Χαράλαμπος Σιδηρόπουλος
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Χαράλαμπος Σιδηρόπουλος | |
|---|---|
 Ο Χαράλαμπος Σιδηρόπουλος | |
| Δήμαρχος Κατερίνης | |
| Περίοδος 1945 – 1946 | |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Λευίτης |
| Διάδοχος | Αναστάσιος Τασιούλας |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 1870, Κοτύωρα Πόντου |
| Θάνατος | 23 Φεβρουαρίου 1964 (94 ετών) Κατερίνη |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική |
Ο Χαράλαμπος Δ. Σιδηρόπουλος (Κοτύωρα Πόντου, 1870 – Κατερίνη, 23 Φεβρουαρίου 1964) ήταν Έλληνας γιατρός, Δήμαρχος Κατερίνης από το 1945 ως το 1946. [1] Ήταν ένας από τους παλαιότερους αξιωματούχους του συνοικισμού των Ευαγγελικών, που ιδρύθηκε το 1923 στην Κατερίνη.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στα Κοτύωρα του Πόντου και καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Δημήτριος Σιδηρόπουλος ή Ντιμήτ Αγάς, όπως τον αποκαλούσαν τιμητικά οι Τούρκοι.[2] Σπούδασε στο Κολέγιο της Μερσιφούντος και εν συνεχεία στην Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Μετά τις σπουδές του στο Γυμνάσιο της Σμύρνης γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ειδικεύτηκε στην παθολογία και στη μαιευτική.
Στα Κοτύωρα ανέπτυξε κοινωνική δράση και εξελέγη ομόφωνα δήμαρχος της γενέτειράς του, με την ψήφο όλων των κατοίκων ανεξάρτητα από τη φυλή ή το δόγμα τους. Κατά τη δημαρχία του έγιναν αρκετά έργα, ενώ συνεργάστηκε και με το Μητροπολίτη Πολύκαρπο.Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες στον τουρκικό στρατό.
Μετά την ανακωχή διορίστηκε γενικός διευθυντής του Ορφανοτροφείου της πόλης και είχε ενεργό ρόλο στο κίνημα για την ανεξαρτησία του Πόντου. Καταδιώχθηκε από τους κεμαλικούς και κατέφυγε στην Κωνσταντινούπολη. Καταδικάστηκε σε θάνατο από δικαστήριο στην Αμάσεια μαζί με το Μητροπολίτη Πολύκαρπο. Στη Μακεδονία, όπου κατέφυγε μετά, μαζί με άλλους πρόσφυγες, ιδρύθηκε ορφανοτροφείο στη μονή Σφηνίτσης- Βεροίας για την περίθαλψη των παιδιών. Ο Σιδηρόπουλος ανέλαβε τη διεύθυνση του ορφανοτροφείου.
Επίσης, σε εκείνον οφείλεται η ίδρυση του συνοικισμού εξ ευαγγελικών προσφύγων εν Μακεδονία. Ο συνοικισμός των Ευαγγελικών ιδρύθηκε στην Κατερίνη με έγκριση της κυβέρνησης. Συνεργάτες του ήταν ο Χρήστος Λεμονόπουλος και ο Χαράλαμπος Μελετλίδης. Κατά την Κατοχή διετέλεσε αντιπρόεδρος του νεοϊδρυθέντος τμήματος του Ερυθρού Σταυρού της Κατερίνης με πρόεδρο το Μητροπολίτη Κίτρους Κωνσταντίνο Κοϊδάκη.
Το 1945 διετέλεσε Δήμαρχος Κατερίνης και προσέφερε τις υπηρεσίες του στην πόλη κατά την κρίσιμη μεταβατική περίοδο μετά τον πόλεμο. Το 1951 συνταξιοδοτήθηκε λόγω ορίου ηλικίας, όμως συνέχισε να υπηρετεί την θρησκευτική κοινότητα των Ευαγγελικών. Ήταν παντρεμένος και απέκτησε 3 παιδιά. Η κόρη του ήταν υφηγήτρια του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και διευθύντρια της ελληνικής υπηρεσίας του BBC.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Ιωάννης Καζταρίδης, Κατερίνη: από τη μικρή κώμη στην πολύτροπη πόλη, εκδ. ΜΑΤΙ, Κατερίνη 2006.
- ↑ Νεκρολογία στην εφημερίδα Νέα Εποχή, 29-2-1964, σελ. 2, μέσω ΓΑΚ-Αρχεία Ν. Πιερίας Αρχειοθετήθηκε 2014-09-24 στο Wayback Machine.