Patrimonium Sancti Petri
Μέσω του όρου Patrimonium Sancti Petri ορίζονται δύο πράγματα :
- το σύστημα των latifundium εντός του Εξαρχάτου της Ραβένα το οποίο ήλεγχαν οι διακονίες της Ρώμης, με τα εδάφη που είχε παραχωρηθεί στον Επίσκοπο της Ρώμης από τον Λιουτπράνδο (δωρεά του Σούτρι), να αποτελούν έτσι τον πρώτο πυρήνα των Παπικών Κρατών (δωρεά του Πεπίνου),
- μια διοικητική διαίρεση που υιοθετήθηκε από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ στα βόρεια της Ρώμης.
Ποντιφική Επαρχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Patrimonium Sancti Petri στην Τουσκία[1] ήταν η ονομασία μιας εκ των τεσσάρων επαρχιών που δημιουργήθηκαν από τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ΄ (1198-1216) κατά την διάρκεια του πρώτου του έτους στην Αγία Έδρα. Περιελάμβανε την σημερινή επαρχία του Βιτέρμπο, την Τσιβιταβέκια χωρίς ωστόσο το διαμέρισμα της Ρώμης.
Κυβερνώνταν από διοικητές τους οποίους όριζε ο Πάπας, τους ρέκτορες.
Στη συνέχεια, η παρουσία ενός γενικού ρέκτορα έκανε την εμφάνισή της, ο οποίος επόπτευε την διοίκηση των επαρχιακών ρεκτόρων και έδινε απευθείας αναφορά στον Πάπα.
Οι επαρχίες αυτές επικυρώθηκαν με τις Constitutiones Sanctæ Matris Ecclesiæ του 1357, τις οποίες συνέταξε ο Καρδινάλιος Ζιλ Άλβαρεθ Καρίγιο ντε Αλμπορνόθ.
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Το Patrimonium Sancti Petri βασίζεται στην Δωρεά του Κωνσταντίνου, un faux μέσω του οποίου ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Α΄ είχε δώσει στον Πάπα Σιλβέστρο την πρωτοκαθεδρία επί των Εκκλησιών της Ανατολής και το imperium (αυτοκρατορική εξουσία) επί της Δύσης, και της ποίας ο αποκρυφιστικός χαρακτήρας αποδείχτηκε το 1442 από τον ουμανιστή Λορέντζο Βάλα
