκειας άνω των 7 ωρών στο σταθμό Conza στην Alta Irpinia, προοίμιο μιας εορταστικής περιοδείας με τίτλο Qu'Art de Siècle[28], η οποία τον φέρνει στην Ιταλία (Κατάνια, Μιλάνο, Ρώμη και Βενετία) και σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις (Παρίσι, Λονδίνο, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Ζυρίχη, Βέρνη, Θεσσαλονίκη) σε μια σειρά από μοναδικές συναυλίες, όσον αφορά τους καλεσμένους και το ρεπερτόριο.

Μετά την έκδοση του βιβλίου του Il paese dei Coppoloni ακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ παραγωγής LaEffe, σε σκηνοθεσία Stefano Obino με τίτλο Vinicio Capossela–Nel paese dei Coppoloni[29]. Ακολουθεί το άλμπουμ Canzoni della Cupa[30], που κυκλοφορεί στις 6 Μαΐου 2016, όπου συμμετέχουν πολυάριθμοι καλεσμένοι, μεταξύ των οποίων οι Giovanna Marini, Antonio Infantino, Los Lobos, Calexico, Flaco Yimenez. Έπειτα από την κυκλοφορία του άλμπουμ, ακολουθούν μια καλοκαιρινή περιοδεία και δύο θεατρικές περιοδείες με παραστάσεις που εστιάζουν στα θέματα της Σκιάς και του Χειμώνα[31].

Το 2017 ολοκληρώνεται με την απονομή του περίφημου βραβείου Tenco[32], φόρος τιμής στην καριέρα του, ενώ το 2018 ξεκινά η ηχογράφηση ενός νέου άλμπουμ, που διακόπτεται μόνο για τις ανάγκες των εμφανίσεών του στο εξωτερικό και για μια καλοκαιρινή περιοδεία συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας, με τίτλο Orcaestra[33]. Στις 31 Δεκεμβρίου, ο Καποσέλα είναι καλεσμένος στις εκδηλώσεις για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο Circo Massimo της Ρώμης, όπου παίζει για πρώτη φορά το «La peste», ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι, και ανακοινώνει τον τίτλο του νέου του άλμπουμ όπου θα περιλαμβάνεται.[34]

Τον Μάιο του 2019, ο Καποσέλα συμμετέχει στην αμερικανική περιοδεία Ballate per poveri cristi, με εμφανίσεις στην Ουάσινγκτον, στο Σικάγο και στο Ντιτρόιτ, προάγγελος του δίσκου Ballate per uomini e bestie. Το άλμπουμ, το οποίο ο δημιουργός του χαρακτηρίζει ως «άσμα για όλα τα πλάσματα, για την πολλαπλότητα, για το ρήγμα μεταξύ των ειδών και μεταξύ ανθρώπου και φύσης», ηχογραφήθηκε μεταξύ Μιλάνου, Μοντεκάντο (Ιρπίνια) και Σόφια από τους Taketo Gohara, Niccolò Fornabaio, Alessandro Asso Stefana και Giuseppe De Angelis και περιλαμβάνει τη συνεργασία διάσημων μουσικών. Το άλμπουμ αυτό βραβεύεται επίσης με το περίφημο βραβείο Targa Tenco 2019[35].

Πριν από τη θεατρική περιοδεία του Ballate per uomini e bestie το φθινόπωρο του 2019, προηγείται μια νέα σειρά εμφανίσεων και ορισμένες σημαντικές συναυλίες στο εξωτερικό.

Στις 17 Ιανουαρίου 2020, κυκλοφορεί το single +Peste[36] σε συνεργασία με τον τράπερ Young Signorino από την Τσεζένα, διασκευή του τραγουδιού «La peste» από το Ballate per uomini e bestie. Στις 14 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους κυκλοφορεί το Bestiario d'amore, ένα EP βασισμένο στο Bestiaire d'amour του Richard de Fournival, γραμμένο στα μέσα του 13ου αιώνα.[37]

Την ίδια μέρα εμφανίζεται στο Union Chapel[38] του Λονδίνου. Ακολουθούν μόνο τέσσερις εμφανίσεις, καθώς η περιοδεία του διακόπτεται εσπευσμένα λόγω της πανδημίας του COVID-19.

Το καλοκαίρι του 2020, με τη μερική επανέναρξη των πολιτιστικών εκδηλώσεων, ξεκινά περιοδεία σε όλη την Ιταλία μαζί με τον Vincenzo Vasi με τίτλο Pandemonium.[39]

Οι προγραμματισμένες ημερομηνίες για το Bestiario d'amore θα πραγματοποιηθούν εν μέρει τον Ιούνιο του 2021, τόσο με τον Vincenzo Vasi όσο και με τη Συμφωνική Ορχήστρα Bruno Maderna.

