Ντμίτρι Μεντβέντεφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ντμίτρι Μεντβέντεφ
Дмитрий Медведев
Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ το 2022
Πρόεδρος της Ρωσίας
Περίοδος
7 Μαΐου 2008 – 7 Μαΐου 2012
ΠροκάτοχοςΒλαντίμιρ Πούτιν
ΔιάδοχοςΒλαντίμιρ Πούτιν
Πρωθυπουργός της Ρωσίας
Περίοδος
8 Μαΐου 2012 – 14 Ιανουαρίου 2020
ΠροκάτοχοςΒλαντίμιρ Πούτιν
ΔιάδοχοςΜιχαήλ Μισούστιν
Αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Ρωσίας
Περίοδος
14 Νοεμβρίου 2005 – 12 Μαΐου 2008
ΠροκάτοχοςΜιχαήλ Κασιάνοφ
ΔιάδοχοςΒίκτορ Ζουμπκόφ
Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
16 Ιανουαρίου 2020
ΠροκάτοχοςΙδρύθηκε το γραφείο
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση14 Σεπτεμβρίου 1965 (1965-09-14) (58 ετών), Αγία Πετρούπολη Λένινγκραντ, Σοβιετική Ένωση
Εθνότητα Ρώσος
Υπηκοότητα Ρωσία
Πολιτικό κόμμαΕνωμένη Ρωσία
ΣύζυγοςΣβετλάνα Μεντβέντεβα
ΠαιδιάΙλίας Μεντβέντεφ
ΣπουδέςΣχολή Νομικής, Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης (1982–1987)
ΕπάγγελμαΔικηγόρος
ΒραβεύσειςOrder of Glory (4  Οκτωβρίου 2011)[1][2]
Medal "In Commemoration of the 1000th Anniversary of Kazan" (2005)[3]
τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Α΄ Τάξη (14  Σεπτεμβρίου 2015)[4][5]
Τάγμα του Ελευθερωτή (2008)[6]
παράσημο «Ντανακέρ» (12  Σεπτεμβρίου 2015)[7][8]
Μετάλλιο «10 χρόνια της Αστάνα» (2008)[9]
Registered firearms
Αναμνηστικό Μετάλλιο Α. Μ. Γκόρτσακοφ
Prize of the Government of the Russian Federation in the field of education (2001)
Τάγμα του Ουατσαμόνγκα
maroon beret
Τάγμα του Αγίου Σάββα (20  Οκτωβρίου 2009)[10]
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Β΄ Τάξη (2005)
Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Γ΄ Τάξη (14  Σεπτεμβρίου 2020)[11]
Order of the Star of Palestine (2011)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Ηλίου του Περού (2008)[12][13]
Russian Federation Presidential Certificate of Gratitude
Τάγμα Μακαρίου Γ'
Τάγμα του Αγίου Σέργιου του Ραντονέζ
Τάγμα του Ηλίου του Περού
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Υπογραφή
Ιστοσελίδαhttp://medvedev.kremlin.ru/
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντμίτρι Ανατόλιεβιτς Μεντβέντεφ (Дми́трий Анато́льевич Медве́дев, προφορά σύμφωνα με το ΔΦΑ [ˈdmʲitrʲɪj ɐnɐˈtolʲjɪvʲɪt͡ɕ mʲɪˈdvʲedʲɪf], 14 Σεπτεμβρίου 1965) είναι Ρώσος πολιτικός. Διατέλεσε πρωθυπουργός της Ρωσίας, ή αλλιώς υπουργός του Κράτους της Ρωσίας, από τις 8 Μαΐου 2012 ως τις 14 Ιανουαρίου 2020. Στις 16 Ιανουαρίου 2020 διορίστηκε στην θέση του Αντιπρόεδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας. Στο παρελθόν είχε εκλεγεί 3ος πρόεδρος της Ρωσίας το 2008, αντικαθιστώντας τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεντβέντεφ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη (πρώην Λένινγκραντ) στις 14 Σεπτεμβρίου του 1965 και είναι γιος καθηγητών πανεπιστημίου. Μεγάλωσε σε προάστιο προλετάριων[14] Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Λένινγκραντ το 1987 και στη συνέχεια ανέπτυξε επιχειρηματική δραστηριότητα. Είναι παντρεμένος και έχει έναν γιο, τον Ιλιά, γεννημένο το 1996.

