Μάνος Ζαχαρίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: μορφή, στίξη Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Μάνος Ζαχαρίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Μάνος Ζαχαρίας (Ελληνικά) |
| Όνομα γεννήσεως | Εμάνουελ Σπύρος |
| Γέννηση | 9 Ιουλίου 1922 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου ηθοποιός |
Ο Μάνος Ζαχαρίας (9 Ιουλίου 1922 - ) είναι Έλληνας σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στη περιοχή του Θησείου. Ο πατέρας του ήταν χημικός και η μητέρα του δασκάλα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο τμήμα χημείας και στη διάρκεια της κατοχής 1941-1944 ήταν μέλος της ΕΠΟΝ. Κατά τα Δεκεμβριανά του 1944 ανέλαβε επικεφαλής του σπουδαστικού λόχου "Λόρδος Μπάιρον" και συμμετέσχε στην τελευταία μάχη στα Εξάρχεια πριν την υποχώρηση.
Το 1945 με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου έφυγε για σπουδές στο Παρίσι με το πλοίο "Ματαρόα" μαζί με άλλους νέους που αργότερα διέπρεψαν (Κώστας Αξελός, Μέμος Μακρής, κ.ά.). Σπούδασε κινηματογράφο στην IDHEK και παρακολούθησε θεατρικά μαθήματα.
Υπέρμαχος των αριστερών ιδεών, πολέμησε μαζί με τους αντάρτες στον Εμφύλιο. Το 1948 επέστρεψε στην Ελλάδα. Στον Γράμμο συνάντησε τον παλιό του φίλο Γιώργο Σεβαστίκογλου και μαζί δημιούργησαν το κινηματογραφικό συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού. Σε απάντηση της αντίπαλης προπαγάνδας, φτιάχνουν το ντοκιμαντέρ "Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας". Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, το 1949, βρέθηκε στην Τασκένδη ως πολιτικός πρόσφυγας, όπου φοιτά στη σχολή σκηνοθεσίας.
Το 1956, έπειτα από διαγωνισμό, φοίτησε στη σχολή της Μόσφιλμ στη Μόσχα. Με το τέλος των σπουδών του εργάστηκε ως σκηνοθέτης στη Μόσφιλμ. Γνώρισε και παντρεύτηκε την σύζυγό του Όλγα και απέκτησαν δύο κόρες, τη Λένα και τη Μάσα. Το 1971 ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Τρίτου Στούντιο της Μόσφιλμ. Ως σκηνοθέτης γύρισε επτά μεγάλου και τρεις μικρού μήκους ταινίες. Το 1979 επέστρεψε στην Ελλάδα και από το 1981 ανέλαβε στο υπουργείο πολιτισμού τον τομέα του κινηματογράφου έως το 1990.[1]
Ταινίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1948-"Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας"
1959-"Πρωινό δρομολόγιο" μικρού μήκους
1960-"Οι Σφουγγαράδες" σε σενάριο Γιώργου Σεβαστίκογλου βασισμένο σε διήγημα του Νίκου Κάσδαγλη
1962-"Νυχτερινός επιβάτης"
1963-"Το σταυροδρόμι ή τέλος κι αρχή"
1966-"Είμαι φαντάρος μητέρα"
1968-"Ένας από το εκτελεστικό απόσπασμα"
1970-"Η πόλη της πρώτης αγάπης" Σπονδυλωτή ταινία 7 ιστοριών από τις οποίες οι 5 γυρίστηκαν από τον Ζαχαρία και οι 2 από τον Γιάσιν.
1972-"Γωνία Αρμπάτ και Μπουμπουλίνας" με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία του Μάνου Ζαχαρία.
1977-"Ψευδώνυμο Λούκατς" Αναφορά στον ισπανικό εμφύλιο.
Σε όλο το έργο του Μάνου Ζαχαρία υπάρχει άμεση ή έμμεση αναφορά στην πατρίδα του Ελλάδα παρόλο που όλες γυρίστηκαν στη πρώην Σοβιετική Ένωση. Στους ήρωες του κυριαρχεί η ηθική θέση του ατόμου κοινωνικά και ιστορικά.
Αφιερώματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2004, το 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πρόβαλε την ταινία του Ζαχαριά Ένας από το εκτελεστικό απόσπασμα (1968) στο πλαίσιο του αφιερώματος Ένας σκηνοθέτης παθιασμένος με την Ελλάδα.[2]
Το 2008, το 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έκανε αφιέρωμα στον Μάνο Ζαχαρία με τίτλο Ο ταξιδιώτης της μνήμης, στο πλαίσιο του οποίου προβλήθηκαν οι ταινίες του Ζαχαρία Η αλήθεια για τα παιδιά της Ελλάδας (1948), Πρωινό δρομολόγιο (1959), Οι σφουγγαράδες (1960), Νυχτερινός επιβάτης (1962), Τέλος και αρχή (1963), Είμαι φαντάρος, μητέρα (1966), Ένας από το εκτελεστικό απόσπασμα (1968), Η πόλη της πρώτης αγάπης (1970), Γωνία Αρμπάτ και Μπουμπουλίνας (1972), Ψευδώνυμο Λούκατς (1977) καθώς και το ντοκιμαντέρ Η ιστορία των χρόνων μου - Μάνος Ζαχαρίας (2005) του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου. [3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ zakharias the traveller of memory[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Κιτροέφ, Μ. (2004). 45ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 220-221.
- ↑ Ράμμου, Ελένη (2008). 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αθήνα: Υπουργείο Πολιτισμού. σελ. 266-281.