Άγιος Γεώργιος Μεσαίου Καρλοβασίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άγιος Γεώργιος Μεσαίου Καρλοβασίου λεγόμενος και ως Φανερωμένος είναι απλή μονόκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική.

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βρισκεται σε λόφο σε μικρή απόσταση προς τα νότια του οικισμού του Μεσαίου Καρλοβασίου στο δρόμο που οδηγεί από αυτόν στη Λέκα.[1]

Ονομασία-αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μνημονεύεται σε έγγραφο της μονής Προφήτη Ηλία του 1625 και σε πατριαρχικό σιγίλλιο του 1797. Παλιότερα ήταν μετόχι της μονής της Μεγάλης Παναγιάς. Η σχετική παράδοση αναφέρει πως κατά τον εποικισμό του νησιού ανακαλύφθηκε το μετόχι αυτό μέσα σε πυκνό δάσος γι' αυτό κι έλαβε την επωνυμία φανερωμένος. Χρονικά τοποθετείται στα 1567.[1]

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για απλή μονόκλιτη θολοσκέπαστη βασιλική.

Οι εσωτερικές της διαστάσεις της κάτοψης είναι 4,00 Χ 7,35 μ. και ύψος 4,70 μ ως την κορυφή του θόλου. Η εσωτερική επιφάνεια του θόλου μαζί με την κόγχη είναι ανεπίχρηστη από λαξευτούς ορθογώνιους θολίτες, ελαφρά οξυκόρυφη, και στις γενέσεις της χωρίζεται από τους τοίχους με λίθινη εξέχουσα ταινία (κοσμητή) λαξευμένη σε κοιλόκυρτο κυμάτιο. Ίσως είναι προϊόν δυτικής επιρροής, προερχόμενης από την Δωδεκάνησο και ειδικά τη γειτονική Πάτμο ή κατά τη Γενουατική κατοχή. Η είσοδος είναι στα πλάγια στην άκρη του βορινού τοίχου (αντί της μέσης του δυτικού), λόγω τεχνικών ζητημάτων δηλαδή της υψομετρικής διαφοράς μεταξύ της στάθμης του φυσικού εδάφους στην τελεταία θέση και του δαπέδου του ναού. Η κόγχη του ιερού είναι μικρή, χαμηλή, κτισμένη στο κάτω μέρος, καμπυλη εξωτερικά, και συμμετρικά πλαισιομένη από τις μικρότερες και άνισες κόγχες της πρόθεσης και του διακονικού. Παράθυρο μοναδικό είναι στο μέσο του βορινού τοίχου, ενώ παλιότερα υπήρχε μάλλον στην άκρη του νότιου τοίχου, απεναντι από τη είσοδο, που σήμερα είναι ντουλάπι, και πλάι σε αυτό, στο μέσο του ίδιου τοίχου, είναι ανοιγμένη μια αβαθής χαμηλή τοξωτή κόγχη. Το σημερινό τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο, απλό, το δάπεδο στρωμένο με τσιμεντόπλακες και οι τοίχοι επιχρισμένοι.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος (1997). Εκκλησίες και μοναστήρια της Σάμου. Αθήνα: Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου «Νικόλαος Δημητρίου».