Καρλ Σίγκμουντ
| Καρλ Σίγκμουντ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Karl Sigmund (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 26 Ιουλίου 1945 Gars am Kamp |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αυστρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά[1][2][3] Αγγλικά[2] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βιέννης |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μαθηματικός[4] διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βιέννης Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Prize of the City of Vienna for Natural Sciences (2010) doctor honoris causa of the University of Helsinki Isaacs Award (2012)[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Καρλ Ζίγκμουντ (Karl Sigmund, γεννηθείς στις 26 Ιουλίου 1945) είναι καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και ένας από τους πρωτοπόρους της εξελικτικής θεωρίας παιγνίων.
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σίγκμουντ φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο της Βιέννης[6]. Από το 1963 έως το 1968 σπούδασε στο Ινστιτούτο Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Βιέννης και έλαβε το διδακτορικό του υπό την επίβλεψη του Λεοπόλντ Σμέτερ. Πέρασε τα μεταδιδακτορικά του χρόνια (1968-1973) στο Μάντσεστερ ('68-'69), στο Ινστιτούτο Επιστημονικών Μελετών στο Μπυρ-συρ-Ιβέτ κοντά στο Παρίσι ('69-'70), στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ (1970-'71), στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης (1971-'72) και στην Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών (1972-'73). Το 1972 έλαβε τη διατριβή για υφηγεσία.
Το 1973, ο Σίγκμουντ διορίστηκε C3-καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν και το 1974 έγινε τακτικός καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαθηματικών της Βιέννης. Το κύριο επιστημονικό του ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια αυτών των ετών ήταν η εργοδική θεωρία[7] και τα δυναμικά συστήματα.[8] Από το 1977 και μετά, ο Σίγκμουντ άρχισε να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για διάφορα πεδία της βιομαθηματικής, και συνεργάστηκε με τον Πέτερ Σούστερ και τον Γιόζεφ Χοφμπάουερ στη μαθηματική οικολογία, τη χημική κινητική και τη γενετική πληθυσμών, αλλά κυρίως στο νέο πεδίο της εξελικτικής δυναμικής παιγνίων και των εξισώσεων αντιγραφέων. Μαζί με τους Μάρτιν Νόβακ, Κρίστοφ Χάουερτ και Χανελόρε Μπραντ, εργάστηκε πάνω σε προσεγγίσεις δυναμικής παιγνίων σε ζητήματα που σχετίζονται με την εξέλιξη της συνεργασίας σε βιολογικούς και ανθρώπινους πληθυσμούς[9].
Από το 1984, ο Σίγκμουντ εργάζεται επίσης ως επιστήμονας μερικής απασχόλησης στο Διεθνές Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Ανάλυσης Συστημάτων (IIASA) στο Λάξενμπουργκ της Κάτω Αυστρίας.
Τιμές και αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σίγκμουντ ήταν διευθυντής του Ινστιτούτου Μαθηματικών του Πανεπιστημίου της Βιέννης από το 1983 έως το 1985, αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού Monatshefte für Mathematik (Μηνιαία ενημερωτικά δελτία για τα μαθηματικά) από το 1991 έως το 2001, αντιπρόεδρος (1995 έως 1997) και πρόεδρος (1997 έως 2001) της Αυστριακής Μαθηματικής Εταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος (1996)[6] και τακτικό μέλος (1999) της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών και μέλος της Λεοπολδίνας (2003). Παράλληλα, έδωσε πολυάριθμες διαλέξεις ολομέλειας, π.χ. στο Διεθνές Συνέδριο Μαθηματικών το 1998[10] και τιμήθηκε με το Βραβείο Gauss το 2003.
Το 2010 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας (Doctor Philosophiae Honoris Causa) από το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι. Το 2012 έλαβε το βραβείο Ισαάκς.