Τον Ιούλιο του 2021, με αφορμή το έτος Δάντη, εμπνέεται την περιοδεία Bestiale Comedìa, ένα εγχείρημα που, με αφορμή τη Θεία Κωμωδία, επιχειρεί ένα δαντικό ταξίδι μέσα στο δικό του ρεπερτόριο.[40]

Στις 30 Σεπτεμβρίου 2021, εκδίδει το μυθιστόρημα Eclissica[41] (εκδόσεις Feltrinelli), ένα έργο που διατρέχει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της ζωής και της σταδιοδρομίας του, «διανθισμένο με αναλαμπές και ακολουθώντας το κόκκινο νήμα της έκλειψης».

Το 2022, η συναυλιακή δραστηριότητα βρίσκεται στο απόγειό της. Στη διάρκεια του έτους, ο Καποσέλα εμφανίζεται τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό: από το Bestiario d'amore, το οποίο παρουσιάστηκε στο εκπληκτικό σκηνικό της Ποσειδωνίας (Μεγάλη Ελλάδα) μέχρι το Rolling Sponz Review[42] και το Personal Standards[43], μια συναυλία με άρωμα τζαζ που περιόδευσε στα σημαντικότερα φεστιβάλ αυτού του είδους στην Ιταλία, συμπεριλαμβανομένου του Umbria Jazz Winter[44], καθώς και σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τον Δεκέμβριο του 2022. Τον Νοέμβριο, ο Καποσέλα ξεκίνησε το Balkangiro[45], μια μοναδική περιοδεία στην περιοχή των Βαλκανίων, ανέκαθεν αγαπητή στον τραγουδοποιό, σε πόλεις όπως το Βελιγράδι, τα Τίρανα, τη Σκόδρα, την Πέγια και τα Σκόπια.

Στις 21 Απριλίου 2023, κυκλοφορεί το τελευταίο του άλμπουμ, Tredici canzoni urgenti[46], που πραγματεύεται επίκαιρα θέματα: την έμφυλη βία, την αλόγιστη κατανάλωση, την απάνθρωπη κατάσταση στις φυλακές, τον πόλεμο, το σύστημα εξουσίας και την αγάπη ως «ασφαλές καταφύγιο».


