Μελιάδι Πιερίας

Μελιάδι(ο)
Μελιάδι(ο) Μελιάδι(ο)
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Δήμος	Κατερίνης
Γεωγραφία
Νομός	Πιερίας
Υψόμετρο	340
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασία	Μπουράγια
Ταχ. κώδικας	601 00

Άποψη του Μελιαδίου.

Το Μελιάδι είναι χωριό του νομού Πιερίας με 103 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Λαγόρραχης. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του κατάγονται από τον Μοσχοπόταμο. Η απόσταση του χωριού από την Κατερίνη είναι 20 χιλιόμετρα. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η καλλιέργεια καπνού.

Υποδομή

Ο κεντρικός ναός του χωριού είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Τα λίγα παιδιά του μονοθεσίου Δημοτικού Σχολείου συμπεριλαμβάνονται στους 120 μόνιμους κατοίκους. Το νηπιαγωγείο του χωριού έκλεισε το 2007, καθώς δύο παιδιά δεν μπορούσαν να δικαιολογήσουν τη λειτουργία του. Στο Μελιάδι υπάρχει μορφωτικός και πολιτιστικός σύλλογος (από το 1982), αγροτικός συνεταιρισμός, ενώ οι κοινοτικές υπηρεσίες παρέχονται από τη γειτονική Λαγόραχη. Η παλαιά ποδοσφαιρική ομάδα (αθλητικός σύλλογος) Ορφέας Μελιαδίου συγχωνεύτηκε στη "Δρυάνιστα" του Μοσχοποτάμου.

Ιστορικά στοιχεία

Ο τάφος με τα οστά που βρέθηκε στο Μελιάδι και δεν έχει αναγνωριστεί ακόμα η χρονολόγησή του

Το χωριό είναι τόπος καταγωγής του κλεφταρματολού Τσέλιου Μποταΐτη και των αδερφών του, Νικολάου, Παναγιώτη και Γεωργίου. Οι Μποταΐτες έλαβαν μέρος στους κλεφταρματολικούς αγώνες της περιόδου 1788-1813. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρεται από τον επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο Λούση (1876) με το όνομα Μποτάγια και ότι είχε 15-20 οικογένειες.Επίσης, οι άνδρες του χωριού περιγράφονται ως γενναίοι "προτιμότατοι να αγωνιστούν για την απελευθέρωση της υπόδουλης ακόμα τότε Μακεδονίας".

Το 1920 ο οικισμός Μπουράγια (προφερόμενο τοπικά ως Μπουντάγια) προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Μοσχοποτάμου (Αρ. Αποφ. 43 Α 4/10/1920). Το 1928 μετονομάστηκε σε Μελιάδι, από την τοποθεσία Μελιάδια. Το όνομα Μελιάδι φαίνεται να προέρχεται από το ομώνυμο δέντρο, που υπήρχε εν αφθονία στο χωριό. Το 1966 αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα, η οποία καταργήθηκε το 1971 και προσαρτήθηκε ως οικισμός στην Κοινότητα Λαγοράχης.

Την περίοδο που ακολούθησε τον Εμφύλιο Πόλεμο, πολλοί κάτοικοι του χωριού μετανάστευσαν εσωτερικά (Κατερίνη, Θεσσαλονίκη) και εξωτερικά (Γερμανία, ΗΠΑ). Σε συγκεκριμένη τοποθεσία του χωριού ανακαλύφθηκε ένας τάφος με οστά, ο πέμπτος στο είδος του στα Βαλκάνια, ο οποίος δεν έχει χρονολογηθεί ακόμα.