Εκλογές στις Νήσους Κουκ
Οι Νήσοι Κουκ διεξάγουν εκλογές σε εθνικό επίπεδο για νομοθετικό σώμα. Το διθάλαμο κοινοβούλιο αποτελείται από την Άνω Βουλή (House of Ariki) που απαρτίζεται από παραδοσιακούς αρχηγούς και μια Νομοθετική Συνέλευση ή Κάτω Βουλή με 24 μέλη, τα οποία εκλέγονται για 4ετή θητεία σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες.
Ο Οίκος των Αρίκι (Άνω Βουλή) έχει συμβουλευτικό ρόλο για παραδοσιακά ζητήματα και ασκεί σημαντική επιρροή, όχι όμως και νομοθετικές εξουσίες.[1]
Το πολιτικό σύστημα είναι δικομματικό, που σημαίνει ότι η εξουσία μονοπωλείται από δύο κόμματα, το Κόμμα των Νήσων Κουκ και το Δημοκρατικό Κόμμα.
Πρόσφατες εκλογές (2022)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προηγούμενες εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν το 1983[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκλογές Νομοθετικού Συμβουλίου (1947-58)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη των μελών του Νομοθετικού Συμβουλίου έγιναν το 1947, οπότε τα 10 μέλη του Νομοθετικού Συμβουλίου εξελέγησαν έμμεσα από τα συμβούλια των νησιών. Εξελέγη και μία γυναίκα. Το Νομοθετικό Συμβούλιο των Νήσων Κουκ δημιουργήθηκε μετά από νομοθεσία που ψηφίστηκε τον Οκτώβριο του 1946 και αποτελούνταν από δέκα μέλη που εκλέγονταν έμμεσα από τα νησιωτικά συμβούλια (τέσσερα από τη Ραροτόνγκα και έξι από τα μικρότερα νησιά), δέκα δημόσιους υπαλλήλους που διορίστηκαν από τον Γενικό Κυβερνήτη της Νέας Ζηλανδίας και τον Κάτοικο Επίτροπο, ο οποίος ήταν πρόεδρος του συμβουλίου. Τα νησιωτικά συμβούλια έγιναν μερικώς αιρετά και τα εκλεγμένα μέλη των συμβουλίων είχαν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι για εκλογή στο Νομοθετικό Συμβούλιο.[2] Προβλεπόταν ότι το εκλεγμένο ευρωπαϊκό μέλος του Συμβουλίου της Νήσου Ραροτόνγκα θα γινόταν αυτόματα το ευρωπαϊκό μέλος του Νομοθετικού Συμβουλίου. Ωστόσο, η νομοθεσία που δημοσιεύτηκε απαιτούσε το ευρωπαϊκό μέλος να εκλέγεται από αυτόχθονα μέλη του Συμβουλίου του Νησιού.[3] Οι εκλογές του νησιωτικού συμβουλίου έγιναν τον Μάρτιο. Στη Ραροτόνγκα διεξήχθησαν αμφισβητούμενες εκλογές για την ευρωπαϊκή έδρα (την οποία οι Ευρωπαίοι που ζούσαν οπουδήποτε στις Νήσους Κουκ μπορούσαν να ψηφίσουν) για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. [4]Ο Γουίλι Γουάτσον νίκησε τον Στούαρτ Κίνγκαν με 47 ψήφους έναντι 37, με όλους τους εγγεγραμμένους ψηφοφόρους να ψηφίζουν, εκτός από δύο.[5]
Οι επόμενες γενικές εκλογές διεξήχθησαν το 1950. Στις επόμενες εκλογές για Νομοθετικό Συμβούλιο το 1953[6] και τον Μάρτιο του 1956 ουσιαστικά έγινε εκλογή μελών στο Νησιωτικό Συμβούλιο της Ραροτόνγκα, με τον μοναδικό Ευρωπαίο του νησιού να γίνεται και αυτόματα μέλος του Συμβουλίου. Ο Χένλεϊ ΜακΚεγκ επανεξελέγη οριακά, με διαφορά μόλις 3 ψήφων από τον αντίπαλό του.[7]
