Κίτρινο Σπίτι
Συντεταγμένες: 43°40′56″N 4°37′55″E / 43.682177°N 4.631998°E
| Κίτρινο Σπίτι | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ονομασία | Κίτρινο Σπίτι |
| Δημιουργός | Q5582 |
| Έτος δημιουργίας | 1888 |
| Είδος | Λάδι σε μουσαμά |
| Ύψος | 76 εκ. |
| Πλάτος | 94 εκ. |
| Μουσείο | Μουσείο Βαν Γκογκ, Άμστερνταμ |
| Αριθμός καταλόγου | F 464 H 1589 |
| Σημειώσεις | Ολλανδικά: Het gele huis |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα | |
Το Κίτρινο Σπίτι (ολλανδικά: Het gele huis), που εναλλακτικά ονομάζεται Η Οδός (ολλανδικά: De straat),[1][2] είναι μια ελαιογραφία του 1888 του μετα-ιμπρεσιονιστή Ολλανδού ζωγράφου του 19ου αιώνα Βίνσεντ βαν Γκογκ.
Αυτός ο τίτλος αναφέρεται στην δεξιά πτέρυγα του κτιρίου 2 στην πλατεία Λαμαρτέν της Αρλ στη Γαλλία, δηλαδή στο σπίτι όπου ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ νοίκιασε τέσσερα δωμάτια την 1η Μαΐου του 1888, δύο μεγάλα στο ισόγειο που θα τον εξυπηρετούσαν σαν ατελιέ και κουζίνα και στον πρώτο όροφο δύο μικρότερα που είχαν θέα στην πλατεία Λαμαρτέν. Το παράθυρο του πρώτου ορόφου κοντά στη γωνία με τα δύο ανοιχτά παντζούρια ήταν του δωματίου του Βαν Γκογκ, όπου ο Πωλ Γκωγκέν έζησε για εννέα εβδομάδες από τα τέλη του Οκτωβρίου του 1888. Πίσω από το επόμενο παράθυρο, με το ένα παντζούρι κλειστό, ήταν το υπνοδωμάτιο του Βαν Γκογκ. Τα δύο μικρά δωμάτια στο πίσω μέρος είχαν ενοικιαστεί από τον Βαν Γκογκ σε μεταγενέστερο χρόνο.
Στη αριστερή πτέρυγα στεγαζόταν ένα παντοπωλείο (γαλλικά: Comestibles, χαραγμένο στην επιγραφή πάνω από την φίρμα).
Το κτίριο είχε υποστεί διάφορες εργασίες ανακατασκευής, πριν υποστεί σοβαρές ζημιές σε μια επιδρομή βομβαρδισμού από τους Συμμάχους στις 25 Ιουνίου 1944[3] και αργότερα κατεδαφίστηκε.
Ο Βαν Γκογκ ανέφερε ότι το εστιατόριο όπου συνήθιζε να τρώει, ήταν στο βαμμένο ροζ κτίριο κοντά στο αριστερό άκρο του πίνακα (28, πλατεία Λαμαρτέν). Το διεύθυνε η Χήρα Venissac, η οποία ήταν επίσης η σπιτονοικοκυρά του Βαν Γκογκ και στην ανήκαν αρκετά από τα άλλα κτίρια που απεικονίζονται.
