Κιλίτζ Αρσλάν Β΄
| Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ | |
|---|---|
 Το σουλτανάτο του Ρουμ το 1190 | |
Σουλτάνος του Ρουμ | |
| Περίοδος | 1156 - 1192 |
| Προκάτοχος | Μεσούντ Α΄ |
| Διάδοχος | Καϊχοσρόης Α΄ |
| Γέννηση | 1113 |
| Θάνατος | 1192 |
| Οίκος | Σελτζούκοι |
| Θρησκεία | Σουνίτης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ (II. Kılıç Arslan, 1113 - 1192) Σουλτάνος του Ρουμ (1156 - 1192) ήταν γιος και διάδοχος του Σουλτάνου Μεσούντ Α΄. Ο ιστορικός Άρνολντ όφα Λούμπεκ (1150 - 1211) αναφέρει στα «Χρονικά Σλαβόριουμ» ότι ο Γερμανός πρίγκιπας Ερρίκος ο Λέων συναντήθηκε μαζί του στην Ταρσό (1172) καθώς επέστρεφε από προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ. Ο σουλτάνος αγκάλιασε, φίλησε τον Γερμανό πρίγκιπα και του υπενθύμισε τη μακρινή συγγένεια που είχαν μεταξύ τους. Ο Γερμανός πρίγκιπας του ζήτησε λεπτομέρειες και ο σουλτάνος του απάντησε «μία ευγενής από τη Γερμανία παντρεύτηκε έναν βασιλιά της Ρωσίας και έκαναν μία κόρη, η κόρη της κόρης ήρθε στη γη μου και κατάγομαι από αυτήν».
Σχέσεις με τον Μανουήλ Α΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ επιτέθηκε στον Μανουήλ Α΄ Κομνηνό στο Ικόνιο καθώς επέστρεφε από τη Συρία όπου είχε κλείσει συνθήκη με τον Νουρεντίν Ζενγκί. Ο ανεψιός του Μανουήλ Α΄ Ιωάννης Κοντοστέφανος νίκησε τον Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ και ο σουλτάνος πήγε στην Κωνσταντινούπολη για να δηλώσει την υποταγή του.[1] Μετά τη σύναψη ειρήνης με τους Βυζαντινούς (1173) ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ συμμάχησε με τον Νουρεντίν Ζενγκί ενάντια στη Μοσούλη.
Η ειρήνη διατηρήθηκε μέχρι το 1175, ο Κιλίτζ Αρσλάν αρνήθηκε στη συνέχεια να παραδώσει στον Μανουήλ Α΄ τις περιοχές που είχε κατακτήσει από τους Δανισμενδίδες, οι δύο πλευρές ετοιμάστηκαν για πόλεμο μεταξύ τους. Ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ ζήτησε ειρήνη αλλά ο Μανουήλ Α΄ επιτέθηκε στο Σουλτανάτο με στόχο να κατακτήσει το ίδιο το Ικόνιο, ο σουλτάνος νίκησε τον αυτοκράτορα στη Μάχη του Μυριοκέφαλου (17 Σεπτεμβρίου 1176) και τον ανάγκασε να υπογράψει εύθραυστη ειρήνη.[2] Ο Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ συνέλαβε στο μεταξύ και αιχμαλώτισε τον Ερρίκο Α΄ της Καμπανίας καθώς επέστρεφε από προσκύνημα στην Ιερουσαλήμ, ζήτησε από τον Μανουήλ Α΄ λύτρα για την απελευθέρωση του.[3] Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας τα πλήρωσε αλλά ο κόμης πέθανε αμέσως μετά.
Τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Κιλίτζ Αρσλάν εκμεταλλεύτηκε την αστάθεια που εξαπλώθηκε στη Βυζαντινή αυτοκρατορία με τον θάνατο του Μανουήλ Α΄ (1180) για να κατακτήσει τις νότιες ακτές στην Ανατολή, έστειλε την ίδια χρονιά τον βεζίρη του να συμμαχήσει με τον διάδοχο του Νουρεντίν Ζενγκί Σαλαντίν. Κατέλαβε την Κιουτάχεια από τους Βυζαντινούς (1182) αλλά έκλεισε ειρήνη με τον Ισαάκιο Β΄ Άγγελος (1185). Την επόμενη χρονιά (1186) μετέφερε την εξουσία στους εννιά γιους του που βρισκόντουσαν σε σκληρό πόλεμο για τη διαδοχή, παρά τη συμμαχία του με τον Σαλαντίν δεν μπόρεσε να σταματήσει την Γ΄ Σταυροφορία. Στα τέλη του 12ου αιώνα με πρωτοβουλία του ίδιου του Κιλίτζ Αρσλάν Β΄ άρχισαν να οικοδομούνται τα ανάκτορα των Σελτζούκων στο Ικόνιο.[4] Τον κληρονόμησε ο γιος του Καϊχοσρόης Α΄, οι υπόλοιποι γιοι του βρέθηκαν σε σύγκρουση για τον έλεγχο περιοχών του Σουλτανάτου.[5][6]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Adalian, Rouben Paul (2010). Historical Dictionary of Armenia. Scarecrow Press, Inc.
- Cahen, Claude (1969). «The Turks in Iran and Anatolia before the Mongol Invasions». In Wolff, Robert Lee; Hazard, Harry W. (eds.). A History of the Crusades. Vol.2. The University of Wisconsin Press.
- Hamilton, Bernard (2000). The Leper King and His Heirs: Baldwin IV and the Crusader Kingdom of Jerusalem. Cambridge University Press.
- Magdalino, Paul (2011). «Court and Capital in Byzantium». In Duindam, Jeroen; Artan, Tülay; Kunt, Metin (eds.). Royal Courts in Dynastic States and Empires: A Global Perspective. Vol. 1. Brill.
- Peacock, A.C.S.; Yildiz, Sara Nur (2015). The Seljuks of Anatolia: Court and Society in the Medieval Middle East. I.B. Tauris.
- Redford, Scott (1993). «Thirteenth-Century Rum Seljuq Palaces and Palace Imagery». Ars Orientalis. 23.
