Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αιαντίδα φυλή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αιαντίς φυλή)

Με την ονομασία Αιαντίς[1] (αρχαία ελληνικά: Αἰαντίς) ή Αιαντίδα φυλή[2] (σύγχρονα ελληνικά) για την φυλή και Αιαντίδα (γενική: Αιαντίδος) για την περιοχή και με το όνομα (άρθρο: ο) Αιαντίδης (αρχαία ελληνικά: Αἰαντίδης), ή (άρθρο πληθυντικού: οι) Αιαντίδες (αρχαία ελληνικά: Αἰαντίδαι), για τα μέλη της φυλής και τους κατοίκους της περιοχής αυτής, αναφέρεται μια από τις φυλές της Αρχαίας Ελλάδας και μία από τις 10 φυλές της Αρχαίας Αθήνας, οι οποίοι κατοικούσαν στην ομώνυμη περιοχή της Αιαντίδας, η οποία περιλάμβανε μια σειρά από δήμους της περιοχής της σύγχρονης Ελλάδας που είναι γνωστή ως Αττική.

Ονομασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αίας ο Τελαμώνιος μεταφέρει τη σορό του Αχιλλέα, σε κρατήρα, μεταξύ 570-565 π.Χ., Αρχαιολογικό Μουσείο της Φλωρεντίας.

Η Αιαντίδα, πήρε το όνομά της από τον μυθικό Αίαντα.

Οι 10 φυλές της Αρχαίας Αθήνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η φυλή και η περιοχή των Αιαντιδών δήμων ήταν μέρος της μεγάλης πόλης-κράτους της αρχαίας Αθήνας, η οποία διοικούταν από εκπροσώπους των 10 φυλών της Αττικής, με βάση τη διαίρεση του Κλεισθένη, οι οποίες ήταν οι εξής:

  1. Ἐρεχθηΐς, (ονομάστηκε από τον Ερεχθέα),
  2. Αἰγηΐς, (ονομάστηκε από τον Αιγέα),
  3. Πανδιονίς, (ονομάστηκε από τον Πανδίονα),
  4. Λεοντίς, (ονομάστηκε από τον Λέω, γιο του Ορφέα),
  5. Ἀκαμαντίς, (ονομάστηκε από τον Ακάμα, γιο του Θησέα),
  6. Οἰνηΐς, (ονομάστηκε από τον Οινέα),
  7. Κεκροπίς, (ονομάστηκε από τον Κέκροπα),
  8. Ἱπποθοντίς, (ονομάστηκε από τον Ιπποθόωντα),
  9. Αἰαντίς, (ονομάστηκε από τον Αίαντα),
  10. Ἀντιοχίς, (ονομάστηκε από τον Αντίοχο, γιο του Ηρακλή).

Οι δήμοι Αιαντίδος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η φυλή Αιαντίς, με βάση τη διαίρεση του Κλεισθένη, είχε κατανεμηθεί σε διάφορες περιοχές, που καταλάμβαναν οι δήμοι,[3][4][5] που ανήκαν σε αυτήν.[3][6][7][8] και έφεραν τις ονομασίες:

  1. Αφίδναι ή Άφιδνα, ο δημότης Αφιδναίος.[9][10][11] Η ακρόπολη των αρχαίων Αφιδνών βρίσκεται στην θέση Κοτρώνι, κοντά στο σημερινό Καπανδρίτι.
  2. Μαραθών, ο δημότης Μαραθώνιος.[12][13]
  3. Οινόη, ο δημότης Οινοαίος. Σήμερα γνωστή ως Νοινόη.[14][15]
  4. Ραμνούς, ο δημότης Ραμνούσιος,[16][17][18][19][20]
  5. Τρικόρυνθος ή Τρικόρυνθον ή Τρικόρυθος, ο δημότης Τρικορύσιος,[21][22][23][24]
  6. Φάληρον, ο δημότης Φαληρεύς ή Φαληραίος,[25][26][27][28]