Στη δεξιά πλευρά του Κίτρινου Σπιτιού, η λεωφόρος Montmajour επεκτεινόταν κατά μήκος των δύο σιδηροδρομικών γεφυρών.[4] Η πρώτη γραμμή, με ένα τρένο μόλις να έχει περάσει, εξυπηρετούσε την τοπική σύνδεση με το Λούνελ, που βρίσκεται στην απέναντι (δηλαδή, στην δεξιά) όχθη του ποταμού Ροδανού. Η άλλη γραμμή ήταν ιδιοκτησία της P.-L.-M. Εταιρείας Σιδηροδρόμων (Παρίσι Λυών Μεσόγειος)[5]
Σε πρώτο πλάνο προς τα αριστερά, υπάρχει μια ένδειξη της γωνίας του πεζόδρομο που περιέβαλλε έναν από τους δημόσιους κήπους της πλατείας Λαμαρτέν. Η τάφρος που υπήρχε από τα αριστερά προς τις γέφυρες, μέχρι τη λεωφόρο Montmajour, εξυπηρετούσε τον αγωγό του φυσικού αερίου, ο οποίος επέτρεπε λίγο αργότερα στον Βαν Γκογκ να έχει φως από φωταέριο εγκατεστημένο στο ατελιέ του.[6]
Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πίνακας ζωγραφίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1888, την περίοδο κατά την οποία ο Βαν Γκογκ έστειλε ένα σκίτσο της σύνθεσης στον αδελφό του Τεό:[7][8]
«Επίσης, ένα σκίτσο, του 30 τετραγωνικών καμβά, που αναπαριστά το σπίτι και τον περιβάλλων χώρο του κάτω από ένα ήλιο από θειάφι, κάτω από ένα καθαρό κοβάλτινο ουρανό. Το θέμα είναι δύσκολο! Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που θέλω να το κατακτήσω. Επειδή είναι φανταστικά αυτά τα κίτρινα σπίτια στον ήλιο, αλλά και η ασύγκριτη φρεσκάδα του μπλε. Όλο το έδαφος είναι επίσης κίτρινο. Σύντομα θα σου στείλω ένα καλύτερο σχέδιό του από αυτό το σκίτσο που έφτιαξα από μνήμης.
Το σπίτι στα αριστερά είναι κίτρινο με πράσινο παντζούρια. Είναι αυτό που σκιάζεται από ένα δέντρο. Αυτό είναι το εστιατόριο όπου πάω να γευματίσω κάθε μέρα. Ο φίλος μου ο μεσίτης βρίσκεται στο τέλος του δρόμου στα αριστερά, μεταξύ των δύο γεφυρών του σιδηροδρόμου. Το νυχτερινό καφέ που ζωγράφισα δεν βρίσκεται στον πίνακα, είναι στα αριστερά του εστιατορίου.
Ο Μιλιέτ το βρίσκει φρικτό, αλλά δεν χρειάζεται να σου το πω, καθώς λέει ότι δεν καταλαβαίνει ότι κάποιος βρίσκει ευχαρίστηση ζωγραφίζοντας ένα συνηθισμένο κατάστημα παντοπώλη και τα δύσκαμπτα και καθωσπρέπει σπίτια χωρίς καμία καθόλου γρασίδι, αλλά θυμάμαι ότι ο Ζολά έκανε μια συγκεκριμένη λεωφόρο στην αρχή της L'Assommoir και ο Φλωμπέρ μια γωνιά του αναχώματος της Villette στις ημέρες των σκύλων στην αρχή της Bouvard και Pécuchet τα οποία δεν αξίζουν να φτερνιστεί κανείς.
Αρχικά, ο Βαν Γκογκ ονόμασε το έργο Το σπίτι και ο περιβάλλων χώρος του (γαλλικά: La Maison et son entourage). Αργότερα επέλεξε έναν πιο ουσιαστικό τίτλο και το ονόμασε Η Οδός (γαλλικά: La Rue),[9] σε φόρο τιμής μιας σειράς σκίτσων που αναπαριστούσαν δρόμους του Παρισιού, από τον Jean-François Raffaëlli και που είχαν πρόσφατα δημοσιευτεί στην εφημερίδα Le Figaro.[10]
Άλλες απεικονίσεις του Κίτρινου Σπιτιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Δεν υπάρχουν γνωστές προκαταρκτικές μελέτες για αυτήν τη σύνθεση, αλλά το κτίριο εμφανίζεται σε μερικές άλλες αναπαραστάσεις από τον Βαν Γκογκ. Η ακουαρέλα, σύμφωνα με τον Βαν Γκογκ, βασισμένη στον πίνακα.
