Μονή Αγίας Τριάδας Αρκαδίας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 37°21′19.040″N 22°42′42.062″E / 37.35528889°N 22.71168389°E
| Μονή Αγίας Τριάδας Αρκαδίας | |
|---|---|
 | |
| Είδος | μοναστήρι |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°21′19″N 22°42′42″E |
| Θρήσκευμα | Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Ιερά Μητρόπολις Μαντινείας και Κυνουρίας |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Βόρειας Κυνουρίας |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Έναρξη κατασκευής | 16ος αιώνας |
| Προστασία | διατηρητέο κτήριο στην Ελλάδα |
| δεδομένα (π) | |
Η Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Αρκαδίας είναι ένα ιστορικό, εγκαταλελειμμένο σήμερα, μοναστήρι, χτισμένο σε απόσταση περίπου 15 χλμ νοτιοδυτικά του Άστρους και κοντά στην Μελιγού Αρκαδίας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η μονή, αναφέρεται για πρώτη φορά σε σιγίλιο του Πατριάρχη Νεόφυτου Β΄ το 1612, όταν της αποδίδεται το σταυροπηγιακό της προνόμιο. Η αρχική της ονομασία ήταν Αγία Τριάδα Ελεούσα. Σύμφωνα με την παράδοση, η μονή ιδρύθηκε περί το 1500, όπως αποδεικνύει και ο αρχιτεκτονικός της τύπος. Σίγουρα, ιδρύθηκε πριν το 1611, όταν χτίστηκε το μετόχι της, ο ναός των Αγίων Αποστόλων, στο Καστράκι Μελιγούς. Ο ναός αυτός, ανήκε πρώτα στην Μονή Παλαιοπαναγιάς, αλλά αφιερώθηκε στην μονή το 1612. Στους επόμενους αιώνες, η μονή απέκτησε μεγάλη κτηματική περιουσία, κυρίως με ελαιώνες και αμπέλια. Επιπλέον, παρήγαγε εκλεκτό κρασί, για το οποίο έγινε διάσημη.
Στις 3 Αυγούστου 1826[1], η μονή καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ Πασά. Την εποχή εκείνη, η μονή είχε 3 μετόχια: τους Αγίους Αποστόλους στο Καστράκι της Μελιγούς, τον Άγιο Χαράλαμπο κοντά στο Κορακοβούνι και ένα μετόχι στην θέση Σαβανάς, κοντά στην Ορεινή Μελιγού. Όλα της τα μετόχια, καταστράφηκαν επίσης από τον Ιμπραήμ. Το 1834, η μονή διαλύθηκε με βασιλικό διάταγμα και οι λίγοι μοναχοί της, κατέφυγαν στην γειτονική Μονή Παλαιοπαναγιάς.
Η μονή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την μονή, σώζεται σήμερα, σε καλή κατάσταση, το καθολικό του ναού. Γύρω από το καθολικό, υπάρχουν ακόμη τα ερείπια κτισμάτων, που παλαιότερα αποτελούσαν τα κελιά της μονής. Το καθολικό, που εντυπωσιάζει από το μέγεθός του, ανήκει στον τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου. Ο τρούλος του ναού είναι οκτάπλευρος και στηρίζεται σε τέσσερις κίονες. Ο ναός, διαθέτει τρεις κόγχες, είναι δηλαδή τρισυπόστατος. Εσωτερικά, είναι αγιογραφημένος, με αγιογραφίες του 18ου αι., από άγνωστο λαϊκό ζωγράφο. Οι περισσότερες αγιογραφίες έχουν καταστραφεί από τον χρόνο, από βανδαλισμούς, αλλά και από την πυρπόληση της, καθώς είναι ορατά, ακόμη και σήμερα, τα σημάδια πυρκαγιάς στις ξυλοδεσίες του ναού. Εσωτερικά, η εκκλησία, είναι στρωμένη με πλάκες, ενώ υπάρχει και δικέφαλος αετός, όπως και σε άλλα μοναστήρια της Κυνουρίας.
Η μονή, διέθετε κάποτε πολλά κειμήλια και αντικείμενα, όπως ασημένια και χρυσά σκεύη, εικόνες, καντήλια και πολλά άλλα. Στους τοίχους του καθολικού, βρίσκονται εντοιχισμένα γλυπτά, μάρμαρα και επιστήλια. Η κτητορική επιγραφή είναι κατεστραμμένη, επομένως, δεν μπορούμε να ξέρουμε το ακριβές έτος ίδρυσης της μονής, ούτε και τον αγιογράφο που εργάστηκε εκεί. Το 1966, ο ναός, κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ι. Κουσκουνά, Κ. Χασαπογιάννη, Ι. Κακαβούλια - Θυρεάτις Γη, Αθήνα 1981, Ίδρυμα Μνήμης Αγγελικής & Λεωνίδα Ζαφείρη
- Πέτρος Σαραντάκης, Αρκαδία: Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες της, οδοιπορικό 10 αιώνων, Εκδόσεις Οιάτης, Αθήνα 2000, ISBN 960-91420-0-1
- Νικολάου Φλούδα - Θυρεατικά, τόμος Α΄: γεωλογικά, γεωγραφικά, τοπογραφικά, χορογραφικά, εκκλησιαστικά, ναοί μονών, διοικητικά Θυρέας, Αθήνα 1982
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Σύμφωνα με χάραγμα στο εσωτερικό του ναού
| |||||||||||||||||||||||
