Αυτοκρατορική επαρχία

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το 117 μ.Χ. Οι αυτοκρατορικές επαρχίες εμφανίζονται με πράσινο χρώμα. Το ροζ δηλώνει τις συγκλητικές επαρχίες, καθώς και την ίδια την Ιταλία, η οποία διοικούνταν απευθείας από τη Σύγκλητο.

Μία αυτοκρατορική επαρχία, λατιν.: provincia imperatoria ήταν μία ρωμαϊκή επαρχία κατά τη διάρκεια της Ηγεμονίας, όπου ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας είχε το μοναδικό δικαίωμα να διορίσει τον κυβερνήτη (απεσταλμένο τού Αυγούστου προς τον πραίτωρα, legatus Augusti pro praetore). Αυτές οι επαρχίες ήταν συχνά οι στρατηγικά τοποθετημένες συνοριακές επαρχίες.

Οι επαρχίες ομαδοποιήθηκαν σε αυτοκρατορικές και συγκλητικές επαρχίες λίγο μετά την άνοδο του Αυγούστου.

Οι ακόλουθες επαρχίες ήταν αυτοκρατορικές:

• Αίγυπτος, Ιουδαία, Συρία
• Μεσοποταμία, Ασσυρία, Αρμενία
• Κιλικία, Γαλατία, Θρακία
• Μοισία, Δακία, Δαλματία,
• Παννονία, Νωρικό, Ραιτία
• Κάτω Γερμανία, Άνω Γερμανία, Βρετανία
• Άλπεις Γραίαι και Ποινιναί, Άλπεις Κοττίαι, Άλπεις Μαριτίμαι
• Βελγική Γαλατία, Λουγδουνική Γαλατία, Ακουιτανική Γαλατία
• Ταρρακωνησία (Ισπανία), Λουζιτανία.

Μετά τον Αύγουστο προστέθηκαν οι: Πετραία Αραβία, Καππαδοκία, Λυκία και Παμφυλία, Μαυριτανία και το πελατειακό βασίλειο τού Βοσπόρου. Επίσης χωρίστηκαν σε δύο οι: Μοισία (Άνω και Κάτω), Παννονία (Άνω και Κάτω), Μαυριτανία (Τιγγιτανική, Καισαρική).