Δημήτριος Αλεξανδρίδης
| Δημήτριος Αλεξανδρίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1784 Τύρναβος |
| Θάνατος | 1851 (;) Βιέννη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία Αυστρία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Σχολείο του Τυρνάβου Πανεπιστήμιο της Ιένας |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λόγιος
μεταφραστής γιατρός εκδότης |
| Γνωστός για | έκδοση του "Ελληνικού Τηλέγραφου" |
| Οικογένεια | |
| Αδέλφια | Στέφανος Δούγκας (;) |
| Συγγενείς | Άνθιμος Γαζής (;) |
Ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης (Τύρναβος Θεσσαλίας 1784 - Βιέννη Αυστρίας 1851;), ήταν γιατρός, εκδότης και μεταφραστής από τον Τύρναβο.[1] Εξέδιδε την εφημερίδα «Ελληνικός Τηλέγραφος».
Η ζωή του στον Τύρναβο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης, γεννήθηκε το έτος 1784, στην πόλη Τύρναβο της Θεσσαλίας. Σε αυτόν τον τόπο έζησε και τα παιδικά του χρόνια, κατά τα οποία έμεινε ορφανός. Φοίτησε στο σχολείο της πόλης.[2] Μερικές πηγές αναφέρουν πως είχε συγγενικούς δεσμούς με σημαντικούς λογίους της εποχής εκείνης. Συγκεκριμένα, πιστεύεται πως ο φιλόσοφος και ιεροδιάκονος Στέφανος Δούγκας, από τον οποίο έμαθε τα πρώτα γράμματα, ήταν αδελφός του. Παράλληλα, ο κληρικός και κορυφαίος διαφωτιστής Άνθιμος Γαζής, εικάζεται πως ήταν θείος του. Πάντως, λίγα στοιχεία γνωρίζουμε για τη ζωή του, απολύτως ιστορικά τεκμηριωμένα, πριν το 1812.[3]
Οι σπουδές του στην Ιένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περίπου το 1806, ο Αλεξανδρίδης φεύγει από τον Τύρναβο για την Ιένα της Γερμανίας. Στο πανεπιστήμιο της πόλης σπούδασε ιατρική, ενώ παρακολούθησε και κάποια μαθήματα φυσικών επιστημών, κυρίως ορυκτολογίας. Κατά συνέπεια, θα γίνει μέλος επιστημονικών εταιρειών της πόλης, που ασχολούνται με τους παραπάνω κλάδους.[4]
Η εγκατάστασή του στη Βιέννη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ύστερα από τις σπουδές του στην Ιένα, ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης εγκαθίσταται στη Βιέννη της Αυστρίας. Εκεί θα δουλέψει ως γιατρός, επάγγελμα το οποίο θα εξασκεί επιτυχώς. Εκτός από την ενασχόλησή του με την ιατρική, θα δείξει ενδιαφέρον και για τα γράμματα. Συγκεκριμένα, εκδίδει τη βιογραφία και τη βιβλιογραφία των Ελλήνων στοχαστών που έζησαν μέχρι την Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Το ίδιο έτος, θα δημοσιεύσει την τρίτομη μετάφραση της Ιστορίας της Ελλάδος, του Άγγλου ιστορικού Oliver Goldsmith. Στη συνέχεια, ακολουθεί μια σειρά μελετών της φιλολογίας και του πολιτισμού των λαών της Ανατολής, κυρίως των Αράβων. Το 1807, εκδίδει δύο πίνακες γεωγραφίας, καθώς και τη μετάφραση του έργου του Άραβα Αλμπουφέδα, η οποία, όμως, δέχθηκε επικρίσεις. Το 1812, δημοσίευσε ένα ελληνοτουρκικό λεξικό, καθώς και μία γραμματική της τουρκικής γλώσσας. Επίσης, έγραψε και ένα γερμανικοτουρκικό λεξικό.[3] Γνώριζε πολλές γλώσσες, αρχαία και νέα ελληνικά, τουρκικά, αραβικά και τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.[4]
Ελληνικός Τηλέγραφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Ελληνικός Τηλέγραφος
Ο Δημήτριος Αλεξανδρίδης, όμως, έμεινε γνωστός για την εφημερίδα «Ελληνικός Τηλέγραφος», που εξέδιδε στη Βιέννη[5] από το 1812 ως το 1836[6]. Η εφημερίδα αυτή, που κυκλοφορούσε κάθε δύο εβδομάδες, περιελάμβανε θέματα ποικίλου περιεχομένου: πολιτικά, οικονομικά, επιστημονικά και φιλολογικά. Μεταξύ των ετών 1817 και 1819, μάλιστα, θα κυκλοφορεί και φιλολογικό παράρτημά της, με το όνομα «Φιλολογικός Τηλέγραφος».[1] Μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, ο «Ελληνικός Τηλέγραφος» θα καταξιωθεί στα μάτια των Ελλήνων ομογενών του εξωτερικού ως η κύρια πηγή πληροφόρησής τους, καθώς και ως μέσο που τους κρατούσε πνευματικά αφυπνισμένους.
Αντίδραση της αυστριακής και οθωμανικής κυβέρνησης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το περιεχόμενο, όμως, του «Ελληνικού Τηλέγραφου», στον οποίο γίνονταν αναφορές για την Ελληνική Επανάσταση, προκάλεσε την αντίδραση της φιλότουρκης αυστριακής κυβέρνησης, που εφάρμοσε λογοκρισία. Δυσαρέσκεια δημιούργησε και στην Υψηλή Πύλη. Παρ’ όλα αυτά, χάρη στην ευφυή διπλωματία του Αλεξανδρίδη, η εφημερίδα συνέχισε να εκδίδεται μέχρι το 1836.[3]
Ο θάνατός του - το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγα είναι γνωστά για τα τελευταία χρόνια του Αλεξανδρίδη, αλλά είναι πιθανόν να πέθανε το έτος 1851. Η συνεισφορά του στην πνευματική ανάπτυξη του απόδημου ελληνισμού, ιδίως με τον «Ελληνικό Τηλέγραφο», είναι ανυπολόγιστη. Σημαντική, ήταν επίσης, η προσφορά του ελληνοτουρκικού λεξικού που εξέδωσε, μέσω του οποίου διευκολύνθηκε η εκμάθηση της τουρκικής γλώσσας.
Τα χαρακτηριστικά της γραφής του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και το ύφος του Αλεξανδρίδη έχει απορρίψει τα αρχαΐζοντα στοιχεία, διατηρεί έναν συντηρητισμό στο θέμα της γλώσσας. Η ιδεολογία του είναι παρόμοια με αυτή του Αδαμάντιου Κοραή, αφού πίστευε πως για να αποτινάξουν οι Έλληνες τον οθωμανικό ζυγό, έπρεπε πρώτα να ανέλθουν σε ανώτερο πνευματικό επίπεδο.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 "Αλεξανδρίδης Δημήτριος". Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα.
- ↑ Βακαλόπουλος 1973. σελ. 530.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Αμυγδαλάκη & Παρασκευοπούλου, Ανακτήθηκε από Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Διαχείρισης Ιστορικών Αρχείων
- ↑ 4,0 4,1 "Αλεξανδρίδης Δημήτριος". Ανακτήθηκε από Academic Dictionaries and Encyclopedias
- ↑ Βακαλόπουλος 1975. σελ. 234.
- ↑ «Ελληνικός Τηλέγραφος (2013)».
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Αλεξανδρίδης, Δημήτριος" (2013). Academic Dictionaries and Encyclopedias. Ανακτήθηκε από: https://greek_greek.en-academic.com/204799/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82%2C_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82[νεκρός σύνδεσμος]
- "Αλεξανδρίδης Δημήτριος" (1981). Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, Τόμος 6.
- Αμυγδαλάκη, Ε. - Παρασκευοπούλου, Α. (χ.χ.). "Αλεξανδρίδης Δημήτριος [1784, Τύρναβος – 1851(;), Βιέννη]". Εργαστήριο Ηλεκτρονικής Διαχείρισης Ιστορικών Αρχείων. Ανακτήθηκε από: http://dlab.phs.uoa.gr/index.php/projects/viographika/details/6/1
- Βακαλόπουλος, Α. (1973). Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, Τόμος Δ: Τουρκοκρατία 1669-1812. Η οικονομική άνοδος και ο φωτισμός του Γένους. Θεσσαλονίκη.
- Βακαλόπουλος, Α. (1975). Επισκόπηση του Ελληνισμού κατά περιοχές. Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος 11: Ο Ελληνισμός υπό ξένη κυριαρχία (περίοδος 1669-1821). Λατινοκρατία - Τουρκοκρατία. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών.
- "Ελληνικός Τηλέγραφος" (2013). Academic Dictionaries and Encyclopedias. Ανακτήθηκε από: https://greek_greek.en-academic.com/214292/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%82.