American Locomotive Company

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
American Locomotive Company
ΚλάδοςΜεταφορές και κατασκευή σιδηροδρομικών μηχανών έλξης
Ίδρυση24  Ιουνίου 1901
Διάλυση1984
ΈδραΣενέκταντι και Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Προϊόνταλοκομοτίβα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η American Locomotive Company, συντομευμένη σε ALCO, ALCo ή Alco, σχεδίασε, κατασκεύασε και πώλησε ατμομηχανές , ντίζελ-ηλεκτρικές μηχανές, κινητήρες ντίζελ και γεννήτριες, εξειδικευμένα σφυρήλατα, χάλυβα υψηλής ποιότητας, ενισχυμένες δεξαμενές και αυτοκίνητα και παράγει πυρηνική ενέργεια. Η αμερικανική εταιρεία παραγωγής ατμομηχανών δημιουργήθηκε το 1901 με τη συγχώνευση της Schenectady Locomotive Engine Manufactory της Schenectady της Νέας Υόρκης με επτά μικρότερες κατασκευαστές ατμομηχανών.

Η θυγατρική της American Locomotive Automobile Company σχεδίασε και κατασκευάζει αυτοκίνητα με την επωνυμία Alco από το 1905 έως το 1913 και παρήγαγε πυρηνική ενέργεια από το 1954 έως το 1962. Η εταιρεία άλλαξε το όνομά της σε Alco Products, Incorporated το 1955. Το 1964 η εταιρία Worthington Corporation εξαγόρασε την εταιρεία. Η εταιρεία έπαψε να λειτουργεί το 1969. [1]

Τα θεμέλια και η πρώιμη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το εργοστάσιο το 1906

Η εταιρεία δημιουργήθηκε το 1901 από τη συγχώνευση επτά μικρότερων κατασκευαστών ατμομηχανών με την Schenectady Locomotive Engine Manufactory της Schenectady, Νέα Υόρκη: [1] [2]

  • Το έργο Brooks Locomotive Works στο Dunkirk της Νέας Υόρκης
  • Cooke Locomotive and Machine Works στον Πάτερσον, Νιου Τζέρσεϋ
  • Dickson Manufacturing Company στο Scranton, Pennsylvania
  • Η Manchester Locomotive Works στο Μάντσεστερ, Νιου Χάμσαϊρ
  • Πιτσμπούργκ Μηχανές Αυτοκινήτων και Αυτοκινήτων στο Πίτσμπουργκ, Πενσυλβάνια
  • Η Ρόουντ Αϊλαντ εργάζεται στο Providence της Ρόουντ Άιλαντ
  • Το εργοστάσιο ρυμουλκών εργάζεται στο Ρίτσμοντ, Βιρτζίνια

Η νεοσύστατη εταιρεία είχε την έδρα της στο Schenectady της Νέας Υόρκης. [2] Ο Samuel R. Callaway αποχώρησε από την προεδρία του κεντρικού σιδηροδρόμου της Νέας Υόρκης για να γίνει πρόεδρος του Alco. [3] Όταν ο Callaway πέθανε την 1η Ιουνίου, 1904 [4] ο Albert J. Pitkin τον διαδέχθηκε ως πρόεδρος της Alco. [5]

Το 1904, η αμερικανική εταιρεία ατμομηχανών, απέκτησε τον έλεγχο της εταιρείας Ατμομηχανών και μηχανημάτων του Μόντρεαλ στο Κεμπέκ του Καναδά. Αυτή η εταιρεία τελικά μετονομάστηκε σε εργοστάσιο ατμομηχανών Μόντρεαλ (MLW). Το 1905, η Alco αγόρασε το εργοστάσιο Rogers Locomotive Works του Paterson, του New Jersey, του δεύτερου μεγαλύτερου κατασκευαστή ατμομηχανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, που υποστήριζε τις εργασίες της Baldwin Locomotive Works . [2]

Κατά την περίοδο μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Alco λειτούργησε εργοστάσια παραγωγής μόνο στο Schenectady και στο Μόντρεαλ, έχοντας κλείσει όλα τα άλλα. Μετά την παύση της κατασκευής ατμομηχανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, το αμερικανικό εργοστάσιο παραγωγής ατμομηχανών (1969), το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικών κινητήρων του Μόντρεαλ συνέχισε να κατασκευάζει ατμομηχανές με βάση τα σχέδια της Alco.

