Λουθηρανικό Βιβλίο Λατρείας
Το Λουθηρανικό Βιβλίο Λατρείας (αγγλικά: Lutheran Book of Worship) είναι ένα βιβλίο λατρείας και ύμνων που χρησιμοποιείται από διάφορες λουθηρανικές εκκλησίες στη Βόρεια Αμερική. Ένα συμπληρωματικό βιβλίο, Με Μία Φωνή (αγγλικά: With One Voice), περιέχει επιπλέον ύμνους και μουσική λειτουργίας.[1] Το Λουθηρανικό Βιβλίο Λατρείας καλείται μερικές φορές και "Πράσινο Βιβλίο", σε αντίθεση με το "Με Μία Φωνή", το οποίο είναι μπλε και το Βιβλίο Υπηρεσίας και Ύμνων (αγγλικά: Service Book and Hymnal) το οποίο είναι δεμένο με κόκκινο χρώμα ή το "Ο Λουθηρανικός Ύμνος" (αγγλικά: The Lutheran Hymnal), το οποίο είναι επίσης δεμένο με κόκκινο χρώμα, με έναν απλό χρυσό σταυρό.[2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν οι λουθηρανικές εκκλησίες ιδρύθηκαν για πρώτη φορά στη Βόρεια Αμερική, οι μετανάστες από τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία και άλλες μη αγγλόφωνες χώρες διατήρησαν υπηρεσίες / λειτουργίες στις μητρικές τους γλώσσες. Ωστόσο, καθώς τα παιδιά και τα εγγόνια αυτών των μεταναστών άρχισαν να μιλούν αγγλικά στην καθημερινή τους ζωή και οι διάφορες λουθηρανικές εκκλησίες άρχισαν να ενώνονται, πολλοί θεώρησαν ότι οι βορειοαμερικάνικες λουθηρανικές εκκλησίες χρειάζονταν μια κοινή αγγλική γλώσσα και ύμνους. Αν και ο ιεραπόστολος του 18ου αιώνα Χένρι Μελχιόρ Μούλενμπεργκ ήλπιζε για την ημέρα που οι Λουθηρανοί θα ήταν «μια εκκλησία με ένα βιβλίο», μετά την «Κοινή Υπηρεσία» του 1888 ξεκίνησε η πλειοψηφία των Αγγλόφωνων Λουθηρανών στη Βόρεια Αμερική να χρησιμοποιούν τα ίδια κείμενα για λατρεία, αν και με μικρές προσαρμογές.[3] Η «Κοινή Λειτουργία» που περιλαμβανόταν στο Βιβλίο Υπηρεσίας και Ύμνων του 1958 ήταν μια σημαντική αναθεώρηση της «Κοινής Υπηρεσίας» και εισήγαγε μια Ευχαριστική Προσευχή στην αμερικανική λουθηρανική χρήση. Το Culto Cristiano, ένα βιβλίο υπηρεσιών του 1964, προσπάθησε να προσφέρει μια ενοποιημένη λειτουργία για τους ισπανόφωνους Λουθηρανούς.[4]
Η διαδικασία που οδήγησε στη δημοσίευση του Λουθηρανικού Βιβλίου Λατρείας ξεκίνησε το 1965 όταν η Λουθηρανική Εκκλησία-Σύνοδος του Μιζούρι (LCMS) κάλεσε και άλλες Λουθηρανικές Εκκλησίες της Βόρειας Αμερικής να συμμετάσχουν σε αυτήν την προσπάθεια δημιουργίας ενός κοινού βιβλίου υπηρεσιών. Μαζί με την LCMS, η Λουθηρανική Εκκλησία στην Αμερική, η Αμερικανική Λουθηρανική Εκκλησία και η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία στον Καναδά δημιούργησαν τη Δια-Λουθηρανική Επιτροπή Λατρείας για να αναλάβει αυτό το έργο. Η επιτροπή διενήργησε το έργο της μέσω τεσσάρων υποεπιτροπών: Επιτροπή Εργαστηρίου Κειμένου, Επιτροπή Λειτουργικής Μουσικής, Επιτροπή Κειμένων Υμνών, Επιτροπή Υμνογραφικής Μουσικής.