4ο Δημοτικό Διαμέρισμα Παρισιού

4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
	; Έμβλημα
	; Έμβλημα
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Paris Centre
Διοίκηση
• Επικεφαλής	Christophe Girard (2014–2020)
Έκταση	1,6 km²
Πληθυσμός	28.324 (1 Ιανουαρίου 2021)
Ταχυδρομικός κώδικας	75004
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°51′20″N 2°21′20″E
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 48°51′20″N 2°21′20″E / 48.85556°N 2.35556°E / 48.85556; 2.35556

Το 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού (γαλλικά: Le 4e arrondissement de Paris) είναι ένα από τα 20 διαμερίσματα της πρωτεύουσας της Γαλλίας, στη δεξιά όχθη του ποταμού Σηκουάνα. Ονομάζεται επίσης και «διαμέρισμα του Δημαρχείου»^[2] αν και αυτή η ονομασία σπάνια χρησιμοποιείται στην καθημερινή ζωή, η περιοχή συνήθως αναφέρεται ως Τέταρτο.

Το 4ο διαμέρισμα περιλαμβάνει το Δημαρχείο του Παρισιού, την πλατεία των Βοσγίων, το υπερσύγχρονο κέντρο Ζωρζ Πομπιντού και το ζωντανό νότιο τμήμα της μεσαιωνικής συνοικίας Λε Μαραί, (το πιο ήσυχο βόρειο τμήμα του Μαραί βρίσκεται στο 3ο διαμέρισμα). Τα ανατολικά τμήματα του Ιλ ντε λα Σιτέ, όπου βρίσκεται η Παναγία των Παρισίων, καθώς και το Ιλ Σαιν-Λουί περιλαμβάνονται επίσης στο 4ο διαμέρισμα.

Τοποθεσία και πρόσβαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 4ο διαμέρισμα του Παρισιού βρίσκεται στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα. Συνορεύει δυτικά με το 1ο διαμέρισμα, βόρεια με το 3ο διαμέρισμα, ανατολικά με το 11ο και 12ο διαμέρισμα και νότια με το Σηκουάνα και το 5ο διαμέρισμα. Το ανατολικό τμήμα της νησίδας Ιλ ντε λα Σιτέ και η νησίδα Ιλ Σαιν-Λουί αποτελούν επίσης τμήμα του 4ου διαμερίσματος.

Με έκταση 1.601 τετραγωνικά χιλιόμετρα, το 4ο διαμέρισμα είναι το τρίτο μικρότερο διαμέρισμα στην πόλη (μετά το 2ο και το 3ο).

Οι γραμμές 1 και 7 του μετρό διασχίζουν το 4ο διαμέρισμα από τα ανατολικά προς τα δυτικά, ενώ η γραμμή 4 εξυπηρετεί το Ιλ ντε-λα-Σιτέ στα νοτιοδυτικά του διαμερίσματος. Οι σταθμοί του μετρό Σατλέ και Μπαστίγ βρίσκονται επίσης στην άκρη του διαμερίσματος.

Ο RER δεν διαθέτει σιδηροδρομικό σταθμό στο 4ο διαμέρισμα, ωστόσο ο σιδηροδρομικός σταθμός Σατλέ-Λε Αλ, ο οποίος εξυπηρετείται από τις γραμμές Α, Β και Δ, βρίσκεται αμέσως δυτικά και έχει επίσης έξοδο στο 4ο διαμέρισμα.

Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ιλ ντε λα Σιτέ κατοικήθηκε από τον 1ο αιώνα π.Χ., όταν καταλήφθηκε από τη γαλατική φυλή των Παρισίων που ίδρυσαν τη Λουτέτια. Η δεξιά όχθη του Σηκουάνα κατοικήθηκε για πρώτη φορά τον 5ο αιώνα.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η συνοικία Λε Μαραί κατοικείται από σημαντική εβραϊκή κοινότητα και η οδός Ροζιέ βρίσκεται στο κέντρο της. Στην περιοχή υπάρχουν αρκετά εστιατόρια κοσέρ και εβραϊκά ιδρύματα. Από τη δεκαετία του 1990, η γκέι κουλτούρα έχει επηρεάσει το διαμέρισμα, με νέους κατοίκους να ανοίγουν μια σειρά από μπαρ και καφέ στην περιοχή κοντά στο δημαρχείο.

Από τον Απρίλιο του 2020, το 4ο διαμέρισμα θα συνδεθεί με τα 1ο, 2ο και 3ο διαμερίσματα στον 1ο τομέα, που θα ονομάζεται Παρίσι-Κέντρο, που θα αναλάβει όλες τις λειτουργίες διαμερίσματος. Μόνο ο ταχυδρομικός κώδικας θα παραμείνει σε ισχύ.^[3]

Δημογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή που καταλαμβάνεται τώρα από το 4ο διαμέρισμα έφτασε στον ανώτατο πληθυσμό της κατά την περίοδο που προηγήθηκε της αναδιοργάνωσης του Παρισιού το 1860. Το 1999, 30.680 κάτοικοι ήταν εγγεγραμμένοι στο διαμέρισμα των 160 εκταρίων και το διαμέρισμα πρόσφερε 41.424 θέσεις εργασίας. Αυτό αντιστοιχεί σε πληθυσμιακή πυκνότητα 19.172 κατοίκων / χλμ² και 2% του πληθυσμού του Παρισιού. Σύμφωνα με την απογραφή του 2017 ο πληθυσμός ανέρχεται σε 28.370 κατοίκους.^[4]

