Βαρθολομαίος Ρόμπερτς

Βαρθολομαίος Ρόμπερτς
Απεικόνιση του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς
Γέννηση	17 Μαΐου 1682 Νιούπορτ, Ουαλία
Θάνατος	10 Φεβρουαρίου 1722 (39 ετών) Εν πλω, Ακρωτήριο Λόπεζ, Γκαμπόν
Κλάδος	Πειρατεία
Βαθμός	Καπετάνιος
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς (Bartholomew Roberts, 17 Μαΐου 1682 – 10 Φεβρουαρίου 1722), γεννηθείς με το όνομα Τζον Ρόμπερτς (John Roberts) ήταν Ουαλός πειρατής που έδρασε στην ευρύτερη περιοχή ανάμεσα στις Αμερικάνικες ακτές και τη Δυτική Αφρική την περίοδο 1719-1722. Ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους πειρατές της Χρυσής Εποχής της Πειρατείας έχοντας κουρσέψει συνολικά περίπου 470 πλεούμενα. Είναι επίσης γνωστός με το ψευδώνυμο Μαύρος Μπαρτ, Black Bart, (ουαλικά:Barti Ddu), αν και ποτέ αυτό το όνομα δεν χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο της ζωής του.

Πρώτα χρόνια

Ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς γεννήθηκε το 1682 στην Ουαλία. Αρχικά το όνομα του ήταν Τζον Ρόμπερτς και πατέρας του ήταν μάλλον ο Τζώρτζ Ρόμπερτς. Δεν είναι γνωστό γιατί άλλαξε το όνομα του, αλλά κάτι τέτοιο ήταν σύνηθες στους πειρατές. Η πρώτη καταγεγραμμένη επαφή του με τη θάλασσα ήταν το 1718 με τον βαθμό του υπάρχου σε σκούνα.

Το 1719 ήταν τρίτος ύπαρχος σε πλοίο δουλεμπορίου με το όνομα Princess υπό τον καπετάνιο Αβραάμ Πλάμπ (Abraham Plumb). Το πλοίο βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής Γκάνα όταν δέχθηκε επίθεση και αιχμαλωτίστηκε από πειρατές. Οι πειρατές είχαν 2 καράβια, το Royal Rover και το Royal James και αρχηγός τους ήταν ο καπετάνιος Χάουελ Ντέιβις (Howell Davis), ο οποίος όπως και ο Ρόμπερτς ήταν Ουαλός. Κάποια από τα μέλη του πληρώματος, ανάμεσα τους και ο Ρόμπερτς, στρατολογήθηκαν με τη βία από τους πειρατές.

Ο Ντέιβις γρήγορα είδε το ταλέντο του Ρόμπερτς στην πλοήγηση και άρχισε να τον συμβουλεύεται. Επίσης η επικοινωνία τους γίνονταν στα ουαλικά για να μένουν κρυφές οι πληροφορίες από τα υπόλοιπα μέλη. Ο Ρόμπερτς στην αρχή ήταν διστακτικός ως το προς να γίνει πειρατής, στη συνέχεια όμως είδε τα πλεονεκτήματα της νέας του ζωής.

Πειρατική ζωή

Στο εμπορικό ναυτικό ο μισθός του Ρόμπερτς ήταν λιγότερο από 3 στερλίνες τον μήνα, χωρίς καμία ευκαιρία για προαγωγή σε καπετάνιο, οπότε γίνονται αντιληπτά τα θέλγητρα της πειρατείας. Λίγες βδομάδες αργότερα το πλοίο Royal James παρουσίασε βλάβη και εγκαταλείφθηκε. Οι πειρατές με το άλλο πλοίο κατευθύνθηκαν στο νησί Πρίνσιπε. Ο Ντέιβις σήκωσε σημαίες βρετανικού πολεμικού πλοίου και του επιτράπηκε η είσοδος στο λιμάνι. Μετά από λίγες μέρες ο καπετάνιος κάλεσε για γεύμα πάνω στο καράβι τον κυβερνήτη του νησιού, με σκοπό να τον απαγάγει για να του δοθούν λύτρα. Οι Πορτογάλοι, όμως είχαν ανακαλύψει την πραγματική ταυτότητα τους και ο κυβερνήτης κάλεσε τον Ντέιβις για ένα ποτήρι κρασί προτού το γεύμα. Στην πορεία η ομάδα των πειρατών που συνόδεψαν τον καπετάνιο τους έπεσε σε ενέδρα και ο Ντέιβις σκοτώθηκε από τα πυρά.

