Κώστας Νότης Σαντοριναίος

Κώστας Νότης Σαντοριναίος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Κώστας Νότης Σαντοριναίος (Ελληνικά)
Γέννηση	8  Αυγούστου 1912 Κωνσταντινούπολη
Θάνατος	10  Ιουνίου 1981
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ελληνικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συνθέτης συγγραφέας

Ο Κώστας – Νότης Σαντοριναίος (8 Αυγούστου 1912 – 10 Ιουνίου 1981) ήταν Έλληνας συνθέτης και συγγραφέας.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 8 Αυγούστου 1912.

Πατέρας του ήταν ο λογοτέχνης και ποιητής Νίκος Σαντοριναίος, μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών, γεννημένος στο Σουλινά Ρουμανίας Τήνιας καταγωγής, και μητέρα του ήταν η Αλεξάνδρα Χαμουδοπούλου μέλος λόγιας και πολιτικής οικογένειας της Σμύρνης, από την οποία προέρχεται και ο Μανώλης Καλομοίρης, πρώτος εξάδελφος της μητέρας του και κατοπινός καθηγητής του.

Ζει στην Αθήνα και μυείται στα ακούσματα κλασικής μουσικής σε φιλολογικά απογεύματα στο σπίτι του Μανώλη Καλομοίρη και της Χαρίκλειας Παπαμόσχου  όπου συχνάζουν προσωπικότητες όπως ο Κωστής Παλαμάς, ο Ιωάννης Ψυχάρης, ο Γεώργιος Δροσίνης, ο Ιωάννης Πολέμης, ο Αλέξανδρος Πάλλης και άλλοι πολλοί.

Το 1918 εγκατεστημένος  στη Γένοβα της Ιταλίας, σπουδάζει βιολί με δάσκαλο τον Alberto Avanzi και σύνθεση με τον Φρειδερίκο Γκουεντίνι.

Το 1922 επιστρέφει στην Αθήνα και αρχίζει μαθήματα στο Εθνικό Ωδείο με δασκάλους τον Αλφρέδο Πρεστρώ και την Αντιγόνη Κοψίδα με την οποία και πήρε το δίπλωμά του στο βιολί και θεωρητικά με τον Λεωνίδα Ζώρα και τον Μανώλη Καλομοίρη.

Το 1923 γράφει τα πρώτα του δοκίμια  ‘’Συμφωνικές Μινιατούρες’’ και ‘’Παιδικές Ουτοπίες’’

Το 1926 γράφει την ‘’Αιολική Σουίτα’’ για έγχορδα, που εκτελείται το 1929 από την ορχήστρα του Βασιλικού Ωδείου του Μιλάνου και ηχογραφείται στην Ελλάδα το 1970 από την ‘’Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΙΡΤ’’.

Το 1928 τελειώνοντας το γυμνάσιο τον συνεπαίρνει η ζωγραφική και παρακολουθεί μαθήματα στην σχολή του Γεωργίου Ιακωβίδη, στην ‘’Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών’’ ως ταλέντο – ακροατής.

Το 1929 διαβάζοντας το έργο του Όσκαρ Ουάιλντ εμπνέεται και γράφει το έργο με φόρμα συμφωνίας σε τέσσερα μέρη ‘’Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο’’.

Παράλληλα ετοιμάζει την πρώτη του συμφωνία που την ονομάζει Η ψυχή στον μικρόκοσμο της πρώτης αγγελικής ζωής της’

Μελοποιεί αρκετά ποιήματα όπως του Διονύσιου Σολωμού Η ΨΥΧΟΥΛΑ και Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ, του Ζαν Μορεάς την ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ  του Αλφρέ ντε Μυσσέ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Της ΜΠΑΡΜΠΕΡΙΝ, του Ερρίκου Χάινε την μπαλάντα ΓΙΑΓΙΑ, του Βικτόρ Ουγκώ το ΗΛΙΟΙ ΠΟΥ ΔΥΟΥΝ.

