Αλέξης Μελισσηνός
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Αλεξέι Πέτροβιτς Μελισσηνός | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 1759 Αγία Πετρούπολη |
Θάνατος | 15 Αυγούστου 1813 Δρέσδη |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Περίοδος ακμής | 1783 |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | d:Q112629860 |
Γονείς | Πέτρος Μελισσηνός |
Οικογένεια | Οικογένεια Μελισσηνών |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | υποστράτηγος/Ιππικό |
Πόλεμοι/μάχες | Ρωσοτουρκικός πόλεμος, Ναπολεόντειοι Πόλεμοι και Γαλλική εισβολή στη Ρωσία |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Ερυθρού Αετού |
Ο Αλέξης Μελισσηνός (ρως. Алексей Петрович Мелиссино ,1759 - 1813) ήταν Ρώσος ευγενής και στρατιωτικός της εποχής των Ναπολεόντειων Πολέμων, με βαθμό Υποστρατήγου.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν από τη γνωστή Οικογένεια της Κωνσταντινούπολης, της οποίας ένας κλάδος είχε εγκατασταθεί στην Κρήτη μαζί με άλλα ευγενή γένη της Πόλης ("τα δώδεκα αρχοντόπουλα"). Από αυτούς κάποιοι αργότερα μετέβησαν στην Κεφαλληνία και μετά στη Βενετία. Από εκεί μερικοί απόγονοι τον 18ο αιώνα μετακόμισαν στη Ρωσία. Ήταν γιος του Πέτρου Μελισσηνού, του πρώτου Ρώσου στρατηγού του Πυροβολικού. (βλ. Θυρεό Μελισσηνών (Αυτοκρατορικής Ρωσίας) και Ιστορικό : http://gerbovnik.ru/arms/407.html)
Κατετάγει στη Φρουρά (επίλεκτο σώμα) τον Ιούλιος του 1777 με τον βαθμό του λοχία. Τον Μάιο του 1783 έλαβε τον βαθμό του λοχαγού και "για την επιμέλεια στην εργασία" τον Οκτώβριο του 1788 έλαβε τον βαθμό του ταγματάρχη. Στον Β΄ Ρωσο-Τουρκικό Πόλεμο ήταν Αντισυνταγματάρχης στο σύνταγμα ιππικού των Ουσάρων του Σούμοι. Συμμετείχε στην κατάληψη των Άκερμαν, Μπεντέροι και Ισμαήλ· για το θάρρος του, με πρόταση του Σουβόροβ τον Μάρτιο του 1791 τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Αγίου Γεωργίου Δ΄ Τάξεως: .
Με το τέλος του πολέμου, 5 Ιανουαρίου 1793, με τον βαθμό του συνταγματάρχη, θα «απενεργοποιηθει» την εποχή του αυτοκράτορα Παύλου A΄. Τον Δεκέμβριο του 1800 είχε επιστρέψει στην υπηρεσία, στο 3ο σύνταγμα των Ουσάρων του Ελισάβετγκραντ και την 1η Ιανουαρίου του επόμενου έτους διορίστηκε διοικητής του 4ου συντάγματος Ουσάρων της Μαριούπολης, με τον βαθμό του Υποστρατήγου. Ένα χρόνο αργότερα έκανε δεύτερη παραίτηση, η οποία διήρκεσε σχεδόν πέντε χρόνια. Την άνοιξη του 1807 επέστρεψε στον στρατό και άρχισε το σχηματισμό ενός νέου συντάγματος των Ουσάρων, του 8ου συντάγματος του Λούμπενσκ, στο οποίο διορίστηκε διοικητής της 20 Απριλίου 1807.
Το 1812 ο Μελισσηνός ανέλαβε διοικητής του συνόλου του ιππικού του Σώματος του Όστεν-Σάκεν, στο οποίο περιλαμβανόταν και η 11η Μεραρχία Ιππικού. Το Σώμα ήταν τμήμα της 3ης Στρατιάς. Με ένα ξεχωριστό απόσπασμα κάλυψε τις κύριες δυνάμεις στην Μάχη του Κόμπριν (όπου για τα κατασχεθέντα αποθέματα ζωοτροφών των Γάλλων) τιμήθηκε με το το παράσημο Τάγμα της Αγίας Άννας. Αργότερα αγωνίστηκε σε εμπροσθοφυλακές. Για τον "αξιέπαινο ζήλο ", του απονεμήθηκε χρυσό σπαθί με την επιγραφή "για την ανδρεία", διακοσμημένο με διαμάντια. Το 1813 έλαβε μέρος στην κατάληψη της Βαρσοβίας, στις μάχες του Βάλγκεμ, του Γκέρσντορφ, του Νόσενομ, του Μπισοφσβερντομ, του Μπάουτζεν και της Δρέσδης. Στην τελευταία μάχη ο Μελισσηνός με τους ουσάρους του επιτέθηκε σε ένα καρέ του γαλλικού σώματος των φρουρών, και το διέσπασε πρώτος, αλλά χτυπήθηκε από τρεις σφαίρες. Τάφηκε στο Κουλμ.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Государственный Эрмитаж. Западноевропейская живопись. Каталог / под ред. В. Ф. Левинсона-Лессинга; ред. А. Е. Кроль, К. М. Семенова. — 2-е издание, переработанное и дополненное. — Л.: Искусство, 1981. — Т. 2. — С. 258, кат.№ 7937. — 360 с.
- Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона, http://www.museum.ru/museum/1812/Persons/slovar/sl_m13.html%7Cстраницы=471