Νυχτερινή πτήση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νυχτερινή πτήση
ΣυγγραφέαςΑντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ
ΤίτλοςVol de Nuit
ΓλώσσαΓαλλικά
Ημερομηνία δημιουργίας1930
Ημερομηνία δημοσίευσης1931
Μορφήμυθιστόρημα
Βραβείαβραβείο Femina
LC ClassOL23829818M
Πρώτη έκδοσηÉditions Gallimard
Αριθμός Σελίδων182

Η Νυχτερινή πτήση (γαλλικός τίτλος: Vol de nuit) είναι μυθιστόρημα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1931. Το μυθιστόρημα κέρδισε το βραβείο Femina την ίδια χρονιά.[1]

Η δημοτικότητα του έργου αυξήθηκε με τις ιδεολογικές συγκρούσεις της δεκαετίας του 1930 - 1940, λόγω του κυρίου θέματός του που συνοψίζεται στη σημασία του καθήκοντος και στη θυσία του ατόμου για έναν ανώτερο σκοπό.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το βιβλίο είναι το δεύτερο μυθιστόρημα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ και βασίζεται στις εμπειρίες του όταν εργαζόταν ως πιλότος ταχυδρομικών πτήσεων και διευθυντής της αεροπορικής εταιρείας Αεροποστάλ της Αργεντινής, με έδρα το Μπουένος Άιρες. Οι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από ανθρώπους που γνώριζε ο συγγραφέας όταν εργαζόταν στη Νότια Αμερική. Συγκεκριμένα, ο χαρακτήρας του Ριβιέρ βασίστηκε στον διευθυντή επιχειρήσεων της αεροπορικής εταιρείας, τον Ντιντιέ Ντωρά.

Με μια εισαγωγή του Αντρέ Ζιντ, το μυθιστόρημα των 23 μικρών κεφαλαίων εκδόθηκε από τις εκδόσεις Γκαλιμάρ το 1931 και τιμήθηκε με το βραβείο Femina εκείνη τη χρονιά. Είχε μεγάλη εκδοτική επιτυχία, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και το 1932 στις Ηνωμένες Πολιτείες έγινε επιλογή του Βιβλίου του Μήνα. Την επόμενη χρονιά, ο φίλος του Σαιντ-Εξυπερύ Ζακ Γκερλαίν, χρησιμοποίησε τον τίτλο του βιβλίου ως όνομα για το άρωμά του Vol de Nuit. Το μπουκάλι ήταν ένα μείγμα γυαλιού και μετάλλου σε στυλ Αρ ντεκό.[2]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη Νότια Αμερική, την εποχή των απαρχών της εμπορικής αεροπλοΐας. Ο Σαιντ-Εξυπερύ, ο οποίος το 1929 εργάστηκε στην Αεροποστάλ της Αργεντινής, αφηγείται τη ζωή του Ριβιέρ, κεντρικού χαρακτήρα του μυθιστορήματος και διευθυντή μιας αεροπορικής εταιρείας και της ομάδας των πιλότων του, που αποδέχονται τους κινδύνους της δουλειάς που έχουν επιλέξει. Βασιζόμενος στη δική του εμπειρία και στους συναδέλφους του πιλότους, ο Σαιντ-Εξυπερύ τους απεικονίζει να απαρνούνται τα πάντα για το σκοπό που πιστεύουν. Η σχέση των πιλότων και του διευθυντή τους βασίζεται στην ελευθερία, με μοναδικό περιορισμό την υποταγή τους στο καθήκον. Ο κύριος στόχος που θέτει ο Ριβιέρ, είναι να αποδείξει ότι το αεροπλάνο είναι ένα πιο γρήγορο μέσο μεταφοράς από το τρένο για τη μεταφορά αλληλογραφίας, υπό την προϋπόθεση ότι οι πιλότοι πρέπει να πετούν σε νυχτερινές πτήσεις για να μην χάνουν χρόνο, γεγονός εξαιρετικά επικίνδυνο. Έτσι, εμψυχώνει τους πιλότους του να επιδείξουν ανδρεία εμφυσώντας τους αρετή και θάρρος. [3]

Τρία ταχυδρομικά αεροπλάνα από την Παταγονία, τη Χιλή και την Παραγουάη επιστρέφουν από το νότο, τα δυτικά και τα βόρεια στο Μπουένος Άιρες, όπου αναμένεται το φορτίο τους για να αναχωρήσει, γύρω στα μεσάνυχτα, το αεροπλάνο για την Ευρώπη. Τρεις πιλότοι, χαμένοι μέσα στη νύχτα, διαλογίζονται την πτήση τους ταξιδεύοντας αργά μέσα στον θυελλώδη ή γαλήνιο ουρανό τους προς τη μεγάλη πόλη.[4]

