Πόντα Ντελγάδα (Αζόρες)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 37°44′24″N 25°40′12″W / 37.74000°N 25.67000°W / 37.74000; -25.67000

Πόντα Ντελγκάντα

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Πόντα Ντελγκάντα
37°44′24″N 25°40′12″W
ΧώραΠορτογαλία
Διοικητική υπαγωγήΑζόρες
Γεωγραφική υπαγωγήΣάο Μιγκέλ[1]
Ίδρυση1450
Έκταση232,99 km²[2]
Υψόμετρο0 μέτρο
Πληθυσμός68.809 (2011)[3]
Ταχ. κωδ.9504
Τηλ. κωδ.296
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Το κέτρο της πόλης
Οι Πύλες της πόλης, οι ιστορικές πύλες της Πόντα Ντελγάδα
Ο δήμος της Πόντα Ντελγάδα στο αρχιπέλαγος των Αζορών

Η Πόντα Ντελγάδα (πορτογαλικά: Ponta Delgada) πορτογαλική προφορά ΔΦΑ: [ˈpõtɐ ˌðɛɫˈɣaðɐ], είναι πόλη και δήμος στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Αζορών, που ανήκει στην Πορτογαλία. Είναι η πρωτεύουσα του νησιού Σάο Μιγκέλ και έχει πληθυσμό 68.809 κατοίκους σύμφωνα με απογραφή του 2011.[4]

Μετά το αναθεωρημένο Σύνταγμα του 1976 η Πόντα Ντελγάδα είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Αυτόνομης Περιοχής του νησιωτικού συμπλέγματος των Αζορών.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίπου το 1450, ο Πέρου ντε Τέιβε ίδρυσε ένα μικρό ψαροχώρι που τελικά εξελίχθηκε στον αστικό οικισμό της Σάντα Κλάρα. Κατοικημένο ήδη από το 1444, το Σάο Μιγκέλ ήταν ένα μεγάλο νησί με μικρούς διάσπαρτους οικισμούς, εκτός από τη Βίλα Φράνκα ντο Κάμπο στην κεντρική νότια ακτή και τη μικρότερη κοινότητα Πόντα Ντελγάδα. Η Βίλα Φράνκα ντο Κάμπο ήταν για πολλά χρόνια το οικονομικό και κοινωνικό κέντρο του νησιού, και έδρα της τοπικής κυβέρνησης, αλλά πολλοί ευγενείς και ντόπιοι ευγενείς περιφρονούσαν το τόσο υποχωρητικό καθεστώς που υπήρχε στην πόλη για την κυβέρνηση (δημιουργώντας πολλές συγκρούσεις μεταξύ αυτών των κατοίκων και των διοικητών στη νότια ακτή).[5] Οι ευγενείς στην Πόντα Ντελγάδα έστειλαν μια μυστική αντιπροσωπεία, με επικεφαλής τον Φερνάου Ζόρζε Βέλιου, για να συναντηθεί με τον βασιλιά Εμμανουήλ Α΄ στη Λισαβόνα και να ζητήσουν την αυτοδιοίκηση της κοινότητας. Στο Abrantes, ο βασιλιάς Εμμανουήλ Α΄, στις 29 Μαΐου του 1507, με διάταγμα αναβάθμισε τον οικισμό δίνοντάς του το καθεστώς του χωριού (πορτογαλικά: vila).

Το 1522 ένας σεισμός και μια κατολίσθηση κατέστρεψαν την πρωτεύουσα της επαρχίας, καταστρέφοντας πολλά από τα κτίρια και σκοτώνοντας πολλούς ανθρώπους. Η Πόντα Ντελγάδα έγινε το μοναδικό κέντρο με υποδομή για την υποστήριξη της γραφειοκρατίας των Αζορών και την αντικατάσταση των σημαντικών οικονομικών δεσμών της. Γρήγορα, ο ρόλος της άλλαξε και τελικά αναβαθμίστηκε, με διάταγμα, με το καθεστώς της πόλης από τον βασιλιά Ιωάννη Γ΄ στις 2 Απριλίου του 1546.

Η ναυτική μάχη της Πόντα Ντελγάδα (γνωστή και ως Μάχη του Σάο Μιγκέλ) πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1582, στα ανοικτά των ακτών, στο πλαίσιο της πορτογαλικής κρίσης διαδοχής του 1580. Ήταν μια αγγλο-γαλλική εκστρατεία εναντίον της Ισπανίας για να διατηρηθεί ο πορτογαλικός έλεγχος των Αζορών, οι οποίες Αζόρες είχαν ταχθεί με τον υποψήφιο, Αντώνιο της Πορτογαλίας, εμποδίζοντας έτσι τον ισπανικό έλεγχο.

Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ο δήμος γνώρισε τη μεγαλύτερη ώθηση της οικονομικής δραστηριότητας, με τη διοχέτευση των εξαγωγών εσπεριδοειδών στο Ηνωμένο Βασίλειο και, μετά το 1818, την ανάπτυξη ξένων επιχειρήσεων στο ιστορικό κέντρο, πολλές από τις οποίες ήταν Εβραϊκές.[6] Όπως και σε άλλα κέντρα του αρχιπελάγους, η πόλη της Πόντα Ντελγάδα γνώρισε πολλές τάσεις αυτής της περιόδου, συμπεριλαμβανομένης της «πράσινης» οικοδόμησης των κοινοτήτων (με την ανέγερση των κήπων του António Borges, José do Canto, Jácome Correia και την Viscount of Porto Formoso, το οποίο θα γίνει μέρος του Πανεπιστημίου των Αζορών), την κατασκευή πολλών περίτεχνων σπίτιων, την απομάκρυνση των ζώων από αστικούς χώρους, το άνοιγμα νέων, μεγαλύτερων, οδών, τη μετακίνηση των νεκροταφείων στην περιφέρεια και τη μετεγκατάσταση των αγορών για τα ψάρια, το κρέας και τα φρούτα. Λόγω αυτών των αλλαγών και της ανάπτυξης της εμπορικής τάξης, η Πόντα Ντελγάδα έγινε η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στην Πορτογαλία, σε οικονομικά πλούτη και σε αριθμό κατοίκων. Ο ποιητής Bulhão Pato, γράφοντας για την Πόντα Ντελγάδα, εξεπλάγην από τον εξαιρετικό πλούτο των ιδιοκτητών φυτειών, των «κυρίων» αγροτών που ζούσαν στον αστικοποιημένο πυρήνα: εξαγωγείς πορτοκαλιών και καλαμποκιού, τραπεζίτες, επενδυτές, βιομηχάνους και πλοιοκτήτες, όλοι συμμετείχαν σε μια προνομιούχα τάξη οικονομικών και κοινωνικών στοχαστών και φιλάνθρωπων.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, η θέση της Πόντα Ντελγάδα ήταν σχετικά υψηλή (όγδοη μεγαλύτερη), αν και η μεταβαλλόμενη σημασία των αγροτικών οικονομιών σταθερά μειώθηκε. Όμως, παρέμεινε η κεντρική θέση της στην οικονομία και την ιεραρχία του αρχιπελάγους των Αζορών. Ως εκ τούτου, βρισκόταν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής αλλαγής μετά την Επανάσταση των Γαρυφάλλων. Σε μια τέτοια εκδήλωση, οι ιδιοκτήτες ακινήτων και οι ορθολογικοί αγρότες αμφισβήτησαν τον Πολιτικό Διοικητή Αντόνιο Μπόρζες Κουτίνιο, ο οποίος υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης MFA ήθελε να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις στην γη.[7] Η διαμαρτυρία των αγροτών Μικαλένσε, τον ανάγκασε σε παραίτησή και ενέπνευσε μια σειρά τρομοκρατικών ενεργειών που έπληξαν τις Αζόρες και οδήγησαν σε πολιτική αναταραχή.[7] Μετά από μια σειρά παράνομων συλλήψεων και κρατήσεων από τον Στρατιωτικό Διοικητή, η Αυτόνομη Επαρχία Πόντα Ντελγάδα έπαυσε μαζί με τις άλλες περιοχές (Όρτα και Άνγκρα ντο Εροΐσμο) στις 22 Αυγούστου του 1975, με την ίδρυση της Αυτόνομης Περιοχής των Αζορών, η προσωρινή κυβέρνηση της οποίας, ανέλαβε τις αρμοδιότητες της διοίκησης κατά τη μετάβαση της περιοχής στη συνταγματική αυτονομία.[7]

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κλίμα της πόλης, όπως και το υπόλοιπο των Αζορών, διαμορφώνεται από το Ρεύμα του Κόλπου που επιτρέπει μια μικρή διακύμανση της θερμοκρασίας. Η ετήσια θερμοκρασία κυμαινόμενη μεταξύ 14 ° C και 25 ° C, σε ένα τυπικό μεσογειακό και υγρό υποτροπικό κλίμα. Το Ρεύμα του Κόλπου συμβάλλει επίσης σε έναν ασταθή καιρό που ποικίλλει πολύ κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και της άνοιξης, κάνοντας πρόγνωση του καιρού σε καθημερινή βάση δύσκολη. Τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά υψηλά (συνήθως 90-100%).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2021.
  2. 2,0 2,1 National Institute of Statistics. www.ine.pt/xportal/xmain?xpid=INE&xpgid=ine_indicadores&indOcorrCod=0008350&selTab=tab0. Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2018.
  3. National Institute of Statistics. mapas.ine.pt/download/index2011.phtml. Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2018.
  4. Απογραφή 2011, πληθυσμός ανά νησί
  5. António Cordeiro, 1866, 182–183
  6. Ponta Delgada was once home to five Synagogues with the oldest surviving synagogue being the Sahar Hassamain Synagogue (Gates of Heaven) in downtown.
  7. 7,0 7,1 7,2 O grito do Ipiranga dos Açores contra o regime gonçalvista que alastrava no País em 1975, Ponta Delgada (Azores), Portugal, 22 September 2011, http://www.expressodasnove.pt/interiores.php?id=2270, ανακτήθηκε στις 13 February 2012 

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ponta Delgada (Azores) στο Wikimedia Commons