Βεατρίκη Λάσκαρις ντι Τέντα

Βεατρίκη Λάσκαρις ντι Τέντα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Beatrice di Tenda (Ιταλικά)
Γέννηση	1372 (περίπου);
Θάνατος	13 Σεπτεμβρίου 1418; Μπινάσκο
Αιτία θανάτου	αποκεφαλισμός
Θρησκεία	Καθολικισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Φατσίνο Κάνε (1395–1412); Φιλίππο Μαρία Βισκόντι (από 1412)
Γονείς	Ruggero Cane
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

H Βεατρίκη, ιταλ. Beatrice Lascaris di Tenda (π. 1372 - 1418) από τον Οίκο των Λάσκαρη ντι Τέντα ήταν κόρη του πρίγκιπα ντι Τέντα και με τους γάμους της έγινε πρώτα κόμισσα του Μπιαντράτε και μετά δούκισσα του Μιλάνου.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1370 ή το 72 ή το 76 και ήταν κόρη του Πιέτρο Μπάμπο Β΄. Αδελφός της ήταν ο Τζιοβάννι-Αντόνιο Α΄ Λάσκαρις κόμης του Τέντε. Μεγάλωσε στο προγονικό κάστρο, τον κτισμένο στην κοιλάδα που ανοίγει στα βόρεια του Κολ ντι Τέντε. Ο Οίκος της ήταν των Λάσκαρις ντι Βεντιμίλια κομήτων του Τέντε, κλάδος του Οίκου των Βεντιμίλια, που εξουσίαζαν σε μία μεγάλη επαρχία στην περιοχή των Παραθαλάσσιων Άλπεων. Ήταν απόγονος της Ευδοκίας Λασκαρίνας.

Ο 1ος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1403 παντρεύτηκε τον Φατσίνο Κάνε του Μομφερράτου, στρατιωτικό διοικητή και κοντοτιέρο, που συνήθως ήταν στην υπηρεσία των Βισκόντι, δουκών του Μιλάνου. Αναφέρεται ότι αυτός τής φερόταν με μεγάλη προσοχή και σεβασμό και μοιραζόταν μαζί της τις τιμές και τους θησαυρούς του. Λέγεται ότι τον είχε συνοδεύσει στη μάχη.

Ο Φατσίνο Κάνε απεβίωσε στις 19 Μαΐου 1412 στην Παβία, την ημέρα της δολοφονίας του Τζιοβάνι-Μαρία Βισκόντι, δούκα του Μιλάνου. Ο θάνατος τού Κάνε άφησε τη Βεατρίκη μία πλούσια χήρα. Είχε 400.000 δουκάτα, την κυριότητα των πόλεων και των γαιών που ήταν στην εξουσία του συζύγου της και πολλούς στρατιώτες.

Ο 2ος γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι διαδέχθηκε τον δολοφονημένο αδελφό του στο δουκάτο του Μιλάνου. Μερικοί σύμβουλοί του τον συμβούλευσαν να νυμφευτεί τη Βεατρίκη, που ο πλούτος της υπερείχε της δικής του περιουσίας και των δικών του εδαφών, αν και αυτή ήταν 20 έτη μεγαλύτερή του. Αν θα είχε τους πόρους της Βεατρίκης, θα μπορούσε να κατακτήσει τους διάφορους ηγεμόνες των μικρών γειτονικών εδαφών. Πράγματι ο Φιλίππο-Μαρία με βάση τα έσοδα του Φατσίνο ανακατασκεύασε ένα κράτος, που μπορούσε να συγκριθεί με εκείνο του πατέρα του, του Τζιαν-Γκαλεάτσο Βισκόντι, πριν αυτό περιέλθει στην εξουσία του αδελφού εκείνου Τζιοβάννι.

Ωστόσο, παρά τον πλούτο, τα εδάφη και τον στρατό που του έφερε, ο Φιλίππο έτρεφε αντιπάθεια προς τη Βεατρίκη, ίσως από φθόνο προς τη φήμη του πρώην ανδρός της ή τη δική της πολιτική δύναμη. Ίσως πάλι για την ηλικία της ή διότι δεν του έκανε παιδιά ή από εύνοια προς την ερωμένη του, την πολύ μικρότερη Ανιέζε ντελ Μάινο.

Βασανιστήρια και εκτέλεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μη μπορώντας να αποκηρύξει τη σύζυγό του δημόσια, πραγματοποίησε ένα σχέδιο, κοινό στους ευγενείς της εποχής του, αυτό της μοιχείας. Μεταξύ αυτών του νοικοκυριού της Βεατρίκης ήταν και ένας νέος τροβαδούρος και φίλος της, ο Μικέλε Ορομπέλι, που συχνά διασκέδαζε τη δούκισσα με λαούτο και τραγούδι. Για να αποφύγει κάθε πιθανότητα εξέγερσης, που θα μπορούσε να ελευθερώσει τη δημοφιλή δούκισσα, στις 23 Αυγούστου 1418, ο Φιλίππο έκλεισε τις πύλες του Μιλάνου ως την ώρα του μεσημεριανού και έστειλε τον τροβαδούρο, τη δούκισσα και δύο υπηρέτριές της μακριά, στο κάστρο Μπινάσκο. Εκεί άνδρες του τους αιχμαλώτισαν και βασάνισαν τις υπηρέτριες, που ομολόγησαν ότι είδαν τη δούκισσα με τον Ορομπέλι να κάθεται στο κρεβάτι και να παίζει λαούτο. Οι βασανιστές πίεσαν τον Ορομπέλι να ομολογήσει μοιχεία. Αν και η Βεατρίκη έλαβε 24 μαστιγιές, αρνήθηκε κάθε ενοχή.

