Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Λέκκας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Λέκκας
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΙανουάριος 1966
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος
νομικός
ορθόδοξος ιερέας
δεδομένα

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας του Αναστασίου είναι Κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου. Έχει εργασθεί ως Σύμβουλος του Γραφείου της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην ΕΕ[1] στις Βρυξέλλες και στην Ελλάδα ως νομικός αλλά και ως καθηγητής φιλοσοφίας σε ελληνικά Α.Ε.Ι[2].

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο π. Γεώργος Λέκκας του Αναστασίου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12.1.1966. Πρωτότοκος γιος πολύτεκνης οικογένειας, μεγάλωσε στον Πειραιά, όπου και αποφοίτησε από το Λύκειο το 1983 με γενικό βαθμό «ΑΡΙΣΤΑ» (19 και 4/11). Την ίδια χρονιά (1983) εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία έλαβε,  τέσσερα χρόνια αργότερα (1987), το πτυχίο του Νομικού Τμήματος (Βαθμός: ΛΙΑΝ ΚΑΛΩΣ, 7.2).

Τον Οκτώβριο του 1988 μεταβαίνει στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, όπου έγινε δεκτός από τον καθηγητή P. AUBENQUE του Πανεπιστημίου PARIS IV- ΣΟΡΒΟΝΝΗ για την εκπόνηση μεταπτυχιακής εργασίας στον Πλωτίνο με γενικό τίτλο «Το καταστατικό του σώματος κατά τον Πλωτίνο». Τον Οκτώβριο του 1989 απέκτησε το πρώτο μεταπτυχιακό του δίπλωμα (D.E.A) από το Πανεπιστήμιο  PARIS IV - ΣΟΡΒΟΝΝΗ στο γνωστικό αντικείμενο Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας με διάκριση «ΑΡΙΣΤΑ».

Το Νοέμβριο του 1989 εγγράφεται στο ίδιο Πανεπιστήμιο με σκοπό την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής στο έργο του Ωριγένη υπό την επίβλεψη των καθηγητών  P. AUBENQUE (PARIS IV – ΣΟΡΒΟΝΝΗ) και J. PEPIN (C.N.R.S.).

Παράλληλα με τις διδακτορικές του σπουδές στο Παρίσι, αποκτά και δεύτερο ελληνικό πτυχίο, αυτό της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και συγκεκριμένα του Τμήματος Φιλοσοφίας - Παιδαγωγικής - Ψυχολογίας (Κατεύθυνση Φιλοσοφία) το Μάιο του 1994 με βαθμό «ΛΙΑΝ ΚΑΛΩΣ» (8).

Τον Ιανουάριο του 1996 αποκτά τον τίτλο του Διδάκτορος  του Πανεπιστημίου PARIS IV - ΣΟΡΒΟΝΝΗ με την ανώτατη διάκριση «ΑΡΙΣΤΑ ΜΕΤ’ ΕΠΑΙΝΩΝ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ». Με πρωτοβουλία και παρακίνηση των πανεπιστημιακών καθηγητών που έκριναν τη διατριβή του, αυτή εκδόθηκε με τον τίτλο Ελε«υθερία και Πρόοδος κατά τον Ωριγένη» στα γαλλικά από τον εκδοτικό οίκο BREPOLS (2001)[1] στη σειρά Φιλοσοφίας της Θρησκείας «ΜΟΝΟΘΕΪΣΜΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ» υπό τη διεύθυνση του καθηγητή του Πανεπιστημίου PARIS IV - ΣΟΡΒΟΝΝΗ Carlos LEVY. Θέμα του βιβλίου αυτού είναι η κοσμολογική διάσταση της ελευθερίας ως ιδιαίτερου οντολογικού χαρακτηριστικού του «κατ’ εικόνος» Θεού δημιουργημένου ανθρώπου στο έργο του σημαντικού αυτού έλληνα και χριστιανού διανοητή.

Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς 1996-97 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις υπηρετώντας στο Πολεμικό Ναυτικό απ’  όπου και απολύθηκε τον Ιούλιο του 1997.

Από το Σεπτέμβριο του 1999 και μέχρι τα τέλη του 2005 εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών Γαλλίας και συγκεκριμένα του Κέντρου Θρησκειών του Βιβλίου[νεκρός σύνδεσμος] με τα διακριτικά UMR 8584 εξειδικευμένου στη μελέτη της πλατωνικής και νεοπλατωνικής φιλοσοφικής παράδοσης κατά την περίοδο της Ύστερης Ελληνικής Αρχαιότητας. Καρπός αυτής της συνεργασίας υπήρξε η συγγραφή μονογραφίας του στο πεδίο της πλωτινικής θεολογίας και κοσμολογίας, μονογραφία η οποία εξεδόθη στα ελληνικά με τον τίτλο «Πλωτίνος. Προς μια οντολογία του τρόπου» (Αθήνα, Παπαζήσης[2], 2009).

