Female Pleasure

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Female Pleasure
ΣκηνοθεσίαBarbara Miller
ΠαραγωγήPhilip Delaquis
ΜουσικήPeter Scherer
ΦωτογραφίαAnne Misselwitz και Gabriela Betschart
ΜοντάζIsabel Meier
Πρώτη προβολή5  Αυγούστου 2018 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο)[1], 8  Νοεμβρίου 2018 (Γερμανία και Αυστρία)[2] και 2018
ΠροέλευσηΕλβετία και Γερμανία
ΓλώσσαΙαπωνικά

Το #Female Pleasure είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ του 2018 ελβετική-γερμανικής παραγωγής σε σκηνοθεσία της Ελβετής σκηνοθέτης Μπάρμπαρα Μίλλερ. Η ταινία διερευνά τη γυναικεία σεξουαλικότητα τον 21ο αιώνα σε διάφορες περιοχές του κόσμου.

Περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία υποστηρίζει την απελευθέρωση της γυναικείας σεξουαλικότητας σε ισορροπημένες, αισθησιακές σχέσεις μεταξύ των φύλων τον 21ο αιώνα. Συνοδεύει πέντε γυναίκες από διαφορετικά πολιτιστικά υπόβαθρα που αντιστέκονται στην καταστολή της γυναικείας σεξουαλικότητας στις πολιτιστικές και θρησκευτικές τους κοινότητες. Η ταινία αποκαλύπτει ομοιότητες μεταξύ των διαφόρων πρωταγωνιστριών και δείχνει τον αγώνα τους για μια αυτοπροσδιοριζόμένη σεξουαλικότητα.[3] "Kάθε γυναίκα, με εκτίμηση στη δουλειά της και στην προσωπικότητά της, πλαισιώνει η ίδια την αφήγησή της με διαφορετικούς τρόπους", επισημαίνει η Jordan Julian στο άρθρο της στο περιοδικό Daily Beast:[4] Η αμερικανίδα συγγραφέας Ντέμπορα Φέλντμαν εγκατέλειψε την χασιδική κοινότητα (κοινότητα φονταμενταλιστών ορθόδοξων εβραίων) όπου ζούσε στη Νέας Υόρκη. Η Σομαλή ψυχοθεραπευτής Leyla Hussein, η οποία είχε υποβληθεί σε ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων ως παιδί, πολεμά ενάντια σε αυτήν την πρακτική. Η ιαπωνίδα καλλιτέχνης manga Rokudenashiko συνελήφθη πολλές φορές λόγω της εικαστικής απεικόνισης τωνε γεννητικών της οργάνων. Η Βαυαρίδα φιλόσοφος και θεολόγος Ντόρις Βάγκνερ, πρώην μοναχή, αποκάλυψε δημοσίως τις εμπειρίες σεξουαλικής κακοποίησης σε μια καθολική κοινότητα στη Ρώμη. Η Vithika Yadav είναι ακτιβίστρια και εργάζεται ως εκδότης σε θέματα σεξουαλικής εκπαίδευσης στο Δελχί. [5]

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 5 Αυγούστου 2018, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λοκάρνο στο Semaine de la Critique.[6] Η κυκλοφορία της ταινίας έγινε στις 8 Νοεμβρίου 2018, στη Γερμανία και την Αυστρία και στις 15 Νοεμβρίου στην Ελβετία. Τον Απρίλιο του 2019, ακολούθησε η πρεμιέρα της Βόρειας Αμερικής στο Hot Docs Canadian International Documentary Festival.[7] Στις 18 Οκτωβρίου 2019, ήταν η αμερικανική θεατρική κυκλοφορία της ταινίας.[8]

Επικεφαλής της παραγωγή του ντοκυμαντέρ ήταν οι εταιρείες Mons Veneris Films GmbH (Ζυρίχη),[9] Das Kollektiv für audiovisuelle Werke GmbH(Ζυρίχη),[10] και Indi Film GmbH (Στουτγκάρδη),[11] σε συμπαραγωγή με τα κανάλια SRG SSR, Arte, SRF, RTS και RSI.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.sdlc.ch/2018/femalepleasure.html.
  2. www.femalepleasure.org/deutsch/.
  3. «Review: #Female Pleasure». Cineuropa.org (στα Αγγλικά). 6 Αυγούστου 2018. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2019. 
  4. Julian, Jordan (14 Οκτωβρίου 2019). «How Five Extraordinary Women Are Fighting to Shatter Taboos About Female Sexuality» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019. 
  5. Garcia, Maria (13 Μαρτίου 2019). «Review: #Female Pleasure» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2019. 
  6. «Semaine de la critique». www.sdlc.ch (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2018. 
  7. «The Changing Face of Europe: New European Documentaries». Hot Docs Festival (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2019. 
  8. «IMDb» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2019. 
  9. «Mons Veneris - DAS KOLLEKTIV - Kino Dokumentarfilm» (στα γερμανικά). Das Kollektiv. 2014-07-10. http://daskollektiv.ch/mons-veneris/. Ανακτήθηκε στις 2018-07-20. 
  10. «Das Kollektiv für audiovisuelle Werke GmbH». Das Kollektiv (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2018. 
  11. «Startseite — INDI FILM Produktion». INDI FILM Produktion (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]