Μπουχάρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 39°46′00″N 64°25′00″E / 39.766667°N 64.416667°E / 39.766667; 64.416667

Μπουχάρα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Μπουχάρα
39°46′29″N 64°25′43″E
ΧώραΟυζμπεκιστάν
Διοικητική υπαγωγήΜπουχάρα
 • Μέλος του/τηςΔίκτυο Δημιουργικών Πόλεων[1]
Έκταση39,4 km²
Υψόμετρο225 μέτρα
Πληθυσμός280.187 (1  Ιανουαρίου 2020)
Ταχ. κωδ.2001ХХ
Ζώνη ώραςUTC+05:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο μεντρεσές Μιρ-ι Αράμπ.

Η ΜπουχάραΒουχάρα, ουζμπέκικα: Buxoro, τατζίκικα: Бухоро Bukhoro, περσικά:: بخارا - η λέξη προέρχεχται από την λέξη βuxārak η οποία μεταφράζεται ως «τυχερή τοποθεσία») είναι η πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας του Ουζμπεκιστάν. Είναι η τέταρτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη με 350.000 κάτοικους [2]. Η περιοχή πέριξ της Μπουχάρα έχει κατοικηθεί τουλάχιστον για 5 χιλιετίες και η πόλη υπήρχε τουλάχιστον το μισό της περιόδου αυτής. Η πόλη βρισκόταν πάνω στο δρόμο του μεταξιού, και για μεγάλο διάστημα αποτελούσε εμπορικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό κέντρο. Το 672 την κατακτούν οι Άραβες του χαλίφη Μωαβία Α' και εξισλαμίζουν τον πληθυσμό. Το ιστορικό κέντρο της πόλης, έχει μεγάλο αριθμό ισλαμικών τεμενών και μεντρεσέδων και έχει καταχωρηθεί στην UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Θεωρείται το πιο ολοκληρωμένο παράδειγμα μεσαιωνικής πόλης στην Κεντρική Ασία.[3] Η εθνότητα των Ουζμπέκων κυριαρχεί αριθμητικά. Στην πόλη υπάρχουν επίσης και πολλοί Τατζίκοι όπως και άλλες εθνικές ομάδες όπως Εβραίοι κτλ.

Η Μπουχάρα μαζί με την Σαμαρκάνδη και τη Χίβα ήταν οι πόλεις όπου περνούσαν τα εμπορικά καραβάνια του δρόμου του μεταξιού, είχαν εξελιχθεί σε κοιτίδες του πολιτισμού. Η πόλη είναι περιτριγυρισμένη από την έρημο Κιζίλ Κουμ (μεταφράζεται ως κόκκινη άμμος)και το 12ο-14ο αιώνα εξελίχθηκε σε ένα από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς της ανατολής.[4]

Μνημεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Ιστορικό κέντρο της Μπουχάρα
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Το συγκρότημα Πο-ι Καλάν (χρονολογείται από το 12ο-14ο αιώνα)
Χάρτης
Χώρα μέλοςΟυζμπεκιστάν Ουζμπεκιστάν
ΤύποςΠολιτισμικό
Κριτήριαii, iv, vi
Ταυτότητα602
ΠεριοχήΑσία (Ειρηνικός)
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1993 (17η συνεδρίαση)


Ο Φιτζρόϊ Μακλέαν, ένας νέος διπλωμάτης από την Βρετανική Πρεσβεία της Μόσχας, επισκέφτηκε κρυφά την Μπουχάρα το 1938. Κατά την διάρκεια της επίσκεψης επισκέφτηκε τα μνημεία ενώ ο ίδιος κοιμόταν στα πάρκα της πόλης. Στο βιβλίο του Eastern Approaches (Ανατολικές Προσεγγίσεις) το οποίο εκδόθηκε το 1949, περιέγραψε την Μπουχάρα ως «μαγευτική πόλη», όπου τα κτήρια ανταγωνίζονται «την αρτιότερη αρχιτεκτονική της Ιταλικής αναγέννησης».[5] Οι ποιητές της ανατολής αναφερόντουσαν στην Μπουχάρα ως «δεύτερο ανατολίτικο θαύμα».[4]

Το κέντρο της Μπουχάρα τα μνημεία παρουσιάζουν το τελευταίο στάδιο της ιστορίας της πόλης. Για παράδειγμα τα μνημεία όπως το μαυσωλείο του Ισμαίλ Σαμανί ή διακοσμημένος μιναρές του Πόι-Καλάν χρονολογούνται από το 10-11ο αιώνα.[3]

Το συγκρότημα Πο-ι Καλάν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καλιάν ή Καλόν Μινόρ (ο μεγάλος μιναρές)

Ο τίτλος Πο-ι Καλάν (Πο-ι Καλάν, στα Περσικά پای کلان σημαίνει «μεγάλο κληροδότημα») αναφέρεται στο αρχιτεκτονικό συγκρότημα κτηρίων που έχουν επίκεντρο τον μεγάλο μιναρέ Καλάν.

  • Ο μιναρές Καλάν ή ακριβέστερα Μινάρα-ι Καλάν (Περσική/Τατζίκικη ονομασία του "μεγάλου μιναρέ") είναι μια κυλινδρική κατασκευή από πλίνθους, που στενεύει προς τα επάνω, με 9 μέτρα διάμετρο στο κάτω μέρος και 6 μέτρα στο πάνω μέρος το οποίο βρίσκεται στα 45,6 μέτρα ύψος. Ο μιναρές είναι γνωστός και ως ο πύργος του θανάτου, μιας και εκεί για αιώνες μέχρι τον 20ο αιώνα οι εγκληματίες τιμωρούνται με ρίψη από την κορυφή [5]. Σε περιόδους πολέμου οι πολεμιστές χρησιμοποιούσαν τον μιναρέ αυτό ως παρατηρητήριο κατά των εχθρών [6].
  • Το Τέμενος Καλάν ή ακριβέστερα Μασιίντ-ι Καλαν, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1514, ισοδυναμεί σε μέγεθος με το τέμενος Μπιμί-Κχανίμ στην Σαμαρκάνδη. Παρόλο που είναι του ίδιου τύπου κτήρια, διαφέρουν εντελώς ως τεχνοτροπία.
  • Μιρ-ι Αράμπ Μεντρεσές (μεντρεσές = ισλαμικό σχολείο). Λίγα είναι γνωστά για την προέλευση του μνημείου, αλλά η κατασκευή του αποδόθηκε στον Σεΐχη Αμπντουλάχ Γιαμανί της Γιεμένης, ένα πνευματικό μέντορα των πρώτων μελών της δυναστείας των Σχαϊμπανίδων. Αυτός ήταν υπεύθυνος των χορηγιών του Ουμπαϊντολάχ Χαν (κυβέρνησε μεταξύ 1533-1539), και αφοσιώθηκε στην κατασκευή του μεντρεσέ.

Ισμαϊλ Σαμάνι μαυσωλείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μαυσωλείο του Ισμαϊλ Σαμάνι χρονολογείται από το 9ο-10ο αιώνα και είναι από τα πιο εκτιμημένα μνημεία στην Κεντρική Ασία από πλευράς αρχιτεκτονικής. Ανοικοδομήθηκε τον 9ο αιώνα (μεταξύ 892 και 943) ως κοιμητήριο του Ισμαϊλ Σαμάνι. Ο Ισμαϊλ Σαμάνι ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Σαμανιδών, η τελευταία Περσική δυναστεία η οποία εξουσίασε την Κεντρική Ασία και κυβερνούσε την πόλη τον 9ο και 10ο αιώνα.

Χασχμά-Αγιούμπ μαυσωλείο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μαυσωλείο Χασχμά-Αγιούμπ βρίσκεται κοντά στο μαυσωλείο Σαμάνι.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.unesco.org/en/articles/55-new-cities-join-unesco-creative-cities-network-world-cities-day. Ανακτήθηκε στις 1  Ιανουαρίου 2024.
  2. «Background Note: Uzbekistan». U.S. Departement of State - Diplomacy in Action. 20 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2011. 
  3. 3,0 3,1 «Historic Centre of Bukhara». Ιστοσελίδα UNESCO. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2011. 
  4. 4,0 4,1 Κωνσταντίνος Μητσάκης (2010-04-08). «Μπουχάρα: Μία θρυλική πολιτεία στο Ουζμπεκιστάν». Εφημερίδα το Έθνος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-09-28. https://web.archive.org/web/20140928191930/http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23528&subid=2&pubid=9414843. Ανακτήθηκε στις 2011-11-05. 
  5. 5,0 5,1 Maclean, Fitzroy, 1st Baronet (1949). Eastern Approaches. Jonathan Cape. 
  6. Michell G. (1995). Architecture of the Islamic World. London: Thames and Hudson. σελ. 259.