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13979190t. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Magazine, Berlino (4 Απριλίου 2017). «Vinicio Capossela in concerto in una chiesa di Berlino». Berlino Magazine (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  3. ↑ Redazione (4 Ιανουαρίου 2020). «Modì di Capossela, il significato del testo a 100 anni dalla morte del pittore». The Millennial (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  4. ↑ debaser.it (31 Οκτωβρίου 2006). «Vinicio Capossela Camera A Sud». DeBaser (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  5. ↑ «Capossela al Museo del Louvre di Parigi - Vinicio Capossela». www.viniciocapossela.it (στα Ιταλικά). 12 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  6. ↑ «Il ballo di San Vito - Vinicio Capossela». www.viniciocapossela.it (στα Ιταλικά). 13 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  7. ↑ s.r.l, Rockol com. «√ Vinicio Capossela - LIVEINVOLVO - la recensione di Rockol». Rockol (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  8. ↑ «Vinicio Capossela: "Canzoni a manovella" recensione». Rockit.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  9. ↑ «Natale, Capossela al Fuori Orario. "Stringiamoci nel bene rifugio del nostro abbraccio, per ritrovare forza, voce e musica"». la Repubblica (στα Ιταλικά). 22 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  10. ↑ «L'Indispensabile - Vinicio Capossela». www.viniciocapossela.it (στα Ιταλικά). 15 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  11. ↑ s.r.l, Rockol com. «√ Grandi album da (ri)ascoltare, nel frattempo: "Ovunque proteggi" di Vinicio Capossela». Rockol (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  12. ↑ www.edo-design.com, Edoardo Esposito-· www.mdsol.it, Francesco Facconi-. «Da solo - L'Isola della Musica Italiana». www.lisolachenoncera.it. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  13. ↑ «Marinai, profeti e balene: viaggio sulle tracce della grande letteratura nel nuovo doppio cd di Vinicio Capossela». maremosso.lafeltrinelli.it. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. [νεκρός σύνδεσμος]
  14. ↑ «Nel niente sotto il sole - Vinicio Capossela». www.viniciocapossela.it (στα Ιταλικά). 15 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  15. ↑ «Vinicio Capossela: "Solo Show Alive" recensione». Rockit.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  16. ↑ Met, Redazione. «Met - Notizie dagli Enti della Città Metropolitana - quotidiano di informazione della città metropolitana di Firenze». Met - News dalle Pubbliche Amministrazioni della Città Metropolitana di Firenze. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  17. ↑ Angelini, Manuele. «Vinicio Capossela - Non si muore tutte le mattine Recensione». www.mescalina.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  18. ↑ www.rai.it https://www.rai.it/dl/RaiTV/programmi/liste/ContentSet-8b31a961-3304-469f-ba92-4d8e5c7438d2-A-3.html. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  19. ↑ «In clandestinità - Vinicio Capossela - Feltrinelli Editore». www.feltrinellieditore.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  20. ↑ «Linkiesta - Vinicio Capossela e Rebetiko Gymnastas». 
  21. ↑ «Indebito – Jolefilm» (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  22. ↑ «Segre e Capossela: "Indebito" apre il Festival di Locarno». Il Mattino di Padova (στα Ιταλικά). 18 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  23. ↑ «Tefteri». Il Saggiatore (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  24. ↑ s.r.l, Rockol com. «√ Banda della Posta - PRIMO BALLO - la recensione di Rockol.it». Rockol (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  25. ↑ Farina, Angelo (8 Οκτωβρίου 2013). «Primo Ballo, arriva in Romagna il nuovo tour di Vinicio Capossela • Gagarin Magazine». Gagarin Magazine (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  26. ↑ «Sponz Storia». Sponz Fest 2023 - Come li pacci / Dieci anni di Sponz Fest / Direzione artistica Vinicio Capossela (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  27. ↑ «Il paese dei coppoloni – Premio Strega 2023». premiostrega.it. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  28. ↑ «Vinicio Capossela – Qu'ART de Siècle». Teatro dell'Opera di Roma (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  29. ↑ MYmovies.it. «Vinicio Capossela - Nel paese dei coppoloni». MYmovies.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  30. ↑ Ansaldo, Giovanni (5 Μαΐου 2016). «Vinicio Capossela racconta il nuovo album Canzoni della Cupa». Internazionale (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  31. ↑ «Vinicio Capossela: "Il mio tour 'ombra' contrapposto alla troppa luce digitale. E con i social anche la politica è diventata spettacolo"». Il Fatto Quotidiano (στα Ιταλικά). 27 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  32. ↑ «Sanremo. Premio Tenco, vince Vinicio Capossela». La Stampa (στα Ιταλικά). 9 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  33. ↑ AdJ3F_@5ito (23 Απριλίου 2018). «Vinicio Capossela nell'ORCÆSTRA, in tour con la Filarmonica Arturo Toscanini». La Toscanini (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  34. ↑ «Capodanno Roma 2019 al Circo Massimo: sul palco Vinicio Capossela e Achille Lauro». Roma Fanpage (στα Ιταλικά). 5 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  35. ↑ «Vinicio Capossela vince la targa Tenco 2019 - Stone Music» (στα Ιταλικά). 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  36. ↑ Lauda, Federica (12 Φεβρουαρίου 2020). «La peste dell'odio in rete cantata da Vinicio Capossela». Cogito et Volo (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  37. ↑ «Vinicio Capossela: «Il 'Bestiario' è un castello in cui parlare d'amore mentre fuori c'è la peste» | Rolling Stone Italia» (στα Ιταλικά). 14 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  38. ↑ «Vinicio Capossela a Londra con il suo 'Bestiario d'amore'». Repubblica TV - Repubblica (στα Ιταλικά). 15 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  39. ↑ «Teatro.it - Pandemonium Vinicio Capossela e Vincenzo Vasi». 
  40. ↑ «Bestiale Comedìa: il viaggio dantesco di Vinicio Capossela». Il Plurale (στα Ιταλικά). 7 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  41. ↑ Porta, Filippo La (19 Οκτωβρίου 2021). «"Eclissica", lo sterminato ipertesto che attraversa i generi di Vinicio Capossela». Il Riformista (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  42. ↑ «Rolling Sponz Review/ Vinicio Capossela». Lecce in scena (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  43. ↑ www.edo-design.com, Edoardo Esposito-· www.mdsol.it, Francesco Facconi-. «Ruvo, Piazzetta Le Monache - L'Isola della Musica Italiana». www.lisolachenoncera.it. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  44. ↑ «Umbria Jazz Winter #29». Umbria Jazz (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  45. ↑ «Annunciato "Balkangiro", il tour nei Balcani di Vinicio Capossela». IMARTS | International Music and Arts (στα Ιταλικά). 24 Οκτωβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
  46. ↑ Nast, Condé (20 Απριλίου 2023). «Vinicio Capossela canta di guerra, amore e violenza di genere. La recensione». Vanity Fair Italia (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2024. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βινίτσιο_Καποσέλα&oldid=10535211"