Αϊμέρικο Μανρίκε δε Λάρα
| Αϊμέρικο Μανρίκε δε Λάρα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Δεκαετία του 1150[1] |
| Θάνατος | 1177 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μανρίκε Πέρεθ δε Λάρα και Ermesende of Narbonne |
| Αδέλφια | Πέδρο Μανρίκε δε Λάρα |
| Συγγενείς | Ermengarde, Viscountess of Narbonne (θεία) |
| Οικογένεια | Οίκος της Λάρα |
Ο Αϊμέρικ[ο] Μανρίκε, ισπαν.: Aimeric[o] Manrique de Lara [α], (π. 1152 – 14 Οκτωβρίου 1177) από τον Οίκο της Λάρα ήταν ο συγκυβερνήτης της υποκομητείας του Ναρμπόν (Narbonne) από το 1167 και αυτοαποκαλούμενος δούκας του Ναρμπόν από το 1172. Ήταν ανιψιός και κληρονόμος της υποκόμισσας Eρμενγάρδας. Φαίνεται ότι κυβέρνησε για λίγο το Ναρμπόν στο όνομά του από το 1176 μέχρι το τέλος του.
Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα βασιλικό καταστατικό για τον καθεδρικό ναό της Σεγόβια (Μάρτιος 1161) και αργότερα στην παραχώρηση του χωριού Mαδρίγαλ στον καθεδρικό ναό του Μπούργος (Αύγουστος 1164). Ήταν ο πρωτότοκος ή ο δευτερότοκος γιος του Mανρίκε Πέρεθ, επικεφαλής του Οίκου της Λάρα και κόμης Moλίνα, και της Eρμεσένδε, κόρης του Aϊμέρικ Β΄ του Ναρμπόν και αδελφής της Ερμενγάρδας. Ο ιστορικός της οικογένειας Λάρα του 17ου αι. Λούις δε Σαλάθαρ υ Κάστρo, υποστήριξε ότι ο Aϊμέρικ ήταν ο μεγαλύτερος γιος, επειδή κληρονόμησε τη Nαρμπόν και ήταν καταχωρημένος πριν από τον αδελφό του Πέδρο Μανρίκε δε Λάρα στο έγγραφο του 1164. Καταγράφηκε δεύτερος, ωστόσο, σε έγγραφο του 1161, και καθώς ο Πέδρο κληρονόμησε τη Μολίνα, η οποία θεωρούνταν πιο σημαντική από τους Λάρα, είναι πιο πιθανό ο Αϊμέρικ να ήταν δεύτερος γιος, σύμφωνα με τον Αντόνιο Σάντσεθ δε Μόρα.[2] Ο Ντέρεκ νίκολσον υποστήριξε επίσης ότι ο Αϊμέρικ ήταν ο μεγαλύτερος γιος, αφού ο Πέδρo ακολούθησε αργότερα τη θεία τους στο Ναρμπόν, το οποίο μοιάζει να ακολουθεί μία σειρά διαδοχής.[3] Ο Kαρλ Άπελ, ακολουθώντας τον Ζοζέφ Βαισέτ, νόμιζε ότι ο Αϊμέρικ ήταν ο μεγαλύτερος γιος και τοποθέτησε τη γέννησή του το 1152, όταν οι γονείς του ήταν παντρεμένοι, λόγω του αριθμού των παιδιών που είχαν μετά από αυτόν.
Πρώτο ταξίδι στη Nαρμπόν (1167–71)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τελική παραμονή στη Nαρμπόν (1174–77)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ His name can be spelled Aymeric, and is sometimes Gallicised as Aimery, but he is not usually numbered among the others of this name who ruled Narbonne.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Sánchez de Mora, 341, makes his conclusion in spite of the importance given to Narbonne in a charter of the widowed Ermessende dated 1167, in which she calls herself Armesen cometissa, uxor comitis Almarrich et filia Aimerich de Narbona ("Countess Ermessende, wife of Count Manrique and daughter of Aimeric of Narbonne"). Nicholson, 67–68, assigns the opposite conclusion to Salazar.
- ↑ Nicholson, 67–68.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Simon F. Barton. Η Αριστοκρατία στη Λεόν και την Καστίλη του 12ου αιώνα . Cambridge: Cambridge University Press, 1997.
- Silvia Orvietani Busch. Μεσαιωνικά λιμάνια της Μεσογείου: Οι καταλανικές και οι ακτές της Τοσκάνης, 1100 έως 1235 . Leiden: Brill, 2001.
- Derek ET Nicholson, επιμ. Τα ποιήματα του τροβαδούρου Peire Rogier . Manchester: Manchester University Press, 1976.
- Αντόνιο Σάντσεθ ντε Μόρα. La nobleza castellana en la plena Edad Media: el linaje de Lara (SS. XI–XIII) . Διδακτορική Διατριβή, Πανεπιστήμιο Σεβίλλης, 2003.