Τον Σεπτέμβριο του 2015 απέκτησε το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας) με βαθμό ΑΡΙΣΤΑ (9.2).

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του υπήρξε διαδοχικά υπότροφος της Χριστιανικής Φοιτητικής Ένωσης, του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης», του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και της Ακαδημίας Αθηνών.

Γνωρίζει γαλλικά (C2), αγγλικά (C1) και γερμανικά (B1).

Έρευνα [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ερευνητικό του έργο είναι εστιασμένο στην Ύστερη Ελληνική Αρχαιότητα και εξετάζει ζητήματα θεολογίας, κοσμολογίας και ανθρωπολογίας στην πρώιμη χριστιανική γραμματεία και συγκεκριμένα στο έργο διανοητών όπως ο Ωριγένης, ο Ευνόμιος, ο Απολλινάριος και ο Γρηγόριος Νύσσης και αφετέρου στο πλαίσιο της νεοπλατωνικής παράδοσης και πιο συγκεκριμένα στο έργο του Πλωτίνου.

Υπήρξε συνδιοργανωτής, με τον ακαδημαϊκό Ευάγγελο Μουτσόπουλο, του 6ου Διεθνούς Συνεδρίου Φιλοσοφίας που έλαβε χώρα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από 22 έως 27 Σεπτεμβρίου 2004 με την υποστήριξη της ECOLE PRATIQUE DES HAUTES ETUDES και συγκεκριμένα του Τμήματος Θρησκειών (Παρίσι) και του Εθνικού Κέντρου Ερευνών Γαλλίας και συνεπιμελητής της έκδοσης των Πρακτικών αυτού του Συνεδρίου που εκδόθηκαν το 2006 από τον γαλλικό φιλοσοφικό εκδοτικό οίκο VRIN.

Μελέτες του έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, ελληνικά και ξένα, όπως στην ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (Ακαδημίας Αθηνών), τη ΘΕΟΛΟΓΙΑ, τον ΠΛΑΤΩΝΑ, την ΔΙΚΗ, την REVUE DE PHILOSOPHIE ANCIENNE, τις ETUDES PHILOSOPHIQUES, την DIOTIMA, την INTERNATIONAL JOUNAL OF PHILOSOPHICAL STUDIES, τα CHRONIQUES DE PHILOSOPHIE κλπ.

Πανεπιστημιακή Διδασκαλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της ακαδημαϊκής χρονιάς 2004-2005 προσέφερε διδακτικές υπηρεσίες με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στον Τομέα Φιλοσοφίας του Τμήματος Φ.Π.Ψ. της Φιλοσοφικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών.

Κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2005-2006 μέχρι και 2016-2017 υπηρέτησε ως Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό[3] του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου την Θεματική Ενότητα «Ελληνική Φιλοσοφία και Επιστήμη από την αρχαιότητα έως τον 20ο αι.».

Παράλληλα και συγκεκριμένα κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2007-2008 έως και 2010-2011 δίδαξε ως έκτακτος λέκτορας (Π.Δ. 407/80) στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Τμήμα Φιλολογίας) αρχαία ελληνική φιλοσοφία από τους Προσωκρατικούς μέχρι και τη φιλοσοφία της ύστερης ελληνικής αρχαιότητας.

Κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2009-2010 έως και 2011-2012 δίδαξε επίσης ελληνική φιλοσοφία  στο πλαίσιο του Διαπανεπιστημιακού και Διατμηματικού Μεταπτυχικού Προγράμματος (ΕΚΠΑ – Παν/μιο Πελοποννήσου) «Ηθική Φιλοσοφία»[4] που λαμβάνει χώρα στο Τμήμα Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Επαγγελματική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 1991, εργάστηκε ως δικηγόρος μέχρι το 2011, ενώ από τον Οκτώβριο του 2005 υπηρετεί τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως μόνιμο πλέον στέλεχος του Αυτοτελούς Γραφείου Νομικής Υποστήριξης της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής.

