Ντρεζντένκο

Ντρεζντένκο
; Σημαία	; Έμβλημα
	Ντρεζντένκο 52°50′0″N 15°50′0″E
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Gmina Drezdenko
Έκταση	10,72 km²
Πληθυσμός	9.800 (31 Μαρτίου 2021)
Ταχ. κωδ.	66-530
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα); UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Συντεταγμένες: 52°50′N 15°50′E / 52.833°N 15.833°E / 52.833; 15.833

Το Ντρεζντένκο (πολωνικά: Drezdenko, γερμανικά: Driesen) είναι πόλη του Πόβιατ Στσέλτσε-Ντρεζντένκο στο Βοεβοδάτο Λούμπους της Πολωνίας. Ο πληθυσμός της πόλης είναι 10.122 κάτοικοι (2019).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή ήταν ένας τόπος μεθοριακού οχυρού του μεσαιωνικού πολωνικού κράτους. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μπολέσλαφ Γ΄ του Στραβόστομου, ανέβηκε στην τάξη της καστελάνου. Κατά την περίοδο του φεουδαρχικού κατακερματισμού της Πολωνίας αποτελούσε αρχικά μέρος του Δουκάτου της Μείζονος Πολωνίας και έπειτα αποτέλεσε αντικείμενο μάχης μεταξύ του Δουκάτου και του Μαργραβάτου του Βραδεμβούργου, το οποίο πήρε τον έλεγχο μετά το 1296. Πωλήθηκε από τους Βραδεμβούργους στο Μοναστικό Τάγμα των Τεύτονων Ιπποτών το 1317, υπό την εποπτεία των ιπποτών Μπούρκχαρντ και Χάινριχ φον ντερ Όστεν. Ωστόσο, το 1365 έγινε μέρος του Βασιλείου της Πολωνίας, κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Βασιλιά Καζίμιρ Γ΄ του Μέγα, για να χαθεί και πάλι από τους Τεύτονες Ιππότες το 1408. Η πόλη παραμελήθηκε από τους Τεύτονες Ιππότες, το κάστρο κάηκε και τμήματα των τειχών της πόλης κατέρρευσαν.^[2] Το 1455, μετά τον Δεκατριετή Πόλεμο, οι Ιππότες το πούλησαν πίσω στο Βραδεμβούργο για να συγκεντρώσουν κεφάλαια για πόλεμο ενάντια στην Πολωνία. Ο Πολωνός Βασιλιάς Καζίμιρ Δ΄ της Πολωνίας έκανε ακόμα ειρηνικές προσπάθειες για να ανακτήσει την πόλη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Το 1605, η πόλη μετατράπηκε σε φρούριο, το οποίο κατά τη διάρκεια του Τριακονταετή Πολέμου πολιορκήθηκε από τους Σουηδούς, οι οποίοι το κατέλαβαν το 1639^[2] και το κράτησαν μέχρι το 1650.^[3] Το 1662 η πόλη υπέστη πυρκαγιά. Το 1701 έγινε μέρος του Βασιλείου της Πρωσίας. Κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, από το 1758 έως το 1762, η πόλη καταλήφθηκε από τους Ρώσους, οι οποίοι επέβαλαν υψηλές εισφορές στους κατοίκους. Ως αποτέλεσμα, μερικοί από τους κατοίκους διέφυγαν, κάποιοι εκτελέστηκαν και οι Ρώσοι έκαψαν μερικά από τα κτίρια. Επίσης ξέσπασε μια επιδημία τύφου. Μετά τον πόλεμο, τα κατεστραμμένα τμήματα των οχυρώσεων διαλύθηκαν και η πόλη επανεγκαταστάθηκε από εποίκους από την Πολωνία, την Ολλανδική Δημοκρατία και τα γερμανικά κράτη. Μετά την επανεποίκιση και την άφιξη εμπόρων από το Πόζναν και το Αμβούργο, η πόλη ευημερούσε ως κέντρο εμπορίου. Το 1775, η πόλη έλαβε προνόμιο από το Πολωνικό Στέμμα, επιτρέποντας την πώληση ξένων μεταξωτών υφασμάτων στην Πολωνία. Άλλα προϊόντα πωλήθηκαν επίσης εκεί, όπως βόδια από την Πολωνία, ουγγρικό κρασί και αποικιακά προϊόντα.

Άποψη της πόλης από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων Πολέμων, γαλλικά στρατεύματα τοποθετήθηκαν στην πόλη.^[2] Το 1831, αρκετές σειρές Πολωνών αξιωματικών και στρατιωτών βάδισαν στην πόλη, εγκαταλείποντας το ρωσικό διαμελισμό της Πολωνίας μετά την αποτυχημένη Νοεμβριανή Εξέγερση. Από το 1871 έως το 1945 η πόλη ήταν μέρος της Γερμανίας. Μετά την ανεξαρτησία της Πολωνίας μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πολωνικά-γερμανικά σύνορα βρίσκονταν κοντά, αφήνοντας την πόλη από τη γερμανική πλευρά. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, η τοπική οικονομία αποδυναμώθηκε και πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν για να εργαστούν στη Δυτική Γερμανία. Επιπλέον, οι προσπάθειες γερμανοποίησης του πολωνικού πληθυσμού εντατικοποιήθηκαν, ως αποτέλεσμα των οποίων ορισμένοι έφυγαν για την Πολωνία. Η οικονομική ανάπτυξη σημειώθηκε σε σχέση με τη στρατιωτικοποίηση της Γερμανίας από τους Ναζί τη δεκαετία του 1930, και κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί καταναγκαστικοί εργάτες, κυρίως Πολωνοί, μεταφέρθηκαν στην πόλη. Μετά τον πόλεμο, η πόλη έγινε ξανά μέρος της Πολωνίας, σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Πότσδαμ.