Ακρωτήριο Σκύλλαιο
Συντεταγμένες: 37°26′13″N 23°31′27″E / 37.43694°N 23.52417°E
| Ακρωτήριο Σκύλλαιο | |
|---|---|
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Πόρου |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 37°26′13″N 23°31′27″E |
| δεδομένα () | |
To ακρωτήριο Σκύλλαιο ή Κάβο-Σκυλί ή Τσελεβίνια είναι ακρωτήριο της Πελοποννήσου. Βρίσκεται στην ανατολική απόληξη του ορεινού όγκου των Αδερών και της Αργολικής χερσονήσου, κατ' επέκταση. Αποτελεί το ανατολικότερο άκρο του γεωγραφικού διαμερίσματος της Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην Περιφέρεια Αττικής, στην Περιφερειακή Ενότητα Νήσων Αττικής και συγκεκριμένα στο Δήμο Πόρου. Βρέχεται βόρεια από το Σαρωνικό κόλπο, ανατολικά και νότια από το Αιγαίο Πέλαγος (περιοχή Αργοσαρωνικού). Πέριξ του ακρωτηρίου βρίσκονται τρεις νησίδες: Γαλή, Σκυλί και Σπαθί, οι οποίες συχνά αναφέρονται με το όνομα «Τσελεβίνια».
Το ακρωτήριο Σκύλλαιο μαζί με το ακρωτήριο Σούνιο και το νησί Άγιος Γεώργιος Λαυρεωτικής οριοθετούν νοητά το Σαρωνικό κόλπο, διαχωρίζοντάς τον από το υπόλοιπο Αιγαίο Πέλαγος.
Ονομασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομα Σκύλλαιο κατά μία εκδοχή προέρχεται από τη Σκύλλη, κόρη του βασιλιά των Μεγάρων Νίσου, το πτώμα της οποίας ξεβράστηκε στην περιοχή.[1]
Η ονομασία Τσελεβίνια φέρεται να είναι αρβανίτικης προέλευσης και τοποθετείται χρονικά περί το 16ο αιώνα, όταν οι Αρβανίτες της περιοχής προσπαθούσαν να κρυφτούν από τους Τούρκους οι οποίοι τους καταδίωκαν. Οι Αρβανίτες χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Τσέλιε-βένιε» (=προσέξτε έρχονται) ως ειδοποίηση, όταν εντόπιζαν Τουρκικά πλοία να προσεγγίζουν την περιοχή.[2]
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η περιοχη του Σκυλλαίου φέρεται να έχει κατοικηθεί ήδη από την εποχή του Λίθου.[3] Οι πρώτοι κάτοικοι αναφέρονται στη βιβλιογραφία ως Σκυλλαιείς, ενώ ένδειξη της αρχαίας ανθρώπινης δραστηριότητας αποτελούν τα ερείπια παράκτιου φρουρίου που εντοπίζεται στην περιοχή[4].