Τώρα οι πειρατές έπρεπε να εκλέξουν νέο καπετάνιο. Το πλήρωμα είχε χωριστεί στη βουλή των Λόρδων και στη βουλή των Κοινοτήτων και ήταν οι Λόρδοι που έπρεπε να προτείνουν ένα όνομα στο υπόλοιπο πλήρωμα και πρότειναν τον Ρόμπερτς. Μέσα σε 6 βδομάδες από την αιχμαλωσία του ο Βαρθολομαίος είχε γίνει καπετάνιος, παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις για την είσοδο του στην πειρατεία. Η προαγωγή σε καπετάνιο οφείλεται στην ικανότητα του στην πλοήγηση και στη διαγωγή του καθώς ήταν ευθύς χαρακτήρας και ισχυρογνώμων.

Δέχθηκε την τιμή λέγοντας πως αφού είχε βουτήξει τα χέρια του στον βούρκο και έπρεπε να είναι πειρατής, ήταν καλύτερο να είναι διοικητής παρά απλός ναύτης

Η πρώτη του ενέργεια σαν καπετάνιος ήταν η εκδίκηση για τον θάνατο του Ντέιβις. Οι πειρατές επέστρεψαν στο νησί και με τη βοήθεια της νύχτας εξαπλώθηκαν και σκότωσαν μεγάλο μέρος του ανδρικού πληθυσμού, αρπάζοντας ότι πολύτιμο είδος μπορούσαν να μεταφέρουν. Σύντομα, μετά από την επιδρομή, αιχμαλώτισαν ένα ολλανδικό εμπορικό πλοίο και μετά από 2 μέρες ένα βρετανικό πλοίο. Έπειτα από την ανανέωση των προμηθειών τους οι πειρατές έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα στις Ανατολικές Ινδίες και τη Βραζιλία ως τον επόμενο προορισμό τους. Η ψηφοφορία ανέδειξε τη Βραζιλία. Ο συνδυασμός θάρρους και επιτυχίας σφράγισε την αφοσίωση του πληρώματος στον νέο καπετάνιο και κατέληξαν στο ότι είχαν πολλά να κερδίσουν με αυτόν αρχηγό.

Βραζιλία και Καραϊβική (Ιούλιος 1719 - Μάιος 1720)

Η πρώτη σημαία του Ρόμπερτς, παριστάνοντας αυτόν και τον Θάνατο να κρατάνε μια κλεψύδρα

Οι πειρατές του Ρόμπερτς διέσχισαν τον Ατλαντικό, εφοδιάστηκαν και έκαναν επιδιορθώσεις στο πλοίο τους, στα ακατοίκητα νησιά Φερδινάνδο. Για 9 εβδομάδες έπλεαν στην ακτή της Βραζιλίας χωρίς να συναντήσουν κανένα πλοίο. Ήταν έτοιμοι να σαλπάρουν για την Καραϊβική όταν εντόπισαν έναν στόλο από 42 πορτογαλικά καράβια, που περίμεναν 2 πολεμικά πλοία για να ταξιδέψουν στη Λισαβόνα. Ο Ρόμπερτς κατέλαβε ένα πλεούμενο και διέταξε τον καπετάνιο του να του δείξει το πλοίο με το πολυτιμότερο φορτίο, το οποίο ήταν ένα πλοίο με 40 κανόνια και 170 άτομα για πλήρωμα. Οι πειρατές έκαναν ρεσάλτο και κατέλαβαν το πλοίο, αποκομίζοντας 40.000 χρυσά πορτογαλικά νομίσματα και διάφορα τιμαλφή, συμπεριλαμβανομένου και ενός σταυρού από διαμάντια που προορίζονταν για τον βασιλιά της Πορτογαλίας.

