Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άδωξοι Μπάσταρδη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Άδοξοι Μπάσταρδοι)
Άδωξοι μπάσταρδη
ΣκηνοθεσίαΚουέντιν Ταραντίνο[1][2][3]
ΠαραγωγήΛόρενς Μπέντερ και Κουέντιν Ταραντίνο[4]
ΣενάριοΚουέντιν Ταραντίνο
ΠρωταγωνιστέςΜπραντ Πιτ[5][4][6], Κρίστοφ Βαλτς[5][4][2], Ελάι Ροθ[5][4][6], Μάικλ Φασμπέντερ[5][7][2], Ντιάνε Κρούγκερ[5][4][6], Ντάνιελ Μπρουλ[5][7][2], Τιλ Σβάιγκερ[5][7][2], Μελανί Λοράν[5][4][2], Μπ. Τζ. Νόβακ[7], Ρίχαρντ Ζάμελ[5][2], August Diehl[5][2], Τζακί Ιντό[5][2][8], Μάικ Μάιερς[5][4][2], Gedeon Burkhard[5][2], Λέα Σεϊντού[5][7][2], Κλόρις Λίτσμαν, Τζούλι Ντρέιφους[5][4][2], Ροντ Τέιλορ[5][2][9], Μάρτιν Βούτκε[5][2][10], Σιλβέστερ Γκροτ[5][2], Enzo G. Castellari[5][7], Κρίστιαν Μπέρκελ[5][2], Noémi Besedes[11][5], Denis Ménochet[5][2], Ομάρ Ντουμ[5][2][9], Αλεξάντερ Φέλινγκ[5], Sönke Möhring[5], Samm Levine[5][7][2], Paul Rust[5], Michael Bacall[5], Ράινερ Μποκ[5], Bo Svenson[5], Σάμιουελ Λ. Τζάκσον[5], Χάρβεϊ Καϊτέλ[5], Bela B[5], Ken Duken, Arndt Schwering-Sohnrey[12], Volker Michalowski[12], Anne-Sophie Franck[12], Ludger Pistor[12], Jana Pallaske[12], Σεμπάστιαν Χαλκ[12], Γκρέκορι Νικοτέρο[12], Κουέντιν Ταραντίνο[12], Αντρέ Πενβέρν[12], Έβα Λεμπάου[12], Μίκαελ Κραντς[12], Wilfried Hochholdinger[12], Christian Brückner[12], Sabrina Rattey[12], Hilmar Eichhorn[12] και Patrick Elias[12]
ΜουσικήMary Ramos
ΤραγούδιΈννιο Μορρικόνε
ΦωτογραφίαΡόμπερτ Ρίτσαρντσον
ΜοντάζSally Menke
ΕνδυματολόγοςΆννα Μπ. Σέπαρντ
Εταιρεία παραγωγήςThe Weinstein Company, A Band Apart Films LLC, Universal Studios και Babelsberg Studio
ΔιανομήUIP-Dunafilm[13] και Netflix
Πρώτη προβολή20  Μαΐου 2009, 20  Αυγούστου 2009 (Γερμανία και Ουγγαρία)[14][13], 2009 και 21  Αυγούστου 2009 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Καναδάς)[15]
Διάρκεια153 λεπτά
ΠροέλευσηΓερμανία[16][17][18] και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[16][17][18]
ΓλώσσαΑγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Άδωξοι μπάσταρδη (αγγλικά: Inglourious Basterds) είναι αμερικανική πολεμική ταινία παραγωγής 2009 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Κουέντιν Ταραντίνο και πρωταγωνιστούν οι Μπραντ Πιτ, Μελανί Λοράν, Κρίστοφ Βαλτς, Ιλάι Ροθ και Ντιάνε Κρούγκερ. Η ταινία αφηγείται την φανταστική ιστορία δύο συνωμοσιών με σκοπό την κατάρρευση της Ναζιστικής Γερμανίας, η πρώτη συνωμοσία σχεδιάζεται από μια νεαρή Γαλλίδα Εβραία κοπέλα και η δεύτερη από μια ομάδα Εβραίων Συμμάχων της οποίας ηγείται ο Υπολοχαγός Άλντο Ρέιν.