Το 1930 γράφει την Τρίτη του Συμφωνία την ΒΟΥΚΟΛΙΚΗ που πρωτοπαίχτηκε από την Συμφωνική Ορχήστρα της Κολωνίας το Νοέμβριο το 1936 μετά από σύσταση του καθηγητή του Δημήτρη Μητρόπουλου.

Στην συνέχεια γράφει την τέταρτη Συμφωνία για την ΘΑΛΑΣΣΑ

Το 1933 λαμβάνει δίπλωμα σολίστ Βιολιού και Βιόλας από το Εθνικό Ωδείο Αθηνών με επιτροπή τους Αντιγόνη Κοψίδα, Μανώλη Καλομοίρη ,Σοφία Σπανούδη, Δημήτρη Μητρόπουλο και Ζοζέ Μπουστίντουι

Παράλληλα τελειώνει τα θεωρητικά του με τον Λεωνίδα Ζώρα και τον Μανώλη Καλομοίρη.

Γίνεται μέλος της ορχήστρας του Ωδείου Αθηνών υπό τον Δημήτρη Μητρόπουλο

Την  ίδια περίοδο γράφει το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα και την Σκηνή μπαλέτου από τον Ροβισώνα Κρούσο.

Από το 1936 έως το 1938 τελειοποιεί τις μουσικές του σπουδές στο Μιλάνο και γράφει το Συμφωνικό ποίημα Ιερός Χορός που πρωτοπαίχτηκε το 1953 από την ‘’Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Ουάσιγκτον’’.

Το 1942 ασχολείται με την συγγραφή του έργου του η ‘’ΓΕΝΙΚΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ’’και το 1946 δημοσιεύει το Δοκίμιο Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Το 1952 διορίζεται Γενικός Διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας και ιδρύει ορχήστρα με πολλές εμφανίσεις στην Μακεδονία. Εκείνη την περίοδο δημοσιεύει αποσπάσματα του συγγραφικού του έργου ‘’Η Ψυχολογία της Μουσικής’’ προς εκσυγχρονισμό της μουσικής παιδείας στις σύγχρονες απαιτήσεις. Το 1967 εξέδωσε πλήρη πραγματεία στην ελληνική γλώσσα και το 1970 στη γαλλική.

Το 1970 εκτελείται στο Ηρώδειο η μεγάλη του συμφωνία ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΕΣ ΚΑΜΠΑΝΕΣ από την Συμφωνική Ορχήστρα του ΕΙΡΤ για τον εορτασμό των 150 χρόνων από το 1821.

Το 1978 παίρνει τιμητική σύνταξη Μουσουργού από το Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών.

Όλα τα έργα του μουσικά και φιλοσοφικά έχουν κατατεθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη και σε πλείστες βιβλιοθήκες της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Στα αρχεία του υπάρχουν αναγνωρίσεις από προσωπικότητες όπως : Howard Mitchell, Leinsdorf, Raeburn, Karayan, Horda, May, και των μουσικοκριτικών Wiora, Sadie, Kurt, Oehl, Griefiths, Maslowski, Werner, Λαλαούνη, Άλκη Παπακωνσταντίνου, Ν. Γιαλούρη και άλλους.

Ήταν μέλος της Ενώσεως Ελλήνων Μουσουργών από το 1953 όπου και διετέλεσε Γενικός Γραμματέας από το 1971 έως το 1978

Έχει συγγράψει πολλά επιστημονικά και φιλοσοφικά έργα τα οποία είναι κατατεθειμένα στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

Τα μουσικά έργα του διατίθενται από την βιβλιοθήκη του Συνδέσμου Ελλήνων Συνθετών και από την οικογένεια του.