Ιστορικές ασάφειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν μερικές ιστορικές ασάφειες σχετικά με την ταύτιση ή τα ονόματα μερικών δήμων αυτής της φυλής, σε σχέση με άλλες:

  1. Αφίδναι ή Άφιδνα, ο δημότης Αφιδναίος,[10][11] (αναφέρεται και ως δήμος της Λεοντίδος φυλής).
  2. Ερχία ή Έρχεια, ο δημότης Ερχιεύς ή Έρχιάδης,[29][30][31] (αναφέρεται και ως δήμος της Αιγηίδος φυλής).
  3. Θυργωνίδαι, ο δημότης Θυργωνίδης,[32][33]
  4. Κύκαλα, ο δημότης Κυκαλεύς,[34][35]
  5. Μαραθών, ο δημότης Μαραθώνιος.[13] Ο Μαραθώνας, σύμφωνα με πηγές βρισκόταν εντός των ορίων της Αιαντίδος φυλής.[36] Αναφέρεται επίσης από τον Πλούταρχο ότι πενήντα δύο μέλη της φυλής των Αιαντίδων πέθαναν από τραύματα που υπέστησαν στην Μάχη των Πλαταιών.[37] (αναφέρεται και ως δήμος της Λεοντίδος φυλής).
  6. Ραμνούς, ο δημότης Ραμνούσιος,[17][18][20] (αναφέρεται και ως δήμος της Λεοντίδος φυλής).
  7. Τιτακίδαι, ο δημότης Τιτακίδης,[38] (αναφέρεται και ως δήμος της Αντιοχίδος φυλής).[39]
  8. Φηγαία, ο δημότης Φηγαιεύς,[40][41]
  9. Ψαφίς, ο δημότης Ψαφιεύς,[42]

Η συμμετοχή των δήμων στην αρχαία Βουλή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αντιπροσωπευτική ποσόστωση των εκπροσώπων - βουλευτών των δήμων της Αιαντίδας (στον παρακάτω πίνακα) αποδεικνύει και τη σημαντική συμμετοχή της φυλής αυτής, κατά την πρώτη (508 π.Χ. - 306 π.Χ.) και τη δεύτερη περίοδο (306 π.Χ. - 223 π.Χ.) της διακυβέρνησής της, μέσω της αρχαίας αθηναϊκής Βουλής και της Εκκλησίας του δήμου, ειδικότερα την περίοδο μεταξύ των ετών 343 π.Χ. - 253 π.Χ..[43]

Αἰαντίς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δήμοι #[44] #[45] #[45] Σημειώσεις
Φάληρον (;) πόλεις
Φάληρον 9 9 13
Θορικός παραθαλάσσιοι δήμοι
Μαραθών 10 10 13
Οινόη 4 4 6 ενσωμάτωση στη φυλή Ατταλίς
στη 4η περίοδο (υπό Μακεδονική κατοχή) και στη φυλή Αδριανίς
στη 5η περίοδο (ελληνιστικοί - ρωμαϊκοί χρόνοι)
Ραμνούς 8 8 12
Τρικόρυνθος 3 3 6 ενσωμάτωση στη φυλή Αδριανίς
στη 5η περίοδο (ελληνιστικοί - ρωμαϊκοί χρόνοι)
Αφίδναι (;) Ενδοχώρα ή μεσόγειοι (μη παραθαλάσσιοι δήμοι)
Αφίδναι 16 16 ενσωμάτωση στη φυλή Πτολεμαΐς
στη 3η περίοδο (υπό Μακεδονική κατοχή) και στη φυλή Αδριανίς
στη 5η περίοδο (ελληνιστικοί - ρωμαϊκοί χρόνοι)

Διάφορα για τη φυλή Αιαντίδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δήμος της Αιαντίδας που καταλάμβανε την μεγαλύτερη έκταση ήταν ο δήμος των Αφιδνών.[46]

Προσωπικότητες από την Αιαντίδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με καταγωγή από τον αρχαίο δήμο Αφιδνών, αναφέρονται οι εξής:

Με καταγωγή από τον αρχαίο δήμο Ελευσίνος, αναφέρονται οι εξής:

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές - σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ [...] "Αἰαντίδος, Αἰαντίς" [...] Αἰαντίδος Αρχειοθετήθηκε 2020-08-13 στο Wayback Machine.
  2. ↑ [...] "Αιαντίδα φυλή: Μια από τις δέκα φυλές που σχημάτισε ο Κλεισθένης στην Αττική, καταργώντας τις 12 προηγούμενες. Αυτή η ονομασία δόθηκε για να ευχαριστηθούν οι Σαλαμίνιοι, που έδωσαν τη Σαλαμίνα στους Αθηναίους. Η φυλή διακρίθηκε στη μάχη του Μαραθώνα, όπου κατείχε το δεξιό άκρο της παράταξης. Σε αυτήν ανήκε ο Καλλίμαχος". [...] Αιαντίδα φυλή
  3. ↑ 3,0 3,1 JS. Traill - The Political Organization of Attica: A Study of the Demes, Trittyes, and Phylai, and Their Representation in the Athenian Council, Volumes 14-16 (p.13) ASCSA, 1975 ISBN 0876615140 [Retrieved 2015-04-17]
  4. ↑ D Whitehead. The Demes of Attica, 508/7 -ca. 250 B.C.: A Political and Social Study. Princeton University Press,July 14 2014 ISBN 1400857686. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2015. 
  5. ↑ Bradley Hudson McLean. An Introduction to Greek Epigraphy of the Hellenistic and Roman Periods from Alexander the Great Down to the Reign of Constantine (323 B.C.-A.D. 337). University of Michigan Press, 2002 reprint (516 pages) ISBN 0472112384. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2015. 
  6. ↑ B. Hudson McLean - An Introduction to Greek Epigraphy of the Hellenistic and Roman Periods from Alexander the Great Down to the Reign of Constantine (323 B.C.-A.D. 337) published by University of Michigan Press 2002 (reprint), 516 pages, ISBN 0472112384 [Retrieved 2015-12-22]
  7. ↑ N Papazarkadas (13 Οκτωβρίου 2011). Sacred and Public Land in Ancient Athens. OUP Oxford - Oxford Classical Monographs. σελ. 295). ISBN 0199694001. 
  8. ↑ Ο Palagia, A Spetsieri-Choremi - The Panathenaic Games: Proceedings of an International Conference held at the University of Athens, May 11-12, 2004 (p.77) Oxbow Books, 26 Feb 2015 ISBN 1782979859 [Retrieved 2015-04-17]
  9. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Άφιδνα (η) καί Άφιδναι (αι), δήμος της Αττικής ανήκων εις την Αιαντίδα ή την Λεοντίδα φυλήν, (ο δημ. Αφιδναίος)." [...], σελ. 34.
  10. ↑ 10,0 10,1 Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Άφιδνα, δήμος Αττικής της Λεοντίδος φυλής, από Αφίδνου αυτόχθονος. ο δημότης Αφιδναίος, ως Πυδναίος. τα τοπικά δήλα Αφίδνηθεν, Αφίδναζε, Αφίδνησιν. Έστι και πληθυντικόν Αφίδναι. έστι και της Λακωνικής, όθεν ήσαν αι Λευκίππιδες Φοίβη και Ιλάειρα". [...], σελ. 67.
  11. ↑ 11,0 11,1 Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Άφιδνα, ή Αφίδναι, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής (Κάτοικ. Αφιδναίος, και Επιρρ. Αφιδνήθεν)". [...], σελ. 63.
