Οδός σκοτεινών μαγαζιών
 Αναζητώντας τα ίχνη του παρελθόντος | |
| Συγγραφέας | Πατρίκ Μοντιανό |
|---|---|
| Τίτλος | Rue des Boutiques Obscures |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 1978 |
| Ημερομηνία δημοσίευσης | 1978 |
| Μορφή | μυθιστόρημα |
| Τόπος | Παρίσι avenue Niel rue Anatole-de-La-Forge avenue de la Grande-Armée |
| Βραβεία | βραβείο Γκονκούρ |
| Πρώτη έκδοση | Éditions Gallimard |
| δεδομένα () | |
Η Οδός σκοτεινών μαγαζιών (γαλλικός τίτλος: Rue des Boutiques obscures) είναι το έκτο μυθιστόρημα του Πατρίκ Μοντιανό (Νόμπελ 2014) που δημοσιεύτηκε το 1978 από τις εκδόσεις Γκαλιμάρ. Βραβεύτηκε την ίδια χρονιά με το βραβείο Γκονκούρ. Το έργο αναφέρεται σε έναν άνδρα που πάσχει από αμνησία και αποφασίζει να ερευνήσει το παρελθόν αναζητώντας την ταυτότητά του.[1]
Το έργο ανοίγει in medias res και η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από πολυάριθμες αναδρομές, που συχνά συνδέονται με τις συγκεχυμένες αναμνήσεις του πρωταγωνιστή. Το περιβάλλον στο οποίο κινούνται οι χαρακτήρες είναι κυρίως το Παρίσι του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, που περιγράφεται με μεγάλη λεπτομέρεια τόσο ως προς τις καθημερινές του πτυχές όσο και ως προς τις πιο κρυφές και σκοτεινές όψεις του. Αναπτύσσονται τα αγαπημένα θέματα του Μοντιανό: τα θέματα της μνήμης, του χρόνου, της ταυτότητας, της αναζήτησης.[2]
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Γκυ Ρολάν είναι ένας ντετέκτιβ που έχασε τη μνήμη του μετά από ένα μυστηριώδες ατύχημα που τον άφησε σε αμνησία για περισσότερα από 15 χρόνια πριν από την έναρξη της ιστορίας, η οποία διαδραματίζεται γύρω στο 1965. Όταν ο εργοδότης του συνταξιοδοτείται και κλείνει το γραφείο ντετέκτιβ όπου εργαζόταν για οκτώ χρόνια, ο Ρολάν ξεκινάει την αναζήτηση της δικής του ταυτότητας. [3]
Ανιχνεύοντας τα αδύναμα ίχνη του παρελθόντος του που φαίνεται να τελειώνει κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μαθαίνει ότι το όνομά του είναι Τζίμι Πέντρο Στερν και είναι Ελληνοεβραίος από τη Θεσσαλονίκη που ζούσε στο Παρίσι με το υποτιθέμενο όνομα Πέντρο Μακ Εβόι και εργαζόταν για την πρεσβεία της Δομινικανής Δημοκρατίας. Αυτός και αρκετοί φίλοι του, η Ντενίζ Κουνερέζ Γαλλίδα μοντέλο που μοιράζεται τη ζωή του, ο Φρέντυ Χάουαρντ ντε Λιζ ένας Άγγλος από τον Μαυρίκιο, ο Γκαίη Ορλόφ ένας Αμερικανός χορευτής ρωσικής καταγωγής, ο Αντρέ Βιλντμαίρ ένας πρώην Άγγλος τζόκεϊ, όλοι μαζί αποφάσισαν το 1940 να φύγουν από το Παρίσι για να γλιτώσουν, καθώς η πόλη είχε γίνει επικίνδυνη γι' αυτούς κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η Ντενίζ και ο Πέντρο προσπάθησαν να διαφύγουν κρυφά μέσω Ελβετίας για την Πορτογαλία αλλά οι οδηγοί τους εγκατέλειψαν στα βουνά, αφήνοντάς τους μόνους, τον καθένα χωριστά, χαμένους στο χιόνι.[4]
Έχοντας εν μέρει ανακτήσει τη μνήμη του, ο Γκυ Ρολάν αποφασίζει να αναζητήσει τον Φρέντι, ο οποίος πήγε να ζήσει στην Πολυνησία μετά τον πόλεμο. Όταν φτάνει στη Μπόρα Μπόρα, μαθαίνει ότι ο Φρέντι έχει εξαφανιστεί σε ναυάγιο λίγες μέρες νωρίτερα. Του απομένει μόνο μία τελευταία ένδειξη για να επανασυνδέσει τα νήματα του παρελθόντος του: μια διεύθυνση στη Ρώμη, στην οδό Σκοτεινών μαγαζιών αριθμός 2, όπου ο Τζίμι Πέντρο Στερν φέρεται ότι έζησε τη δεκαετία του 1930, όπου και κατευθύνεται.[5]
Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Οδός σκοτεινών μαγαζιών, μετάφραση: Λήδα Παλλαντίου, εκδόσεις Κέδρος, 1988
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ . «thessalonikiartsandculture.gr/Πατρίκ Μοντιανό: Σε έναν απόγονο της Θεσσαλονίκης το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2014».
- ↑ . «babelio.com/livres/Modiano-Rue-des-boutiques-obscures».
- ↑ . «phil-fak.uni-koeln.de/Entre mémoire et oubli:Rue des boutiques obscures (1978).....pdf» (PDF).
- ↑ . «radiofrance.fr/franceculture/podcasts/fictions-samedi-noir/rue-des-boutiques-obscures-de-patrick-modiano».
- ↑ . «lexpress.fr/culture/livre/1978-rue-des-boutiques-obscures-par-patrick-modiano».