Η υλοποίηση της ταινίας ξεκίνησε το 1998 όταν ο Ταραντίνο έγραψε το σενάριο. Ο Ταραντίνο δυσκολεύτηκε πολύ με το φινάλε και προτίμησε να μην αρχίσει ακόμα γυρίσματα. Έτσι σκηνοθέτησε τα δύο μέρη του Kill Bill, το Death Proof και μετά επέστρεψε στο Άδωξοι Μπάσταρδη. Η παραγωγή ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2008 και τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία και τη Γαλλία με τον προϋπολογισμό να φτάνει τα 70.000.000 δολάρια.

Η ταινία κινήθηκε άκρως ικανοποιητικά στα διεθνή box office κάνοντάς την τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Ταραντίνο μέχρι σήμερα. Έλαβε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες, ανάμεσά τους και οκτώ για το βραβείο Όσκαρ κερδίζοντας ένα.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1941 ο συνταγματάρχης των Ες-Ες Χανς Λάντα καταφθάνει σε μια φάρμα στη Γαλλία για να ανακρίνει τον Περιέ Λαπαντίτ (Perrier Lapadite) σχετικά με φήμες που τον θέλουν να κρύβει την εβραϊκή οικογένεια Ντρέιφους. Ο Λάντα πείθει τον Περιέ να ομολογήσει ότι κρύβει την οικογένεια κάτω από το πάτωμα. Ο Λάντα τότε δίνει εντολή στους στρατιώτες του να πυροβολήσουν τα πατώματα. Ολόκληρη η οικογένεια σκοτώνεται, εκτός από την έφηβη Σοσάνα, την οποία ο Λάντα αφήνει να δραπετεύσει.

Την άνοιξη του 1944, ο υπολοχαγός Άλντο Ρέιν καλείται να στρατολογήσει μια ομάδα οκτώ Εβραιοαμερικανών στρατιωτών για μια αποστολή με στόχο να προκαλέσουν φόβο στο γερμανικό στρατό. Λέει στους στρατιώτες ότι ο καθένας τού χρωστάει 100 κρανία Ναζί. Η πολιτική τους είναι «δεν παίρνουμε αιχμαλώτους» και γίνονται γνωστοί ως οι «Μπάσταρδοι». Ένας επιζών από την επίθεση της ομάδας του Λάντα, με το όνομα Μπουτζ, ανακρίνεται από τον Αδόλφο Χίτλερ. Ο Μπουτζ του εξηγεί τι ακριβώς έγινε: η ομάδα του έπεσε σε ενέδρα από την ομάδα του Άλντο και ο λοχαγός του χτυπήθηκε μέχρι θανάτου με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ από τον Ντόνι Ντόνοβιτζ, γνωστό στους Γερμανούς ως «Ο Εβραίος Αρκούδος». Ο Μπουτζ τότε αποκαλύπτει ότι ο Ρέιν χάραξε στο μέτωπό του μια σβάστικα με ένα μαχαίρι.