Δεκαετίες αργότερα, ο Πωλ Σιγκνάκ, σύντροφος και υποστηρικτής του Βαν Γκογκ, έκανε τουλάχιστον δύο υδατογραφίες του μέρους.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενεαλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυτός ο πίνακας δεν έφυγε ποτέ από την ιδιοκτησία του καλλιτέχνη. Από το 1962, ανήκει στην ιδιοκτησία του Ιδρύματος Βαν Γκογκ, που ιδρύθηκε από τον ανιψιό του καλλιτέχνη, Βίνσεντ Ουίλεμ βαν Γκογκ και βρίσκεται σε καθεστώς μόνιμου δανεισμού στο Μουσείο Βαν Γκογκ στο Άμστερνταμ.
Τη δεκαετία του 1940[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κίτρινο σπίτι δεν υφίσταται πλέον. Καταστράφηκε τη δεκαετία του 1940, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το μέρος ακόμα και με την απουσία του σπιτιού παραμένει πανομοιότυπο. Αν και το κτίριο του Βαν Γκογκ δεν υπάρχει, στο σημείο υπάρχει πλακέτα που μνημονεύει την πρότερη παρουσία του.[11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ The Yellow House ('The Street'), Van Gogh Museum. Επανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ (Ολλανδικά) Het gele huis ('De straat'), Van Gogh Museum. Επανακτήθηκε στις 21 Φεβρουάριος 2015.
- ↑ Ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο του κατεστραμμένου σπιτιού, που σώθηκε (Μουσείο Βαν Γκογκ, Archief M. E. Tralbaut), με σφραγίδα "Photo E. Barral" και με υποσημείωση από τον συγγραφέα "Το σπίτι του Βαν Γκογκ μετά τον βομβαρδισμό στις 25 Ιουνίου 1944", ανατυπώθηκε στο Wilkie, In Search of Van Gogh, σελ. 92
- ↑ Η λεωφόρος Montmajour ονομάζεται τώρα λεωφόρος de Stalingrad.
- ↑ Η Σιδηροδρομική Γέφυρα, ακόμα ένας πίνακας του Βαν Γκογκ, μας παρέχει τη θέα από την γέφυρα προς την πλατεία Λαμαρτέν, στο τετράγωνο δηλαδή που βρισκόταν το σπίτι.
- ↑ Γράμματα B22 Αρχειοθετήθηκε 2016-05-13 στο Wayback Machine. και 556 Αρχειοθετήθηκε 2017-05-17 στο Wayback Machine.
- ↑ «Letter 543». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «691 Προς τον Τεό βαν Γκογκ. Άρλ, περίπου την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 1888». Vincent van Gogh: The Letters. Μουσείο Βαν Γκογκ. 1v:2.
- ↑ Γράμμα 543 Αρχειοθετήθηκε 2017-12-04 στο Wayback Machine., Γράμμα B18 Αρχειοθετήθηκε 2018-09-29 στο Wayback Machine.
- ↑ La Rue, par Jean-François Raffaëlli, Le Figaro, λογοτεχνικό συμπλήρωμα, Παρίσι, 3 Μαρτίου, 1888
- ↑ Δεν υπάρχει το Κίτρινο Σπίτι
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dorn, Roland: Décoration: Vincent van Gogh's Werkreihe für das Gelbe Haus in Arles, Georg Olms Verlag, Hildesheim, Zürich & New York 1990 ISBN 3-487-09098-8 / ISSN 0175-9558
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το Κίτρινο Σπίτι στην ιστοσελίδα του Μουσείου Βαν Γκογκ
- Αναφορά στη συλλογή της αλληλογραφίας στην ιστοσελίδα σχετικά με τα γράμματα του Μουσείου Βαν Γκογκ
- 43°40′56″N 4°37′55″E / 43.682177°N 4.631998°E Θέα του Κίτρινου Σπιτιού: σε κατάσταση Street View NNE καταμήκος της λεωφόρου de Stalingrad.