Νίκος Μυρογιάννης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νίκος Μυρογιάννης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1916
Λέσβος
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητατραγουδοποιός

Ο Νίκος Μυρογιάννης γεννήθηκε το 1916 στη Μυτιλήνη όπου τελείωσε τα εγκύκλια μαθήματα και την νεοσύστατη, τότε, Παιδαγωγική Ακαδημία. Δίδαξε για λίγο σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και από το 1946 αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στη μουσική, με την οποία ασχολείτο από πολύ νέος.

Το Μάιο του 1949 ανέλαβε τη διεύθυνση της Χορωδίας Μυτιλήνης που την κράτησε πολλά χρόνια, όπως και της χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μυτιλήνης. Από το Νοέμβριο του 1950 άρχισε να γράφει μουσική και τραγούδια για τις επιθεωρήσεις που ανέβαιναν στη Μυτιλήνη. Τραγούδια ελαφρά, λαϊκά αλλά και παραδοσιακά, όλα γεμάτα λυρισμό. Έγραψε περισσότερα από 200 τραγούδια και ακόμα μελοποίησε ποιήματα και στίχους των Αργύρη Εφταλιώτη, Γιάννη Ρίτσου, Στρ. Παπανικόλα, Αργ. Αραβανόπουλου, Τ. Χατζηαναγνώστου, Μάριου Κακαδέλλη και άλλων.

Όλα τα χρόνια εργάστηκε ανιδιοτελώς μόνο από μεράκι και αγάπη για τη μουσική, τη Μυτιλήνη και όλη τη Λέσβο. Με την σαραντάχρονη προσφορά του στο Λεσβιακό τραγούδι (ελαφρό, λαϊκό, επιθεωρησιακό και χορωδιακό), ο Νίκος Μυρογιάννης προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο Λεσβιακό τραγούδι και την μουσική παιδεία των νέων μας και για αυτές του τις υπηρεσίες, τιμήθηκε με ειδική εκδήλωση από το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Μυτιλήνης το 1986.

Λίγα χρόνια μετά αυτός ο ακαταπόνητος εργάτης που για δεκαετίες ολόκληρες υπηρετούσε τα Λεσβιακά πολιτικά πράγματα τιμήθηκε με το βραβείο «Αλέκος Πεσμαζόγλου» το οποίο του απένειμε το «Μπουρίνι» το 1990.

Θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους συνθέτες και μουσικούς του νησιού και δασκάλους της μουσικής.

Αφού πάλεψε πάνω από τρία χρόνια με ανίατη νόσο έφυγε κι άφησε πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ο «Δάσκαλος» όπως τον αποκαλούσαν οι μαθητές, οι συνεργάτες και οι φίλοι του, είχε προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες στην πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου μας. Συνθέτης, μαέστρος, δάσκαλος, στιχουργός, βαθιά δημοκρατικός, ευαίσθητος και μορφωμένος… κινητήρια δύναμη. Δεν σταμάτησε ποτέ την ενασχόληση με την μουσική, που τόσο αγαπούσε, μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.

ΕΡΓΟ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νίκος Μυρογίαννης είχε μία τεράστια ποικιλία τραγουδιών. Μερικά από αυτά είναι «Νεράιδα Μυτιλήνη» του Γ. Χαμχουμή, «Ταϊφάς», «Τραγούδι για νότες», «Προσευχή στη Σαπφό» του Αργ. Αραβανόπουλου, «Το τραγούδι της ταβέρνας» κ.α.

Επίσης ο Νίκος Μυρογιάννης έγραψε μουσική για διάφορες επιθεωρήσεις στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν οι παρακάτω: «Χαρές και πανηγύρια», «Ανοιξιάτικο τραγούδι», «Ανθισμένη πασχαλιά», «Η Μυτιλήνη του ΄70», «Ο τρελός με τα παραμύθια» κ.α.

Χειρόγραφη αυθεντική παρτιτούρα του Νίκου Μυρογιάννη

Λόγια που ειπώθηκαν για τον Νίκο Μυρογιάννη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Ο Νίκος Μυρογιάννης είναι ο μαέστρος μας. Ο ακούραστος και ακατάβλητος. Που ξέρει, μονάχα, να προσφέρει και να δημιουργεί. Η Μυτιλήνη του οφείλει πολλά.» Απ. Αποστόλου τ. δήμαρχος

«Για τον Δάσκαλο Νίκο Μυρογιάννη τι θα μπορούσε να πει κανείς. Πολλά. Προσωπικά του είμαι ευγνώμων διότι κοντά του έμαθα το αλφαβητάρι της Μουσικής, προετοιμάζοντας την είσοδό μου στον Μαγικό Κόσμο την Σοβαρής Μουσικής, όπου υπηρετώ σήμερα, σαν βασικό στέλεχος στην Εθνική Λυρική Σκηνή.» 28-3-86 Δημήτρης Στεφάνου Σολίστ Εθν. Λυρ. Σκηνής

«Με τον Νίκο Μυρογιάννη γνωριστήκαμε το 1931 όταν δώσαμε τότε μαζί εξετάσεις στο 5/τάξιο Διδασκαλείο Μυτιλήνης. Ο Νίκος από τότε ξεχώριζε απ’ όλους μας. Είχε ένα ξεχωριστό πνεύμα κι έμπαινε μέσα σ’ όλα. Τίποτα δεν τον σταματούσε όταν ήθελε κάτι. Άριστος μαθητής, άριστος φίλος, άριστος μετέπειτα παιδαγωγός. Αλλά εκείνο που ρουφούσε το είναι του, ήταν η μουσική.» Δημήτρης Κυπραίος

«Ο Νίκος Μυρογιάννης είναι μία ανεχτίμητη αξία που θα οδηγεί για πολλά χρόνια την πορεία μας. Κι αν δεν βρισκόταν στα στενά όρια του μεθοριακού νησιού μας, θα ξεπερνούσε τη χώρα μας και θα ήταν μπροστάρης στο διεθνή πολιτιστικό χώρο. Το έργο του πρέπει να συγκεντρωθεί και να διασωθεί.» Αθήνα 2 Απρίλη 1986 Βασίλης Πλάτανος