  12. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Μαραθών, ώνος (ό), υιός του Εποπέως εκ Σικυώνος, μετοίκησας εις την Αττικήν, & τιμηθείς μετά θάνατον ως ήρως, από του οποίου έπωνομάσθη δήθεν & ή 2) κώμη της Αττικής επί των άνατολικών αυτής παραλίων, περίφημος δια την κατά των Περσών νίκην των Αθηναίων, στρατηγουμένων υπό του Μιλτιάδου τω 490 πρό Χ., (εις επγρφ. αναφέρεται & δήμος αυτόθι, ανήκων εις την Αιαντίδα φυλήν), (ο δημ. Μαραθώνιος)". [...], σελ. 112.
  13. ↑ 13,0 13,1 Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Μαραθών, δήμος της Λεοντίδος φυλής. και Μαραθώνιος και Μαραθωνία και Μαραθώνιον. το τοπικόν Μαραθωνόθεν, και κτητικόν Μαραθωνιακός". [...], σελ. 191.
  14. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Οινόη (η), 3) ετέρα κώμη της Αττ., ανήκουσα εις την Αιαντίδα φυλήν". [...], σελ. 131.
  15. ↑ [...] "Οινόη: I. Τοπωνύμιο της αρχαιότητας. 1. Δήμος της Ιπποθωοντίδας φυλής. Η ομώνυμη πόλη βρισκόταν στα σύνορα της Αττικής και της Βοιωτίας, ήταν οχυρωμένη με τείχη, και οι Αθηναίοι την χρησιμοποιούσαν ως φρούριο κάθε φορά που γινόταν πόλεμος. 2. Δήμος της Αιαντίδας φυλής, στην Αττική. Βρισκόταν στα βορειοδυτικά του Μαραθώνα, στο μέρος όπου βρίσκεται σήμερα η περιοχή Νοινόη". [...] Οινόη[νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ Ραμνούς Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine., στην ιστοσελίδα "Οδυσσεύς" του Υπουργείο Πολιτισμού.
  17. ↑ 17,0 17,1 Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt". Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Ραμνούς, δήμος της Αιαντίδος, φυλής, ο δημότης Ραμνούσιος και Ραμνουσία και Ραμνουσίς. τα τοπικά Ραμνουντόθεν, Ραμνουντάδε και Ραμνούντι". [...], σελ. 241.
  18. ↑ 18,0 18,1 Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834.Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Wörterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Ραμνούς, δήμος της Αττικής, εκ της Λεοντίδος φυλής" (Κάτοικ. Ραμνούσιος, και Επιρρ. Ραμνουντόθεν)". [...], σελ. 355.
  19. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Ραμνοϋς, ούντος (ο), κώμη και δήμος της Αττικής, ανήκων εις την Αιαντίδα φυλήν, πλησίον του οποίου, απέχοντος 60 στάδια του Μαραθώνος, έκειτο επί τινος λόφου περίφημος τις ναός της Νεμέσεως, ήτις άπ' αυτού εκαλείτο Ραμνουσίς, Ραμνουσιάς και Ραμνουσία, (ο δημ. Ραμνούσιος)". [...], σελ. 157.
  20. ↑ 20,0 20,1 [...] "Ραμνούς: ο / Ῥαμνοῡς, -οῡντος, ΝΜΑ, και Ραμνούντας Ν. Δήμος τής Αιαντίδος φυλής, στη βορειοανατολική παραλία τής Αττικής, πάνω στον Ευβοϊκό Κόλπο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ῥάμνος + κατάλ. -οῦς (< -όεις*), πρβλ. Σελην-οῦς]". [...] Ραμνούς[νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt". Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Τρικόρυνθον, ουδετέρως Δίδυμος και Διόδωρος, Διονύσιος αρσενικώς, Ευφορίων θηλυκώς. έστι δε δήμος τής Αιαντίδος φυλής, ο δημότης Τρικορύσιος, και θηλυκών Τρικoρυσία. Αριστοφάνης Λυσιστράτη v. 1032 ("ούχ όράς, ουκ εμπίς έστιν ήδε Τρικoρυσία;") και Τρικoρυνθόθεν και Τρικoρυνθάνδε και Τρικoρυνθοί". [...], σελ. 283.