Αλλες πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά την τελευταία δεκαετία, ο Σίγκμουντ άρχισε να ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για την ιστορία των μαθηματικών και ειδικότερα για τον Κύκλο της Βιέννης. Συν-εξέδωσε τα μαθηματικά έργα των Χανς Χαν και Καρλ Μένγκερ και οργάνωσε το 2001 μια έκθεση για την έξοδο των Αυστριακών μαθηματικών που διέφυγαν από τους Ναζί και το 2006 μια έκθεση για τον Κουρτ Γκέντελ. Από το 2003 έως το 2005 ήταν αντιπρόεδρος του Αυστριακού Επιστημονικού Ταμείου (FWF).
Λόγω της στενής του γνώσης του Κύκλου της Βιέννης, ο Σίγκμουντ προσκλήθηκε στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ιλινόις για να μιλήσει στην εναρκτήρια εκδήλωση για την ανάμνηση του Μένγκερ στις 9 Απριλίου 2007.
Δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σίγκμουντ δημοσίευσε 133 επιστημονικές εργασίες, εκ των οποίων 18 στο περιοδικό Nature, 11 συλλογικούς τόμους, 25 δοκίμια και 5 βιβλία με συνεργασία.
Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εργοδική θεωρία σε συμπαγείς χώρους με τους Manφρεντ Ντένκερ και Κρίστιαν Γκριλενμπέργκερ, Σπέργκερ, 1976[11].
- Παιχνίδια ζωής: Πανεπιστημιακές εκδόσεις της Οξφόρδης, 1993. ISBN 0-19-854665-3[12]
- Κουρτ Γκέντελ: Το άλμπουμ - Το άλμπουμ με τους Τζον Γ. Ντόσον Τζούνιορ και Κουρτ Μούλμπεργκερ, Vieweg+Teubner Verlag, 2006. ISBN 978-3-8348-0173-9[13]
- Ο υπολογισμός του εγωισμού, Εκδόσεις του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, 2010. ISBN 9780691142753[14][15] 2016 pbk reprint
- Ακριβής σκέψη σε τρελούς καιρούς O κύκλος της Βιέννης και η επική αναζήτηση των θεμελίων της επιστήμης, Basic Books, 2017. Με πρόλογο από τον Ντάγκλας Χόφσταντερ, ο οποίος βοήθησε επίσης στη μετάφρασητου του έργου. ISBN 9781541697829
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb122776299. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0011177. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ CONOR.SI. 103613795.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0011177. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ www
.isdg-site .org /Award. - ↑ 6,0 6,1 «Karl Sigmund - Biography». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2023.
- ↑ «Εισαγωγή στην εργοδική θεωρία - Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών» (PDF).
- ↑ «Books by Karl Sigmund». Maths History (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2023.
- ↑ «Karl Sigmund - Author Profile - zbMATH Open». zbmath.org. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2023.
- ↑ Sigmund, Karl (1998). «The population dynamics of conflict and cooperation». Doc. Math. (Bielefeld) Extra Vol. ICM Berlin, 1998, vol. I. σελίδες 487–506.
- ↑ Jacobs, K. (1977). «Book Review: Ergodic theory on compact spaces». Bulletin of the American Mathematical Society 83 (6): 1294–1297. doi:. ISSN 0002-9904.
- ↑ Akin, Ethan (December 1994). «Review of Games of Life: Explorations in Ecology, Evolution, and Behaviour». The Quarterly Review of Biology 69 (4): 574–575. doi:. https://archive.org/details/sim_quarterly-review-of-biology_1994-12_69_4/page/n125.
- ↑ Gouvêa, Fernardo Q. (16 Αυγούστου 2008). «Review of ''Kurt Gödel: Das Album/The Album by Karl Sigmund, John Dawson, and Kurt Mühlberger». MAA Reviews, Mathematical Association of America.
- ↑ Häggström, Olle «Review of The Calculus of Selfishness by Karl Sigmund». Notices of the AMS 59 (1): 47–49. January 2012. https://www.ams.org/notices/201201/rtx120100047p.pdf.
- ↑ Wenseleers, Tom (March 2011). «Review of The Calculus of Selfishness by Karl Sigmund». The Quarterly Review of Biology 86 (1): 50–51. doi:. https://archive.org/details/sim_quarterly-review-of-biology_2011-03_86_1/page/n51.
|