Τον Ιούνιο του 1944, η Σοσάνα έχει πλέον καινούρια ταυτότητα ως Εμανουέλ Μιμιέ και εργάζεται σε ένα σινεμά στο Παρίσι. Εκεί γνωρίζει έναν Γερμανό στρατιώτη, τον Φρίντριχ Τσόλερ, που την ενημερώνει ότι ο στρατός πρόκειται να γιορτάσει στο σινεμά βλέποντας το φιλμ - προπαγάνδα Stolz der Nation. Ο Τσόλερ ελκύεται από τη Σοσάνα και πείθει τον Γιόζεφ Γκαίμπελς να κάνει την πρεμιέρα της ταινίας του στο δικό της κινηματογράφο. Η Σοσάνα συνειδητοποιεί ότι η παρουσία πολλών υψηλόβαθμων Ναζί τής δίνει την ευκαιρία να πάρει εκδίκηση, και αποφασίζει να βάλει φωτιά στον κινηματογράφο κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας. Οι Βρετανοί μαθαίνουν κι αυτοί για την πρεμιέρα και αποφασίζουν να διεισδύσουν στο σινεμά με τη βοήθεια των Μπάσταρδων και της Γερμανίδας ηθοποιού και διπλής κατασκόπου Μπρίτζετ φον Χάμερσμαρκ. Ο Βρετανός Άρτσι Χίκοξ και δύο γεννημένοι στη Γερμανία Μπάσταρδοι συναντιούνται με την Χάμερσμαρκ σε μια ταβέρνα όπου ο Ταγματάρχης Ντίτερ Χέλστρομ της Γκεστάπο, παρατηρεί την περίεργη προφορά του Χίκοξ. Τα πράγματα εξελίσσονται άσχημα με πυρά να ανταλλάσσονται και όλοι εκτός από τη Χάμερσμαρκ πεθαίνουν. Ο Ρέιν ανακρίνει τη Χάμερσμαρκ και όταν μαθαίνει ότι ο Χίτλερ θα παραστεί στην πρεμιέρα, σκέφτεται ένα σχέδιο όπου ο ίδιος μαζί με τους Ντόνι και Ομάρ θα παραστήσουν τους Ιταλούς συνοδούς της Χάμερσμαρκ στην πρεμιέρα. Ο Λάντα αργότερα θα ερευνήσει την ταβέρνα και θα βρει το παπούτσι της Χάμερσμαρκ και μια χαρτοπετσέτα με την υπογραφή της.

Στην πρεμιέρα, ο Λάντα ζητάει να δει τη Χάμερσμαρκ ιδιαιτέρως και την αναγκάζει να φορέσει το παπούτσι. Πεπεισμένος ότι η γερμανίδα σταρ βοηθάει τους Μπάσταρδους, την στραγγαλίζει. Στη συνέχεια δίνει εντολή να συλληφθεί ο Ρέιν και βρίσκουν τα εκρηκτικά στη γάμπα του. Στη συνέχεια ωστόσο, ο Λάντα κάνει συμφωνία με το αφεντικό του Ρέιν, να του δοθεί πλήρης στρατιωτική σύνταξη και αμερικανική υπηκοότητα, με αντάλλαγμα να αφήσει τους Ντόνι και Ομάρ να σκοτώσουν τους Ναζί. Κατά τη διάρκεια της προβολής, ο Τσόλερ, όλο ενοχή, πηγαίνει στο δωμάτιο προβολής να δει τη Σοσάνα. Αυτή τον πυροβολεί πολλές φορές, αλλά προλαβαίνει να τη σκοτώσει πριν πεθάνει, όταν μετανιωμένη σκύβει πάνω του. Η ταινία διακόπτεται από μια μικρή ταινία της Σοσάνα που πληροφορεί το κοινό ότι πρόκειται να σκοτωθούν από μια Εβραία. Την ίδια στιγμή, ο υπάλληλος και εραστής της Σοσάνα, Μαρσέλ, κλειδώνει όλες τις εξόδους της αίθουσας και βάζει τη φωτιά. Ταυτόχρονα, οι Ντόνι και Ομάρ επιτίθενται και σκοτώνουν τον Γκέμπελς και τον Χίτλερ, αρχίζουν να πυροβολούν μέσα στο πλήθος των πανικοβλημένων Ναζί μέχρι οι βόμβες που κουβαλούν να σκάσουν και να σκοτώσουν όλους όσους βρίσκονται μέσα.

Ο Λάντα πηγαίνει μαζί με τον οδηγό του τους Ρέιν και Ούτιβιτς στα αμερικανικά σύνορα και, σύμφωνα με τη συμφωνία, ο Λάντα παραδίνεται στον Ρέιν και του δίνει τα όπλα του, επιτρέποντας στον Ούτιβιτς να του περάσει χειροπέδες. Ο Ρέιν τότε σκοτώνει τον οδηγό και και χαράζει μια σβάστικα στο μέτωπο του Λάντα, λέγοντας: «Αυτό μάλλον θα είναι το αριστούργημά μου».