Ατμομηχανές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Milwaukee Road 261, μια αμερικανική ατμομηχανή 4-8-4 του 1944

Η Alco ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος κατασκευαστής ατμομηχανών στις Ηνωμένες Πολιτείες (μετά την Baldwin Locomotive Works), που παρήγαγε πάνω από 75.000 ατμομηχανές (αν και δεν ήταν όλες ατμού, αφού, αντίθετα με την Baldwin, η Alco μεταφέρθηκε πιο εύκολα στο Πετρέλαιο). Μεταξύ αυτών ήταν ένας μεγάλος αριθμός γνωστών ατμομηχανών. Τα σιδηροδρομικά μέσα που ευνόησαν τα προϊόντα της Alco περιελάμβαναν το σιδηροδρομικό σταθμό Delaware & Hudson, το σιδηροδρομικό σταθμό New Haven & Hartford της Ν. Υόρκης , τον κεντρικό σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης, το Union Pacific Railroad και το Milwaukee Road. Η Alco ήταν γνωστή για τις ατμομηχανές της, από τις οποίες οι 4-6-4 Hudson , 4-8-2 Mohawk και το 4-8-4 Niagara που κατασκευάστηκαν για τη Νέα Υόρκη και το 4-8-4 FEF και το 4-6 -6-4 (Challenger) που κατασκευάστηκαν για το Union Pacific ήταν ωραία παραδείγματα. Η Alco δημιούργησε πολλές από τις μεγαλύτερες μηχανές που κατασκευάστηκαν ποτέ, συμπεριλαμβανομένου και του <i id="mwUw">Big Boy της</i> Union Pacific ( 4-8-8-4 ). Η Alco δημιούργησε επίσης τις γρηγορότερες αμερικανικές ατμομηχανές, το Class A Atlantic και το F7 Hudson streamliners για τις δύο πόλεις του Milwaukee Road Twin Cities Hiawatha. Μεταξύ των φιλόδοξων υπερσύγχρονων σχεδιασμών της εποχής του αργού ατμού, οι Challengers της Alco, τα Big Boys και τα τρένα υψηλής ταχύτητας ξεχώρισαν για την επιτυχία τους στην υπηρεσία.

American Νο 75214 Tr2 1319 στο Φινλανδικό Μουσείο Σιδηροδρόμων

Εκτός από την εφαρμογή των ρουλεμάν SKF από τους Delaware & Hudson στους άξονες, τις κύριες και πλευρικές ράβδους των δικών τους 4-6-2 ατμομηχανών, η Alco το 1924, πρώτη στον κόσμο, δημιούργησε την πρώτη ατμομηχανή παραγωγής ατμού στη Βόρεια Αμερική για να χρησιμοποιήσει ρουλεμάν: Το Timken 1111 , ένα τερματικό 4-8-4 που ανέθεσε το 1930 η Timken Roller Bearing Company και χρησιμοποιήθηκε για 160.000 χλμ σε δεκαπέντε σημαντικές σιδηροδρομικές γραμμές των Ηνωμένων Πολιτειών, προτού αγοραστεί το 1933 από το Βόρειο Ειρηνικό Σιδηρόδρομο . (Ο Βόρειος Ειρηνικός ανασκεύασε στους Τέσσερις Άσσους στο Νο 2626 και έτρεξε στη Βόρεια Coast Limited, καθώς και τα τρένα της διαδρομής μεταξύ Σιάτλ, Ουάσιγκτον και Πόρτλαντ, Όρεγκον, και εκδρομές, μέχρι το 1957)

Η ατμομηχανή Στενού εύρους Alco που κατασκευάστηκε για τη στρατιωτική υπηρεσία πίσω από τα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Alco παρήγαγε πολλά 2-10-0 Decapods για την ΕΣΣΔ. Πολλά από αυτά δεν παραδόθηκαν στο τέλος του πολέμου και δέκα από αυτά πωλήθηκαν στη Φινλανδία το 1947. Η πρώτη, Alco Νο 75214, διατηρείται στο φινλανδικό σιδηροδρομικό μουσείο . [6]

