Οι ισορροπιστές
| Οι ισορροπιστές | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Νίκος Παπατάκης[1] |
| Σενάριο | Νίκος Παπατάκης |
| Πρωταγωνιστές | Μισέλ Πικολί, Polly Walker, Μπερνάρ Φαρσί, Ντόρις Κούνστμανν, Juliette Degenne, Olivier Pajot και Patrick Mille |
| Μουσική | Bruno Coulais |
| Φωτογραφία | Γουίλιαμ Λουμπτσάνσκι |
| Πρώτη προβολή | Σεπτέμβριος 1991 (Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)[2], 8 Ιανουαρίου 1992 (Γαλλία)[2] και 11 Μαρτίου 1993 (Γερμανία)[2] |
| Διάρκεια | 120 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Οι ισορροπιστές (γαλλικά: Les Équilibristes) είναι γαλλική δραματική ταινία του 1991 σε σενάριο και σκηνοθεσία Νίκου Παπατάκη. [3]
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τη δεκαετία του 1960, ο γνωστός γκέι συγγραφέας και ποιητής Μαρσέλ Σπαντίς, λάτρης του τσίρκου και των ακραίων κινδύνων που κρύβει, βάζει στόχο να μετατρέψει έναν νεαρό Άραβα στον καλύτερο σχοινοβάτη του κόσμου. Η υπόθεση αποτελή ανοιχτή αναφορά στον Ζαν Ζενέ που είχε μια σύντομη σχέση με τον Αμπντουλά, στον οποίο ο συγγραφέας εστίασε αποκλειστικά κατά τη διάρκειά της παραμελώντας την τέχνη του. [4]
Προβολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία προβλήθηκε διαγωνιστικά στο 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. [5] Το 2005, στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Οι ισορροπιστές προβλήθηκαν σε ειδικό αφιέρωμα στον Νίκο Παπατάκη. [4]
Διανομή [4][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μισέλ Πικολί ως Μαρσέλ Σπαντίς
- Λίλα Ντάντι ως Φρανς-Αλί Αουσίν
- Πόλι Γουόλερ ως Ελέν Λαγκάς
- Πάτρικ Μιλ ως Φρέντι Μπάμπιτσεφ
- Ζιλιέτ Ντεζέν ως Ζακλίν Μασέ
- Ντόρις Κούνστμαν ως Κρίστα Πάφγκεν Αουσίν
- Μπερνάρ Φαρσί ως αστυνομικός
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ www
.imdb .com /title /tt0101819 /. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2016. - ↑ 2,0 2,1 2,2 www
.imdb .com /title /tt0101819 /releaseinfo. - ↑ Raymond Murray (1998). Images in the dark: an encyclopedia of gay and lesbian film and video. Titan Books, 1998. ISBN 1840230339.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Κιτροέφ, Μαίρη (2005). 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 212.
- ↑ Roberto Bianchin (1991-08-03). «Venezia cinema dell'uomo». La Repubblica.