Εζέν Ιζαμπέ
| Εζέν Ιζαμπέ | |
|---|---|
 Εζέν Ιζαμπέ (περίπου 1860), φωτογραφία του Ναντάρ. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Eugène Isabey (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Ιουλίου 1803 Παρίσι, Γαλλία |
| Θάνατος | 25 Απριλίου 1886 Μοντεβρέν |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ[1] και Grave of Isabey |
| Εθνικότητα | Γάλλος |
| Ψευδώνυμο | Isabey, Eugene |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[2] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ζωγράφος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Village in Normandy |
| Περίοδος ακμής | 1823[4] - 1886[4] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ρομαντισμός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Laure Lebreton |
| Τέκνα | Marie Isabey |
| Γονείς | Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ και Justine Laurisse de Salienne |
| Συγγενείς | Pierre-Luc-Charles Ciceri (κουνιάδος) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (22 Ιανουαρίου 1852)[5][6] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Εζέν Ιζαμπέ (γαλλικά: Eugène Isabey), πλήρες όνομα Εζέν Λουί Γκαμπριέλ Ιζαμπέ, 1803 - 1886, ήταν Γάλλος ζωγράφος και λιθογράφος της ρομαντικής περιόδου της γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα.[7]
Ήταν γιος του ζωγράφου Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ και είναι γνωστός κυρίως για τις θαλασσογραφίες του με ναυάγια, ιστορικούς πίνακες, τοπιογραφίες και ρωπογραφίες.[8]
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Εζέν Ιζαμπέ γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου 1803 στο Παρίσι και ήταν γιος του Ζαν-Μπατίστ Ιζαμπέ, πολύ γνωστού ζωγράφου που απολάμβανε την προστασία της αυτοκρατορικής οικογένειας. Αρχικά, ήθελε να γίνει ναυτικός, αλλά ο πατέρας του επέμενε να σπουδάσει ζωγραφική και να ακολουθήσει καλλιτεχνική σταδιοδρομία.[9]
Αφού σπούδασε με τον πατέρα του και μελέτησε και αντέγραψε πίνακες παλαιών δασκάλων στο Λούβρο, από το 1824 εγκαταστάθηκε στη Νορμανδία, αρχικά στην Ονφλέρ, όπου μοιράζονταν ένα εργαστήριο με τον τοπιογράφο Ξαβιέ Λεπρένς, και στη συνέχεια το 1826 μετακόμισε στο Σαιν-Σιμεόν, μετά τον πρόωρο θάνατο του Λεπρένς. Την επόμενη χρονιά, έστειλε μερικά έργα του στο Σαλόν για την πρώτη του επίσημη έκθεση.[10]
Το 1831 επιλέχθηκε να συνοδεύσει μια διπλωματική αποστολή στο Μαρόκο, με επικεφαλής τον κόμη ντε Μορνέ, αλλά αρνήθηκε. Μόλις είχε επιστρέψει από ένα σύντομο ταξίδι στο Αλγέρι, όπου, ως επίσημος ζωγράφος, είχε φιλοτεχνήσει σκηνές της εκστρατείας του Βασιλικού Ναυτικού, και ανησυχούσε καθώς η κατάσταση εκεί ήταν ακόμη πολύ άστατη για να επιχειρήσει μακρά διαμονή. Στη θέση του πήγε ο φίλος του Ευγένιος Ντελακρουά, ο οποίος δημιούργησε πάνω από 100 έργα που σήμερα θεωρούνται κλασικά του Οριενταλισμού.
Λίγο αργότερα, ο Ιζαμπέ έγινε αυλικός ζωγράφος του βασιλιά Λουδοβίκου Φιλίππου και το 1832 ονομάστηκε Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής. Ένας από τους πιο γνωστούς πίνακές του έγινε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το 1840, που απεικονίζει την επιστροφή των λειψάνων του Ναπολέοντα από την Αγία Ελένη, στη φρεγάτα Μπελ Πουλ.[11]
Ανάμεσα στα έργα του υπάρχουν ιστορικοί πίνακες, τοπιογραφίες και ρωπογραφίες, αλλά ασχολήθηκε επίσης με τη θαλασσογραφία και φιλοτέχνησε πολυάριθμους πίνακες που απεικονίζουν καταιγίδες και ναυάγια, αντανακλώντας πιθανώς το παλιό του ματαιωμένο όνειρο να γίνει ναυτικός. Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης παραμονής του στην Αγγλία, είναι γνωστό ότι μελέτησε τα έργα του Ουίλλιαμ Τέρνερ. Ήταν ιδιαίτερα επιδέξιος στο να αποδίδει λεπτές αποχρώσεις σε πιο σκούρα χρώματα.
Στο εργαστήριό του είχε πολλούς μαθητές, μεταξύ των οποίων τους θαλασσογράφους Εζέν Μπουντέν, Γιόχαν Γιόνγκιντ και Ντυράν-Μπραζέ. Στα τελευταία του χρόνια, ο Ιζαμπέ εγκατέλειψε την ελαιογραφία για να αφοσιωθεί στην ακουαρέλα και τα χρώματα γκουάς, εργαζόμενος σε εξωτερικούς χώρους. Οι ακουαρέλες του προαναγγέλλουν τον ιμπρεσιονισμό, τόσο στην τεχνοτροπία όσο και στα μέρη της Νορμανδίας και της Βρετάνης που απεικόνισε. Το 1862, ο Κλωντ Μονέ τον επισκέφθηκε στο σπίτι του στην Ονφλέρ.
Ο Εζέν Ιζαμπέ πέθανε στις 25 Απριλίου 1886 στο Μοντεβρέν, κοντά στο Παρίσι, όπου ένα σχολείο φέρει το όνομά του προς τιμήν του.[12]
Επιλογή έργων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Ναυάγιο σε βραχώδη ακτή, 1837, Δημοτικό μουσείο Καρλσρούης -
Τυφώνας στο Σαιν-Μαλό, 1860 -
-
Το ναυάγιο του πλοίου Εμιλί, 1865, Νάντη -
Μετά την καταιγίδα, 1844, Βαλτιμόρη -
Άποψη του λιμανιού της Βουλώνης, 1843 -
Λαθρέμποροι στην παραλία, 1886 -
Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ εισέρχεται στο Παρίσι, 1830 -
Υπεράσπιση του κάστρου, 1868 -
Ακρογιαλιά με άμπωτη, 1833 -
Το εργαστήριο του αλχημιστή, 1845, Λιλ -
Σκηνή αγοράς σε πόλη -
-
Το γράμμα, 1862
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 199.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav
.org /d703620e-4488-42ad-85d4-b62d19b6b841. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2016. - ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12011338d. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 4,0 4,1 4,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd
.nl /explore /artists /41144. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2022. - ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ www
.leonore .archives-nationales .culture .gouv .fr /ui /notice /190757. - ↑ . «getty.edu/art/collection/artists/3614/eugene-isabey-french-1803-1886/».
- ↑ . «artnet.com/artists/louis-gabriel-eugene-isabey/».
- ↑ . «francetvinfo.fr/culture/arts-expos/peinture/le-louvre-expose-ses-aquarelles-d-eugene-isabey-etretat-a-saint-malo».
- ↑ . «wga.hu/bio_m/i/isabey/eugene/biograph».
- ↑ . «thefamousartists.com/eugene-isabey».
- ↑ . «montevrain.fr/les-groupes-scolaires». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