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα τέλη του 1999 ορίστηκε σε υψηλές κυβερνητικές θέσεις από τον Πρόεδρο Πούτιν και έλαβε μέρος στην εκστρατεία για την εκλογή του τελευταίου του 2000. Την ίδια περίπου περίοδο, ο Μεντβέντεφ ήταν από το 2000 ως το 2001, πρόεδρος της εταιρείας Γκάζπρομ (Gazprom) και αντιπρόεδρος το 2001-2002. Τον Ιούνιο του 2002 έγινε για δεύτερη φορά πρόεδρος της Γκάζπρομ και το Νοέμβριο του 2005 διορίστηκε από τον Πούτιν και τον τότε πρωθυπουργό Μιχαήλ Φραντκόφ στο αξίωμα του πρώτου αντιπροέδρου της κυβέρνησης.

Θεωρείται γενικά μετριοπαθής και φιλελεύθερος πολιτικός[15][16]

Είναι συγγραφέας βιβλίων για το Ιδιωτικό Δίκαιο και δηλώνει λάτρης της χαρντ ροκ μουσικής.

Πορεία προς το ύπατο αξίωμα του κράτους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 10 Δεκεμβρίου 2007, προτάθηκε ανεπίσημα για υποψήφιος Πρόεδρος στις εκλογές του 2008 από το μεγαλύτερο σε δύναμη κόμμα, το κόμμα Ενωμένη Ρωσία.[17] Έλαβε επίσημα το χρίσμα στις 17 Δεκεμβρίου του 2007.[18] Σε δημοσκόπηση το 63% των Ρώσων υποστήριξαν τον Μεντβέντεφ στις εκλογές.[19]. Ο Μεντβέντεφ αναδείχθηκε νικητής στις προεδρικές εκλογές της 2ας Μαρτίου 2008 με μεγάλη συμμετοχή. Ο υποψήφιος του συνδυασμού Ενωμένη Ρωσία έλαβε ποσοστό 70,28%, έναντι 17,72% για τον κομμουνιστή Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, 9,35 για τον υπερεθνικιστή Βλαντιμίρ Ζιρινόφσκι του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος Ρωσίας (LDRR) και 1,30% για τον Αντρέι Μπογκντάνοφ (από το Δημοκρατικό Κόμμα)[20]. Η ορκωμοσία του Μεντβέντεφ ως Προέδρου έλαβε χώρα[21] στις 7 Μαΐου του 2008 και στην ομιλία του ο νέος πρόεδρος ευχαρίστησε τον προκάτοχο και μέντορά του, Βλαντίμιρ Πούτιν.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.rbc.ru/politics/05/10/2011/5703ed029a79477633d38803.
  2. www.president.am/hy/decrees/item/641/.
  3. gimyrf.ru/persona/medvedev_dmitrij_anatolevich/.
  4. www.interfax.ru/russia/473442.
  5. publication.pravo.gov.ru/Document/View/0001201510140046.
  6. newsprom.ru/news/Raznoe/105180.html.
  7. www.news-asia.ru/view/politics/politics/8710.
  8. cbd.minjust.gov.kg/act/view/ru-ru/68891.
  9. web.archive.org/web/20091002131157/http://www.uniformius.ru/index/kazahstan/nagradikaz/nagradigoskaz/kazmed013.htm.
  10. mospat.ru/en/2009/10/21/news6825/.
  11. publication.pravo.gov.ru/Document/View/0001202009170001.
  12. www.newsru.com/world/24nov2008/sunofperu.html.
  13. ria.ru/20081124/155794510.html.
  14. Buckley, Neil (11 Δεκεμβρίου 2007). «Medvedev's liberal outlook likely to cheer western states». Financial Times. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2007. 
  15. Special Report: Russia's Tectonic Shift[νεκρός σύνδεσμος] Stratfor
  16. After Putin, Who? Business Week
  17. «Ένας «αρκούδος» στη θέση του «τσάρου»». Το Βήμα. 16 Δεκεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2007. 
  18. «Putin sees Medvedev as successor». BBC News. 
  19. «Who is Dmitri Medvedev?». Hindustan Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2007. 
  20. «Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ νέος πρόεδρος της Ρωσίας με ...πίστη στον Πούτιν». in.gr. 2 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2008. 
  21. Σκάι Αρχειοθετήθηκε 2011-08-14 στο Wayback Machine., Ορκίστηκε ο νέος Ρώσος πρόεδρος 7/5/2008

Επιπλέον πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Levy, Clifford J. (11 Δεκεμβρίου 2007) Putin Backs a Young Loyalist As Hic Choice to Follow Him. The New York Times, New York
  • White, Gregory L.; Osborn, Andrew; Cullison, Alan (11 Δεκεμβρίου 2007) Putin Chooses Young Loyalist As Successor. The Wall Street Journal, New York.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]