Επόμενος προορισμός ήταν η Νήσος του Διαβόλου στη Γουιάνα για να ξοδέψουν τα λάφυρα. Έπειτα κατευθύνθηκαν στον ποταμό Σουρινάμ όπου έπιασαν ακόμη ένα πλοίο. Αμέσως ένα βριγαντίνο φάνηκε και ο Ρόμπερτς πήρε σαράντα άντρες μαζί του στο πρόσφατα αιχμαλωτισμένο πλοίο για να το καταδιώξει, αφήνοντας υπεύθυνο στο Royal Rover τον Ουόλτερ Κένεντι, Ιρλανδικής καταγωγής, με ότι απέμενε από τα κλοπιμαία. Επιστρέφοντας μετά από 8 ημέρες το πλοίο είχε εξαφανιστεί. Ο Ρόμπερτς και το πλήρωμά του ονόμασαν Fortune(Τύχη) το νέο πλοίο τους και έφτιαξαν κανόνες, γνωστούς ως πειρατικός κώδικας και ορκίστηκαν στη Βίβλο για την τήρησή τους.

Πειρατικός κώδικας του Ρόμπερτς

1. Κάθε ναύτης έχει ισότιμη ψήφο στα ζητήματα που παρουσιάζονται. Καθένας έχει ίση μερίδα σε προμήθειες και αλκοόλ εκτός αν παρουσιαστεί ανάγκη και τότε πρέπει να ψηφιστεί η μείωση της ποσότητας της μερίδας.
2. Κάθε ναύτης έχει δικαίωμα να πάει και να πάρει από το κουρσεμένο πλοίο, ένα δεύτερο ζευγάρι ρούχων. Αν κάποιος προσπαθήσει να πάρει κρυφά ένα οποιοδήποτε πράγμα αξίας θα εγκαταλειπόταν σε ερημικό νησί. Αν ένα μέλος του πληρώματος κλέψει ένα άλλο τότε η τιμωρία είναι η κοπή της μύτης και των αυτιών του και η εγκατάλειψη του σε κατοικημένο μέρος, όπου είναι σίγουρο πως θα συναντήσει δυσκολίες.
3. Κανένας δεν θα παίζει χαρτιά ή ζάρια ποντάροντας χρήματα.
4. Τα κεριά θα σβήνουν στις 8 το βράδυ. Αν κάποιος επιθυμεί να πιει μετά από αυτήν την ώρα πρέπει να πάει στο κατάστρωμα χωρίς φως.
5. Ο οπλισμός κάθε ναύτη (μουσκέτα, σπαθιά, πιστόλια, κ.λ.π)πρέπει να διατηρείται καθαρός και έτοιμος για χρήση
6. Δεν επιτρέπεται η παρουσία γυναίκας και μικρού παιδιού ανάμεσα στο πλήρωμα. Αν κάποιος παραβιάσει αυτόν τον κανόνα και φέρει στο πλοίο παιδί ή γυναίκα μεταμφιεσμένη η τιμωρία είναι ο θάνατος.
7. Αν κάποιος αφήσει το πόστο του σε ώρα μάχης θα εκτελεστεί η θα εγκαταλειφθεί σε ερημικό νησί.
8. Δεν επιτρέπονται οι καυγάδες πάνω στο πλοίο. Η διαφορές των αντρών θα λύνονται στη στεριά σε μονομαχία με σπαθί ή πιστόλι, μετά από επιλογή. Αν διαλεχτεί το πιστόλι οι άντρες θα τοποθετηθούν πλάτη με πλάτη και με το πρόσταγμα του ναυκλήρου θα γύριζαν και θα πυροβολούσαν αμέσως. Αν επιζήσουν και οι δύο, τότε θα συνέχιζαν τη μονομαχία με τη χρήση σπαθιών. Αυτός που θα καταφέρει πρώτος χτύπημα είναι και ο νικητής.
9. Σε κανέναν δεν επιτρέπεται να σταματήσει την πειρατική ζωή εκτός και αν όλα τα μέλη του πληρώματος συμπλήρωναν ένα συγκεκριμένο μερίδιο. Αν κάποιος έχανε κάποιο άκρο του στην υπηρεσία θα έπαιρνε 800 ισπανικά δολάρια από το κοινό ταμείο και για τις λιγότερο σοβαρές πληγές το ποσό ήταν ανάλογο.
10. Ο καπετάνιος και ο ναύκληρος δικαιούνται διπλάσιο μερίδιο από τα λάφυρα, ο οπλονόμος και ο λοστρόμος ενάμισι μερίδιο και οι υπόλοιποι αξιωματικοί το ένα και ένα τέταρτο της ποσότητας από το μερίδιο. Οι ναύτες θα παίρνουν ο καθένας ένα μερίδιο.
11. Οι μουσικοί θα ξεκουράζονταν το Σάββατο. Τις άλλες μέρες ξεκουράζονταν μόνο έπειτα από ειδική χάρη.

Η νέα σημαία του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς

Τέλη Φεβρουαρίου του 1720 ο Γάλλος πειρατής Μοντιγνί λα Παλίς (Montigny la Palisse) με το πλοίο Sea King, ενώθηκε με τους πειρατές του Ρόμπερτς. Οι κάτοικοι των Μπαρμπάντος, με 2 καλά εξοπλισμένα πλοία προσπάθησαν να βάλουν ένα τέλος στην απειλή των πειρατών. Στις 26 Φεβρουαρίου εντόπισαν τα 2 πειρατικά πλοία και άρχισαν τη μάχη, με το πλοίο του Μοντιγνί να τρέπεται γρήγορα σε φυγή. Το Fortune υπέστη σοβαρές ζημιές αλλά κατάφερε να ξεφύγει από τη μάχη και κατευθύνθηκε στη Δομινίκα για επισκευές, με είκοσι άτομα από το πλήρωμα να πεθαίνουν στη διάρκεια της πορείας λόγω τραυμάτων. Υπήρχαν και 2 πλοία από τη Μαρτινίκα που αναζητούσαν τους πειρατές και ο Ρόμπερτς ορκίστηκε εκδίκηση από τους κατοίκους των Μπαρμπάντος και της Μαρτινίκα. Έφτιαξε μια νέα σημαία, που παρίστανε τον εαυτό του με το ένα πόδι να πατάει ένα κρανίο ενός κατοίκου των Μπαρμπάντος και με το άλλο να πατάει ένα κρανίο ενός κατοίκου από τη Μαρτινίκα.

Νέα Γη και Καραϊβική (Ιούνιος 1720 - Απρίλιος 1721)

Η νέα πορεία του Ρόμπερτς ήταν βόρεια στο νησί Νέα Γη. Μετά από επιδρομή στο Κάνσο στη Νέα Σκωτία και καταλήψεις αρκετών πλοίων στο Κέιπ Μπρετόν, οι πειρατές εφόρμησαν στο Λιμάνι του Φέρυλαντ (Ferryland) αιχμαλωτίζοντας μια ντουζίνα πλοίων. Στις 21 Ιουνίου επιτέθηκαν στο μεγαλύτερο λιμάνι του Τρεπασέι (Trepassey) με υψωμένες μαύρες σημαίες. Όλα τα καράβια στο λιμάνι εγκαταλείφθηκαν από τα πανικόβλητα πληρώματα τους αφήνοντας τα εύκολη λεία, με αποτέλεσμα οι πειρατές να κυριέψουν το λιμάνι χωρίς καμία αντίσταση. Ο Ρόμπερτς κατάφερε να κουρσέψει 22 πλοία αλλά εκνευρίστηκε από τη δειλία των καπετάνιων τους. Κάθε πρωί στον ήχο ενός κανονιού οι καπετάνιοι έπρεπε να συναντήσουν τον Ρόμπερτς πάνω στο καράβι του, όποιος ήταν απών το πλοίο του παραδινόταν στις φλόγες. Ένα βριγαντίνο αντικατάστησε το Fortune και εξοπλίστηκε με 16 κανόνια. Οι πειρατές έφυγαν τέλη του ίδιου μήνα και έκαψαν όλα τα πλοία που βρίσκονταν στο λιμάνι. Τον Ιούλιο οι πειρατές αιχμαλώτισαν 9 ή 10 γαλλικά πλοία, επιτάσσοντας ένα από αυτά εξοπλίζοντας το με 26 κανόνια. Το νέο πλοίο ονομάστηκε Good Fortune. Πλέοντας με ισχυρότερο πλοίο κατέλαβαν έναν ακόμη αριθμό πλοίων, βάζοντας πλώρη νότια για Δυτικές Ινδίες με τον Μοντιγνί να ξαναενώνει δυνάμεις μαζί τους.

