Αψίδα κεντρικού κλίτους
Στη θρησκευτική αρχιτεκτονική, η αψίδα κεντρικού κλίτους (στα λατινικά capitium, λέξη η οποία όριζε το άνω άνοιγμα του χιτώνα για την κεφαλή, λέξη η οποία οριζόταν στα λατινικά ως caput, αποτελώντας έμμεση αναφορά στην παρουσία της κεντρικής Αγίας Τράπεζας εντός του χοροστασίου) ορίζει, γενικώς, το άκρο του χοροστασίου μίας εκκλησίας όπισθεν της κεντρικής Αγίας Τράπεζας και του ιερού της εκκλησίας[1], όπου, εντός εκκλησιών σε σχήμα λατινικού σταυρού, η αψίδα κεντρικού κλίτους αντιστοιχεί στο τμήμα του σταυρού επί του οποίου ο Χριστός, όντας σταυρωμένος, ακούμπησε την κεφαλή του.
Αποτελεί το άκρο της εκκλησίας, όπως φαίνεται από το ύψος του διαμήκη άξονα, από την πλευρά της κεντρικής Αγίας Τράπεζας[2]. Περιλαμβάνει το σύνολο των τοίχων, παραθύρων και οροφής του χοροστασίου, του περιμετρικού διαδρόμου χοροστασίου εφόσον υφίσταται τέτοιος και, τέλος, του ή των παρεκκλησίων, ακτινωτών, αψιδωτών, ή κλιμακωτών.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γαλλικά) Dom Melchior de Vogüé, Dom Jean Neufville, Glossaire des termes techniques à l'usage des lecteurs de "la nuit des temps", Éditions Zodiaque (σειρά "Introductions à la nuit des temps", n°1), La Pierre-Qui-Vire, 1983
- ↑ (Γαλλικά) Jean-Marie Pérouse de Montclos, Principes d'analyse scientifique "Architecture" - Méthode et vocabulaire, Chapitre IX - Couvrement (2 Τόμοι), Υπουργείο Πολιτισμικών Υποθέσεων, Inventaire général des monuments et richesses artistiques de la France, Imprimerie Nationale, Παρίσι, 1972