Ο Ριβιέρ, υπεύθυνος για ολόκληρο το δίκτυο, περπατάει ανήσυχος πάνω-κάτω στον αεροδιάδρομο του Μπουένος Άιρες. Ο Φαμπιάν, ένας από αυτούς τους πιλότους, που έφερνε το ταχυδρομείο της Παταγονίας, παγιδευμένος σε έναν κυκλώνα, ξέμεινε από καύσιμα και έχασε την επαφή με τον ασύρματο, ενώ ο Ριβιέρ προσπαθεί να κάνει ό,τι ήταν δυνατόν για να εντοπιστεί το αεροσκάφος. Ο Φαμπιάν δεν κατάφερε να επιστρέψει, θυσιάστηκε, όπως τόσοι άλλοι, για να πετύχει το εγχείρημα του Ριβιέρ.

Ο Ριβιέρ διδάσκει στους άνδρες του να μη φοβούνται τον θάνατο και να παραμένουν πιστοί στην αποστολή που τους έχει ανατεθεί. Πρέπει να ενεργούν «σαν κάτι να υπερβαίνει σε αξία την ανθρώπινη ζωή»: το ταχυδρομείο είναι ιερό, είναι απαραίτητο να φτάνει στον προορισμό του κάθε μέρα την ίδια ώρα. Οι πιλότοι είναι υπεύθυνοι για αυτό, το ξέρουν και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ζουν. Προσηλωμένος στον στόχο του, ο Ριβιέρ καταγγέλλει τις αδυναμίες και τιμωρεί τις αποτυχίες. Είναι «αδιάφορος στο αν φαίνεται δίκαιος ή άδικος». Απολύει έναν μηχανικό όταν έκανε ένα λάθος στη συναρμολόγηση μιας μηχανής παρά τα είκοσι χρόνια υπηρεσίας του, ταπεινώνει έναν πιλότο που του λείπει το θάρρος, τιμωρεί έναν διευθυντή αεροδρομίου επειδή δεν τήρησε τις οδηγίες. Όταν η σύζυγος του Φαμπιάν εμφανίζεται για να μάθει νέα για τον άνδρα της, ο Ριβιέρ έχει το θλιβερό καθήκον να της ανακοινώσει ότι ο σύζυγός της πέθανε, αλλά παρά το γεγονός ότι έχασε έναν άλλο πιλότο, ο Ριβιέρ υπακούοντας στο καθήκον του ζητάει να κληθούν περισσότεροι πιλότοι για να διασφαλίσει ότι τα γράμματα θα παραδοθούν στην ώρα τους. Ο Ριβιέρ πιστεύει ότι η αλήθεια της αγάπης και η αλήθεια του καθήκοντος είναι αντιφατικές και όμως εξίσου ισχυρές και ο Σαιντ-Εξυπερύ θέτει σαν κύριο θέμα του μυθιστορήματός του το αίσθημα του καθήκοντος, τη δράση για την επίτευξη ενός μακροπρόθεσμου στόχου που είναι πιο σημαντική και από τη ζωή.[5]

Διασκευές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το 1933 το μυθιστόρημα διασκευάστηκε σε ταινία με τίτλο Νυχτερινή Πτήση (Night Flight) σε σκηνοθεσία Κλάρενς Μπράουν και με πρωταγωνιστές τον Κλαρκ Γκαίημπλ και την Έλεν Χέιζ, γεγονός που έφερε τον συγγραφέα στην προσοχή ενός πολύ ευρύτερου κοινού.[6]
  • Το 1979 έγινε τηλεοπτική ταινία από τον Ντέσμοντ Ντέιβις, με τίτλο The Spirit of Adventure: Night Flight με τον Τρέβορ Χάουαρντ ως Ριβιέρ.[7]
  • Μια μουσική προσαρμογή είναι η όπερα του Λουίτζι Νταλαπίκολα Volo di notte, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1940.
  • Επίσης την ίδια δεκαετία, ο Αμερικανός συνθέτης Γκάρντνερ Ριντ εμπνεύστηκε από το μυθιστόρημα για να συνθέσει ένα σύντομο ορχηστρικό ποίημα, Night Flight (Opus 44, 1936–42).
  • Το 2011 διασκευάστηκε σε κόμικς από τον εκδοτικό οίκο Futuropolis.
  • Το 2014, ο Κορεάτης συνθέτης Hyukjin Shin (γενν. 1976) έγραψε μια άλλη απάντηση στο μυθιστόρημα σε ένα κομμάτι δωματίου για βιολί, κλαρίνο, τσέλο και πιάνο, σ' αυτήν την περίπτωση προσπαθώντας να συλλάβει το τελικό όραμα του πιλότου Φαμπιάν καθώς πετούσε πάνω από τα σύννεφα.[8]

Ελληνική μετάφραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Νυχτερινή Πτήση σε μετάφραση Δημήτρη Ζορμπαλά, εκδόσεις Ψυχογιός, 1996 και 2015


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]