Έντουαρντ Βίιραλτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έντουαρντ Βίιραλτ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση20  Μαρτίου 1898[1][2][3]
Kalitino
Θάνατος8  Ιανουαρίου 1954[1][4][2]
Παρίσι[5][6]
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′46″ s. š., 2°23′50″ v. d.) και Grave of Wiiralt
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εσθονία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕσθονικά[7]
ΣπουδέςΕσθονικό Ινστιτούτο Τέχνης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαλλιτέχνης γραφικών τεχνών[8][9]
ζωγράφος[9]
σκιτσογράφος
γλύπτης[9]
χαράκτης
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Έντουαρντ Βίιραλτ (εσθονικό, Eduard Viiralt, γεννηθείς στις 20 Μαρτίου 1898, στο Κυβερνείο Αγίας Πετρούπολης – 8 Ιανουαρίου 1954 στο Παρίσι) ήταν ένας γνωστός Εσθονός γραφικός καλλιτέχνης.[10]

Στην ιστορία της τέχνης, ο Βίιραλτ θεωρείται ως ο πιο αξιοσημείος δάσκαλος της εσθονικής γραφικής τέχνης στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Τα πιο γνωστά από τα έργα του είναι τα "Ινφέρνο", "Καμπαρέ", "Κεφάλια Νέγρων", "Κοιμωμένη Τίγρη" και "Κεφάλι μιας Καμήλας".

Ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίιραλτ γεννήθηκε στην πόλη Γκουμπανίτζι στην επαρχία της Αγίας Πετρούπολης ως γιος υπηρετών σε κτήμα. Το 1909, η οικογένεια μετακόμισε στην Εσθονία, όπου ο πατέρας εργάστηκε στο κτήμα Βαράνγκου στην επαρχία Γιάρβα. Σε ηλικία 17 ετών, ο Βίιραλτ εισήλθε στη σχολή εφαρμοσμένης τέχνης του Τάλιν. Εκεί ένας από τους καθηγητές του ήταν ο διάσημος Εσθονός ζωγράφος και σχεδιαστής Νικολάι Τρίικ, ο οποίος ασκούσε ισχυρή επιρροή στο έργο του νεαρού καλλιτέχνη.[11] Ωστόσο, ο Βίιραλτ δεν αποφοίτησε λόγω της έναρξης της γερμανικής κατοχής και της επανάστασης.

Ο Βίιραλτ συνέχισε τις σπουδές του στο Τάρτου, στην σχολή τέχνης Παλλάς στο στούντιο γλυπτικής του Άντον Στάρκοπφ το 1919. Εκεί οι διδασκαλίες στην τέχνη της χαρακτικής κατευθύνθηκαν έντονα από τα εγχειρίδια και τα έργα των παλιών κυρίων, επηρεάζοντας έτσι την καλλιτεχνική του τεχνική ακόμη και στα ύστερα του χρόνια.[12] Και πάλι, οι σπουδές διακόπηκαν λόγω της συμμετοχής στον Εσθονικό πόλεμο της Ανεξαρτησίας. Το 1922-1923, ο Βίιραλτ συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Τέχνης της Δρέσδης στη Γερμανία υπό την εποπτεία του καθηγητή Σέλμαρ Βέρνερ. Στα έργα του εκείνης της περιόδου μπορεί να παρατηρηθεί κάποια επίδραση από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό.[13] Ο Βίιραλτ επέστρεψε στο Τάρτου το φθινόπωρο του 1923. Το 1924 αποφοίτησε από το Τμήμα Γραφικών Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών Παλλάς και δημιούργησε το γραφικό του στούντιο το επόμενο έτος.

Πήγε στο Παρίσι το 1925 και έζησε εκεί σχεδόν αδιάκοπτα μέχρι το 1938. Στο Παρίσι δημιούργησε το έργο του Κόλαση. Το 1937 η Διεθνής Έκθεση Γραφικών στη Βιέννη τον αναγνώρισε ως τον κύριο χαράκτη στην Ευρώπη, τιμώντας τον με το Χρυσό Μετάλλιο της. Από τον Ιούλιο του 1938 έως τον Φεβρουάριο του 1939 έζησε και εργάστηκε στο Μαρακές, επιστρέφοντας την επόμενη χρονιά στην πατρίδα του Εσθονία.[14]

Επέζησε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Εσθονία. Το 1944 έκανε μια προσπάθεια να επιστρέψει στο αγαπημένο του Παρίσι, αλλά πήγε αντ 'αυτού στη Γερμανία και αργότερα στη Σουηδία. Επέστρεψε ξανά στο Παρίσι το φθινόπωρο του 1946. Στο τέλος, έζησε στο νότιο τμήμα της πόλης, στο Σω, στην Οδό Ουντάν 61. Ο Έντουαρντ Βίιραλτ πέθανε στην ηλικία των 55 ετών στο Παρίσι, στο νοσοκομείο Ντανκούρτ λόγω γαστρικού καρκίνου και θάφτηκε στο νεκροταφείο Περ Λασέζ στις 12 Ιανουάριος 1954.

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο του Βίιραλτ εκπροσωπείται σε πολλές συλλογές τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική, όπως: σε μερικά μουσεία του Παρισιού, η Αλμπερτίνα στη Βιέννη, το Κουνστχάλλε του Αμβούργο, του Καμπινέτ ντες Εστάμπς στην Αμβέρσα, το Κουπφερτσιχκαμπινέτ του Βερολίνου, το Εθνικό Μουσείο στη Στοκχόλμη, το Καλογκράφια Νασιονάλε στη Ρώμη και το Μουσείο Δυτικής Τέχνης στη Μόσχα. Η πλήρης δουλειά του αποτελείται από περίπου 450 χαρακτικά, χαλκογραφίες, ξύλινα χαρακτικά και λιθογραφίες. Ήταν επίτιμο μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Χαλκογράφων και Χαρακτών στο Λονδίνο.[14]


Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Kangilaski, O. (1959). Eduard Wiiralt (στα Estonian). Tallinn: Eesti Riiklik Kirjastus. σελ. 136. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 5  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13599831z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Eduard Wiiralt». (Ολλανδικά) RKDartists. 279427.
  4. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2015.
  6. ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13599831z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 6  Απριλίου 2016. 500012478. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/84886. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ «"Eduard Wiiralt"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2018. 
  11. ↑ Kangilaski, O. (1959). Eduard Wiiralt. Tallinn: Eesti Riiklik Kirjastus. σελ. 4. 
  12. ↑ Kangilaski, O. (1959). Eduard Wiiralt. Tallinn: Eesti Riiklik Kirjastus. σελ. 9 (Appendix). 
  13. ↑ Kangilaski, O. (1959). Eduard Wiiralt. Tallinn: Eesti Riiklik Kirjastus. σελ. 9 (Appendix). 
  14. ↑ 14,0 14,1 Eduard Wiiralt : (1898-1954). Levin, Mai,. Tallinn. ISBN 9789949485475. OCLC 949267818. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έντουαρντ_Βίιραλτ&oldid=8358880"