Αλράουνε (ταινία 1928)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλράουνε
Alraune
Αφίσα της ταινίας
ΣκηνοθεσίαΧένρικ Γκαλέν
ΠαραγωγήΧέλμουτ Σράιμπερ
ΣενάριοΧανς Χάιντς Έβερς
Χένρικ Γκαλέν
Βασισμένο σεAlraune
ΠρωταγωνιστέςΜπριγκίτε Χελμ ... Αλράουνε τεν Μπρίνκεν
Πάουλ Βέγκενερ ... Προφ. Γιάκοπ τεν Μπρίνκεν
Ιβάν Πέτροβιτς ... Φραντς Μπράουν
Βόλφγκανγκ Τσίλτσερ ... Βόλφχεν
Λούις Ραλφ ... ταχυδακτυλουργός
Χανς Τράουτνερ ... θηριοδαμαστής
Τζων Λόντερ ... υποκόμης
Μία Πάνκαου ... πόρνη
Βαλέσκα Γκερτ ... δεσποινίς
Γέοργκ Γιόν ... φονιάς
Αλεξάντερ Ζάσα ... κύριος
Χάινριχ Σροτ ... κύριος
ΜουσικήΒίλλυ Σμιτ-Γκέντνερ
ΦωτογραφίαΦραντς Πλάνερ
Πρώτη προβολή25 Ιανουαρίου 1928
Διάρκεια108'
ΠροέλευσηΓερμανία
Γλώσσαγερμανικά

Αλράουνε (γερμ, Alraune, μανδραγόρας) είναι βωβό γερμανικό κινηματογραφικό έργο του 1928 σε σκηνοθεσία Χένρικ Γκαλέν και πρωταγωνίστρια την Μπριγκίτε Χελμ. Η υπόθεση του έργου βασίζεται σε έναν μύθο σύμφωνα με τον οποίο οι μαγικές ιδιότητες του φυτού μανδραγόρα μπορούν να ζωντανέψουν νεκρή ύλη και να την κάνουν άνθρωπο.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο καθηγητής Γιάκοπ τεν Μπρίνκεν είναι ειδικός σε θέματα της γενετικής επιστήμης και πειραματίζεται με τις ιδιότητες του φυτού μανδραγόρα. Σύμφωνα με τις προλήψεις, το φυτό αυτό, του οποίου η ρίζα έχει μορφή ανθρώπου, φυτρώνει κάτω από τις κρεμάλες και αν ο καταδικασμένος ήταν φονιάς, φέρνει γονιμότητα στις γυναίκες που πίνουν τον χυμό του. Από ένα πείραμα που έκανε με μια τυχαία γυναίκα του δρόμου, ο καθηγητής κατορθώνει να φέρει στον κόσμο την Αλράουνε, ένα κοριτσάκι που γρήγορα θα μεγαλώσει και θα γίνει μια πολύ γοητευτική γυναίκα, τετραπέρατη, αλλά και πέρα ως πέρα διεφθαρμένη. Σκοπός του πειράματος είναι να κατασκευάσει με επιστημονικές μεθόδους έναν άνθρωπο με "τεχνητό" τρόπο, δηλαδή χωρίς γονείς. Για να δημοσιεύσει αργότερα την μελέτη του ο καθηγητής ενημερώνει καθημερινά τα απομνημονεύματά του με τον τίτλο "Η εξέλιξη της Αλράουνε".

Ο καθηγητής θα υιοθετήσει την Αλράουνε και θα την στείλει οικότροφο σε ένα μοναστήρι. Ο νεαρός Φρανς, ανεψιός του καθηγητή, και ανοικειοθελής βοηθός του τον προειδοποιεί για τις επιπτώσεις των πράξεών του. «Η Αλράουνε ...», του λέει, «φέρνει μεγάλο γούρι, αλλά και τρομερή δυστυχία σε όποιον την κάνει δική του.» Ο καθηγητής όμως δεν δίνει σημασία στα λόγια του. Η Αλράουνε όσο μεγαλώνει γίνεται όλο και πιο ατίθαση. Ξέρει να χρησιμοποιεί την γοητεία της και να τυλίγει τους άντρες. Μια μέρα αποφασίζει να εγκαταλείψει το μοναστήρι και βάζει τον φίλο της να κλέψει λεφτά από τον πατέρα του που δουλεύει σε μια τράπεζα. Οι δυό τους σκάζουν το ίδιο βράδυ με το τρένο.

Τα χρόνια περνάν και ο καθηγητής που έχασε τα ίχνη της θετής του κόρης γερνάει. Η Αλράουνε και ο φίλος της εν τω μεταξύ έχουν πιάσει δουλειά σε ένα πλανόδιο τσίρκο. Ο πατέρας της που την ψάχνει, θα την ανακαλύψει εκεί και θα την επισκεφτεί για να της ζητήσει να γυρίσει πίσω. Η Αλράουνε δέχεται και τον ακολουθεί. Γυρίζοντας πίσω, ο πατέρας της θα της ανοίξει τις πόρτες στην καλή κοινωνία. Πιστεύει ότι ο κακός χαρακτήρας της είναι κληρονομικό βάρος επειδή η μητέρα της ήταν του δρόμου. Αποφεύγει όμως να την αποκαλύψει την πραγματική της καταγωγή. Η Αλράουνε κάποιο βράδυ ανακαλύπτει το βιβλιαράκι με τα απομνημονεύματα του πατέρα της. Στην αρχή νομίζει ότι πρόκειται για κάποιο ρομαντικό άλμπουμ για την παιδική της ηλικία και αρχίζει να το διαβάζει, όλο και πιο άπληστα, μέχρι που μαθαίνει όλη την σοκαριστική αλήθεια. Αποφασίζει να εκδικηθεί τον πατέρα της με τα ίδια του τα μέσα. Προσποιείται ότι αλλάζει εντελώς χαρακτήρα, γίνεται όλο και πιο γοητευτική μα και αθώα, κερδίζοντας έτσι την συμπάθεια όλων των γηραιών ανδρών της παρέας του καθηγητή, κάνοντάς τον από ζήλια να ξοδεύει όλο και περισσότερα χρήματα για να αποσπάει για λίγο την προσοχή της. Στην απόγνωσή του ο καθηγητής ρισκάρει όλο και περισσότερα λεφτά στο χρηματιστήριο μέχρι που μια μέρα χρεοκοπεί τελείως. Ως μόνη σανίδα σωτηρίας του απομένει το τραπέζι της ρουλέτας. Παρακαλεί την Αλράουνε να του φέρει γούρι και ποντάρει στο χρώμα που του είπε εννιά φορές στην σειρά. Κερδίζει πολλά χρήματα, για να τα χάσει με την τελευταία παρτίδα όλα. Εκείνη την στιγμή η Αλράουνε τον εγκαταλείπει για πάντα.

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και ο δημοφιλής μύθος του μανδραγόρα έχει σκηνογραφηθεί πολλές φορές από το 1918 ως το 1952, η έκδοση αυτή του 1928 πήρε τις καλύτερες κριτικές.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]