Καταονία

Η Καταονία ήταν πεδινή χώρα της Μικράς Ασίας ανατολικά της Μελιτηνής, μεταξύ του Αντιταύρου όρους και του Αμανού όρους προς τη Συρία. Διαρρέεται από τους ποταμούς Σάρρο, Πύραμο και Καρμάλα. Πολύ αρχαιότερα Καταονία ονομαζόταν και η περί του όπους Ταύρου Καππαδοκία περιλαμβανομένης και της Μελιτηνής. Το όνομά της οφείλεται στους κατοίκους της τους Καταονείς. Κυριότερη πόλη ήταν τα Κόμανα.

Το 280 π.Χ. ο Μιθριδάτης Γ' ανέκτησε αυτή από το κράτος των Σελευκιδών και την ένωσε με τη μεγάλη Καππαδοκία της οποίας και απετέλεσε διοικητικά μία από τις 10 επαρχίες της. Επί ρωμαϊκής κατάκτησης ταυτίσθηκε με τη Μελιτηνή και επί Βυζαντινών χρόνων αποτέλεσε κατά μεγάλο μέρος το Θέμα Λυκανδού. Βραδύτερα τον Ι' αι. αφού κατακτήθηκε από τους Άραβες ονομάστηκε Σαρακηνή.

Σήμερα μεγάλο μέρος αυτής αποτελεί τη Διοίκηση του Καζάν υπαγόμενη στο νομό των Αδάνων. Μέχρι το 1922 κατοικείτο κατά το πλείστον από Έλληνες και Αρμένιους οι οποίοι το 1923 προσέφυγαν στη Συρία και Ελλάδα.

Εκκλησιαστικά η περιοχή υπαγόταν στο Πατριαρχείο Αντιοχείας και αποτελούσε τη Μητρόπολη της Ειρηνουπόλεως.