Εκλογές Νομοθετικής Συνέλευσης (1958-83)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές που έγιναν στις 13 Μαΐου 1958 το 23μελές Νομοθετικό Συμβούλιο αντικαταστάθηκε από μια 27μελή Νομοθετική Συνέλευση.[8] Τα 27 μέλη της Νομοθετική Συνέλευσης αποτελούνταν από 15 άμεσα εκλεγμένα μέλη (14 από δέκα γενικές εκλογικές περιφέρειες και ένα από μια ευρωπαϊκή εκλογική περιφέρεια),επτά μέλη που εκλέγονταν έμμεσα από Συμβούλια νησιών (τέσσερα από τη Ραροτόνγκα και ένα από τα Αϊτουτάκι, Ατίου και Μανγκάια) και πέντε επίσημα μέλη, συμπεριλαμβανομένου του Επίτροπου ως Προέδρου της Συνέλευσης, ο Γραμματέας Διοίκησης, ο Ταμίας και δύο μέλη που διορίζονται από τον Επίτροπο.[9]Γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν τον Μάιο του 1961 με το ίδιο εκλογικό σύστημα του 1958.[10]
Στις 20 Απριλίου 1965 διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές για την ανάδειξη 22 βουλευτών στη Νομοθετική Συνέλευση.[11] Το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε τις 14 έδρες από τις συνολικά 22 και ο Άλμπερτ Χένρι έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός των Νήσων Κουκ (Premier). Το Κόμμα των Νήσων Κουκ του πρωθυπουργού Χένρι αύξησε τις έδρες του σε 2 (συνολικά 16), κερδίζοντας και τις εκλογές την 1η Μαΐου 1968.[12] Ακολούθησαν οι εκλογές στις 11 Απριλίου 1972, όπου το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε 15 έδρες. [13]Το Κόμμα των Νήσων Κουκ του πρωθυπουργού Χένρι κέρδισε τις πρόωρες εκλογές στις 3 Δεκεμβρίου 1974 με 14 έδρες από τις συνολικά 22. Στις εκλογές του 1978 (30 Μαρτίου) επί συνόλου 22 εδρών της Νομοθετικής Συνέλευσης, το Κόμμα των Νήσων Κουκ (CIP) του πρωθυπουργού Άλμπερτ Χένρι κέρδισε 15 έδρες.[14]
Εκλογές Κοινοβουλίου (1983-σήμερα)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1983[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1983 έγιναν δύο φορές εκλογές. Στις εκλογές που έγιναν στις 30 Μαρτίου 1983 (οι πρώτες για Κοινοβούλιο- πρώην Νομοθετική Συνέλευση) με 24 έδρες, το CIP κέρδισε την πλειοψηφία 13-11 στο Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα ο ηγέτης του CIP Τζέφρι Χένρι να γίνει πρωθυπουργός. Ο πρωθυπουργός Τόμας Ντέιβις έχασε την έδρα του.[15] Λίγο μετά τις εκλογές, ο βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος για το Ατίου έχασε την έδρα του μετά από μια επιτυχημένη προσφυγή κατά του αποτελέσματος στην εκλογική περιφέρεια, αυξάνοντας την πλειοψηφία του CIP σε τρεις. Μια δικαστική υπόθεση ξεκίνησε επίσης καθώς ο Χένρι δεν είχε παραιτηθεί από το αξίωμα εντός των πρώτων επτά ημερών της κοινοβουλευτικής συνόδου και δεν είχε ζητήσει εκ νέου διορισμό, όπως απαιτούσε το σύνταγμα. Αυτό θεωρήθηκε αρχικά ως τεχνικό στοιχείο λόγω της πλειοψηφίας CIP στο Κοινοβούλιο. Ωστόσο, τον Ιούλιο ο βουλευτής του CIP Ματάπο Ματάπο πέθανε και ο Τουπούι Χένρι αποχώρησε από το CIP για να συμμετάσχει στο Δημοκρατικό Κόμμα, με αποτέλεσμα την ισοπαλία 11–11. Η τελική ετυμηγορία του Εφετείου ανακοινώθηκε στις 29 Ιουλίου, ζητώντας από τον Χένρι να παραιτηθεί.