Αν και η ατμομηχανή 4-8-4 με διπλή υπηρεσία είχε δείξει μεγάλες προσδοκίες, το 1948 ήταν το τελευταίο έτος που οι ατμομηχανές κατασκευάστηκαν στο Schenectady. Αυτά ήταν τα επτά A-2a τάξη 9400-σειρά Πίτσμπουργκ και Λίμνη Erie Σιδηροδρόμων 2-8-4 "Berkshires." Οι προσφορές τους έπρεπε να ανατεθούν με υπεργολαβία στο εργοστάσιο της Lima Locomotive Works , καθώς το κατάστημα προσφορών της Alco έκλεισε. Το κτίριο μετατράπηκε σε κατασκευή μηχανών ντίζελ, για να ανταγωνιστεί μηχανές που κατασκευάζονται από την αυτοκινητοβιομηχανία. [7]

Αυτοκίνητα Alco[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εταιρεία διαφοροποιήθηκε στην αυτοκινητοβιομηχανία το 1906, παράγοντας τα σχέδια της γαλλικής Berliet κατόπιν αδείας. Η παραγωγή βρισκόταν στα εργοστάσια ατμομηχανής Rhode Island της Alco στο Providence της Ρόουντ Άιλαντ . Δύο χρόνια αργότερα, εγκαταλείφθηκε η άδεια Berliet και η εταιρεία άρχισε να παράγει τα δικά της σχέδια. Ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο Alco κέρδισε το Κύπελλο Vanderbilt τόσο στο 1909 όσο και στο 1910 και αγωνίστηκε στην πρώτη Indianapolis 500 το 1911, κινούμενο και στις τρεις περιπτώσεις από τον Harry Grant. Όμως, η αυτοκινητοβιομηχανία της ALCO ήταν ασύμφορη και την εγκατέλειψαν το 1913. [8] Η ιστορία του αυτοκινήτου Alco είναι αξιοσημείωτη κυρίως ως ένα βήμα στην καριέρα του αυτοκινήτου του Walter P. Chrysler, ο οποίος εργάστηκε ως διευθυντής εργοστασίου. Το 1911 έφυγε από το Alco για το Buick στο Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν, όπου στη συνέχεια ίδρυσε την Chrysler Corporation το 1925.

  • Αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία ατμομηχανής - Berliet - 1906.
    Αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία ατμομηχανής - Berliet - 1906.
  • Ένα Alco που κέρδισε το Κύπελλο Vanderbilt του 1910.
    Ένα Alco που κέρδισε το Κύπελλο Vanderbilt του 1910.
  • 1912 Alco
    1912 Alco

Πετρελαιοκινητήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για μια λίστα με μοντέλα ατμομηχανών ντίζελ Alco, δείτε Λίστα ατμομηχανών ALCO .
Alco RSD-16 που χρησιμοποιείται στις υπηρεσίες μεταφοράς εμπορευμάτων στην Αργεντινή, το 1999.

Αν και δεσμεύτηκε έντονα για την ατμομηχανή, η ALCo δημιούργησε το 1924 το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο πετρελαιοκινητήρα σε μια κοινοπραξία με τη General Electric (ηλεκτρολογικό εξοπλισμό) και την Ingersoll-Rand (κινητήρα ντίζελ). Αυτή η μηχανή πωλήθηκε στον Κεντρικό Σιδηρόδρομο του Νιου Τζέρσεϋ . Έφτιαξε επιπρόσθετες μηχανές για αρκετούς σιδηρόδρομους, όπως το Long Island Rail Road και το Σικάγο και το Βορειοδυτικό Σιδηρόδρομο .