Ο πληθυσμός παρέμεινε σταθερός από το 1982, μετά από μια μεγάλη πτώση του από το 1962, σε σύγκριση με τα άλλα διαμερίσματα του κέντρου της πόλης. Το βόρειο τμήμα του 4ου διαμερίσματος είναι το παραδοσιακό κέντρο της εβραϊκής κοινότητας των Παρισίων. Σήμερα ζει εδώ μια μεγάλη κοινότητα Ορθοδόξων Εβραίων, των οποίων τα καταστήματα και τα εστιατόρια κατά μήκος της οδού Ροζιέ είναι κέντρο έλξης για τους τουρίστες. Τα παλιά μέγαρα των ευγενών στο Μαραί στις αρχές του 20ού αιώνα στέγαζαν μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις και καταστήματα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 άρχισε η ανακαίνισή τους, η οποία έχει πλέον ολοκληρωθεί. Το 4ο διαμέρισμα κατοικείται σήμερα από πολλούς καλλιτέχνες και διανοούμενους. Όπως και σε άλλες συνοικίες του Παρισιού, ξένοι εκατομμυριούχοι και πλούσιοι επενδυτές διατηρούν όλο και περισσότερο κατοικίες, κάτι που συνέβη εδώ και καιρό στις νησίδες Ιλ ντε λα Σιτέ και Ιλ Σαιν-Λουί.

Έτος	Πληθυσμός	Πυκνότητα (κάτ./ χμ²)
1861	108.520	67.783
1872	95.003	59.377
1954	70.944	41.638
1962	61.670	38.520
1968	54.029	33.747
1975	40.466	25.275
1982	33.990	21.230
1990	32.226	20.129
1999	30.675	19.160
2009	28.192	17.620

Συνοικίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε ένα από τα 20 διαμερίσματα του Παρισιού χωρίζεται σε 4 συνοικίες. Οι 4 συνοικίες του 4ου διαμερίσματος:

Συνοικία Σαιν-Μερί
Συνοικία Σαιν-Ζερβαί
Συνοικία Αρσενάλ
Συνοικία Νοτρ-Νταμ

Σύμφωνα με την επίσημη αρίθμηση των συνοικιών του Παρισιού, έχουν τους αριθμούς από 13 έως 16.

Σημεία ενδιαφέροντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού, ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης με εντυπωσιακή πρόσοψη.
Το Δημαρχείο, που ξανακτίστηκε ανάμεσα στο 1874 και 1882^[5]

Το Διεθνές κέντρο φιλοξενίας καλλιτεχνών στο Παρίσι (Cité Internationale des Arts Paris)
Η συνοικία Λε Μαραί (που μοιράζεται με το 3ο διαμέρισμα)
Η οικία του Βίκτωρα Ουγκώ στην πλατεία των Βοσγίων
Το μέγαρο ντε Μπωβαί, όπου στεγάζεται το Διοικητικό Εφετείο του Παρισιού
Το μέγαρο των αρχιεπισκόπων του Σανς, όπου στεγάζεται η βιβλιοθήκη Φορνέ
Το μέγαρο ντε Συλί, όπου στεγάζεται το Κέντρο Εθνικών Μνημείων, αρχοντικό του 17ου αιώνα
Το νοσοκομείο Οτέλ-Ντιέ, το πιο παλιό νοσοκομείο της πόλης, βρίσκεται στο Ιλ ντε λα Σιτέ απέναντι από την Παναγία των Παρισίων.
Το μέγαρο Λαμπέρ στο Ιλ Σαιν-Λουί, 1640
Το μέγαρο Λαμουανιόν, κατασκευάστηκε 1584 και στεγάζει την ιστορική βιβλιοθήκη του Παρισιού.
Η Παναγία των Παρισίων
Η Αρχαιολογική Κρύπτη της Ιλ ντε λα Σιτέ στο προαύλιο της Παναγίας των Παρισίων.
Το μέγαρο Κουλάνζ, κατασκευάστηκε από το 1627 έως το 1634, εκεί έζησε για ένα διάστημα η Μαντάμ ντε Σεβινιέ.
Το μνημείο των Μαρτύρων Εκτοπισμού
Το μουσείο του Ολοκαυτώματος
Το Ευρωπαϊκό Σπίτι Φωτογραφίας (Μουσείο)
Το μουσείο Μικιεβίτς
Το Παβιγιόν ντε Λ'Αρσενάλ, ένα μουσείο και εκθεσιακό κέντρο πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής του Παρισιού.
Η Αστυνομία του Παρισιού
Η εκκλησία του Σαιν-Ζερβαί-Σαιν-Προταί
Η εκκλησία Σαιν-Λουί-αν-λ'Ιλ (στη νησίδα Ιλ Σαιν-Λουί)
Η εκκλησία του Σαιν-Πωλ-Σαιν-Λουί
Η εκκλησία του Σαιν-Μερί

Η Συναγωγή της οδού Παβέ
Το Δημοτικό Θέατρο
Ο πύργος του Σαιν-Ζακ, καμπαναριό του πρώτου τετάρτου του 16ου αιώνα, μοναδικό υπόλοιπο παρακείμενης εκκλησίας.
Το μοναστήρι των Σελεστίνων του Παρισιού