Από τον Οκτώβριο του 2014 έως και τον Οκτώβριο του 2019 υπηρέτησε στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία Βρυξελλών ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για ζητήματα Θρησκευμάτων σε στενή συνεργασία με το Γραφείο της Αντιπροσωπείας της Εκκλησίας της Ελλάδος στην Ε.Ε Αρχειοθετήθηκε 2018-04-01 στο Wayback Machine..    

Ιερατική διακονία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 2012 χειροτονήθηκε Διάκονος από τον τότε εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα Γέροντα Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη και τον Ιούνιο του 2012 Πρεσβύτερος από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνάτιο[5]. 

Από τον Οκτώβριο του 2014, με την άδεια του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Βελγίου, Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου κ. Αθηναγόρα, διακονεί ιερατικά στην Ιερά Μητρόπολη Βελγίου.

Ποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έχουν εκδοθεί στα ελληνικά οι ποιητικές συλλογές του:

Χάρτινα δέντρα (Γιώργος Λέκκας, Αθήνα, Αρμός, 2009),

Πραγματογνώμονες του Θεού (Γιώργος Λέκκας, Αθήνα, Αρμός, 2011),

Μικρό Κυριολόγιο (π. Γεώργιος Λέκκας, Αθήνα, Εκδόσεις των Φίλων, 2013).

Προσεχώς αναγέννηση (π. Γεώργιος Λέκκας, Αθήνα, ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ των ωραίων τεχνών, 2021).

Η ποιητική συλλογή του με τον τίτλο Βρέχει συλλαβές δημοσιεύθηκε ηλεκτρονικά τον Μάρτιο του 2015 στο ηλεκτρονικό Πολυπεριοδικό Στον ίσκιο του Ήσκιου www.parathemata.com/2015/03/i.html

Οικογενειακή κατάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφευμένος με τη Χειρουργό Οδοντίατρο Ελένη Σαλταπίδα, απέκτησαν μια θυγατέρα το 1998.

Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Georgios Lekkas, Liberté et Progrès chez Origène, Turnhout, Brepols, 2001, 278pp.
  2. Γεωργίου Λέκκα, Πλωτίνος. Προς μια οντολογία του τρόπου, Ἀθήνα, Παπαζήσης, 2009, 135σσ.
  3. Εvanghelos Moutsopoulos et Georgios Lekkas (editors), La notion de la transcendance dans la philosophie grecque tardive et dans la pensée chrétienne, Actes du VIe Congrès de Philosophie Grecque, Athènes, 22-27 Septembre 2004, Paris, Vrin, 2006, 297pp.

Μελέτες στα Ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Γεωργίου Λέκκα, Λόγος και Αυτεξούσιο στον Ωριγένη, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (Ακαδημία Αθηνών), 27-28, 1997-1998, σσ. 236-242.
  2. Γεωργίου Λέκκα, Οι μεταφυσικές κατηγορίες του πλωτινικού Ενός (Εννεάδα VI, 8), ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, ΜΔ΄, 2002, σσ. 349 - 358.
  3. Γεωργίου Λέκκα, Επιχειρηματολογικές στρατηγικές εις την Πολιτείαν του Πλάτωνος,  ΠΛΑΤΩΝ, 53, 2003, σσ, 180 - 199[6].
  4. Γεωργίου Λέκκα, Εσωτερικοί καθορισμοί της πράξεως και ηθική του καταλογισμού, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ , 33, 2003, σσ. 9 - 19.
  5. Γεωργίου Λέκκα, Θεϊκή πρόνοια και ανθρώπινη ελευθερία κατά τους Στωϊκούς και τον Ωριγένη, ΘΕΟΛΟΓΙΑ, 74, 2003, σσ. 333 - 346[7].
  6. Γεωργίου Λέκκα, Η Αιτιακή θεώρηση της ιατρικής ύλης στο ιπποκρατικό έργο,  ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, 38, 2008, σσ. 73-83.
  7. Γεωργίου Λέκκα, Μια αντιστροφή της φοράς της πλατωνικής ανάμνησης στην 49η πλωτινική πραγματεία. Σχόλιο στην Ενν. V.3.2.7-14, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, 43 II, 2013, σσ. 54-61 
  8. Γεωργίου Λέκκα, Η έννοια της «προαιρέσεως» στη φιλοσοφία του Επικτήτου και του Ωριγένη, ΘΕΟΛΟΓΙΑ, 84, 2013, σσ. 189-210[8].
  9. Γεωργίου Λέκκα, Η κλειστή ψυχή. Η αρνητική λειτουργία της επιθυμίας στην Πολιτεία του Πλάτωνα και στην φιλοσοφία του Επίκτητου, ΘΕΟΛΟΓΙΑ, 85, τεύχος, 3, 2014, σσ. 269-285[9].

