Ζακ Λεντού
| Ζακ Λεντού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 26 Οκτωβρίου 1921[1][2][3] Βαρσοβία |
| Θάνατος | 6 Ιουνίου 1988[4][3] Βρυξέλλες |
| Χώρα πολιτογράφησης | Grosse |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | έφορος ιστορικός αρχειονόμος film curator |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Erasmus (1988) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζακ Λεντού (γαλλικά: Jacques Ledoux, πραγματικό όνομα Ζανκιέλ Μέντελ Σίλμπεμπεργκ / Jankiel Mendel Silberberg,[5]1921 - 1988 ) ήταν Βέλγος ιστορικός του κινηματογράφου πολωνοεβραϊκής καταγωγής, ο οποίος υπήρξε ο έφορος του Βασιλικού Αρχείου Κινηματογράφου του Βελγίου από το 1948 έως το 1988, και ιδρυτής του Μουσείου Κινηματογράφου των Βρυξελλών το οποίο δημιούργησε το 1962.
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1921, και λίγο καιρό αργότερα η οικογένεια του μετακόμισε από την Πολωνία στο Βέλγιο, όπου με το ξέσπασμα του Β´ Παγκόσμιου Πόλεμου λίγα χρόνια αργότερα άλλαξαν το οικογενειακό επώνυμο από το εβραϊκό Σίλμπεμπεργκ σε Λεντού. Ο Ζακ Λεντού ενώ βρισκόταν σε ταξίδι στο Παρίσι και ενώ ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει, η μητέρα και τα αδέρφια του σκοτώθηκαν πίσω στο Βέλγιο όταν το καταφύγιο στο οποίο βρίσκονταν βομβαρδίστηκε. Με την ήττα της Γαλλίας από τη ναζιστική Γερμανία απέδρασε από τη χώρα μαζί με τη μετέπειτα σύντροφο του, Σαμπίν Πέλ. Συνελήφθη ωστόσο αργότερα και μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς, από όπου ωστόσο κατάφερε να αποδράσει[5].
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βασιλικό Αρχείο Κινηματογράφου του Βελγίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λεντού αγαπούσε τον κινηματογράφο από μικρή ηλικία και παρακολουθούσε παραστάσεις όποτε μπορούσε. Με την ενηλικίωση του προσλήφθηκε το 1941 στο Βασιλικό Αρχείο Κινηματογράφου του Βελγίου (Cinémathèque royale de Belgique) ή Βασιλική Ταινιοθήκη, το οποίο είχε ιδρυθεί λίγα χρόνια νωρίτερα το 1938. Λίγα χρόνια αργότερα μετά τις ταραχές του πολέμου, επέστρεψε στο Βέλγιο, και το 1948 ανέλαβε τη διεύθυνση του ιδρύματος και υπό την ηγεσία του έγινε ένα από τα μεγαλύτερα και ποιοτικότερα αρχεία κινηματογράφου του κόσμου.[6]Ήταν αρκετά ανοικτός ως προς τα κριτήρια του, και φρόντιζε η ταινιοθήκη να περιλαμβάνει κάθε λογής έργα, από ταινίες διανοουμένων ως ταινίες καράτε β´ διαλογής.