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα στάδια & σενάριο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταραντίνο αφιέρωσε μια δεκαετία γράφοντας το σενάριο της ταινίας καθώς όπως είπε και ο ίδιος η ιστορία ενώ γραφόταν συνέχιζε να μεγαλώνει και να επεκτείνεται[19]. Ο Ταραντίνο έβλεπε το σενάριο ως το απόλυτο αριστούργημά του και έτσι ένιωθε ότι έπρεπε να αποτελεί ότι καλύτερο είχε γράψει ποτέ[20]. Περίεγραψε την ταινία ως μια ομάδα αντρών σε αποστολή που όπως και στις υπόλοιπες ταινίες του δεν χάνουν την αίσθηση του χιούμορ[21].

Το 2002 ο Ταραντίνο βρήκε το Άδωξοι μπάσταρδη να είναι μεγαλύτερο πρότζεκτ από ότι σχεδίαζε και είδε ότι και άλλοι σκηνοθέτες εργάζονταν πάνω σε ταινίες με θέμα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο[22]. Μέχρι τότε ο Ταραντίνο θεωρούσε ότι είχε γράψει το καλύτερο σενάριο της καριέρας του αλλά δεν μπορούσε να βρει το κατάλληλο φινάλε[23]. Έτσι άφησε τη συγγραφή του Άδωξοι μπάσταρδη και σκηνοθέτησε τα δύο μέρη του Kill Bill το 2003. Αφού τα ολοκλήρωσε επέστρεψε στους «Μπάσταρδους» και σκέφτηκε να μετατρέψει την ταινία σε μίνι σειρά. Έτσι μίκρυνε το σενάριο και η νέα εκδοχή ήθελε μια ομάδα στρατιωτών να ξεφεύγουν της εκτέλεσής τους και να ξεκινούν μια αποστολή ώστε να βοηθήσουν τους Συμμάχους[24].

Το Νοέμβριο του 2004, ο σκηνοθέτης αποφάσισε να μην ξεκινήσει ακόμα την παραγωγή της ταινίας και ασχολήθηκε με άλλα πρότζεκτ όπως τη σκηνοθεσία του Death Proof. Αργότερα επέστρεψε στους «Μπάσταρδους». Δήλωσε ότι ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από την ταινία The Inglorious Bastards του Έντσο Καστελάρι αλλά είπε ότι δεν θα εξηγήσει το λόγο που ο δικός του τίτλος είναι ορθογραφικά λάθος[25]. Αργότερα δήλωσε ότι είναι απλά "Ο ορθογραφικός τρόπος του Ταραντίνο".[26]

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ταραντίνο αρχικά ήθελε τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο του Χανς Λάντα[27] πριν τελικά αποφασίσει ότι ο ρόλος χρειαζόταν έναν μεγαλύτερο σε ηλικία ηθοποιό[28]. Έτσι ο ρόλος κατέληξε στον Κρίστοφ Βαλτς.

Ο Μπραντ Πιτ και ο Ταραντίνο ήθελαν να συνεργαστούν πολύ καιρό αλλά περίμεναν το κατάλληλο πρότζεκτ. Καθώς ήταν στη μέση του γραψίματος του σεναρίου, ο Ταραντίνο ένιωσε ότι ο Πιτ θα ήταν ο κατάλληλος να ερμηνεύσει τον Άλντο Ρέιν και έτσι τηλέφωνησε στον ατζέντη του Πιτ να ρωτήσει αν ήταν διαθέσιμος[29].