Μία μηχανή ελιγμών ντίζελ ALCO S-1 στο σιδηροδρομικό μουσείο Mid-Continent, North Freedom, Wisconsin
Αναδημιουργία Λογότυπου ALCO

Το 1946, η ALCo ελέγχει το 26% της αγοράς μηχανών ντίζελ. [9] Η πανταχού παρούσα σειρά S ( 660 και 1000 ιπποδύναμη) ελιγμών και RS σειρές ( 1000 και 1500 ιπποδύναμη) οδικών switchers αντιπροσωπεύει την Alco καλά κατά τη διάρκεια και τα τέλη του 1940. Μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους σε αυτή την περίοδο μπορεί να συνδεθεί με τις πρωτοποριακές τους μηχανές RS, που αντιπροσωπεύουν τον πρώτο σύγχρονο road switcher, μια διαρρύθμιση που έχει παρατείνει την ALCo. Η επιτυχία των ηλεκτροκινητήρων και των μηχανισμών οδοστρωμάτων δεν συνοδεύτηκε από τις μονάδες κύριας γραμμής PA και FA. Ο κινητήρας 244, που αναπτύχθηκε σε πρόγραμμα σύγκρουσης για να ανταγωνιστεί την ισχύ που διατίθεται με τον κινητήρα 567 της EMD, αποδείχθηκε αναξιόπιστος και οι πωλήσεις των μονάδων κύριας γραμμής της ALCo σύντομα μειώθηκαν. Το 1948 η ALCo-GE δημιούργησε μια πρωτότυπη ηλεκτροκίνητη ατμοστρόβιλο, ένα παιχνίδι για να αντιμετωπίσει τις ανησυχίες των φορέων όπως η Union Pacific, οι οποίοι προσπάθησαν να ελαχιστοποιήσουν τον αριθμό των μονάδων κινητήρων που απαιτούνται για μεγάλες απαιτήσεις ισχύος. Το 1949, η ALCo ξεκίνησε ένα έργο σχεδίασης καθαρού φύλλου για να αντικαταστήσει το 244. Το 1949 είδε επίσης την εισαγωγή του οδοστρωτήρα EMD GP7, μια άμεση πρόκληση στην αγορά της ALCo.

Το 1953, η General Electric, δυσαρεστημένη από τον επιταχυνόμενο ρυθμό των προσπαθειών της ALCo για την ανάπτυξη ενός αντικαταστάτη για τον προβληματικό κινητήρα 244, διέλυσε τη συνεργασία τους με την ALCo και ανέλαβε την αεριοστροβιλο-ηλεκτρική επιχείρηση που είχε ξεκινήσει τη σειρά παραγωγής το προηγούμενο έτος. Το 1956, η ALCo πραγματοποίησε μεγάλες καθυστερήσεις, εκσυγχρονίζοντας την παραγωγική της διαδικασία και εισάγοντας οδικές ατμομηχανές με τον νέο κινητήρα 251 της. Ωστόσο, τα οφέλη για την ALCo εξουδετερώθηκαν από κακό χρονοδιάγραμμα. Η αγορά των ατμομηχανών μειώθηκε μετά το ύψος της εποχής του πετρελαίου ντίζελ και η GP9 της EMD ήταν στην αγορά ως αποδεδειγμένος ανταγωνιστής που υποστηρίχθηκε από μια υποδομή υπηρεσιών η οποία δεν διέθετε η ALCo μετά τη διάλυση της εταιρικής σχέσης GE. Οι πωλήσεις ήταν απογοητευτικές και η κερδοφορία της ALCo υπέστη ζημιές. [9] Η GE εισήλθε στην αγορά της αγοράς μηχανών έλξης ντίζελ εξαγωγών το 1956. Η GE εισήγαγε την πιο πρόσφατη ατμομηχανή στην εγχώρια αγορά το 1959, πήρε γρήγορα τη δεύτερη θέση από την ALCo και τελικά κατέρρευσε την EMD στη συνολική παραγωγή. Παρά την συνεχή καινοτομία στα σχέδιά της (η πρώτη μετάδοση AC / DC, μεταξύ άλλων), η ALCo υποχώρησε σταδιακά στον ανταγωνισμό, στον οποίο ο πρώην σύμμαχός της, General Electric, ήταν ένα σημαντικό στοιχείο. Μια νέα σειρά μηχανών Century, συμπεριλαμβανομένης της 630 (η πρώτη μετάδοση AC / DC), η 430 και η 636 , η πρώτη μηχανή 3.600 ίππων (2.7 MW), απέτυχαν να διατηρήσουν την επιχείρηση σε εξέλιξη. Τρίτη θέση στην αγορά αποδείχθηκε αδύνατη θέση. Τα προϊόντα της ALCo δεν είχαν ούτε τη θέση στην αγορά ούτε τη φήμη για την αξιοπιστία των προϊόντων της EMD, ούτε τη χρηματοδότηση των πελατών της GE και των πελατών της. Δεν θα μπορούσε να κερδίσει αρκετά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, η Alco σταμάτησε σταδιακά την παραγωγή ατμομηχανών, μεταφέροντας τις δύο τελευταίες μηχανές, ένα ζεύγος μεταγωγών T-6 στον σιδηρόδρομο Newburgh &amp; South Shore Railways (# 1016 και # 1017) τον Ιανουάριο του 1969. [7] Η ALCo έκλεισε το εργοστάσιο της μηχανής Schenectady αργότερα εκείνο το έτος και πώλησε τα σχέδιά της στο εργοστάσιο παραγωγής κινητήρων του Μοντρεάλ στον Καναδά.