EXPRMNTL[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1949 οργάνωσε στο Βέλγιο το πρώτο φεστιβάλ πειραματικού κινηματογράφου στην περιοχή Κνοκ λε Ζουτ (Knokke-le-Zoute). Ο αρχικός του τίτλος ήταν Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού και Ποιητικού Κινηματογράφου (Festival international du film expérimental et poétique), ενώ το 1958 η ονομασία άλλαξε σε EXPRMNTL. Το φεστιβάλ διοργανώθηκε άλλες 3 φορές, το 1963, 1967, και 1974.[7]
Διεθνής Ακαδημία Αρχείου Κινηματογράφου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1961 διορίστηκε ως ο γενικός γραμματέας της Διεθνούς Ακαδημίας Αρχείου Κινηματογράφου (Fédération Internationale des Archives du Film), θέση την οποία διατήρησε έως και το 1977.[8]
Μουσείο κινηματογράφου Βρυξελλών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1962 μαζί με τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίν Μπρόντσκι (Constantin Brodzki) και τον σχεδιαστή Κορνήλιους Χανοσέ (Cornelius Hannoset) ίδρυσε το Μουσείο Κινηματογράφου στις Βρυξέλλες (Musée du cinéma de Bruxelles ή και Cinematek). Το μουσείο διέθετε και αίθουσα προβολής ταινιών, με την προβολή των έργων να συνοδεύεται από μουσική πιάνου που παιζόταν ζωντανά στην αίθουσα, κατά τα πρότυπα των συνοικιακών κινηματογράφων της εποχής εκείνης (με τους πιο μεγάλους κινηματογράφους να διαθέτουν ορχήστρα). Η αίθουσα καταστράφηκε το 2006, έτος κατά το οποίο ήταν η μοναδική αίθουσα παγκοσμίως χωρίς εγκαταστάσεις ήχου.
Βραβείο Χρυσής Εποχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μαζί με τον Ρενέ Μισά (René Micha), ο Λεντού δημιούργησε το Βραβείο Χρυσής Εποχής (Prix de l'Âge d'Or) το οποίο απονέμεται σε κινηματογραφιστές που διακρίνονται για την πρωτοτυπία και ευρηματικότητα των σεναρίων τους και αποφεύγουν τον κινηματογραφικό κονφορμισμό.[9]
Βοήθεια σε νέους κινηματογραφιστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λεντού ενθάρρυνε πολλούς νέους κινηματογραφιστές να προβάλλουν τα έργα τους στη Βασιλική Ταινιοθήκη με την προβολή τους να είναι δωρεάν. Κατόπιν οι ταινίες τους προβάλλονταν και στο Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου[10].
Εμφανίσεις στον κινηματογράφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το 1962 είχε ένα μικρό ρόλο σε 2 ταινίες, στην La Jetée του Κρις Μάρκερ, και στην Cléo de 5 à 7 της Αγκνέ Μπάρντα (Agnès Varda ή Αγνή Βάρδα).
- Το 1982 στην ταινία μικρού μήκους The end του Ρισάρ Ολιβιέ (Richard Olivier).
Μεταθανάτιες τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο Ζακ Λεντού έλαβε το Βραβείο Εράσμους το 1988, λίγο καιρό αφότου είχε πεθάνει το ίδιος έτος.[11]
- Το πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον στις Η.Π.Α., διαθέτει την έδρα Ζακ Λεντού στο τμήμα Κινηματογραφικών Σπουδών του.[12]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118904868. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Ολλανδικά) Digital Library for Dutch Literature. ledo002. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 14411609m.
- ↑ (Γαλλικά) Biographie Nationale de Belgique. Βρυξέλλες. jacques-ledoux. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 Cinémathèques et archives du film, Éric Le Roy, Éditions Armand Colin, consulté sur www.numilog.com
- ↑ Une encyclopédie des cinémas de Belgique, sous la direction de Guy Jungblut, Patrick Leboutte, Dominique Païni, Editions Yellow Now et Musée d'Art moderne de la Ville de Paris, 1990, page 165
- ↑ http://www.cinergie.be/article.php?action=display&id=751, voir en milieu de page
- ↑ Borde, Raymond (1983). «Les cinémathèques». σελ. 143.
- ↑ «CINEMATEK - 1958, naissance du Prix de l'Âge d'Or». www.cinematek.be. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ http://www.cadrage.net/dossier/cinemabelge.htm Αρχειοθετήθηκε 2012-10-31 στο Wayback Machine. La mouvance provoc' du cinéma en Belgique (1963-1975), Cadrage.net, mars 2012
- ↑ « Les trésors de la Cinémathèque - En hommage à Jacques Ledoux » Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine., rtbf.be, consulté le 11 juillet 2015.
- ↑ «ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ». Crete University Press.[νεκρός σύνδεσμος]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά) Συνέντευξη στο περιοδικό Cinergie
- (Γαλλικά) Ιστότοπος του Μουσείου Κινηματογράφου Βρυξελλών (CINEMATEK)
|