Τον Σεπτέμβριο το πλοίο δέχθηκε επιδιορθώσεις στο νησί Καρριακού και μετονομάστηκε σε Royal Fortune, το πρώτο από μια σειρά πλοίων που ονομάστηκαν έτσι από τον Ρόμπερτς. Τέλη Σεπτεμβρίου οι πειρατές κατευθύνθηκαν στο νησί ΄Αγιος Χριστόφορος και εισήλθαν στο λιμάνι με μαύρες σημαίες και τους μουσικούς να παίζουν με τρομπέτες και τύμπανα, πλέοντας ανάμεσα στα πλοία, τα οποία κατέβασαν τις σημαίες τους, μια πράξη που σήμαινε παράδοση. Η επόμενη αποβίβαση ήταν στο νησί Άγιος Βαρθολομαίος, όπου ο Γάλλος κυβερνήτης τους έδωσε άδεια να παραμείνουν για μερικές βδομάδες ευωχίας. Στις 25 Οκτωβρίου κατευθύνθηκαν στη νήσο Αγία Λουκία, αιχμαλωτίζοντας 15 γαλλικά και αγγλικά πλοία στις επόμενες 3 μέρες.. Ανάμεσα σε αυτά τα πλοία βρίσκονταν το πλοίο Greyhound με αρχηγό τον Τζέημς Σκυρμ (James Skyrme), ο οποίος αργότερα θα γίνονταν καπετάνιος υπό τον Ρόμπερτς, του πλοίου Ranger.

Στο μεταξύ ο Ρόμπερτς κατάφερε και αιχμαλώτισε τον κυβερνήτη της Μαρτινίκα, ο οποίος ταξίδευε με πολεμικό πλοίο. Οι πειρατές πλησίασαν το πολεμικό και υποκρίθηκαν πως ήταν γαλλικό εμπορικό πλοίο που πρόσφεραν πληροφορίες για την τοποθεσία του καπετάνιου Ρόμπερτς. Ξαφνικά άνοιξαν πυρ με κανόνια και με όπλα και έπειτα έκαναν ρεσάλτο χρησιμοποιώντας σπαθιά και πιστόλια και τελικά το κατέλαβαν. Ο κυβερνήτης με το που αιχμαλωτίστηκε απαγχονίστηκε από το οριζόντιο κατάρτι του Royal Fortune.

Μέχρι την άνοιξη του 1721 οι ενέργειες των πειρατών του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς έφεραν το θαλάσσιο εμπόριο στην περιοχή της Καραϊβικής σε ακινησία. Τα 2 πλοία του Ρόμπερτς Royal Fortune και Good Fortune χάραξαν πορεία για τις ακτές τις Δυτικής Αφρικής. Στις 18 Απριλίου ο Τόμας Άνστις (Thomas Anstis), άφησε τον Ρόμπερτς στη διάρκεια της νύχτας, με το πλοίο Good Fortune και συνέχισε να κάνει επιδρομές στην Καραϊβική. Ο Ρόμπερτς συνέχισε για την Αφρική.

Δυτική Αφρική (Απρίλιος 1721 - Ιούνιος 1721)

Ο Βαρθολομαίος Ρόμπερτς στην Ουίντα με το πλοίο του και αιχμάλωτα εμπορικά.