  22. ↑ Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Τρικόρυθος, δήμος της Αττικής, εκ της Αιαντίδος φυλής (Κάτοικ. Τρικορύσιος, και Επιρρ. Τρικορυντόθεν)". [...], σελ. 372.
  23. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Τρικόρυθον (το) και Τρικόρυθος (η) , χωρ. και δήμος της έν Αττική Τετραπόλεως, μεταξύ Μαραθώνος & Ραμνούντος, ανήκων εις την Αιαντίδα φνλήν, (ο δημ. Τρικορύσιος)". [...], σελ. 180.
  24. ↑ [...] "Τρικόρυθος: Δήμος της αρχαίας Αττικής, που ανήκε αρχικά στην Αιαντίδα και από το 146 μ.Χ. στην Αδριανίδα φυλή. Αποτελούσε μαζί με άλλες πόλεις την αττική Τετράπολη, και βρισκόταν A της Οινόης και BA του Μαραθώνα. Λεγόταν και Τρικόρυνθος". [...] Τρικόρυθος Αρχειοθετήθηκε 2020-08-10 στο Wayback Machine.
  25. ↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt". Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Φάληρον, δήμος και επίνειον της Αττικής, Παυσανίας πρώτω περιηγήσεως Ελλάδος. και πληθυντικώς τα Φάληρα. Ξενοφών ιππαρχικώ. από γάρ Φαλήρου Φαληρείς ονομάζονται οι Αθηναίοι, λέγεται δε και ο δήμος και ο δημότης Φαληρεύς. λέγεται και Φαληραίος και θηλυκώς Φαληρίς. τα τοπικά Φαληρόθεν, Φαληρόνδε και Φαληροί. και Φαληρικόν. έστι και πόλις εν Οπικοίς, εις ήν εξεβράσθη Παρθενόπη η Σειρήν, ή καλείται Νεάπολις. έστι και Θετταλίας άλλη πρός τη Οίτη, ην Ριανός διά του α γράφει. Φάλαρον λέγων και Φάληρον, δια του η". [...], σελ. 293.
  26. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Φάληρον (το) και Φαληρός (ο), δήμος παρά τον ομώνυμον λιμένα (τον μεσημβρινώτερον των τριών) των Αθηνών, μετά των οποίων συνείχετο ωσαύτως δια του μακρού τείχους του καλουμένου Φαληρικού, ανήκων εις την Αιαντίδα φυλήν, (ο δημ. Φαληρεύς)". [...], σελ. 185.
  27. ↑ [...] "φάλαρος: -α, -ον, και φαλαρός, -ά, -όν, και ιων. τ. φάληρος, -ον, Α (δωρ. τ.). 1. αυτός που είναι ολόκληρος ή σε ένα σημείο του λευκός («κύων ὁ φάλαρος», Θεόκρ.). 2. (το αρσ. ως κύριο όν.) ὁ Φάλαρος: α) όνομα κριού β) μυθ. γιος τού Άλκωνος και εγγονός τού Ερεχθέως που ίδρυσε το Φάληρο και αναφέρεται και ως ιδρυτής τών Σόλων στην Κύπρο και τής Παρθενόπης στην Ιταλία και ο οποίος πήρε μέρος στην αργοναυτική εκστρατεία και την κενταυρομαχία. 3. (το ουδ. ως κύριο όν.) τὸ Φάληρον: Αττικός δήμος της Αιαντίδος φυλής, τού οποίου ως ιδρυτής αναφέρεται ο ήρωας Φάληρος και ο οποίος ήταν το παλαιότερο λιμάνι τής Αθήνας, που χρησιμοποιήθηκε μέχρι και την εποχή τών Περσικών Πολέμων. 4. φρ. «ὄρη χιόνεσσι φάληρα» — βουνά σκεπασμένα με χιόνι (Νίκ.). [ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. τού επίθ. φαλός* «λευκός», σχηματισμένος πιθ. μέσω ενός αμάρτυρου θηλ. ουσ. *φαλᾶ «λάμψη, λευκότητα» (το οποίο υπήρχε αρχικά παρλλ. προς το επίθ. φαλός) με κατάλ. -ρος (πρβλ. σκλη-ρός, ψυχ-ρός)]". [...] φάλαρος Αρχειοθετήθηκε 2020-08-14 στο Wayback Machine.