Χωρίς πλειοψηφία, ο Χένρι παραιτήθηκε στις 2 Αυγούστου. Ο εκπρόσωπος της Βασίλισσας Γκάβεν Ντον συγκάλεσε μια σειρά ψηφοφοριών για να καθορίσει ποιος θα μπορούσε να επιτύχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, με την ψηφοφορία στις 10 Αυγούστου να λήγει με 11 για τον Τζέφρι και τον Τουπούι Χένρι. Με τις ενδιάμεσες εκλογές του Atiu –σχεδόν βέβαιο ότι θα κερδίσει το Δημοκρατικό Κόμμα– που θα διεξαχθούν στις 12 Αυγούστου, ο Donne ζήτησε από τους δύο ηγέτες να περιμένουν μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές για την έδρα του Ματάπο πριν διοριστεί κυβέρνηση. Ο Τουπούι Χένρι και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Βίνσεντ Ίνγκραμ συμφώνησαν με την πεποίθηση ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν την πρώην εκλογική περιφέρεια του Ματάπο. Ωστόσο, ο Τζέφρι Χένρι αρνήθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Ντον να διαλύσει το Κοινοβούλιο στις 17 Αυγούστου, να προκηρύξει νέες εκλογές για τον Νοέμβριο και να διορίσει τον Τζέφρι Χένρι ως προσωρινό πρωθυπουργό με περιορισμένες εξουσίες.[16]
Οι δεύτερες εκλογές διεξήχθησαν στις 2 Νοεμβρίου 1983. Το αποτέλεσμα ήταν μια νίκη για το Δημοκρατικό Κόμμα, το οποίο κέρδισε 13 από τις 24 έδρες. Σχηματίστηκε κυβέρνηση συνασπισμού με το Κόμμα των Νήσων Κουκ, με τον αρχηγό του Δημοκρατικού Κόμματος Τόμας Ντέιβις ως πρωθυπουργό και τον αρχηγό του CIP Τζέφρι Χένρι ως αντιπρόεδρο. Ο Χένρι αντικαταστάθηκε αργότερα με τον Τερεπάι Μαοάτε.
1989[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 19 Ιανουαρίου 1989 διεξήχθησαν γενικές εκλογές στα Νησιά Κουκ για την εκλογή 24 βουλευτών στο Κοινοβούλιο. Το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε 12 έδρες, το Δημοκρατικό Κόμμα Τούμου κέρδισε 2 έδρες και ο συνασπισμός της αντιπολίτευσης υπό την ηγεσία του Δημοκρατικού Κόμματος κέρδισε 9 έδρες. Μία έδρα κέρδισε ένας ανεξάρτητος.[17] Μετά τις εκλογές, το Δημοκρατικό Κόμμα Tumu υποστήριξε το CIP και ο Τζέφρι Χένρι έγινε πρωθυπουργός για δεύτερη φορά.[18][19]
1994[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε σαρωτική νίκη στις γενικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 24 Μαρτίου 1994, κερδίζοντας 20 έδρες. Το Δημοκρατικό Κόμμα εξασφάλισε 3 έδρες και το νεοσύστατο Κόμμα Συμμαχίας έλαβε δύο.[20]
1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις εκλογές στις 16 Ιουνίου 1999 εξελέγησαν 25 βουλευτές στο Κοινοβούλιο. Το Κόμμα των Νήσων Κουκ (CIP) κέρδισε 11 έδρες, το Κόμμα Δημοκρατικής Συμμαχίας 10 έδρες και το Κόμμα της Νέας Συμμαχίας 4 έδρες.[21] Μετά τις εκλογές, το CIP σχημάτισε συνασπισμό με το NAP, με τον Τζέφρι Χένρι ως πρωθυπουργό και τον αρχηγό του NAP Νόρμαν Τζορτζ ως αναπληρωτή του. Ωστόσο, τρία μέλη του CIP εγκατέλειψαν στη συνέχεια το κόμμα και προσχώρησαν στους Δημοκρατικούς, αναγκάζοντας τον Χένρι να παραιτηθεί. Τζο Γουίλιαμς στη συνέχεια έγινε πρωθυπουργός, αλλά αναγκάστηκε να παραιτηθεί τον Νοέμβριο έπειτα από ενδιάμεσες εκλογές και περαιτέρω αναδιάταξη του συνασπισμού. Τελικά, ο Τερεπάι Μαοάτε του Δημοκρατικού κόμματος έγινε πρωθυπουργός, με αναπληρωτή τον Τζορτζ.