Τέλη Απριλίου οι πειρατές είχαν φτάσει στα νησιά Κέηπ Βέρντε (Cape Verde) όταν βρήκαν πως στο πλοίο Royal Fortune έμπαιναν νερά και το εγκατέλειψαν εκεί. Το πλήρωμα μεταφέρθηκε στο Sea King που ονομάστηκε Royal Fortune. Με το νέο Royal Fortune πλησίασαν στην ακτή της Γουινέα, αρχές Ιουνίου. 2 γαλλικά πλοία, το ένα με 16 και το άλλο με 10 κανόνια, αιχμαλωτίστηκαν και επιτάχθηκαν. Το ένα ονομάστηκε Ranger, με καπετάνιο τον Τόμας Σάτον (Thomas Sutton), και το άλλο Little Ranger, με καπετάνιο τον Τζέημς Σκίρμ (James Skyrme) και χρησιμοποιήθηκε σαν αποθήκη. Νέος προορισμός ήταν η Σιέρρα Λεόνε, όπου έφτασαν στις 12 Ιουνίου. Εκεί έμαθαν πως 2 πλοία του βρετανικού βασιλικού πολεμικού ναυτικού, το Swallow και το Weymouth, που είχαν πλεύσει τέλη Απριλίου, σκόπευαν να επιστρέψουν πριν τα Χριστούγεννα. Στις 8 Αυγούστου ο Ρόμπερτς αιχμαλώτισε 2 μεγάλα πλοία. Στο ένα, τη φρεγάτα Onslow, υπήρχαν στρατιώτες, οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία να υπηρετήσουν με τους πειρατές. Τελικά στρατολογήθηκαν αλλά με το ένα τέταρτο του μεριδίου στη μοιρασιά των λαφύρων. Η φρεγάτα έγινε το τέταρτο Royal Fortune. Τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο οι πειρατές επισκεύασαν τα πλοία τους και ξεκουράστηκαν στο ακρωτήριο Λόπεζ και στο νησί Αννομπόν. Ο Σκυρμ αντικατέστησε τον Σάτον και έγινε καπετάνιος στο Ranger. Αιχμαλώτισαν και άλλα πλοία τον Ιανουάριο του 1722. Στη συνέχεια έπλευσαν στο λιμάνι της Ουίντα στο Μπενίν, με υψωμένες τις σημαίες τους, καταλαμβάνοντας και τα 11 πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στο λιμάνι.

Θάνατος στη μάχη

Στις 5 Φεβρουαρίου το Swallow με καπετάνιο τον Τσάλονερ Όγκλ (Chaloner Ogle), κινήθηκε εναντίον των τριών πειρατικών καραβιών, που εκείνη τη στιγμή δέχονταν επισκευές. Το βρετανικό πολεμικό καράβι άλλαξε πορεία για να αποφύγει έναν ύφαλο, με αποτέλεσμα οι πειρατές να νομίσουν πως ήταν εμπορικό που τράπηκε σε φυγή και το Ranger αμέσως ξεκίνησε για να το καταδιώξει. Μόλις έφτασαν σε απόσταση βολής οι Βρετανοί άνοιξαν πυρ με τα κανόνια. 10 πειρατές έπεσαν νεκροί και ο Σκυρμ έχασε το πόδι του από μπάλα κανονιού, όμως παρέμεινε στο κατάστρωμα. Τελικά οι πειρατές παραδόθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν.

Στις 10 του μηνός το Swallow επέστρεψε στο ακρωτήρι Λόπεζ και βρήκε πως το Royal Fortune ήταν ακόμη εκεί. Στο μεταξύ την προηγούμενη μέρα ο Ρόμπερτς είχε αιχμαλωτίσει το πλοίο Neptune και οι πιο πολλοί άντρες από το πλήρωμα ήταν μεθυσμένοι και ακατάλληλοι για δράση τη στιγμή που τους χρειαζόταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Οι πειρατές το πέρασαν για το Ranger που επέστρεφε αλλά ένας λιποτάκτης από το Swallow το αναγνώρισε και ενημέρωσε τον Ρόμπερτς, ο οποίος έπαιρνε πρωινό με τον καπετάνιο του Neptune. Όπως πάντα πριν από μάχη ο Ρόμπερτς φόρεσε τα καλύτερα ρούχα του.