[5] Το έργο των επιτροπών επικυρώθηκε μέσω προσωρινού λειτουργικού υλικού και ύμνων, ερωτηματολογίων, διασκέψεων και διαλόγων. Ο Πάτερ Γιούτζιν Μπραντ ορίστηκε διευθυντής έργου και ο Πάτερ Λέοναρντ Φλάχμαν ορίστηκε εκπρόσωπος των εκδοτών και διευθυντής. Το Λουθηρανικό Βιβλίο Λατρείας δημοσιεύθηκε το 1978. Η LCMS αποσύρθηκε από την Δια-Λουθηρανική Επιτροπή Λατρείας λίγο πριν από τη δημοσίευση του Λουθηρανικού Βιβλίου Λατρείας, αλλά συμμετείχε στην ανάπτυξη του περιεχομένου και έτσι το όνομά της εμφανίζεται στη σελίδα τίτλου. Η LCMS δημοσίευσε το δικό της ύμνο, το Λουθηρανική Λατρεία (αγγλικά: Lutheran Worship), το 1982. Αν και οι λειτουργίες του "Λουθηρανική Λατρεία" είναι πολύ παρόμοιες με αυτές του Λουθηρανικού Βιβλίου Λατρείας, υπάρχουν διαφορές που αντικατοπτρίζουν διαφορετικές θεολογίες. Για παράδειγμα, το "Λουθηρανική Λατρεία" δεν διαθέτει την επιλογή για μια ευχαριστική προσευχή.[3]
Η πρώτη εκτύπωση του Λουθηρανικού Βιβλίου Λατρείας ήταν σε ένα εκατομμύριο αντίτυπα και απαιτούσε 19 ημιρυμουλκούμενα για να μεταφέρουν τα βιβλίο από τον Οίκο σε 14 σημεία διανομής στις Ηνωμένες Πολιτείες.[6]
Σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Λουθηρανικό Βιβλίο Λατρείας παραμένει σε χρήση για τριάντα χρόνια. Υπάρχουν δύο λόγοι για αυτήν τη μακροζωία. Το πρώτο είναι το προσεκτικό, μελλοντοσκοπικό, περιεκτικό έργο της Δια-Λουθηρανικής Επιτροπής Λατρείας και των τεσσάρων υποεπιτροπών. Το δεύτερο είναι η προσεκτική δουλειά που έκανε το προσωπικό του Εκδοτικού Οίκου του Άουγκσμπουργκ στην επιλογή και τη δοκιμή του υλικού με το οποίο κατασκευάστηκε το βιβλίο. Τα βιβλία δεν έχουν φθαρεί.[7][6]
Ενώ βρίσκεται στην εικοστή έβδομη έκδοση και χρησιμοποιείται ευρέως από τα ELCA και ELCIC, το Λουθηρανικό Βιβίο Λατρείας αντικαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 2006 ως ο βασικός πόρος λατρείας απο τα δύο δόγματα με το βιβλίο Ευαγγελική Λουθηρανική Λατρεία. Το νέο βιβλίο προορίζεται να αντανακλά τις μεταβαλλόμενες δημογραφικές παραστάσεις των εκκλησιών και τις επακόλουθες αλλαγές στη γλώσσα και την τελετουργική πρακτική.[8]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ With one voice : a Lutheran resource for worship (Pew έκδοση). Minneapolis: Evangelical Lutheran Church in America. 1995. ISBN 0-8066-0051-9. 32719905.
- ↑ «ELCA Worship Books». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2013.
- ↑ 3,0 3,1 «Lutheran Book of Worship». Academic Dictionaries and Encyclopedias (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.
- ↑ The Oxford Handbook of Martin Luther's Theology. Oxford University Press. p. 628.
- ↑ «Inter-Lutheran Commission on Worship». Concordia University Chicago. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 Quere, Ralph W. (2003). In the context of unity : a history of the development of Lutheran book of worship. Minneapolis, Minn.: Lutheran University Press. ISBN 1-932688-00-5. 51046974.
- ↑ Senn, Frank C. (1997). Christian liturgy : Catholic and evangelical. Minneapolis, MN: Fortress Press. ISBN 0-8006-2726-1. 36364182.
- ↑ «Augsburg Fortress | Evangelical Lutheran Worship». web.archive.org. 6 Σεπτεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2020.