2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γενικές εκλογές που έγιναν στις 7 Σεπτεμβρίου 2004 είχαν ως αποτέλεσμα τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος, με τα πρώτα αποτελέσματα να του δίνουν τη νίκη.[22] Ωστόσο, έγιναν ενστάσεις και προσφυγές εναντίον του αποτελέσματος σε 11 περιπτώσεις. Τα αποτελέσματα των ενστάσεων ήταν η έδρα στην Τιτικαβέκα να αλλάξει χέρια [23] και η έδρα του πρωθυπουργού Ρόμπερτ Γούντον να οδηγήσει σε επαναληπτική εκλογή. Το αποτέλεσμα ήταν ο πρωθυπουργός να παραιτηθεί και να αντικατασταθεί από τον αναπληρωτή του, Τζιμ Μαρουράι.[24][25]
2006[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις βουλευτικές εκλογές που διενεργήθηκαν στις 27 Σεπτεμβρίου 2006, το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε 15 έδρες έναντι 8 για το Κόμμα των Νήσων Κουκ.[26] Η κυβέρνηση απώλεσε την πλειοψηφία της μετά τη νίκη του αντιπολιτευόμενου Κόμματος των Νήσων Κουκ σε επαναληπτική εκλογή στη Ματεβέρα στις 26 Σεπτεμβρίου 2006. Το Δημοκρατικό Κόμμα κέρδισε οριακή νίκη στις εκλογές αυτές.
2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι γενικές εκλογές του 2010 διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου και εξελέγησαν τα 24 μέλη του Κοινοβουλίου. Το Κόμμα των Νήσων Κουκ κέρδισε τις εκλογές, με 16 επί συνόλου 24 εδρών.[27]
2014[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις πρόωρες εκλογές του 2014 που διεξήχθησαν στις 9 Ιουλίου, το κόμμα του πρωθυπουργού Χένρι Πούνα (Κόμμα των Νήσων Κουκ) έχασε την πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, καθώς κέρδισε 10 έδρες έναντι 11 για το Δημοκρατικό Κόμμα.[28]
2018[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δημοψηφίσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1994[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο δημοψήφισμα που έγινε στις 24 Μαρτίου 1994 οι ψηφοφόροι ψήφισαν υπέρ της διατήρησης του ονόματος των νησιών, του εθνικού ύμνου, της σημαίας και των εδρών στο εξωτερικό στο κοινοβούλιο και επέλεξαν μια πενταετή θητεία του κοινοβουλίου.[29]
1999[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με ποσοστό 64,5% υπέρ, οι ψηφοφόροι ενέκριναν στις 16 Ιουνίου 1999 την πρόταση να μειωθεί η θητεία του Κοινοβουλίου από 5 σε 4 χρόνια. [30] Όμως, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν άκυρο καθώς δεν είχε εγκριθεί με την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3.
2004[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 7 Σεπτεμβρίου 2004 διενεργήθηκε ένα ακόμα δημοψήφισμα για τη μείωση της κοινοβουλευτικής θητείας στα τέσσερα χρόνια. Αυτή τη φορά εγκρίθηκε με ποσοστό 82,27%, περισσότερο από τα δύο τρίτα που απαιτείτο για να είναι έγκυρο. [31]
2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την ίδια ημέρα με τις γενικές εκλογές του 2010 διενεργήθηκε δεσμευτικό δημοψήφισμα για το αν τα έπρεπε να μειωθεί ο αριθμός των 24 βουλευτών.[32]
Οι ερωτηθέντες ενέκριναν την πρόταση για μείωση στον αριθμό των εδρών, με ποσοστό 63,8% έναντι 36,2% που την καταψήφισαν .[33] Το 7,4% ήταν άκυρα ή λευκά ψηφοδέλτια, με αποτέλεσμα να μην συμπληρωθούν τα 2/3 της πλειοψηφίας, ώστε να περάσει το δημοψήφισμα.
2022[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε ένα μη δεσμευτικό δημοψήφισμα ταυτόχρονα με τις γενικές εκλογές, την 1η Αυγούστου 2022, οι ψηφοφόροι κλήθηκαν να ταχθούν υπέρ ή κατά της νομιμοποίησης της κάνναβης για ιατρικούς σκοπούς.[34] Η πλειοψηφία των ατόμων που προσήλθαν στις καλπες υποστήριξαν τη νομοθεσία, με το 62% να τάσσεται υπέρ και το 35% να καταψηφίζει.[35] Εναπόκειται στο Κοινοβούλιο των Νήσων Κουκ εάν θα εφαρμοστεί η νομοθεσία ή όχι.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «CIA World Factbook». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουλίου 2014.