Ο Ρόμπερτς ήταν μια ηρωική φιγούρα την ώρα της μάχης, ντυμένος με πλούσιο πορφυρό δαμασκηνό γιλέκο και παντελόνι, ένα κόκκινο φτερό στο καπέλο, μια χρυσή αλυσίδα με διαμαντένιο σταυρό, ένα σπαθί στο χέρι και από 2 πιστόλια να κρέμονται σε κάθε ώμο του.

Το σχέδιο των πειρατών ήταν να περάσουν δίπλα από το βρετανικό πολεμικό που σήμαινε πως θα εξέθεταν το πλευρό τους σε μια ομοβροντία κανονιών. Αν περνούσαν τότε θα μπορούσαν να ξεφύγουν. Ο πηδαλιούχος όμως δεν κατάφερε να κρατήσει σωστή πορεία και το πολεμικό πλησίασε και κατάφερε να χτυπήσει τους πειρατές με μια δεύτερη ομοβροντία. Ο Ρόμπερτς σκοτώθηκε από τα πυρά, που τον τραυμάτισαν στον λαιμό. Η τελευταία επιθυμία του ήταν να ταφεί στη θάλασσα ώστε να μην πάρουν το πτώμα του οι εχθροί. Οι πειρατές του σεβάστηκαν την επιθυμία του, τον τύλιξαν σε ένα πανί από το πλοίο και έριξαν τη σορό του στη θάλασσα.

Ο θάνατος του Βαρθολομαίου Ρόμπερτς συγκλόνισε τον πειρατικό κόσμο και το βασιλικό ναυτικό. Οι τοπικοί έμποροι και ο πληθυσμός θεωρούσαν πως ήταν ανίκητος ενώ κάποιοι τον έβλεπαν ακόμη και σαν ήρωα.

Αποτέλεσμα

Η μάχη συνεχίστηκε για ακόμη 2 ώρες ώσπου οι πειρατές έκαναν σινιάλο ότι παραδίνονταν. Ένα μέλος του πληρώματος προσπάθησε να βάλει φωτιά στα πυρομαχικά για να ανατινάξει το πλοίο άλλα τον πρόλαβαν. Εκτός από τον καπετάνιο, ακόμη 2 πειρατές έπεσαν νεκροί στη μάχη. Συνολικά 272 πειρατές αιχμαλωτίστηκαν από το βασιλικό ναυτικό. Από αυτούς οι 75 ήταν νέγροι και πουλήθηκαν στο δουλεμπόριο. Από τους εναπομείναντες, εκτός από αυτούς που πέθαναν στη διάρκεια του ταξιδιού στην Γκάνα, 52 καταδικάστηκαν σε θάνατο και 2 αφέθηκαν ελεύθεροι, 20 υπέγραψαν συμβόλαια στη Βασιλική Αφρικανική Εταιρία, αντάλλασοντας έναν άμεσο θάνατο με έναν αργό. 17 άτομα στάλθηκαν σε φυλακή στο Λονδίνο για να δικαστούν ενώ το ένα τρίτο αθωώθηκε και αφέθηκε ελεύθερο.

Από τους αιχμάλωτους πειρατές που έδωσαν τόπο γέννησης το 42% ήταν από την Κορνουάλη, το Ντέβον και το Σόμερσετ, ενώ το 19% από το Λονδίνο. Υπήρχαν επίσης πειρατές από τη Βόρεια Αγγλία και την Ουαλία και από διάφορες χώρες όπως η Ιρλανδία, η Σκοτία, η Ελλάδα, οι Δυτικές Ινδίες και η Ολλανδία. Γενικά ο Ρόμπερτς απέφευγε Ιρλανδούς εξαιτίας των προβλημάτων που είχε αντιμετωπίσει από στασιαστές Ιρλανδούς. Μάλιστα ορισμένοι ναύτες εμπορικών πλοίων μιμούνταν ιρλανδική προφορά για να αποφύγουν τη βίαιη στρατολόγηση στο πλήρωμα του.

