Αργύριος Παπασταθόπουλος
| Αργύριος Παπασταθόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1792 Κουνινά Αιγίου |
| Θάνατος | 1851 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Οπλαρχηγός, Αγωνιστής και Δημογέροντας της Κουνινάς |
Ο Αργύρης Παπασταθόπουλος, (1792-1851), ήταν οπλαρχηγός, αγωνιστής και δημογέροντας της Κουνινάς, της επαρχίας Αιγιαλείας, του νομού Αχαΐας που «ακολούθησε τον Ανδρέα Λόντο ως καπετάνιος στην Πολιορκία των Πατρών».[1]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κουνινά Αιγίου το 1792 και ήταν ο τρίτος γιός του ιερέα του χωριού. Αδέλφια του ήταν ο Βασίλης Παπασταθόπουλος ή Γκότσης και ο Αθανάσιος. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα κοντά στον πατέρα του και στη Μονή Ταξιαρχών του Αιγίου, όπου σπούδασε τα εκκλησιαστικά γράμματα. Στη συνέχεια ο πατέρας του τον έστειλε κρυφά στη Βοστίτσα (Αίγιο σημερινό), όπου «εμαθήτευσεν εις σπουδαίους δασκάλους, τον Ευστάθιο Παλαμά, σχολάρχην και τον Αλέξανδρον Τσιμπουράκην».[2]Συμμαθητές του ήταν ο Ανδρέας και Αναστάσιος Λόντος με τους οποίους συνδέθηκε με βαθιά φιλία που κράτησε για όλη του τη ζωή. Όταν, στις 4 Δεκεμβρίου 1809, έφτασε στο Αίγιο ο Λόρδος Βύρων και ο ΧομπΧάουζ φιλοξενήθηκαν στο σπίτι του Ανδρέα Λόντου και ο Παπασταθόπουλος ήταν ένας από αυτούς που παρευρέθηκαν στο επίσημο τραπέζι. Ο Παπασταθόπουλος αγάπησε την κόρη του Θεμελή ή Θεοδώρου, Μαρίτσα, αλλά η οικογένεια της δεν τον ήθελε για γαμπρό και αυτός το 1828 την απήγαγε. Ο γάμος τελικά δεν έγινε και τελικά παντρεύτηκε τη Μαρία Χρυσικού, με κουμπάρο τον Αναστάσιο Λόντο.
Παπασταθόπουλος και Επανάσταση 1821[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία, πιθανότατα από τον Ανδρέα Λόντο και «ανήκεν εις την κατηγορία των βλάμηδων».[2] Το 1818 μαζί με τους Γεωργούση, Νικόλαο και Στάθη Δημουλά, στάλθηκε από τον ηγούμενο της μονής Ταξιαρχών, Ανανία Σουδενιώτη στη Μανωλάδα Ηλείας όπου η μονή είχε κτήματα και εκεί γνώρισε τον συνονόματο του οπλαρχηγό Αναγνώστη Παπασταθόπουλο ή Κουτζουμανιώτη. Σκοπός ήταν η φύλαξη από τον Παπασταθόπουλο και τους άνδρες του, του Μετοχίου της Μονής από ληστές. Στη Μανωλάδα βρισκόταν και ο Παφνούτιος Ρούβαλης, ιερομόναχος της Μονής Ταξιαρχών, που τον παρότρυνε να πάρει στους άντρες του και να πάει στον Πύργο, περίπου στις 26 Μαρτίου 1821, όπου βρίσκονταν και οι οπλαρχηγοί Χ. Βιλαέτης, Π. Μήτσος και οι γιοί του Κολοκοτρώνη Πάνος και Ιωάννης που είχαν έρθει από τη Ζάκυνθο. Ο Παπασταθόπουλος πολέμησε σε όλες τις μάχες της Ηλείας όπως στις 2 Απριλίου 1821, στη μεγάλη μάχη με τους Τούρκους του Λάλα, και στις 26 όταν «έφτασαν οι Τουρκαλβανοί Λαλαίοι προς ενίσχυσιν των κινδυνευόντων Τούρκων».[3] Στη μάχη αυτή, ο Αναγνώστης Παπασταθόπουλος, εις το σώμα του οποίου ήταν, «ο εκ Κουνινάς οπλαρχηγός Αργύριος Παπασταθόπουλος»,[3] οι προαναφερθέντες οπλαρχηγοί προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στους Λαλαίους. Τον Απρίλιο του 1821 πολέμησε μαζί με τον συνονόματό του Αναγνώστη και 70 Ηλείους στην αποξηραμένη σήμερα λίμνη Αγουλινίτσα (στο σημερινό Επιτάλιο Ηλείας), όπου και πάλι έτρεψαν σε φυγή τους Λαλαίους. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Κουνινά που ήταν «ένα από τα «νοσοκομεία»-καταφύγια των επαναστατημένων Ελλήνων της περιοχής μαζί με τη Φτέρη και τη Μονή Πεπελενίτσας»[4] όπως ορίστηκε από τον Ανδρέα Λόντο το Μάιο του 1821, για να τεθεί υπό τις διαταγές του Ανδρέα Λόντου ο οποίος στρατολογούσε αγωνιστές για την Πολιορκία των Πατρών. ΟΙ κάτοικοι του χωριού «θα απαρτίσουν ξεχωριστό σώμα που θα πάρει μέρος στη μάχη στα Σελά κατά την πολιορκία της Πάτρας (1822)»,[4] μαζί με τους «Λόντο και Μελετόπουλο»[5]. Στις 10 Δεκεμβρίου έφθασε με Υδραίικο πλοίο και ενίσχυσε, μαζί με 700 άλλους Πελοποννήσιους, το Μεσολόγγι, ενώ στις 8 Ιανουαρίου επέστρεψε στο Αίγιο μαζί με τον Ανδρέα Λόντο και γνώρισε τον αρματωλό Γεώργιο Μωραΐτη, με τον οποίο συνδέθηκε συγγενικά. Ο Παπασταθόπουλος ανήκε στο κόμμα του Ανδρέα Λόντου και του στάθηκε πιστός φίλος και σύντροφος ακόμα και κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, «τότε που συνελήφθη και εφυλακίσθη ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εις την Ύδρα»[3] και ο Δημήτριος Μελετόπουλος έλαβε διαταγή να συλλάβει τους Ανδρέα και Αναστάσιο Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη οι οποίοι «εθεωρήθησαν αντάρται»[3]. Για την στήριξη που του παρείχε σε εκείνες τις δύσκολες ώρες, ο Λόντος τον αποκαλούσε έκτοτε, όπως φαίνεται στις επιστολές του, «αδελφό».
Παπασταθόπουλος και πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έλαβε μέρος «ανελθών εις Αθήνας, εις την Επανάστασιν της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ταχθείς με τους Συνταγματικούς»[6], ως στενός φίλος και ομοϊδεάτης του Ανδρέα Λόντου, που ήταν πρωτεργάτης, και για τη συμμετοχή του αυτή τιμήθηκε από τον Καλλέργη με το «Αριστείο της 3ης Σεπτεμβρίου». Σύμφωνα με έγγραφα του Γενικού Αρχείου του Κράτους με ημερομηνία Φεβρουαρίου, Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 1835, ο Παπασταθοπουλος υπογράφει ως Δημογέροντας του χωριού Κουνινάς. Επί της θητείας του θα κτιστεί ο παλιός Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου (εικονογραφημένος από τον γνωστό αγιογράφο Κωνσταντίνο Φανέλλη) και θα ιδρυθεί ο σημερινός οικισμός Βόβοδα. Από επιστολή, προεκλογικού περιεχομένου, προς αυτόν, από τον Ανδρέα Λόντο, φαίνεται ότι διέθετε και πολιτική δύναμη. Στον Παπασταθοπουλο το 1843, απονεμήθηκαν από τον Όθωνα το Χάλκινο και Αργυρό παράσημο. Λίγα χρόνια μετά την αυτοκτονία του φίλου του Ανδρέα Λόντου, ο Παπασταθόπουλος πέθανε από γρίπη σε ηλικία 59 ετών στο χωριό Κουνινά Αχαΐας
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τριανταφύλλου β έκδοση 1980 Σελ 302
- ↑ 2,0 2,1 Πρακτικά του Α΄ Εν Πάτραις Τοπικού Συνεδρίου Αχαϊκών Σπουδών. Αθήνα. 1974. σελ. 66.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Πρακτικά του Α΄Εν Πάτραις Τοπικού Συνεδρίου Αχαϊκών Σπουδών. Αθήνα: Πελοποννησιακά, Περιοδικόν της εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών. 1974. σελ. 67-68.
- ↑ 4,0 4,1 «Ιστορικό της Κουνινάς». www.aigiorama.gr. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022.
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1975. σελ. 219. ISBN 960-213-095-4.
- ↑ Πρακτικά του Α΄Εν Πάτραις Τοπικού Συνεδρίου Αχαϊκών Σπουδών. Αθήνα: Πελοποννησικά, Περιοδικόν της Εταιρείας Πελοποννησιακών Σπουδών. 1974. σελ. 72.
Βιβλιογραφικές Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χρυσανθόπουλος, Φώτης· Ανδρόπουλος, Σταύρος (1888). Βίοι Πελοποννήσιων Ανδρών. Αθήνα: Τυπογραφείο Π.Δ. Σακελλαρίου.
- Τριανταφύλλου, Κώστας (1980). ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. Πάτρα.
- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. ΙΒ. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1975. ISBN 960-213-095-4
- Πρακτικά του Α΄Έν Πάτραις Τοπικού Συνεδρίου Αχαϊκών Σπουδών. Αθήνα: Πελοποννησιακά, Περιοδικόν της εταιρείας Πελοποννησιακών σπουδών. (1974)