Μουσικές συνθέσεις

Opus. 1    Παιδικές Ουτοπίες για έγχορδα   (1927)

Opus. 2    Αιολική Σουίτα για πιάνο και για μεγάλη ορχήστρα  (1929)

Opus. 3    Προγαμιαία Σερενάτα  (1931)

Opus. 4    Συμφωνία αρ.1  (1935)

Opus. 5    Συμφωνία αρ.2 «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο»  (1954)

Opus. 6    Στροφή αρ.2 του Ζαν Μορέας (1930)

Opus. 7    Συμφωνία αρ.3 «Στον Ελικώνα»  (1936)

Opus. 8    Μπαλάντα αρ.2 «Η Γιαγιά» του Βίκτωρ Ουγκώ για φωνή και πιάνο (1930)

Opus. 9    Λυρικά του Διονύσιου Σολωμού για φωνή και πιάνο (1930)

Opus. 10  Ενρί Χάινε « Η φωνή του βουνού» για φωνή και πιάνο (1930)

Opus. 11  Συμφωνία αρ.4 «Ποσειδωνία»  (1953)

Opus. 12  Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα σε Ρε μείζονα  (1934)

Opus. 13  Σκηνή Μπαλέτου από τον Ροβινσώνα Κρούσο  (1935)

Opus. 14  25 παιδικά τραγούδια για πιάνο (1939)

Opus. 15  Συμφωνία αρ.5 «1821» (1944)

Opus. 16  Ποσειδωνία  (1953)

Opus. 17  Βοσκοτόπια (1953)

Opus. 18  Κοντσέρτο για Βιολί και ορχήστρα  (1969)

Opus. 19  Κοντσέρτο για Πιάνο και ορχήστρα  (1974)

Opus. 20  Ύμνος στα ενωμένα έθνη  (1974)

Opus. 21   Κοντσέρτο για βιόλα και ορχήστρα (1975)

Opus. 22  Ελληνικοί χοροί  (1975)

Βιβλιογραφία

• Ο κυκνότοπος της Λήδας – σύγχρονο δράμα (1979) – θέατρο

• Ποιήματα – Πρώτη Λύρα (1967)

• Το άδυτο μιας γυναίκας και μύηση στο Έβερεστ – μυθιστόρημα

ΔΟΚΙΜΙΑ

• Η Επιστημονική Εξήγηση της Αγάπης  (1946)

• Βιολογική Προϊστορία στις Πρώτες αιτίες των Νόσων (1966)

• Ψυχολογία των Ενστίκτων (1966)

• Ψυχολογία της Μουσικής  (1953)

• Psychologie  de la Musique  (1970)

• Ψυχολογία του Λόγου και της Λογικής  (1978)

• Ψυχολογία των Πολιτισμών  - Η γενεαλογική και ιστορική εξαπάτηση των λαών

• Ο Ύστατος Λόγος – Οι Νόμοι της Ουσίας μας  (1953)

• Η Παναγνωριστική Γραμματική του Όντος σε δευτέρα παράδοση  (1978)

• Το Παντογνωστικό Τιτάνιο Αλφάβητο της απ’ ελλών σοφίας  (1978)
• Les bois substantielles a la physique atomique (1968)

• L’ art de penser atomologiquement  (1978)

• La langue universelle de l’ atome  (1967)

• La science generale de l’ atome (1978)

• Επιστημονική Παιδαγωγία  

• Επιστημονική Γραμματική  

• Ο Παγκόσμιος Εγκέφαλος 

• Κωδική Πανεπιστήμη

• Η Παγκόσμια γλώσσα από κοινό λεξικό ορισμό από το «Παγκόσμιο λεξικό κωδικής γνώσης» για αυτόματη εκπαίδευση των λαών με ηλεκτρονικά μέσα 

• Το απ’ ελλών αλφάβητο

• ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΗΣ  (1978)

• Η κατάργησις των θεωρητικών επιστημών και της φιλοσοφίας

• ΓΕΝΙΚΗ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ σε πέντε μέρη: 

1. Η ατομική επιστήμη στα επιγράμματα των προϊστορικών πανελλήνων
2. Το παγκόσμιο θέαμα των ουσιαστικών νόμων στα ουράνια σώματα
3. Οι Θεοί θεατές ατόμων
4. Βιολογική Προϊστορία στις Πρώτες αιτίες των Νόσων
5. Ψυχολογία των Ενστίκτων

Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας