Μνημείο για την Αερογέφυρα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 52°29′03″N 13°23′15″E / 52.484111111111°N 13.387388888889°E
| Μνημείο για την Αερογέφυρα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μνημείο[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 52°29′3″N 13°23′15″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Τέμπελχοφ-Σόνεμπεργκ |
| Τοποθεσία | Τέμπελχοφ[1] |
| Χώρα | Γερμανία |
| Έναρξη κατασκευής | 1951[1] |
| Γενικές διαστάσεις | 6 μέτρα[1] × 7 μέτρα[1] |
| Ύψος | 20 μέτρα[1] |
| Υλικά | οπλισμένο σκυρόδεμα[1], travertine[1] και μπρούντζος[1] |
| Αρχιτέκτονας | Eduard Ludwig[1] |
| Προστασία | μνημείο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς[2] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
To Μνημείο για την Αερογέφυρα (Luftbrückendenkmal) εγκαινιάστηκε το 1951 σε σχέδια του Έντουαρντ Λούτβιγκ, ήταν από μπετόν με ύψος 20 μ. και τοποθετήθηκε στην Πλατεία της Αερογέφυρας (Platz der Luftbrücke), στην περιοχή Tempelhof του Βερολίνου.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο μνημείο της νεοϊδρυθείσας γερμανικής δημοκρατίας ήταν αφιερωμένο στα θύματα Ψυχρού Πολέμου. Ο αποκλεισμός του Βερολίνου τα έτη 1948/9 και η επιχείρηση της αερομεταφοράς προϊόντων και προσώπων σηματοδοτεί την ένταση με την οποία τα δύο ψυχροπολεμικά στρατόπεδα εισήλθαν στη μάχη, αλλά και την αποφασιστικότητά τους να υπερασπίσουν τα κεκτημένα.
Το Μνημείο για την Αερογέφυρα, όπως ονομάστηκε η πρώτη αυτή ψυχροπολεμική επιχείρηση που είχε διάρκεια από τις 23 Ιουνίου 1948 μέχρι τις 12 Μαΐου 1949, υπήρξε το πρώτο μνημείο στο ανεξάρτητο κράτος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (ΟΔΓ). Κατασκευάστηκε το 1951, δημοσία δαπάνη, από μια κεντρική αρχή, όπως ήταν η κυβέρνηση και η γερουσία του Βερολίνου.
Ο μαθητής της σχολής του Μπαουχάους, Eduard Ludwig (1906-1960) που κέρδισε το διαγωνισμό, επέλεξε το στυλ ενός μη-παραστατικού μοντερνισμού με έντονη γεωμετρική αφαίρεση. Το μνημείο της Αερογέφυρας έδινε το στίγμα για τις μελλοντικές τεχνοτροπικές επιλογές σε δημόσιο χώρο, την προτεραιότητα δηλαδή στις αρχές της τεχνολογικής εξέλιξης, της χρήσης νέων τεχνικών και υλικών για την ανέγερση μνημείων, όπως ήταν το μπετόν, και του φορμαλισμού της πρόσληψης του κλασικού μοντερνισμού.
Με το κλείσιμο του αεροδρομίου του Tempelhof το 2008, δίπλα στο μνημείο τοποθετήθηκαν δύο από τα θρυλικά μοντέλα αεροπλάνων που χρησιμοποιήθηκαν στην επιχείρηση της Αερογέφυρας, το Douglas DC-3, γνωστό και ως ‘βομβαρδιστικό σταφίδων’ (Rosinenbomber), και το μοντέλο Junkers Ju 52/3m.
Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το μνημείο στην ‘Πλατεία της Αερογέφυρας’ (Platz der Luftbrücke) δίπλα στο αεροδρόμιο του Tempelhof απεικονίζει σε οπλισμένο σκυρόδεμα τα θεμέλια μιας γέφυρας με τρεις αντηρίδες, όσα και τα αεροδρόμια και οι αεροδιάδρομοι που ένωναν την αποκλεισμένη πόλη με την υπόλοιπη χώρα και τους σταθμούς ανεφοδιασμού. Με ύψος περίπου 20 μ., ο λευκός λιτός όγκος χωρίς κανένα απολύτως σύμβολο αποτελούσε για πολλές δεκαετίες σημείο αναφοράς για όσους επισκέπτες έφταναν στην πόλη αεροπορικώς. Η επιγραφή, ‘Έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία του Βερολίνου στην υπηρεσία της Αερογέφυρας 1948/49’, τόνιζε τη σημασία και το συμβολισμό του ίδιου του μνημείου αλλά και της πόλης για όλο το δυτικό κόσμο, σε αντιστάθμισμα φυσικά με τη θεωρούμενη κατεχόμενη Ανατολική Γερμανία.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Michalski, Sergiusz, Public Monuments: Art in Political Bondage 1870-1997,
- Reaktion Books, Λονδίνο 1998.
- Ladendorf, Heinz, «Das Denkmal der Luftbrücke», Giessener Beiträge zur Kunstgeschichte, τχ. 1, 1970, σ. 205-220.