Αγορά και διαίρεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εταιρεία αγοράστηκε το 1964 από την Worthington Corporation , η οποία συγχωνεύθηκε με την εταιρεία Studebaker το 1967 για να σχηματίσει τη Studebaker-Worthington, Inc. (SWI), ενώ η Alco παραμένει θυγατρική της που της ανήκει εξ ολοκλήρου. [10] Πρώην τμήματα της Alco έγιναν ημι-ανεξάρτητες θυγατρικές το 1968.

Μετά τον τερματισμό της παραγωγής ατμομηχανών το 1969, τα σχέδια ατμομηχανών (αλλά όχι τα δικαιώματα ανάπτυξης κινητήρων) μεταφέρθηκαν στο εργοστάσιο παραγωγής ατμομηχανών του Μόντρεαλ, το οποίο συνέχισε την κατασκευή τους. Η επιχείρηση κινητήρων ντίζελ πωλήθηκε στην εταιρεία White Motor Corporation το 1970, η οποία ανέπτυξε την White Industrial Power. Το 1977, η White Industrial Power πωλήθηκε στη βρετανική εταιρεία The General Electric plc ( GEC ) η οποία μετονομάστηκε σε μονάδα Alco Power, Inc. Η επιχείρηση πωλήθηκε στη συνέχεια στην εταιρεία Fairbanks-Morse , η οποία συνεχίζει να παράγει κινητήρες σχεδιασμένους από την Alco, εκτός από το δικό της σχεδιασμό.

Επίλογος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ALCO 251 κινητήρας που χρησιμοποιείται ως εφεδρική γεννήτρια σε εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων στο Μόντρεαλ

Μετά το κλείσιμο των έργων του Schenectady της Alco, οι ατμομηχανές των σχεδίων Alco συνέχισαν να κατασκευάζονται στον Καναδά από το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικών κινητήρων του Μόντρεαλ και στην Αυστραλία από τον AE Goodwin . Επιπλέον, οι ατμομηχανές που προέρχονται από την Alco αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι δύναμης ντίζελ στους ινδικούς σιδηροδρόμους. Πολλές χιλιάδες μηχανές της γραμμής Alco βρίσκονται σε κανονική χρήση σε όλη την Ινδία και προστίθενται περίπου 100 νέοι τόποι κάθε χρόνο.

Alco DL537 στενού εύρους ντηζελομηχανή του ΟΣΕ στο σιδηροδρομικό σταθμό της Κορίνθου, Ελλάδα. (φωτογραφία παλαιά)

Ένας αριθμός ντίζελ-ηλεκτρικών μηχανών Alco και MLW (μοντέλα DL500C, DL532B, DL537, DL543, MX627 και MX636) εκτελούν καθημερινά χρήση εμπορευματικών αμαξοστοιχιών του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ). Οι παλαιότεροι από αυτούς (τάξη Α.201, DL532B) παραδόθηκαν στους πρώην Ελληνικούς Κρατικούς Σιδηρόδρομους (ΣΕΚ) το 1962. Εκτός από μία ποικιλία τυποποιημένου εύρους μηχανών έλξης, ο στόλος περιλαμβάνει 11 στενού εύρους μηχανές Alco, που χρησιμοποιούντan κυρίως στο δίκτυο Πελοπόννησου. Οι μηχανές MX627 και MX636 έχουν ανακατασκευαστεί εκτεταμένα στο Κεντρικό Εργοστάσιο του ΟΣΕ του Πειραιά. Οι υπόλοιπες ατμομηχανές της Alco ανακατασκευάζονται, ξεκινώντας από τα μοντέλα DL532B και DL537.