Μελέτες σε άλλες Ευρωπαϊκές γλώσσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Georgios Lekkas, La feminité de l’âme chez Origène, REVUE DE PHILOSOPHIE ANCIENNE (Bruxelles), 26, 1998, pp. 23-36. 
  2. Georgios Lekkas, Philosophie des êtres composés. Prolongements éthiques et anthropologiques sur le plan de l’ontologie chrétienne, CHRONIQUES DE PHILOSOPHIE, Institut International de  Philosophie (Paris), vol. 10 (Philosophy of Religion)[10], Springer, Netherlands, 2010, pp. 165-178.
  3. Georgios Lekkas, Les catégories métaphysiques de l’Un plotinien. (Enn..VI,8 [39]), DIOTIMA, 32, 2004, pp. 147-156.
  4. Georgios Lekkas, Similarité et altérité dans la philosophie de Plotin, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, 34, 2004, pp. 270-276.
  5. Georgios Lekkas, Plotinus. Towards an ontology of likeness. (On the One and Nous), INTERNATIONAL JOURNAL OF PHILOSOPHICAL STUDIES,  13, 2005, pp. 53-68[11].
  6. Georgios Lekkas, Le concept positif de la nécessité et la production des êtres chez Plotin, LES ETUDES PHILOSOPHIQUES (Paris), 71, 2004, pp. 553-561[12].
  7. Georgios Lekkas, Simplicité et inengendrence divines chez Plotin, Eunome et Grégoire  de Nysse, in L. Karfikova etc., Gregory of Nyssa, Contra Eunomium II, Leiden-Boston, Brill, 2007, pp. 423-432[13].
  8. Georgios Lekkas, Plotin. De l’ontologie de l’essence à une ontologie de la modalité, in Ε. Moutsopoulos et G. Lekkas (ed.), La notion de la transcendance dans la philosophie grecque tardive et dans la pensée  chrétienne, Actes du VIe Congrès de Philosophie Grecque, Athènes, 22-27 Septembre 2004, Paris, Vrin, 2006, pp. 51-77. 
  9. Georgios Lekkas, The Dialectic of “Inside” and “Outside” in the Philosophy of Plotinus, DIOTIMA, 37, 2009, pp. 101-114.
  10. Georgios Lekkas, Gregory of Nyssa’s Refutation of the Pre-ensoulment of God the Word in his Antirrheticus Adversus Apolinarium, in V. H. Drecoll and M. Berghaus, Gregory of Nyssa: The Minor Treatises on Trinitarian Theology, Leiden-Boston, Brill, 2011, pp. 557-564[14].
  11. Georgios Lekkas, Soul in Crisis. The Negative Function of Desire in Plato’s Republic and Epictetus’ Philosophy, in G. Maggini et alii, Philosophy and Crisis, Responding to  Challenges to Ways of Life in the Contemporary World, Department of Philosophy, University of Ioannina and The Council for Research in Values and Philosophy, Washington D.C., 2014, pp. 80-86.
  12. Georgios Lekkas, The self-estranged soul. Plato’s Republic and Epictetus’ philosophy, DIOTIMA, 43, 2015. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «BREPOLS PUBLISHERS». 
  2. ↑ 2,0 2,1 «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ». 
  3. ↑ «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ». [νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «ΗΘΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ». 
  5. ↑ «ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ». 
  6. ↑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΛΑΤΩΝ. 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-03-27. https://web.archive.org/web/20180327212918/http://www.eephil.gr/docs/Platon/Eyretirio_l.pdf. 
  7. ↑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. 2003. http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/archive_all_0009.asp?etos=2003. 
  8. ↑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. 2013. http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/archive_all_1019.asp?etos=2013. 
  9. ↑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΘΕΟΛΟΓΙΑ. 2014. http://www.ecclesia.gr/greek/press/theologia/archive_all_1019.asp?etos=2014. 
  10. ↑ «PHILOSOPHY OF RELIGION, VOLUME 10». 
  11. ↑ International Journal of Philosophical Studies. 2005. https://www.tandfonline.com/toc/riph20/13/1?nav=tocList. 
  12. ↑ Les Études philosophiques. 2004. https://www.cairn.info/revue-les-etudes-philosophiques-2004-4-page-553.htm. 
  13. ↑ «BRILL». 
  14. ↑ «BRILL». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πρωτοπρεσβύτερος_Γεώργιος_Λέκκας&oldid=10095199"