Τσετίν Αλτάν
| Τσετίν Αλτάν | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Çetin Altan (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 22 Ιουνίου 1927[1] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 22 Οκτωβρίου 2015[1] Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Ζιντζιρλικουγιού |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τουρκία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | τουρκικά[2] |
| Σπουδές | Λύκειο Γαλατασαράι Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Πανεπιστήμιο της Άγκυρας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συγγραφέας δημοσιογράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | d:Q25475614 |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εργατικό Κόμμα Τουρκίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Solmaz Kamuran |
| Τέκνα | Αχμέτ Αλτάν Mehmet Altan |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μέλος της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας (1965–1969) |
| Βραβεύσεις | Orhan Kemal Novel Prize |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Τσετίν Αλτάν (22 Ιουνίου 1927 – 22 Οκτωβρίου 2015) ήταν Τούρκος συγγραφέας, δημοσιογράφος και μέλος του κοινοβουλίου. Θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους συγγραφείς στη σύγχρονη τουρκική γλώσσα στα τέλη του 20ού αιώνα.
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσετίν Αλτάν γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1927 από τον δικηγόρο Χαλίτ Μπέη με καταγωγή από τους Τατάρους της Κριμαίας και τη σύζυγό του Νουρχαγιάτ. Μέχρι την ηλικία των επτά, ονομαζόταν Αλτάν. Με την έγκριση του νόμου Επιθέτου στην Τουρκία το 1934, η οικογένεια επέλεξε το όνομα Αλτάν ως επώνυμό τους και ο γιος μετονομάστηκε σε Τσετίν.[3]
Στην ηλικία των οκτώ, εκπαιδεύτηκε στο γυμνάσιο της ελίτ Γαλατασαράι ως μαθητής οικοτροφείου, όπου υπέφερε από μοναξιά. Αφού αποφοίτησε από το γυμνάσιο, έλαβε πτυχίο από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Άγκυρας.[3]
Επέλεξε μια καριέρα συγγραφέα αντί να ακολουθήσει μια διπλωματική σταδιοδρομία αντίθετα με τη θέληση του πατέρα του, καθώς το είχε συσχετίσει μια φορά σε μια συνέντευξη «για να ξεφύγει από τη μοναξιά».[3]
Οικογενειακή ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσετίν Αλτάν μεγάλωσε στο αρχοντικό της οικογένειας στο Γκεζτεπέ της Κωνσταντινούπολης . Παντρεύτηκε τον Κεριμέ, την οποία συνάντησε στο Radio Ankara, όπου αυτή εργάστηκε ως διευθυντής γραμματέας του πατέρα του. Την έφεραν στην Άγκυρα από το Ιράκ ο σύζυγος της αδελφής της, ένας οθωμανός αξιωματικός, μαζί με τη μητέρα και την αδερφή της όταν ήταν μόλις σαράντα ημερών.[4]
Η Κεριμέ Αλτάν γέννησε δύο γιους, τον Αχμέτ το 1950, τον Μεχμέτ το 1953 και μια κόρη, την Ζεϊνέπ. Αυτή πέθανε το 1991. Η οικογένεια Αλτάν πίστευε ότι ο Κεριμέ ήταν αραβικής καταγωγής. Μετά το θάνατό της, έμαθαν ότι ήταν συγγενής του Ιρακινού Κούρδου πολιτικού Φουάντ Μασούμ.[4]
Το 1996, σε ηλικία 69 ετών, ο Τσετίν Αλτάν έκανε τον δεύτερο γάμο του με την 41χρονο Σολμάζ Καμουράν, η οποία είχε επίσης έναν γάμο πριν. Γνώριζαν ο ένας τον άλλο για πολύ καιρό. Η Σολμάζ Καμουράν ήταν οδοντίατρος πριν αρχίσει να επιμελείται τα γραπτά του Τσετίν Αλτάν.[5] Τους τελευταίους μήνες της ζωής του Αλτάν, το ζευγάρι χωρίστηκε.
Συγγραφική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοσίευσε τα ποιήματα και τις ιστορίες του σε περιοδικά όπως Çınaraltı, Varlık, İstanbul και Kaynak. Το πρώτο του βιβλίο Ουτσουντσού Μέβκι (Üçüncü Mevki) εκδόθηκε το 1946. Μπήκε στη δημοσιογραφία ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Ουλούς. Αφού έγραψε στήλες στο Hürses, ο Αλτάν συνέχισε ως αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες όπως Halkçı, Tan, Akşam, Milliyet, Yeni Ortam, Hürriyet, Güneş και το περιοδικό Çarşaf.
Το 1959, ο Αλτάν αποδέχτηκε την προσφορά του Αμπντί Ιπεκτσί (1929-1979) να γράψει στήλες για την καθημερινή Milliyet αντικαθιστώντας τον Πεγιαμί Σαφά (1899-1961). Ήταν πολύ απογοητευμένος για το θάνατο του φοιτητή του πανεπιστημίου Τουράν Εμεκσίζ, ο οποίος σκοτώθηκε από σφαίρα της αστυνομίας κατά τη διάρκεια μιας φοιτητικής διαδήλωσης στα τέλη Απριλίου 1960 εναντίον του κυβερνώντος Δημοκρατικού Κόμματος.
Πολιτική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αλτάν μπήκε στην πολιτική μετά το τουρκικό πραξικόπημα του 1960 και εξελέγη στο κοινοβούλιο από το Εργατικό Κόμμα της Τουρκίας ( τουρκικά: Türkiye İşçi Partisi, TİP) μετά τις γενικές εκλογές του 1965. Υπηρέτησε μέχρι το 1969 ως αναπληρωτής της επαρχίας της Κωνσταντινούπολης.
Γνωστός για την αιχμηρή γλώσσα του, κάποτε είπε στον αναπληρωτή ομιλητή του κοινοβουλίου, που δεν τον σεβόταν με τη φράση "Η έδρα σας είναι ψηλότερη από τη δική μου λόγω ξυλουργικού λάθους!" Μετά την προειδοποίηση του αναπληρωτή ομιλητή να υποχωρήσει, απάντησε: "Δεν είναι λάθος ξυλουργικής ότι κάθεστε ψηλότερα από εμένα!" .
Στις 20 Φεβρουαρίου 1968, αφού κάλεσε τον Ναζίμ Χικμέτ έναν «σπουδαίο ποιητή», δέχτηκε επίθεση και ξυλοκοπήθηκε στο κοινοβούλιο από περισσότερους από εκατό βουλευτές του Κόμματος Δικαιοσύνης (AP). [6] [7]Έχει διωχθεί περισσότερες από 300 φορές λόγω των άρθρων του. Ο Αλτάν συνελήφθη τρεις φορές και παρέμεινε δύο χρόνια στη φυλακή.[3]
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοσίευσε αρκετά μυθιστορήματα και συλλογές δοκιμίων, που ασχολήθηκαν και επέκριναν την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της Τουρκίας, καθώς και τα προβλήματα της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας και πολιτισμού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα από μια σοσιαλιστική / πολιτισμικά φιλελεύθερη προοπτική. Πολλά από τα μυθιστορήματά του και τα δοκίμια του περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, που συνδέονται με τους δικούς του πολιτικούς και προσωπικούς αγώνες.
Τα γραπτά του Αλτάν στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 δημοσιεύθηκαν στα βιβλία του Τας ("Σάτιρα", κυριολεκτικά 'Πέτρα'), Sömürücülerle Savaş ( "Αγώνας ενάντια στους εκμεταλλευτές"), Suçlanan Yazılar ( "Κατηγορούμενα Κείμενα"), "Kahrolsun Komünizm" Diye Diye Globalleşme ( "Παγκοσμιοποίηση Λέγοντας « Κάτω ο κομμουνισμός»), Onlar Uyanırken ("Ενώ Ξυπνούν"), Kopuk Kopuk (" Διαλυμένοι"), 'Geçip Giderken ("Καθώς περνούσε "), Gölgelerin Gölgesi (" Σκιά των Σκιών "), Şeytanın Aynaları (" Καθρέφτες του Διαβόλου"), Bir Yumak İnsan (" Μια ομάδα ανθρώπων ") και Nar Çekirdekleri (" Σπόροι ροδιού ").
Έγραψε το μυθιστόρημά του Büyük Gözaltı ("Η Μεγάλη Κράτηση") το 1972, το οποίο αφηγείται την εμπειρία του στη φυλακή μετά το τουρκικό πραξικόπημα του 1971 και θεωρείται ως το πρώτο του είδους, που σχετίζεται με την περίοδο. Έφερε στο Αλτάν το βραβείο Μυθιστορήματος Ορχάν Κεμάλ το 1973.
Εκτός από τα πολυάριθμα γραπτά και βιβλία του, ο Τσετίν Αλτάν έγραψε επίσης θεατρικά έργα όπως suchemberler ("Κύκλοι"), Mor Defter ("Το πορφυρό σημειωματάριο"), Suçlular ("Ο Καταδικασμένος") το 1965, Dilekçe ("Το Αίτημα") ) και Tahteravalli ("Η Τραμπάλα"). Επιπλέον, έχει δύο δοκίμια, το Aşk, Sanat ve Servet ("Έρωτας, Τέχνη και Πλούτος") και το Atatürk'ün Sosyal Görüşleri ("Οι κοινωνικές απόψεις του Ατατούρκ") το 1965, καθώς και ένα βιβλίο με χιούμορ, Zurnada Peşrev Olmaz ( "Δεν υπάρχει πρελούδιο στη σάλπιγγα"). Έγραψε επίσης βιβλία ταξιδιού, αυτοβιογραφία, ποίηση και ακόμη και βιβλίο για το αλφάβητο.[8]
Η ιστορία της ζωής του απεικονίστηκε στο μυθιστόρημα İpek Böceği Cinayeti («Η δολοφονία του μεταξοσκώληκα») από τη συγγραφέα σύζυγό του Σολμάζ Καμουράν το 1998.[3]
Τα μυθιστορήματά του Büyük Gözaltı ("Στενή παρακολούθηση"), Bir Avuç Gökyüzüir ("Μια χούφτα του ουρανού"), Viski ("Ουίσκι") και Zurnada Peşrev Olmaz Küçük Bahçe ("Θαμμένος Ιξάς ή ο Μικρός Κήπος") μεταφράστηκαν επίσης και δημοσιεύθηκε στη Γαλλία.[9]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσετίν Αλτάν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Σχολής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Φατίχ στο Μάλτεπε της Κωνσταντινούπολης τον Σεπτέμβριο του 2015, όπου υποβλήθηκε σε θεραπεία, αφού διαγνώστηκε με πολλαπλά προβλήματα υγείας, όπως χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), αναπνευστική ανεπάρκεια, βρογχεκτασία, πνευμονία, λοίμωξη του ουροποιητικού σύστηματος και σήψη. Στις 19 Οκτωβρίου ο Αλτάν νοσηλεύτηκε ξανά λόγω λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος. Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου 2015 στις 11:05 τοπική ώρα σε ηλικία 88 ετών λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας ως αποτέλεσμα πνευμονίας και σηπτικού σοκ.[10][8]
Η ταφή του έγινε στο νεκροταφείο Ζιντζιρλικουγιού στις 23 Οκτωβρίου 2015, μετά από μια τελετή μνήμης πριν από την έκδοση της εφημερίδας Millyet και τη συνακόλουθη θρησκευτική κηδεία στο Τζαμί Τεσβικιγιέ. Άφησε πίσω του τους γιους του Μεχμέτ Αλτάν, Αχμέτ Αλτάν, τη κόρη του Ζεϊνέπ Νουρχαγιάτ Αλτάν και εγγονή Σανέμ Αλτάν.[11]
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στα τουρκικά
- Kopuk Kopuk. Istanbul: İnkılap Kitabevi. σελ. 384. ISBN 978-975-101-5488. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Sömürücülerle Savaş. Istanbul: Dönem Yayınevi. 1965. σελ. 95.
- Viski. Istanbul: İnkılap Kitabevi. 1975. σελ. 264. ISBN 978-975-101-3088. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Nar Çekirdekleri. Istanbul: İnkılap Kitabevi. 1976. σελ. 566. ISBN 978-975-101-2579. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Tarihin Saklanan Yüzü. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 1997. σελ. 269. ISBN 978-975-101-2104. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Bir Yumak Insan. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 1998. ISBN 978-975-101-3118.
- Zurnada Peşrev Olmaz. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 1998. σελ. 264. ISBN 978-975-101-4382. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kahrolsun Komünizm Diye Diye Globalleşme. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 1999. σελ. 149. ISBN 978-975-101-5334. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kullar ve Sultanlar. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2000. σελ. 174. ISBN 978-975-101-6287. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- İyi ki Şu Köyceğiz Var. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2001. σελ. 86. ISBN 978-975-101-7369. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Uçuk. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2004. σελ. 221. ISBN 978-975-102-2110.
- Alfabe: Anasınıfı, 1. sınıf. Istanbul: Günışığı Kitaplığı. 2004. σελ. 29. ISBN 978-975-814-2828.
- Aşk, Sanat ve Servet. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2004. σελ. 280. ISBN 978-975-101-3590. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kavak Yelleri ve Kasırgalar. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2004. σελ. 196. ISBN 978-975-102-1656. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kral Öldü Yaşasın Kral. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2005. σελ. 240. ISBN 978-975-102-3889. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kadın, Işık ve Ateş. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2006. σελ. 183. ISBN 978-975-102-4411. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Kalem Bahçelerinden Yedi Hayat. Istanbul: Inkilap Kitabevi. 2009. σελ. 126. ISBN 978-975-102-8372. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- Στα γαλλικά
- Une poignée de ciel. Paris: Éditions Flammarion. 1976. σελ. 256. ISBN 978-208-060-8963.[νεκρός σύνδεσμος]
- Whisky. Paris: Éditions Flammarion. 1978. σελ. 239.
- Ixe Enseveli Ou Le Petit Jardin. Paris: Éditions Flammarion. 1980. σελ. 232. ISBN 978-208-064-2127.[νεκρός σύνδεσμος]
- Etroite surveillance. Paris: Éditions Flammarion. ISBN 978-208-060-7867.[νεκρός σύνδεσμος]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11888569m.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11888569m. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 OĞHAN, Şehriban. «Çetin Altan hayal ettiği ülkeyi göremedi». www.hurriyet.com.tr (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 «Irak Cumhurbaşkanı Fuat Masum bakın hangi yazarın akrabası - Timeturk Haber». www.timeturk.com (στα Τουρκικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ Şafak, Yeni (17 Φεβρουαρίου 2013). «İlişki kurmak kolay aşık olmak zor». Yeni Şafak (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ Gokay, Bulent (22 Νοεμβρίου 2006). Soviet Eastern Policy and Turkey, 1920-1991: Soviet Foreign Policy, Turkey and Communism (στα Αγγλικά). Routledge. σελ. 93. ISBN 978-1-134-27549-6.
- ↑ Gokay, Bulent (2006-11-22). Soviet Eastern Policy and Turkey, 1920-1991: Soviet Foreign Policy, Turkey and Communism. Routledge. p. 93. ISBN 978-1-134-27549-6.
- ↑ 8,0 8,1 «Renowned Turkish columnist Cetin Altan dies». www.aa.com.tr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ «Librairie Compagnie PARIS - Réservation de livres papier». Librairie Compagnie (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ «Duayen gazeteci Çetin Altan hayatını kaybetti». www.hurriyet.com.tr (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
- ↑ DHA. «Çetin Altan toprağa verildi». www.hurriyet.com.tr (στα Τουρκικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2021.
|