Ο νομικός Γκασπάρε ντε Γκράσι Καστιλιόνε διακήρυξε τη Βεατρίκη, τον τροβαδούρο και τις υπηρέτριες ενόχους μοιχείας ή συνέργειας σε αυτήν και τους καταδίκασε σε θάνατο. Οι απαγωγείς τους αποκεφάλισαν τη Βεατρίκη στην Αυλή στις 13 Σεπτεμβρίου 1418, μαζί με τον τροβαδούρο και τις δύο υπηρέτριες.

Λογοτεχνικές και ιστορικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με πολλές αναφορές η Βεατρίκη εμφανίζεται ως μία έξυπνη γυναίκα, που ενδιαφερόταν για τις υποθέσεις του κράτους. Η φήμη της για ειλικρίνεια και σεμνότητα την έκανε μάρτυρα στα μάτια πολλών. Η ιστορία της ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς. Ένα βιβλίο, που γράφτηκε από τον Κάρλο Τεντάλντι-Φόρες, ενέπνευσε τον Βιντσέντζο Μπελίνι να γράψει μία όπερα με δύο πράξεων, τη Βεατρίκη ντι Τέντα, που εκτελέστηκε στις 16 Μαρτίου 1833 στη Βενετία. Η Σάρα-Γιοζέφα Χάλε περιέλαβε ένα επαινετικό άρθρο σχετικά με αυτήν στο έργο της "Εγκυκλοπαιδικές εγγραφές γυναικών ή σχέδια διακεκριμένων γυναικών από τη Δημιουργία ως το 1854". Επίσης εμφανίζεται ως ένας μικρός χαρακτήρας στο Μπελαρίων ο Τυχερός του Ραφαήλ Σαμπατίνι.

Στην αναθεώρηση της ιστορίας του Μιλάνου τού Μπερναντίνο Κόριο, ο Άντζελο Μπούττι και ο Λουίτζι Φεράριο σημειώνουν ότι οι σύγχονοί της είχαν διαφορετικές απόψεις για τη Βεατρίκη Λάσκαρις ντι Τέντα. Γράφουν ότι οι Ραϋνάλντι και Φλερύ ισχυρίζονται, πως η Βεατρίκη σχεδίασε εναντίον του συζύγου της Βισκόντι και διατηρούσε μυστική αλληλογραφία με τον επίσκοπο του Πασάου και τον κόμη του Έτινγκεν, οι οποίοι έστειλαν πρέσβεις στον Σιγισμούνδο της Γερμανίας. Σημειώνουν ότι ο Πιέτρο Κάντιντο Ντεσέμπριο, γραμματέας του Φιλίππο-Μαρία, καταδίκασε ανοικτά την ευερέθιστη και άπληστη φύση της. Ο Μπούτι και ο Φεράριο επίσης γράφουν ότι ο Αντρέα Μπίλια, ένας Αυγουστινιανός αδελφός και Ιταλός ανθρωπιστής, γράφει στο χρονικό του ότι η Βεατρίκη ήταν ήδη προχωρημένης ηλικίας και δεν μπορούσε να ελκύσει τον άνδρα της, ούτε να του προσφέρει την ελπίδα τέκνων.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παντρεύτηκε πρώτα το 1403 τον Φακίνο Κάνε στρατιωτικό διοικητή και κοντοτιέρο στην υπηρεσία των Βισκόντι του Μιλάνου. Αυτός απεβίωσε το 1412.

Έπειτα η Βεατρίκη έκανε δεύτερο γάμο με τον Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου. Δεν απέκτησε απογόνους από τους γάμους της.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Hale, Sarah Josepha Buell (1855). Woman's record; or, Sketches of all distinguished women from the creation to A.D. 1854: Arranged in four eras, with selections from female writers of every age. History of women (microfilm), reel 264, no. 1780. (2nd ed.). New York: Harper & Bros. pp. 145–146. OCLC 15596702. Retrieved November 20, 2010. LASCARI (Tenda OR Tendar OR Tende) (Beatrice OR Beatrix OR Beatritz) -opera -bellini.
Corio, Bernardino (1856). Butti, Angelo; Ferrario, Luigi (eds.). Storia di Milano [Story of Milan] (PDF) (in Italian). 2. Milano: F. Colombo. pp. 512, 542, 590–591. OCLC 26118002. Archived from the original on February 28, 2009. Retrieved November 20, 2010.

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ ^1,0 ^1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6x92bzr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ ^2,0 ^2,1 Faceted Application of Subject Terminology. 95631. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 2352. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 www.treccani.it/enciclopedia/duchessa-di-milano-beatrice_(Dizionario-Biografico)/.

[b204106eae5e34268fd38b40b84008cf28c9379c-1] 1,0 ^1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6x92bzr. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[4fcc862ebbafd2aa5b92c1c162a7d67596c31096-2] 2,0 ^2,1 Faceted Application of Subject Terminology. 95631. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[c3b4874f622e099155ec9f83092c728a2ada971e-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 (Γερμανικά, Αγγλικά) FemBio database. 2352. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.

[70579679da5ae9ec5a680b33808217882cd38068-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 ^4,4 www.treccani.it/enciclopedia/duchessa-di-milano-beatrice_(Dizionario-Biografico)/.

[1]

[2]

[3]

[4]