Οικογένεια Σπάτα
Η Οικογένεια Σπάτα ήταν Αλβανική οικογένεια ευγενών υποτελών αρχικά στην Δημοκρατία της Βενετίας και αργότερα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Οι προπάτορες της Οικογένειας ήταν οι Δεσπότες της Άρτας Ιωάννης Μπούας Σπάτας και Σγουρός Σπάτας. Το όνομα "Σπάτα" μεταφράζεται στην Αλβανική γλώσσα ως "Σπαθί".[1] Στις αρχές του 14ου αιώνα έμποροι, μετανάστες και επιδρομείς Αλβανοί κατέκλυσαν την Ελλάδα, ξεκίνησαν τις επιδρομές στην Θεσσαλία (1325, 1334).[2] Οι Αλβανοί λεηλάτησαν την Ήπειρο, την Αιτωλία και την Ακαρνανία (1358), ίδρυσαν πριγκιπάτα με αρχηγούς τον Ιωάννη Μπούα και τον Πέτρο Λιόσα, αλώθηκε και η Ναύπακτος (1378).[3] Η Οικογένεια των Σπάτα είχε συχνά καλές σχέσεις με τους Οθωμανούς που τους θεωρούσε ως προστάτες.[4] Ο ιστορικός Καρλ Χοπφ καταγράφει το γενεαλογικό δέντρο της Οικογένειας που έγινε αποδεκτό από τους περισσότερους ιστορικούς.[5]
- Ιωάννης Μπούας Σπάτας, ο Συμεών Ούρεσης Παλαιολόγος τον διόρισε κυβερνήτη της Ηπείρου και της Αιτωλίας (1359-1360).[6]
- Ειρήνη Σπάτα, παντρεύτηκε τον Δεσπότη των Ιωαννίνων Ησαύ Μπουοντελμόντι (1396)[7]
- Ανώνυμη θυγατέρα που παντρεύτηκε τον Αλβανό φύλαρχο Τζων Ζενεβίσι.
- Άγνωστο τέκνο
- Σγουρός Σπάτας
- Παύλος Σπάτας, Οθωμανός υποτελής.
Η Οικογένεια Σπάτα δεν είχε συγγενικές σχέσεις με την Φάρα Μπούα.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Aleksić, Marko (2007). Mediaeval Swords from Southeastern Europe: Material from 12th to 15th Century. Belgrade: Marko Aleksić.
- Hammond, Nicholas Geoffrey Lemprière (1976). Migrations and Invasions in Greece and Adjacent Areas. Park Ridge, NJ: Noyes Press.
- Luttrell, Anthony (1982). Latin and Greece: The Hospitallers and the Crusades, 1291–1440. London: Ashgate Publishing Limited.
- Madgearu, Alexandru; Gordon, Martin (2008). The Wars of the Balkan Peninsula: Their Medieval Origins. Lanham, MD: Scarecrow Press.
- Pipa, Arshi (1978). Albanian Folk Verse: Structure and Genre. Munich: Trofenik.
- Schirò, Giuseppe (1971–1972). "La genealogia degli Spata tra il XIV e XV sec. E due Bua sconosciuti". Rivista di Studi Bizantini e Neoellenici. 28–29: 67–85.