  28. ↑ [...] "Φάληρο(ν): Παράλιος δήμος της αρχαίας Αττικής και λιμάνι του αθηναϊκού άστεως. Πριν από τους Περσικούς πολέμους, οι Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν ως λιμάνι μόνο τη ΝΑ γωνία του Φαληρικού κόλπου. Ο δήμος ανήκε στην Αιαντίδα φυλή και το λιμάνι είχε το πλεονέκτημα ότι βρισκόταν πιο κοντά προς το αρχαιότατο τμήμα της Αθήνας και ότι υπήρχε έως εκεί μεγάλη αμαξιτή οδός, ενώ η διαδρομή έως τον Πειραιά ήταν δύσκολη. Το λιμάνι του Φ. συνδεόταν με το άστυ με ιδιαίτερο τείχος, το Φαληρικόν, μήκους 25 σταδίων, που κατασκευάστηκε επί Θεμιστοκλή. Η ίδρυση του λιμανιού του Πειραιά αχρήστευσε το Φ., αλλά ο δήμος εξακολούθησε να υπάρχει έως τους χρόνους του Παυσανία". [...] Φάληρο(ν)[νεκρός σύνδεσμος]
  29. ↑ «Ερχία, δήμος της Αττικής, της Αιγηίδος φυλής, από Ερχίου του ξενίσαντος Δήμητραν. τρισυλλάβως δε τους Ερχίας φασίν. ο δημότης Ερχιεύς. και Ισοκράτης Ερχιεύς ήν. τα τοπικά Ερχιάθεν, Ερχίαζε και Ερχιάσιν.» Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839. Σελ 125.
  30. ↑ «Ερχιά: Δήμος της αρχαίας Αττικής, που ανήκε στην Αιγηίδα φυλή. Βρισκόταν κοντά στα σημερινά Σπάτα και φημιζόταν για την ευφορία του. Από εκεί κατάγονταν ο Αλκιβιάδης και ο Ξενοφών. Οι δημότες του ονομάζονταν Ερχιείς. Ερχιά[νεκρός σύνδεσμος].
  31. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Έρχεια (η), χωρ. και δήμος της Αττ., ανήκων εις την Αιγηίδα ή Αιαντίδα φυλήν, (ο δημ. Ερχιεύς ή Ερχιάδης)." [...], σελ. 58.
  32. ↑ Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Θυργωνίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Αιαντίδος φυλής (Κάτοικ, Θυργωνίδης)". [...], σελ. 168.
  33. ↑ [...] "Θυργωνίδες: Αρχαίος δήμος της Αττικής που αρχικά ανήκε στην Αιαντίδα και αργότερα στην Πτολεμαΐδα φυλή. Βρισκόταν, πιθανώς, στα περίχωρα της περιοχής των αρχαίων Αφιδνών". [...] Θυργωνίδες
  34. ↑ Stephanos A. Koumanoudēs, Kōnstantinos S. Xanthopoulos, "Philistōr: syngramma philologikon kai paidagōgikon, Τόμος 3, Typographeion Ch. N. Philadelpheus, 1862, σελ. 451: [...] "Το εν στίχω 75 δημοτικόν Κυκαλεύς έρχεται πολύ ευπρόσδεκτον τώρα πρώτην φοράν, και ούτω έπικυροί τα του Ησυχίου Κύκαλα, δήμος της Αιαντίδος φυλής". [...]
  35. ↑ [...] "Κύκαλα: Αρχαίος μικρός δήμος της Αττικής. Ανήκε στην Αιαντίδα φυλή και ίσως να βρισκόταν κοντά στον σημερινό δήμο Ηρακλείου. Ορισμένοι τοποθετούν αυτό τον δήμο στην είσοδο της ελευσινιακής διάβασης, ενώ άλλοι στην περιοχή που ονομάζεται και σήμερα K., κοντά στον Μαραθώνα". [...] Κύκαλα
  36. ↑ P Vidal-Naquet - director of the Centre de Recherches comparées sur les Sociétés Anciennes at the Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales in Paris c,1998 - The Black Hunter: Forms of Thought and Forms of Society in the Greek World (p.91) translated by A Szegedy-Maszak , JHU Press, 9 Jul 1998 (reprint) ISBN 0801859514 [Retrieved 2015-04-18]
  37. ↑ JD. Mikalson (William R. Kenan Jr. Professor of Classics at the University of Virginia) - Herodotus and Religion in the Persian Wars Univ of North Carolina Press, 15 Sep 2003 ISBN 0807862010 [Retrieved 2015-04-18]
  38. ↑ Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834, [...] "Τιτακίδαι, δήμος της Αττικής, εκ της Αιαντίδος, φυλής (Κάτοικ. Τιτακίδης)". [...], σελ. 368.
  39. ↑ Στέφανος Βυζάντιος, "Εθνικά", ("Stephani Byzantii Ἐθνικων quæ supersunt." Gr. Edidit Anton Westermann, Λειψία 1839), [...] "Τιτακίδαι, δήμος της Αντιοχίδος φυλής, από Τιτάκου του προδόντος Αφίδνας τοις Διοσκούροις. ο δημότης Τιτακίδης ομοφώνως. και τα τοπικά επιρρήματα ωσαύτως". [...], σελ. 279.
  40. ↑ «Φηγαία, δήμος της Αιγηίδος φυλής. ο δημότης Φηγαιεύς. έστι και άλλος δήμος της Πανδιονίδος φυλής οι Φηγαιείς. ο δημότης Φηγαιεύς. τα τοπικά εκ Φηγαιέων, εις Φηγαιέων, εν Φηγαιέων.» Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839. Σελ 297.
  41. ↑ Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852, [...] "Φηγαία (η), δήμος της Αττ., ανήκων πρότερον εις την Αίαντίδα και ύστερον εις την Αιγηίδα φυλήν. 2) έτερος δήμος της Αττ., ανήκων εις την Πανδιονίδα φυλήν, (ο δημ. Φηγαιεύς)". [...], σελ. 187.
  42. ↑ [...] "Ψαφίς: -ίδος, ἡ, Α. Αττικός δήμος τής Αιαντίδος φυλής, που βρισκόταν μεταξύ Ωρωπού και Ραμνούντος, στην παραλιακή περιοχή όπου ο σημερινός Κάλαμος". [...] Ψαφίς
  43. ↑ 43,0 43,1 J.S. Traill. The Political Organization of Attica: A Study of the Demes, Trittyes, and Phylai, and Their Representation in the Athenian Council, Volumes 14-16. ASCSA, 1975 ISBN 0876615140 (134 pages) Volume 14 of Hesperia (Princeton, N.J.) Monographs (Archaeological Institute of America). Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2015. 
  44. ↑ Βουλευτές - εκπρόσωποι στη πρώτη περίοδο
  45. ↑ 45,0 45,1 Βουλευτές - εκπρόσωποι στη δεύτερη περίοδο
  46. ↑ A Missiou (Associate Professor of Ancient Greek History at the University of Crete) - Literacy and Democracy in Fifth-Century Athens (p.18) Length 211 pages Cambridge University Press, 17 Feb 2011 ISBN 0521111404 [Retrieved 2015-04-18](Efharisto, Efharistoomay)
  47. ↑ N Sekunda (Ph.D 1981, taught at the Institute of Archaeology and Ethnology in Torun, Poland c.2002) - 490 BC: The First Persian Invasion of Greece (p.53) Αρχειοθετήθηκε 2016-03-06 στο Wayback Machine. Osprey Publishing, 2002 ISBN 1841760005 [Retrieved 2015-04-17]
  48. ↑ (edited by FN Magill) The Ancient World: Dictionary of World Biography, Volume 1 Routledge, 16 Dec 2003 ISBN 1135457395 [Retrieved 2015-04-18]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαίες πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αιαντίδα_φυλή&oldid=10132821"