Αμπούλ Γαρίμπ
| Αμπούλ Γαρίμπ | |
|---|---|
Βυζαντινός κυβερνήτης της Ταρσού | |
| Περίοδος | 1075 – 1080 |
| Θάνατος | 1080 |
| Επίγονοι | Μία κόρη νυμφευμένη με τον Δαυίδ Μπαγκρατουνί Μία κόρη νυμφευμένη με τον Οσίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού |
| Οίκος | Αρσρουνί |
| Πατέρας | Χασάν Αρσρουνί |
| δεδομένα () | |
Ο μάγιστρος Αμπούλ Γαρίμπ Αρσρουνί (ή Απνελγαρίπης, Αμπελγκαρίμπ, Απλαρίμπ Αρτσρουνί) ήταν Βυζαντινός κυβερνήτης της Ταρσού, στην Κιλικία, καταγόμενος από την αρμένικη περιοχή του Βασπουρακάν. Ήταν γιος του Χασάν, ο οποίος ήταν γιος του Χατσίγκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1042, ορίστηκε κυβερνήτης της Κιλικίας από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ΄ Μονομάχο και είχε την έδρα του στην πόλη της Ταρσού[1]. Αρμένικης καταγωγής, είχε ασπαστεί την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, κάτι που τον κατέστησε ιδιαίτερα απεχθή στους « Μονοφυσίτες» συμπατριώτες του. Σύμφωνα με τον Βαρντάν Αρεβέλτσι, ήλεγχε τις πόλεις της Μοψουεστίας, των Άδανων, του Λαμπρού και του Βάρβαρου[2]. Ο ιστορικός Βαχάν Κουρκτζιάν αναφέρει ότι συγγένευε με τον Χετουμίδη Οσχίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού.
Απόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Απέκτησε αρκετές κόρες:
- μία εξ αυτών νυμφεύθηκε τον πρίγκιπα Δαυίδ, γιο του πρώην βασιλιά Κακίκιο Β΄ Μπαγκρατουνί, ο οποίος είχε παραχωρήσει το βασίλειό του αντί αρκετών βυζαντινών θεμάτων γύρω από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο Βαρντάν Αρεβέλτσι αναφέρει ότι ο Δαυίδ, διατηρώντας τεταμένες σχέσεις με τον πεθερό του, φυλακίστηκε και ο Κακίκιος κατέφθασε στην Ταρσό, προκειμένου να επιχειρήσει να τον ελευθερώσει, ωστόσο τα στρατεύματά του κατατροπώθηκαν. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του Κακίκιου, ο Αμπούλ Γαρίμπ δηλητηρίασε τον γαμπρό του. Η εκδοχή των γεγονότων σύμφωνα με τον Ματθαίο της Έδεσσας, ωστόσο, είναι λίγο διαφορετική, καθώς αναφέρει ότι ο Κακίκιος Β΄ πέτυχε να απελευθερώσει τον γιο του, ο οποίος ήταν φυλακισμένος στο Βάρβαρον, αν και σε κάθε περίπτωση, ο Δαυίδ απεβίωσε δηλητηριασμένος από τον πεθερό του[3].
- μία άλλη νυμφεύθηκε τον Χετουμίδη Οσχίν Α΄, άρχοντα του Λαμπρού[4].
Του αποδίδεται, επίσης, μία άλλη κόρη η οποία νυμφεύθηκε τον Γκαλεράν ντυ Πουϊζέ, έναν σύντροφο του Βαλδουίνου ντυ Μπουρ, κόμη της Έδεσσας, ωστόσο πατέρας της κοπέλας αυτής ήταν ένας συνώνυμος, ο Αμπελγαρίκ, γιος του Βασάκ και άρχοντας του Μπιρέκ, του οποίου το φρούριο κατελήφθη από τον Βαλδουίνο Β΄ το 1116[5].
Μία σφραγίδα του Αμπουλ Γαρίμπ βρέθηκε κοντά στην Ταρσό. Αναπαριστά τον Άγιο Γεώργιο με την επιγραφή "Κύριε βοήθει τῷ σῷ δούλῳ ᾿Απνελγαρίπῃ μαγίστρῳ"[6].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Mathieu d'Édesse. Chronique [962-1136]. σελ. page V..
- ↑ Kurkjian, Vahan (1958). A History of Armenia (στα Αγγλικά). Armenian General Benevolent Union..
- ↑ Mathieu d'Édesse, σελ. 420.
- ↑ Charles Cawley (2006–2014). «Armenia». Medieval Lands (στα Αγγλικά). Foundation for Medieval Genealogy..
- ↑ Charles Cawley (2006–2014). «A prosopography of medieval European noble and royal families». Medieval Lands (στα Αγγλικά). Foundation for Medieval Genealogy..
- ↑ http://db.pbw.kcl.ac.uk/pbw2011/entity/boulloterion/452[νεκρός σύνδεσμος]
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Dostourian, Ara Edmond (1993). Armenia and the crusades, tenth to twelfth centuries (στα Αγγλικά). Lanham: University Press of America..
- Thomson, Robert W. (1989). Historical Compilation of Vardan Arewelc (στα Αγγλικά). Dumbarton Oaks Papers 43. σελίδες 125–226..