Ο Καπετάνιος Τσάλονερ Όγκλ χρίστηκε ιππότης, ο μοναδικός Βρετανός αξιωματικός ναυτικού που τιμήθηκε με αυτόν τον τρόπο για πράξεις εναντίον πειρατών. Επίσης έγινε ναύαρχος, ενώ αποκόμισε και οικονομικό κέρδος από σκόνη χρυσού που βρήκε στην καμπίνα του Ρόμπερτς.

Η μάχη αποτέλεσε σημείο καμπής στον αγώνα κατά της πειρατείας, ενώ ο θάνατος του Ρόμπερτς θεωρείται από πολλούς το τέλος της Χρυσής Εποχής της Πειρατείας.

Χαρακτήρας

Οι περισσότερες πληροφορίες για τον Βαρθολομαίο Ρόμπερτς προέρχονται από το βιβλίο Γενική Ιστορία των Πειρατών που εκδόθηκε κάποια χρόνια μετά τον θάνατο του. Οι αρχικοί τίτλοι το 1724 ανέφεραν τον καπετάνιο Τσαρλς Τζόνσον (Charles Johnson) ως συγγραφέα. Πολλοί θεωρούν πως το όνομα ήταν παρατσούκλι, ίσως και του συγγραφέα Ντάνιελ Ντεφόε. Ο Τζόνσον αφιέρωσε μεγάλο μέρος του βιβλίου του στον Ρόμπερτς.

Μετά τα κατορθώματα του στη Νέα Γη, ο κυβερνήτης της Νέας Αγγλίας σχολίασε «Δεν μπορεί κάποιος να μην θαυμάσει το θάρρος και τη γενναιότητα του.» Μισούσε τη δειλία και όταν οι καπετάνιοι 22 πλοίων στο Τρέπασεϊ δεν υπερασπίστηκαν τα πλοία τους, εξαγριώθηκε.

Ο Ρόμπερτς ήταν το αρχέτυπο του πειρατή που αγαπούσε τον πολυτελή ρουχισμό και τα τιμαλφή, αλλά είχε και κάποια στοιχεία που δεν ήταν συνηθισμένα σε πειρατές αφού προτιμούσε να πίνει τσάι από το ρούμι και απεχθανόταν την κατανάλωση αλκοόλ πάνω στο πλοίο. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως ο θάνατος του οφειλόταν έμμεσα στη μέθη των αντρών του. Ο Ρόμπερτς δεν φερόταν σκληρά στους αιχμαλώτους του χωρίς αυτό να σημαίνει πως έδειχνε ιδιαίτερη φροντίδα. Μερικές φορές κακομεταχειριζόταν αιχμαλώτους αν ένιωθε πως το πλήρωμα ήθελε κάτι τέτοιο. Επίσης κάποιες φορές χάριζε στους καπετάνιους των καραβιών που αιχμαλώτιζε και που ήταν συνεργάσιμοι, διάφορα πράγματα αξίας.

Βιβλιογραφία

• Burl, Aubrey (2006) Black Barty: Bartholomew Roberts and his pirate crew 1718-1723. Sutton Publishing. ISBN 0-7509-4312-2
• Cawthorne, Nigel (2005) Pirates: an Illustrated History. Capella. ISBN 1-84193-520-4
• Conlin, Dan (2009). Pirates of the Atlantic: Robbery, murder and mayhem off the Canadian East Coast. Formac
• Cordingly, David (1999) Life Among the Pirates: the Romance and the Reality. Abacus. ISBN 0-349-11314-9
• Johnson, Charles (1724). A General History of the Robberies and Murders of the most notorious Pyrates (1998 ed.). Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-732-5.
• Rediker, Marcus (2004) Villains of All Nations: Atlantic Pirates in the Golden Age. Beacon Press. ISBN 0-8070-5025-3
• Richards, Stanley (1966) Black Bart. Christopher Davies.
• Sanders, Richard (2007), If a Pirate I Must Be ... The True Story of "Black Bart," King of the Caribbean Pirates. Aurum Press, Ltd. ISBN 1-60239-019-3
• Stevenson, Robert Louis (1994) Treasure Island Puffin Books. ISBN 0-14-036672-5
• Yount, Lisa (2002) Pirates. Lucent Books. ISBN 1-56006-955-4