Θεόδωρος Σαράντης
| Θεόδωρος Σαράντης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1909 |
| Θάνατος | Άγνωστο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ελληνικός Συναγερμός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Έλληνας υφυπουργός Εσωτερικών μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Γρεβενών) Νομάρχης Τρικάλων |
Ο Θεόδωρος Κων. Σαράντης (υπέγραφε στα βιβλία ως «Θεόδωρος Κ.Π. Σαράντης») ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αντιστασιακός, συγγραφέας και πολιτικός.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1909[1] στο Περιβόλι Γρεβενών[2] και ήταν βλαχικής καταγωγής[3]. Το 1942, όντας μόνιμος λοχαγός του Στρατού, διορίστηκε νομάρχης Τρικάλων από τον Γεώργιο Τσολάκογλου. Ο διορισμός του Σαράντη εντασσόταν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης προσπάθειας ανάσχεσης από την κατοχική κυβέρνηση, των αποσχιστικών ενεργειών του Αλκιβιάδη Διαμάντη και της Ρωμαϊκής Λεγεώνας[3]. Από αυτή τη θέση συνεργάστηκε προσωρινά με το ΕΑΜ διαβιβάζοντάς του πληροφορίες σχετικά με τις επερχόμενες αντιανταρτικές επιχειρήσεις των ιταλικών δυνάμεων[4]. Το 1943 ο Σαράντης άφησε τη θέση του νομάρχη και ανέλαβε δράση ως τοπικός διοικητής του ΕΔΕΣ μέχρι το τέλος του πολέμου, οπότε και επέστρεψε στις ένοπλες δυνάμεις.
Ως μέλος του ΕΔΕΣ, διετέλεσε σύνδεσμος στις μυστικές συνομιλίες μεταξύ του Ναπολέοντα Ζέρβα και των γερμανικών δυνάμεων[4].
Μετά τον Εμφύλιο έφυγε από το στράτευμα και πολιτεύτηκε, εκλεγόμενος πολλές φορές βουλευτής. Υπήρξε βουλευτής[5] Γρεβενών με τον Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου και πολιτικός φίλος του Μαρκεζίνη, τον οποίο ακολούθησε μαζί με άλλους βουλευτές μετά την αποχώρησή του από το κόμμα του Παπάγου. Επί Δικτατορίας διορίστηκε το 1973 υφυπουργός Εσωτερικών και Περιφερειακός Διοικητής Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη.[5]
Βιβλία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Δυτική Μακεδονία εις τους χάρτας από του ΙΕ΄- ΙΗ΄ αιώνες. Κοζάνη, 1961
- Ο Μέγας Αλέξανδρος, από την Ιστορία έως τον Θρύλο, εκ. Εκδόσεις Αλκυών 1975 (Α΄έκδοσις 1969), Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών
- Το χωριό Περιβόλι Γρεβενών. Συμβολή στην ιστορία του αρματολικίου της Πίνδου. Αθήνα 1977.
- Οι Βλαχόφωνοι του Ελληνικού χώρου. "Εθνική Ένωσις των Βορείων Ελλήνων". Αθήνα , 1983.
- Η Συνωμοσία κατά της Μακεδονίας, Αθήνα, "Εθνική Ένωσις Βορείων Ελλήνων", 1984.
- Το Βορειοηπειρωτικό Ζήτημα και ο Ναπολέων Ζέρβας."Εθνική Ένωσις των Βορείων Ελλήνων". Αθήνα, 1985.
- Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος. Εκδόσεις Σάκκουλα, Θεσσαλονίκη 1992.
- Η Ελληνική Άπω Ανατολή. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Θεσσσαλονίκη, 1980.
- Φίλιππος ο Μακεδών, Δημοσθένης και Ισοκράτης Αθηναίοι. "Εθνική Ένωσις των Βορείων Ελλήνων", 1982.
- Τα Γρεβενά. Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών. Θεσσαλονίκη,1985.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 93, αρ. 1041).
- ↑ Παπαδόπουλου, Κώστα Δ. (2020). Κόκκινη και μαύρη βία στην κατοχική Μαγνησία 1943-1944. Αθήναι: Ίνδικτος. σελ. 377.
- ↑ 3,0 3,1 Φλάισερ, Χάγκεν. Στέμμα και σβάστικα. Η Ελλάδα της Κατοχής και της Αντίστασης 1941-1944. 1. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση. σελ. 367.
- ↑ 4,0 4,1 Mazower, Mark (1994). Στην Ελλάδα του Χίτλερ. Η εμπειρία της Κατοχής. Μετάφραση: Κώστας Κουρεμένος. Αθήνα: Εκδόσεις Αλεξάνδρεια. σελ. 159-160.
- ↑ 5,0 5,1 Σπ. Β. Μαρκεζίνης, Αναμνήσεις, 1972 - 1974, εκδόσεις Σπ. Β. Μαρκεζίνη Α.Ε., Αθήνα 1979, σελ.215