Για το ρόλο του Ντόνι Ντόνοβιτζ, ο Ταραντίνο ζήτησε τον Άνταμ Σάντλερ αλλά ο Σάντλερ αναγκάστηκε να αρνηθεί λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων [30]. Ο ρόλος κατέληξε στον Ιλάι Ροθ. Ο Ροθ σκηνοθέτησε κιόλας την ταινία που προβλήθηκε μέσα στην ταινία "Stolz der Nation"[31]. Για το ρόλο του Άρτσι Κοξ, ο Ταραντίνο ήθελε τον Σάιμον Πεγκ αλλά δεν μπόρεσε να συμμετέχει εξαιτίας άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων[32]. Για το ρόλο της Μπρίτζετ φον Χάμερσμαρκ ο Ταραντίνο συζήτησε με τη Ναστάζια Κίνσκι αλλά δεν κατέληξαν σε κάποια συμφωνία και ο ρόλος κατέληξε στη Ντιάνε Κρούγκερ.[30][33][34]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 70.000.000 δολάρια[35], η ταινία έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 38 εκατομμύρια δολάρια.[35] Συνολικά απέφερε 120,5 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και 200,9 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο.[35] Παγκοσμίως συγκέντρωσε 321,4 εκατομμύρια δολάρια.[35]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα Παραπομπή
Όσκαρ Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα [36]
Σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [36]
Πρωτότυπο Σενάριο Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [36]
Β' Ανδρικού Ρόλου Κρίστοφ Βαλτς Νίκη [36]
Φωτογραφία Ρόμπερτ Ρίτσαρτνσον Υποψηφιότητα [36]
Μοντάζ Σάλι Μένκε Υποψηφιότητα [36]
Ήχος Μάικλ Μίνκλερ, Τόνι Λαμπέρτι & Μαρκ Ουλάνο Υποψηφιότητα [36]
Μοντάζ Ηχητικών Εφέ Γουάιλι Στέιτμαν Υποψηφιότητα [36]
Φεστιβάλ Καννών Χρυσός Φοίνικας Υποψηφιότητα [37]
Καλύτερος Ηθοποιός Κρίστοφ Βαλτς Νίκη [37]
Χρυσές Σφαίρες Καλύτερη Ταινία - Δράμα Υποψηφιότητα [38]
Σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [38]
Σενάριο Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [38]
Β' Ανδρικού Ρόλου Κρίστοφ Βαλτς Νίκη [38]
Screen Actors Guild Awards Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Κριστόφ Βαλτς Νίκη [39]
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο Ντίανε Κρούγκερ Υποψηφιότητα [39]
Καλύτερη Ερμηνεία από Καστ Νίκη [39]
BAFTA Σκηνοθεσία Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [40]
Πρωτότυπο Σενάριο Κουέντιν Ταραντίνο Υποψηφιότητα [40]
Β' Ανδρικού Ρόλου Κρίστοφ Βαλτς Νίκη [40]
Φωτογραφία Ρόμπερτ Ρίτσαρντσον Υποψηφιότητα [40]
Μοντάζ Σάλι Μένκε Υποψηφιότητα [40]
Σχεδιασμός Παραγωγής Ντέιβιτ Γουάσκο & Σάντι Ρέινολντς-Γουάσκο Υποψηφιότητα [40]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0361748/?ref_=fn_al_tt_1. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 www.filmaffinity.com/en/film746997.html. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=60208.html. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 www.commeaucinema.com/notes-de-prod/inglourious-basterds,71265-note-69833. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 5,16 5,17 5,18 5,19 5,20 5,21 5,22 5,23 5,24 5,25 5,26 5,27 5,28 5,29 5,30 5,31 5,32 www.imdb.com/title/tt0361748/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 www.metacritic.com/movie/inglourious-basterds. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 www.commeaucinema.com/notes-de-prod/inglourious-basterds,71265-note-53078. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  8. ↑ www.telerama.fr/cinema/films/inglourious-basterds,389337.php. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  9. ↑ 9,0 9,1 www.bbfc.co.uk/releases/inglourious-basterds-2009-0. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  10. ↑ www.commeaucinema.com/notes-de-prod/inglourious-basterds,71265-note-69879. Ανακτήθηκε στις 8  Ιουλίου 2016.
  11. ↑ tt0361748.
  12. ↑ 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 12,10 12,11 12,12 12,13 12,14 12,15 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  13. ↑ 13,0 13,1 nmhh.hu/dokumentum/158984/2009_filmbemutatok_osszes.xls.
  14. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0361748/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  15. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0361748/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2022.
  16. ↑ 16,0 16,1 (Αγγλικά) Academy Awards Database. 4358. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2020.
  17. ↑ 17,0 17,1 BFI Film & TV Database. 4ce2b8d1e06d1. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2020.
  18. ↑ 18,0 18,1 filmportal.de. c8d2b8221f4e43cead701d793869583a. Ανακτήθηκε στις 22  Αυγούστου 2020.
  19. ↑ Westmark, Jan (24 Ιουλίου 2008). «Quentin Tarantino Spends Decade Writing WWII Drama». All Headline News (AHN Media Corp). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-01. https://www.webcitation.org/5nE4PF7W4?url=http://www.allheadlinenews.com/articles/7011717003. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  20. ↑ «Inglourious Basterds: Review By WiseGuy». MovieWeb. Fandango. Σεπτέμβριος 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  21. ↑ «There Is A Sense Of Humour In All Of My Movies». Gomolo.in. 1 Οκτωβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  22. ↑ Lyman, Rick (5 Σεπτεμβρίου 2002). «Tarantino Behind the Camera in Beijing». The New York Times (The New York Times Company). http://www.nytimes.com/2002/09/05/movies/tarantino-behind-the-camera-in-beijing.html?pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  23. ↑ Bowles, Scott (6 Οκτωβρίου 2003). «Tarantino goes for the 'Kill'». USA Today (Gannett Company). http://www.usatoday.com/life/movies/news/2003-10-05-tarantino_x.htm. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  24. ↑ «Quentin Tarantino - Film Maker». BBC H2G2. BBC. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  25. ↑ «Inglourious Basterds has one tricky title». MSNBC.com. Associated Press. 27 Αυγούστου 2009. http://www.msnbc.msn.com/id/32588484. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  26. ↑ «This Weekend Brad Pitt Is Tarantino's Basterd». Examiner.com. Clarity Media Group. 21 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  27. ↑ Fleming, Michael (15 Ιουλίου 2008). «Quentin Tarantino seeks 'Bastards'». Variety magazine (Reed Business Information). http://www.variety.com/VR1117988993.html. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  28. ↑ Fleming, Michael (5 Αυγούστου 2008). «Eli Roth on deck for 'Bastards'». Variety magazine (Reed Business Information). http://www.variety.com/article/VR1117990111.html?categoryid=13&cs=1&nid=2564. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  29. ↑ Stenman, Jim (21 Αυγούστου 2009). «Tarantino and Pitt: The long-awaited love affair». CNN. http://edition.cnn.com/2009/SHOWBIZ/Movies/08/19/tarantino.pitt.basterds/index.html. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  30. ↑ 30,0 30,1 Ditzian, Eric (24 Αυγούστου 2009). «Inglourious Basterds Original Cast Plans Called For Leonardo DiCaprio, Adam Sandler». MTV.com. Viacom. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  31. ↑ Kroll, Justin (14 Αυγούστου 2009). «Film Faux Draws A Double Take». Variety magazine (Reed Business Information). http://www.variety.com/article/VR1118007314.html?categoryid=13&cs=1&ref=bd_film. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  32. ↑ Jaafar, Ali (19 Αυγούστου 2008). «Fassbender in talks for 'Bastards'». Variety magazine (Reed Business Information). http://www.variety.com/article/VR1117990808.html?categoryid=13&cs=1&nid=2564. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  33. ↑ Kit, Borys (2 Σεπτεμβρίου 2008). «Tarantino gets his French girl». The Hollywood Reporter (Nielsen Business Media). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-02-01. https://www.webcitation.org/5nE6OOkvc?url=http://www.hollywoodreporter.com/hr/content_display/film/news/e3i70662f7dd9d6f3c428c389494a8bc280. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  34. ↑ Fleming, Michael (29 Αυγούστου 2008). «Kruger, Waltz join Tarantino film». Variety magazine (Reed Business Information). http://www.variety.com/article/VR1117991354.html?categoryid=13&cs=1. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 «Άδωξοι μπάσταρδη στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2010. 
  36. ↑ 36,0 36,1 36,2 36,3 36,4 36,5 36,6 36,7 «The 82nd Academy Awards (2010) Nominees and Winners». oscars.org. 7 Μαρτίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  37. ↑ 37,0 37,1 «Cannes Film Festival». IMDb. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 «The 67th Annual Golden Globe Awards (2010)». goldenglobes.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 «The 16th Annual Screen Actors Guild Awards». sagawards.org. 23 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  40. ↑ 40,0 40,1 40,2 40,3 40,4 40,5 «BAFTA Awards». IMDb. 21 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άδωξοι_Μπάσταρδη&oldid=10815356"