Λα μείζονα
 | |
| Σχετική κλίμακα | Φα δίεση ελάσσονα |
|---|---|
| Ομώνυμη κλίμακα | Λα ελάσσονα |
| Δεσπόζουσα κλίμακα | Μι μείζονα |
| Υποδεσπόζουσα | Ρε μείζονα |
| Ολόκληρη κλίμακα | |
| Λα, Σι, Ντο δίεση, Ρε, Μι, Φα δίεση, Σολ δίεση | |
Η Λα μείζονα (ή λα ματζόρε, στα αγγλικά: A major) είναι μείζονα κλίμακα που αρχίζει από λα και έχει τις νότες λα, σι, ντο δίεση, ρε, μι, φα δίεση και σολ δίεση. Έχει οπλισμό τρεις διέσεις. Η σχετική της είναι η Φα δίεση ελάσσονα και η ομώνυμή της είναι η Λα ελάσσονα. Η Λα μείζονα είναι η μόνη κλίμακα όπου η ναπολιτάνικη συγχορδία με έκτη στη 2η (δηλαδή την επιτονική), η οποία έχει ύφεση, απαιτεί και ύφεση και αναίρεση.
Η Λα μείζονα είναι η εξής κλίμακα:
Στα κλειδιά του σολ και του φα και στο άλτο κλειδί, το σολ δίεση στον οπλισμό τοποθετείται ψηλότερα από το ντο δίεση. Ωστόσο, στο τενόρο κλειδί, θα απαιτούσε μια βοηθητική γραμμή και έτσι το σολ δίεση τοποθετείται χαμηλότερα από το ντο δίεση.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και δεν είναι τόσο σπάνια η Λα μείζονα στη συμφωνική λογοτεχνία όσο οι κλίμακες με περισσότερες διέσεις (αυτές που έχουν περισσότερες από τρεις διέσεις), οι συμφωνίες σε Λα μείζονα είναι λιγότερο συχνές από ό,τι αυτές που είναι σε πλήκτρα με κλίμακες με λιγότερες διέσεις, (Ρε μείζονα ή Σολ μείζονα). Η 7η Συμφωνία του Μπετόβεν, η 6η του Μπρούκνερ και η 4η του Μέντελσον αποτελούν έναν σχεδόν πλήρη κατάλογο των συμφωνιών της ρομαντικής εποχής που είναι σε αυτή την κλίμακα. Το Κοντσέρτο για κλαρινέτο και το Κουιντέτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ είναι και τα δύο σε Λα μείζονα, μαζί με το 23ο Κοντσέρτο για πιάνο που συνέθεσε και γενικά ο Μότσαρτ ήταν πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει κλαρινέτο σε Λα μείζονα παρά σε οποιαδήποτε άλλη τονικότητα εκτός από Μι ύφεση μείζονα. [1] Επιπλέον, το κορυφαίο μέρος του Κοντσέρτου για βιολί του Τσαϊκόφσκι είναι επίσης σε Λα μείζονα.
Η Λα μείζονα εμφανίζεται συχνά στη μουσική δωματίου και σε άλλες μουσικές για έγχορδα, που ευνοούν τις κλίμακες με διέσεις. Το Κουιντέτο πέστροφας του Φραντς Σούμπερτ και το Κουιντέτο για πιάνο No. 2 του Αντονίν Ντβόρζακ είναι και τα δύο σε Λα μείζονα. Ο Γιοχάνες Μπραμς, ο Σεζάρ Φρανκ και οΓκαμπριέλ Φωρέ έγραψαν σονάτες για βιολί σε Λα μείζονα. Σε σχέση με τη Σονάτα Κρόιτσερ του Μπετόβεν, ο Πίτερ Κρόπερ είπε ότι η Λα μείζονα «είναι ηχητικά η πληρέστερη κλίμακα για το βιολί». [2]
Σύμφωνα με τον Κρίστιαν Φρίντριχ Ντάνιελ Σούμπαρτ, η Λα μείζονα είναι κλίμακα κατάλληλη «για να δηλωθεί η αθώα αγάπη, ... ελπίδα να ξαναδούμε τον αγαπημένο μας μόλις χωρίσουμε· νεανική ευθυμία και εμπιστοσύνη στον Θεό».
Για ορχηστρικά έργα σε Λα μείζονα, τα τυμπάνια είναι συνήθως ρυθμισμένα σε λα και μι με απόσταση ένα πέμπτο μεταξύ τους, αντί για ένα τέταρτο όπως για τις περισσότερες άλλες κλίμακες. Ο Εκτόρ Μπερλιόζ παραπονέθηκε για ένα έθιμο που επικρατούσε κατά την εποχή του, σύμφωνα με το οποίο τα τυμπάνια που κουρδίζονταν στο λα και στο μι με απόσταση ένα πέμπτο σημειώνονταν με διάφορα ένα τέταρτο από το ντο και το σολ, ένα έθιμο που επιβίωσε τόσο αργά όσο και η μουσική του Φραντς Μπέρβαλντ.
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Mark Anson-Cartwright (2000). «Chromatic Features of E♭-Major Works of the Classical Period». Music Theory Spectrum 22 (2): 178.
- ↑ Peter Cropper, "Beethoven's Violin Sonata in A major, Op.47 'Kreutzer': First Movement", The Strad, March 2009, p. 64
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Λα μείζονα στο Wikimedia Commons
