Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ
| Γκαμπριέλ ντ'Εστρέ | |
|---|---|
_(cropped).jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Gabrielle d'Estrées (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1573[1] Château de la Bourdaisière ή Cœuvres |
| Θάνατος | 10 Απριλίου 1599[2][3] Παρίσι |
| Αιτία θανάτου | Εκλαμψία |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Αββαείο του Μωμπουισόν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας[5][6] Roger de Saint-Lary de Termes |
| Τέκνα | Καίσαρ του Βαντόμ Αικατερίνη Ερριέττα των Βουρβόνων Αλέξανδρος του Βαντόμ stillborn son d'Estrées[7] |
| Γονείς | Antoine d'Estrées[6] και Françoise Babou de La Bourdaisière |
| Αδέλφια | François Annibal d'Estrées[6] Julienne-Hippolyte d’Estrées Angélique d'Estrées |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Γαβριέλλα ντ' Εστρέ ήταν ερωμένη, έμπιστη και σύμβουλος του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας.
Βασιλική ερωμένη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Νοέμβριο του 1590, ο Ερρίκος Δ΄ ερωτεύτηκε την Γαβριέλλα ντ' Εστρέ[8] Αν και ήταν παντρεμένος με την Μαργαρίτα της Γαλλίας, ο Ερρίκος και η Γαβριέλλα έδειχναν την αγάπη τους μπροστά στο κοινό. Ένθερμη πιστή του Ερρίκου, η Γαβριέλλα συνόδευσε τον Ερρίκο κατά τη διάρκεια των εκστρατειών του. Ακόμη και όταν ήταν έγκυος, επέμενε να ζει μέσα στη σκηνή κοντά στο πεδίο της μάχης, φροντίζοντας τα ρούχα του να είναι καθαρά και να τρώει καλά μετά από τις μάχες. Καθώς ήταν έξυπνη και πρακτική γυναίκα, ο Ερρίκος μοιράστηκε τα μυστικά του μαζί της και ακολούθησε τις συμβουλές της. Όταν οι δυο τους ήταν χώρια, ο Ερρίκος της έγραφε συχνά επιστολές, ενώ ήταν στα ταξίδια του σε στρατόπεδα πολέμου [9].
Γεννημένη Καθολική, η Γαβριέλλα γνώριζε ότι ο καλύτερος τρόπος να ολοκληρωθούν οι θρησκευτικοί πόλεμοι ήταν ο ίδιος ο Ερρίκος να γίνει Καθολικός. Αναγνωρίζοντας τη σοφία στην επιχειρηματολογία της, στις 25 Ιουλίου 1593 ο Ερρίκος δήλωσε ότι «το Παρίσι αξίζει μια λειτουργία» και απέκλεισε μόνιμα τον προτεσταντισμό [10]. Αυτό του επέτρεψε να στεφθεί ο βασιλιάς της Γαλλίας στις 27 Φεβρουαρίου του 1594. Ο Ερρίκος επίσης κανόνισε να ακυρωθεί ο γάμος της Γκαμπριέλ με τον Λιανκούρ το ίδιο έτος.
Στις 7 Ιουνίου του 1594, γεννήθηκε το πρώτο τους παιδί, ένας γιος, ο Καίσαρ του Βαντόμ. Στις 4 Ιανουαρίου 1595, ο Ερρίκος αναγνώρισε επίσημα και νομιμοποίησε τον γιο του σε κείμενο επικυρωμένο από το Parlement de Paris. [11] Σε αυτό το κείμενο, αναγνώρισε επίσης την Γαβριέλλα ως μητέρα του γιου του κι ερωμένη του.
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού υπέβαλε αίτηση στον Πάπα Κλήμη Η΄ για την ακύρωση του γάμου του και το δικαίωμα να ξαναπαντρευτεί, τον Μάρτιο του 1599, ο Ερρίκος έδωσε στην ερωμένη του ένα δαχτυλίδι. Η Γαβριέλλα, σίγουρη ότι θα την παντρευόταν, δήλωσε, "Μόνο ο Θεός ή ο θάνατος του βασιλιά μπορούν να βάλουν τέλος στην καλή μου τύχη". [12] Λίγες μέρες αργότερα, στις 10 Απριλίου του 1599, ενώ ο Ερρίκος ήταν στο δρόμο της, πέθανε στο Παρίσι [13], προς μεγάλη λύπη του βασιλιά[14].
Παιδιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα τέσσερα παιδιά της Γαβριέλλας και του Ερρίκου ήταν:
- Καίσαρ 1594-1665, δούκας του Βαντόμ. Νυμφεύτηκε τη Φραγκίσκη της Λωρραίνης. Το 1626, συμμετείχε σε μια συνωμοσία εναντίον του καρδινάλιου Ρισελιέ. Ο Καίσαρ συνελήφθη και φυλακίστηκε για τρία χρόνια. Το 1641 κατηγορήθηκε πάλι για συνωμοσία και αυτή τη φορά έφυγε στην Αγγλία.
- Αικατερίνη-Ερριέττα 1596-1663[15], παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ του Οίκου της Λωρραίνης δούκα του Ελμπέφ.
- Αλέξανδρος του Βαντόμ, ιππότης.
- Ένας γιος που πέθανε στη γέννα (1599).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 www
.britannica .com /biography /Gabrielle-dEstrees-duchesse-de-Beaufort. - ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p59.htm#i589. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00003654.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12129253b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ «Генрих IV» (Ρωσικά)
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Эстре» (Ρωσικά)
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Knecht, R.J. (2013). The French Civil Wars, 1562-1598. Routledge. p. 255.
- ↑ Wellman 2013, p. 343.
- ↑ Elizabeth Webber, Mike Feinsilber. Merriam-Webster's dictionary of allusions. p. 404.
- ↑ "Lettres de légitimation de César de Vendôme ; Paris, 4 janvier 1595". www.calames.abes. In french.
- ↑ Horne, Alistair (2007). La Belle France. Vintage.
- ↑ Bercé, Yves-Marie, 6
- ↑ Bayrou, p. 440.
- ↑ Wellman, Kathleen (2013). Queens and Mistresses of Renaissance France. Yale University Press.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bayrou, François (1994). Le Roi libre. Paris: Flammarion. (ISBN 2-08-066821-8) (French)
- Bercé, Yves-Marie (1996). The Birth of Absolutism: a history of France, 1598-1661. Basingstoke: Palgrave Macmillan. (ISBN 0-333-62756-3)
- Wellman, Kathleen (2013). Queens and Mistresses of Renaissance France. Yale University Press.
|