Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επαρχία Αιγιαλείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η επαρχία Αιγιαλείας στον χάρτη της Πελοποννήσου.

Η επαρχία Αιγιαλείας ήταν μία από τις τρεις επαρχίες του νομού Αχαΐας. Έδρα της ήταν το Αίγιο.

Βρισκόταν στο βόρειο μέρος της Πελοποννήσου, καταλαμβάνοντας το βορειοανατολικό τμήμα του νομού Αχαΐας και συνορεύοντας με τις επαρχίες Καλαβρύτων στα νότια, Πάτρας στα δυτικά και με τον νομό Κορινθίας (και επαρχία παράλληλα) στα ανατολικά, ενώ στα βόρεια βρεχόταν από τον Κορινθιακό κόλπο.

Διοικητικές μεταβολές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δημιουργήθηκε αρχικά με την Διοικητική διαίρεση του 1828 από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια με το Ι' ψήφισμα της 13ης Απριλίου του 1828 σαν Επαρχία Βοστίτσας[1]. Με την διοικητική διαίρεση του 1833 ήταν μία από τις πέντε επαρχίες του νομού Αχαΐας και Ήλιδος[2]. Καταργήθηκε στην συνέχεια με την διοικητική διαίρεση του 1836 η οποία κατήργησε προσωρινά το νομαρχιακό σύστημα και επανασυστάθηκε το 1848. Παρέμεινε αμετάβλητη στην συνέχεια μέχρι το 1997 οπότε και καταργήθηκε με το σχέδιο Καποδίστριας. Η χωρική μορφή της επαρχίας επαναφέρθηκε με το σχέδιο Καλλικράτης που ακολούθησε το σχέδιο Καποδίστριας, καθώς δημιουργήθηκε ο δήμος Αιγιαλείας με έδρα το Αίγιο.

  1. Ασπιώτης 2009, σελ. 8.
  2. Κλάδου 1837, σελ. 178-180.

Γενική βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λουλούδης, Θεόδωρος Η. (2010). Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση. Πάτρα: Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας. 
  • Αρίστος Σταυρόπουλος, Ιστορία της πόλεως Αιγίου από των μυθικών χρόνων μέχρι των ήμερων μας, Έκδοσις-Τύπος: Αγγ. Κουλουμπή, Πάτραι 1954.
  • Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμοι Α'-Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση.