Σύρραξη Ισραήλ-Λιβάνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σύρραξη Ισραήλ-Λιβάνου
Τμήμα της Αραβοϊσραηλινής σύγκρουσης και τμήμα της Ιρανοϊσραηλινής διαμεσολαβητικής σύρραξης
Χάρτης που δείχνει τη διαχωριστική Μπλε Γραμμή μεταξύ του Λιβάνου και του Ισραήλ, όπως καθορίστηκε από τον ΟΗΕ
Χρονολογία1968-2006
ΤόποςΙσραήλ και Λίβανος
ΚατάστασηΓενική κατάπαυση πυρός από τον Πόλεμο του Λιβάνου το 2006
Αντιμαχόμενοι
Ηγετικά πρόσωπα
Μισέλ Αούν
(Πρόεδρος του Λιβάνου)
Άριελ Σάρον
(Αρχηγός των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων)
Απώλειες

1.900 από λιβανικές ομάδες
11.000 από παλαιστινιακές ομάδες
1.000 Λιβανέζοι[1]
5.000-8.000 πολίτες[2]

Λιβανικές πηγές: 15.000–20.000 κυρίως πολίτες[3][4]
1.400 Ισραηλινοί
954–1.456 από Ελεύθερο Κράτος του Λιβάνου
191+ Ισραηλινοί πολίτες

Η σύγκρουση Ισραήλ-Λιβάνου, που αναφέρεται ευρέως ως σύρραξη στον Νότιο Λίβανο, είναι σειρά συναφών στρατιωτικών συγκρούσεων που αφορούν στο Ισραήλ, τον Λίβανο και τη Συρία, την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, καθώς και διάφορες παραστρατιωτικές οργανώσεις που ενεργούν μέσα από τον Λίβανο.

Επισκόπηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

PLO[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ) στρατολόγησε μαχητές στο Λίβανο μεταξύ των οικογενειών των Παλαιστινίων προσφύγων που εκτοπίστηκαν ή έφυγαν λόγω της δημιουργίας του Ισραήλ το 1948[5][6]. Μετά την εκδίωξη της ηγεσίας της PLO και της ταξιαρχίας της Φατάχ με την κατηγορία της υποκίνησης σε εξέγερση, οι οργανώσεις πέρασαν στον Λίβανο και η διασυνοριακή βία αυξήθηκε. Εν τω μεταξύ, οι δημογραφικές εντάσεις του Εθνικού Συμφώνου οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου (1975-1990)[7].

Εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1978 απώθησε την PLO βόρεια του ποταμού Λιτάνι, αλλά η PLO συνέχισε την εκστρατεία της εναντίον του Ισραήλ. Το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο και πάλι το 1982 εκδιώκοντας την PLO. Το Ισραήλ αποσύρθηκε από τον Λίβανο το 1985, αλλά κράτησε τον έλεγχο νεκρής ζώνης ασφαλείας 12 μιλίων[8], που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια των μαχητών του Στρατού του Νοτίου Λιβάνου (SLA).

Η ανάμειξη του Ιράν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1985, η Χεζμπολάχ, λιβανική σιιτική ριζοσπαστική οργάνωση χρηματοδοτούμενη από το Ιράν[9], κάλεσε σε ένοπλο αγώνα, για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής των λιβανικό έδαφος[10]. Όταν τελείωσε ο λιβανικός εμφύλιος πόλεμος και άλλες εμπόλεμες παρατάξεις συμφώνησαν να αφοπλιστούν, η Χεζμπολάχ και η SLA αρνήθηκαν. Η σύγκρουση με τη Χεζμπολάχ αποδυνάμωσε την ισραηλινή αποφασιστικότητα και οδήγησε στην κατάρρευση του SLA και την αποχώρηση του Ισραήλ το 2000, πίσω από την Μπλε Γραμμή που καθόρισε ο ΟΗΕ στα σύνορα[11]. Εντοπισμένη στον ισραηλινό έλεγχο των αγροκτημάτων Σεμπάα, η Χεζμπολάχ συνέχισε τις διασυνοριακές επιθέσεις στα επόμενα έξι χρόνια. Κατόπιν, ζήτησε την απελευθέρωση των Λιβανέζων πολιτών στις ισραηλινές φυλακές και χρησιμοποίησε με επιτυχία την τακτική της σύλληψης Ισραηλινών στρατιωτών ως μοχλό για ανταλλαγή κρατουμένων το 2004[12][13]. Η σύλληψη των δύο ισραηλινών στρατιωτών από τη Χεζμπολάχ πυροδότησε τον πόλεμο του Λιβάνου το 2006[14]. Με την κατάπαυση του πυρός ζητήθηκε αφοπλισμός της Χεζμπολάχ και σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας του Λιβάνου από το Ισραήλ.

2015-[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 2015 η κατάσταση παρέμεινε γενικά ήρεμη, αλλά και οι δύο πλευρές παραβίασαν τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός. Το Ισραήλ σχεδόν καθημερινά επιχειρεί με υπερπτήσεις πάνω από το έδαφος του Λιβάνου ενώ η Χεζμπολάχ αρνείται τον αφοπλισμό[15].

Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Washington Post, 16 November 1984.
  2. Gabriel, Richard , A, Operation Peace for Galilee, The Israeli-PLO War in Lebanon, New York: Hill & Wang. 1984, p. 164, 165, ISBN 0-8090-7454-0
  3. Fisk, Robert (2001). Pity the Nation: Lebanon at War. Oxford University Press. σελίδες 255–257. ISBN 978-0-19-280130-2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2016. 
  4. «The 1982 Israeli invasion of Lebanon: the casualties». Race & Class 24 (4): 340–3. 1983. doi:10.1177/030639688302400404. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-01-30. https://web.archive.org/web/20160130191332/http://rac.sagepub.com/content/24/4/340.refs. Ανακτήθηκε στις 2016-09-09. 
  5. Humphreys, Andrew· Lara Dunston, Terry Carter (2004). Lonely Planet Syria & Lebanon (Paperback). Footscray, Victoria: Lonely Planet Publications. σελ. 31. ISBN 1-86450-333-5. 
  6. Eisenberg, Laura Zittrain (Fall 2000) (PDF). Do Good Fences Make Good Neighbors?: Israel and Lebanon After the Withdrawal. Middle East Review of International Affairs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-09-27. https://web.archive.org/web/20110927054320/http://meria.idc.ac.il/journal/2000/issue3/eisenberg.pdf. Ανακτήθηκε στις 1 October 2006. 
  7. Mor, Ben D.· Zeev Moaz (2002). «7». Bound by Struggle: The Strategic Evolution of Enduring International Rivalries. Ann Arbor: University of Michigan Press. σελ. 192. ISBN 0-472-11274-0. 
  8. «CNN». CNN world. 
  9. Westcott, Kathryn (2002-04-04). «Who are Hezbollah?». BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/1908671.stm. Ανακτήθηκε στις 7 October 2006. 
  10. Hezbollah (16 Φεβρουαρίου 1985). «An Open Letter to all the Oppressed in Lebanon and the World». Institute for Counter-Terrorism. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2006. 
  11. «Hezbollah celebrates Israeli retreat». BBC. 2000-05-26. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/may/26/newsid_2496000/2496423.stm. Ανακτήθηκε στις 12 September 2006. 
  12. «Factfile: Hezbollah». Aljazeera. 2006-07-12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-08-27. https://web.archive.org/web/20060827091728/http://english.aljazeera.net/NR/exeres/27EDF072-1581-48CE-812D-A34D7C89A333.htm. Ανακτήθηκε στις 2016-09-09. 
  13. «Israel, Hezbollah swap prisoners». CNN. 2004-01-29. http://edition.cnn.com/2004/WORLD/meast/01/29/prisoner.exchange/. 
  14. «Report of the Secretary-General on the United Nations Interim Force in Lebanon (S/2006/560)». United Nations Security Council. 21 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2006. 
  15. «Report of the Secretary - General on the implementation of Security Council resolution 1701 (2006)». United Nations. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άρθρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]