Οι ατμομηχανές Alco και MLW εξακολουθούν να εργάζονται σε πολλούς περιφερειακούς και τουριστικούς σιδηρόδρομους στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, συμπεριλαμβανομένου του σιδηροδρόμου Delaware-Lackawanna στο Scranton της Πενσυλβανίας , του σιδηροδρόμου Mountain Catskill στο Kingston και Phoenecia. την οικογένεια γραμμών σιδηροδρόμων Livonia, Avon και Lakeville με σιδηροδρόμους που εδρεύουν στη Λέικβιλ της Νέας Υόρκης, το σιδηροδρομικό σταθμό Lake Whatcom στο Wickersham της Ουάσινγκτον και το σιδηροδρομικό σταθμό Middletown & Hummelstown στο Middletown της Πενσυλβανίας. Ο τελευταίος διαθέτει έναν από τους τελευταίους πραγματικούς switches ALCO που κατασκευάστηκαν ποτέ, # 1016. Το 1016 είναι ένας κινητήρας τύπου T-6. Αυτό και η αδελφή ALCO 151 (πρώην Maryland Σιδηροδρόμων S-6 ) παρέχουν καθημερινή υπηρεσία στο Middletown. Δύο αρχικά Alco RS-2 που παραδόθηκαν στον Βόρειο Σιδηρόδρομο της Νεβάδα εξακολουθούν να λειτουργούν.

Alco RSD-16 χρησιμοποιήθηκαν στη γραμμή San Martín της Αργεντινής μέχρι το 2014.
  • Κατάλογος ατμομηχανών ντίζελ ALCO
  • Η υπόθεση των φορτηγών με πόνυ

βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ingles, J. David (Ιούνιος 1975). "Μεγάλη προσφορά του Alco να είναι καλύτερη-1" (PDF) . Τρένα . Vol.   35 όχι.   9. σελ.   22-32. ISSN   0041-0934 .
  • Ingles, J. David (Ιούλιος 1975). "Η μεγάλη προσφορά του Alco να είναι καλύτερη 2" (PDF) . Τρένα . Vol.   35 όχι.   10. ρρ.   22-43. ISSN   0041-0934 .
  • McDonnell, Greg (2006). «Alco: Tougher than the rest». Classic Trains Special Edition (4, Diesel Victory): 32–35. ISSN 1541-809X. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «American Locomotive Company Records». Finding Aids. Syracuse, New York: Special Collections Research Center, Syracuse University Libraries. Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2013. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Steam Locomotive Builders». SteamLocomotive.com. 8 Δεκεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2010. 
  3. ↑ «Samuel R. Callaway Out; Resigns the Presidency of the New York Central». New York Times. May 18, 1901. https://www.nytimes.com/1901/05/18/archives/samuel-r-callaway-out-resigns-the-presidency-of-the-new-york.html. Ανακτήθηκε στις October 19, 2014. 
  4. ↑ «Samuel R. Callaway». Chicago Daily Tribune (Chicago): σελ. 9. June 2, 1904. http://archives.chicagotribune.com/1904/06/02/page/9/article/s-r-callaway-dead. Ανακτήθηκε στις October 19, 2014. 
  5. ↑ «The President of the American Locomotive Company». The Railroad Men XVII (10): 380. July 1904. https://books.google.com/books?id=QGDXAAAAMAAJ. 
  6. ↑ Suomen Veturit. 1975. ISBN 91-7266-021-X. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Kirkland, John F. (Νοεμβρίου 1989). The Diesel Builders volume 2: American Locomotive Company and Montreal Locomotive Works. Glendale, California: Interurban Press. ISBN 0-916374-81-5. 
  8. ↑ Kimes, Beverley Rae (April–June 1973). «The Mighty ALCO – A History». Automobile Quarterly (New York, NY: Automobile Quarterly Inc.) 11 (2): 206–221. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «ALCo vs EMD». UtahRails.Net. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2013. 
  10. ↑ Churella 1998

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=American_Locomotive_Company&oldid=10356657"