- ↑ Richard Phillip Gilson (1980) The Cook Islands, 1820-1950 p200–201
- ↑ Election of European Member Pacific Islands Monthly, Δεκέμβριος 1947, p32
- ↑ Cook Is. electors vote by radio Pacific Islands Monthly, Μάιος 1947, p47
- ↑ W.H. Watson Retains Seat Against Opposition Pacific Islands Monthly, Απρίλιος 1947, p9
- ↑ Rarotonga has a lively election Pacific Islands Monthly, Απρίλιος 1953, p17
- ↑ Keen Interest In CI Elections Pacific Islands Monthly, Απρίλιος 1956, p24
- ↑ A Legislative Assembly Soon for Cooks Pacific Islands Monthly, Σεπτέμβριος 1958, σελ. 139
- ↑ n140/mode/1up A Legislative Assembly Soon for Cooks Pacific Islands Monthly, Σεπτέμβριος 1958, σελ. 139
- ↑ Cook Is. Elections Bring Many New Faces Pacific Islands Monthly, Ιούνιος 1961, p21
- ↑ «Voyage to Statehood». Cook Islands Government. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2009.
- ↑ Albert Henry back in the Cooks with a bang Pacific Islands Monthly,Ιούνιος 1968, p24
- ↑ Cooks battle Pacific Islands Monthly, Μάρτιος 1972, p125
- ↑ Flying voters: Cooks poll up in air Pacific Islands Monthly, Μάιος 1978, p6
- ↑ Quiet election campaigning leads up to dramatic result Pacific Islands Monthly, Μάιος 1983, p15
- ↑ Cook Islands 1983: The year of voting repeatedly Pacific Islands Monthly, Οκτώβριος 1983, p18
- ↑ «Cook Islands Government - 1989». 15 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2009.
- ↑ Ron and Marjorie Crocombe (1990). «Cook Islands in Review: Issues and Events, 1 July 1988 to 30 June 1989». The Contemporary Pacific 2 (1): 165.
- ↑ «Henry Re-elected After Five years». Pacific Islands Monthly 59 (15): σελ. 13. 1989-02-01. https://nla.gov.au/nla.obj-340328540/view?sectionId=nla.obj-344617185&partId=nla.obj-340337751#page/n12/mode/1up. Ανακτήθηκε στις 2020-10-10.
- ↑ Christine Hatcher (1994-05-01). «Victory for Henry». Pacific Islands Monthly 64 (5): σελ. 15. https://nla.gov.au/nla.obj-342190906/view?sectionId=nla.obj-345607763&partId=nla.obj-342193546#page/n14/mode/1up. Ανακτήθηκε στις 2020-07-26.
- ↑ Florence Syme-Buchanan (1999-07-01). «Cook Islands king maker crows». 69. Pacific Islands Monthly, σελ. 50. https://nla.gov.au/nla.obj-346164529/view?partId=nla.obj-346194926#page/n49/mode/1up. Ανακτήθηκε στις 2020-06-20.
- ↑ «Democratic party in Cook Islands consolidates election lead». Radio New Zealand International. 13 Σεπτεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009.
- ↑ «Cook Islands Party candidate wins petition against election result in Titikaveka». Radio New Zealand International. 10 Δεκεμβρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009.
- ↑ «Cooks to vote for new Prime Minister after election draw leads to by-election». Radio New Zealand International. 12 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009.
- ↑ «New Cook Islands PM and Cabinet sworn in». Cook Islands Government. 15 Δεκεμβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2009.
- ↑ «Democratic Party gains majority in final results from Cook Islands election». Radio New Zealand International. 5 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2009.
- ↑ «Preliminary results show Democrats ousted in Cook Islands election». Radio New Zealand International. 18 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ Cook Islands PM may have lost seat, Radio New Zealand International, 11 Ιουλίου 2014.
- ↑ Cook Islands Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ Cook Islands, 16 June 1999: Legislative term four or five years= Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ Cook Islands, 29 June 1999: Legislative term four or five years= Direct Democracy (Γερμανικά)
- ↑ «Cooks referendum during November election». Radio New Zealand International. 10 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ «76% want seats cut». Cook Islands News. 11 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2010.
- ↑ Cook-Inseln, 1. August 2022 : Cannabis für medizinische Anwendungen
- ↑ «Ruling party in Cook Islands closer to power after gaining seats». RNZ. 12 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022.